بخش تولید

ورزش از مؤثرترین عوامل اثرگذار در رشد اقتصادی و درآمدزاترین صنایع در قرن 21 به شمار می رود. هدف از اجرای این پژوهش مقایسه میزان استفاده از استراتژی های آمیخته ترویج و نحوه به کارگیری آن ها در شرکت های تولیدکننده ورزشی است. روش تحقیق از نوع توصیفی - تحلیلی بود که به شکل میدانی انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ای محقق ساخته با مقیاس لیکرت استفاده شد. روایی پرسشنامه با نظرسنجی از استادان و متخصصان بازاریابی و بازاریابی ورزشی (10 نفر) سنجیده شد و پایایی آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه گردید (89 /0 =α). جامعه آماری پژوهش شامل شرکت های تولیدکننده محصولات ورزشی (180=N) بود که تعداد 122 شرکت نمونه تحقیق را تشکیل می دادند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس مکرر استفاده شد. یافته ها نشان داد در میان استراتژی های آمیخته ترویج، از استراتژی فروش حضوری بیشترین و از استراتژی تبلیغات و بازاریابی مستقیم کمترین استفاده شده است. به طور کلی می توان گفت استفاده از فنون و شیوه های بازاریابی و استراتژی های ترویج در بخش تولیدی صنعت ورزش محدود است و بخش تولیدی صنعت ورزش برای رسیدن به وضعیت مطلوب به تلاش بیشتری نیاز دارد.

امروزه دو بخش مهم تولید و خدمت در اقتصاد جهانی با هم و در کنار هم ارزش آفرینی می کنند. در سال های دور، بخش تولید به منزلۀ مهمترین بخش اقتصاد کانون توجه قرار گرفت و بدان پرداخته شد. علت اصلی این توجه را می توان در نوشته های آدام اسمیت یافت: "بهره وری این بخش بسیار بیشتر از سایر بخش هاست". از نظر اسمیت، فعالیت هایی "سازنده اند" که به تولید کالاهای مشهود منجر می شوند. سایر فعالیت ها "غیرسازنده" یا "غیرتولیدی اند"، حتی اگر برای رفاه افراد سودمند و ضروری باشند؛ زیرا کالاهای مشهود و صادراتی تولید نمی کنند. بنابراین، تولید مهمترین بخش اقتصاد تلقی می شد. همین چشم پوشی های محققان و کم اهمیت خواندن بخش خدمت سبب شد به این بخش مهم اقتصاد جهانی کمتر از بخش تولید اهمیت داده شود و مبانی این بخش تحت سلطۀ مفاهیم بخش تولید تعریف شود. از دهۀ 1980، افزایش تولید ناخالص داخلی کشورها غالبا برآمده از صنایع بخش خدمت بود. این موضوع سبب شد توجه محققان به بخش خدمت جلب شود و پژوهش های بیشتری در این خصوص صورت گیرد. "اقتصاد خدمت"، "جامعۀ پساصنعتی"، و "رشد بخش سوم" ازجمله اسامی ای هستند که به علت اهمیت این بخش پدید آمده اند. در این پژوهش سعی داریم با نگرشی ژرف به ادبیات و پایه های نظری این بخش که کاملا مجزا از بخش تولید تعریف شده است، تصورات اشتباه موجود مبنی بر قراردادن خدمت پس از تولید و در انتهای زنجیرۀ تأمین را ازبین ببریم و اهمیت این بخش مهم در اقتصاد جهانی را تبیین نماییم.

بنگاه های فعال در حوزه توزیع کالا و خدمات، از واحدهای اصلی اقتصاد هر کشوری هستند و نقطه ای که در آن اجزای نظام توزیع با بنگاه های تولیدی مرتبط می گردند، محلی برای کمک بنگاه های توزیع کننده کالا و خدمات به رونق و جهش تولید است. در این راستا فروشگاه های زنجیره ای، یکی از نقاط ارتباط بخش توزیع کالا و خدمات با بنگاه های تولیدی هستند. از این رو هدف از پژوهش حاضر به عنوان یک مطالعه کیفی عبارت است از درک و ارائه چارچوبی در خصوص روابط و نقش اقتصادی فروشگاه های زنجیره ای در ارتباط با بنگاه های تولیدی. پژوهش از نظر هدف، کاربردی، از نظر شیوه گردآوری داده ها، توصیفی و از نظر روش شناسی، پژوهشی کیفی مبتنی بر استفاده از روش داده بنیاد می باشد. جامعه آماری پژوهش، خبرگان فعال در صنعت فروشگاه های زنجیره ای و تولیدکنندگان همکار این فروشگاه ها است. داده های پژوهش از طریق مصاحبه با بیست تن از مدیران فروشگاه های زنجیره ای شهروند و مدیران عامل مجموعه های تولیدی همکار با این فروشگاه ها به دست آمد. ابزار گردآوری داده ها، مصاحبه عمیق بود و حجم نمونه بر اساس اشباع نظری تعیین گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار تحلیل داده های کیفی ATLAS.ti تحلیل شد. براساس پارادایم نظریه داده بنیاد و چارچوب ارائه شده توسط استراوس و کوربین، پدیده محوری تحقیق تعاملات فروشگاه های زنجیره ای با بنگاه های تولیدی است که در رابطه با آن روابط علّی، راهبردها (عمل و تعامل)، بافتار و نتایج و پیامدها مشخص گردیده است. سپس با بررسی ارتباط فروشگاه های زنجیره ای با بنگاه های تولیدی، مسائل دارای ماهیت مستقیم اقتصادی مشخص شد.