درخت حوزه‌های تخصصی

"پژوهش‏هاى اخیر نشان داده است که داشتن تجربه رابطه و تعامل اجتماعى با دانش‏آموزان استثنایى و دسترسى اطلاعات و آگاهى درباره افراد با نیازهاى ویژه، مى‏تواند بر نگرش دانش‏آموزان عادى، نسبت به دانش‏آموزان استثنایى تأثیر مثبت بر جا گذارد.از این‏رو، هدف از پژوهش حاضر، بررسى تأثیر برنامه‏هاى آگاه‏سازى و رابطه اجتماعى بر تغییر نگرش دانش‏آموزان دختر دبیرستانى نسبت به دانش‏آموزان عقب مانده ذهنى و ضرورت یکپارچه‏سازى آموزشى آنها است.در این تحقیق، هفتاد و پنج دانش‏آموز دختر پایه اول دبیرستانى، به روش نمونه‏گیرى خوشه‏اى تصادفى، از سه دبیرستان، در شهر کرد انتخاب و به صورت تصادفى دو گروه آزمایشى و یک گروه کنترل تقسیم شدند.در مورد گروه آزمایشى اول، ابتدا برنامه آگاه‏سازى و پس از آن برنامه رابطه اجتماعى اجرا شد. در مورد گروه آزمایشى دوم، فقط برنامه آگاه‏سازى اجرا گردید و گروه کنترل هیچ برنامه مداخله‏اى را دریافت نکرد.سپس براى سنجش نگرش افراد مورد مطالعه، مقیاس نگرش به پژوه(1991)به مرحله اجرا درآمد.داده‏ها با استفاده از روش تحلیل واریانس یک طرفه، مورد بررسى قرار گرفتند.نتایج بدست آمده نشان داد که تفاوت میانگین‏هاى نگرش سه گروه مورد مطالعه، نسبت به دانش‏آموزان عقب مانده ذهنى معنادار بودند.بطورى که بین میانگین‏هاى نگرش گروه آزمایشى اول با گروه کنترل و بین میانگین‏هاى نگرش گروه آزمایشى دوم با گروه کنترل تفاوت‏ها(001/0< P )معنادار بودند.در مقابل، بین میانگین‏هاى نگرش گروه آزمایشى اول(شرکت‏کنندگان در برنامه‏هاى آگاه سازى و رابطه اجتماعى)و نگرش گروه آزمایشى دوم(شرکت‏کنندگان در برنامه آگاه‏سازى)تفاوت معنادارى به دست نیامد.در پایان، مقایسه میانگین‏هاى نگرش دانش‏آموزان دبیرستانى، نسبت به یکپارچه‏سازى آموزشى دانش‏آموزان عقب مانده ذهنى، در سه گروه مورد مطالعه، تفاوت معنادارى را نشان نداد. "

هدف پژوهش بررسی میزان اثربخشی برنامه های درسی دروس تربیتی دوره های کارشناسی رشته های مختلف دبیری بر ارتقای سطح دانش، نگرش و مهارتهای دانشجویان دانشگاههای آزاد اسلامی استان مازندران بوده است. روش تحقیق توصیفی از نوع مقطعی بود. جامعه آماری شامل دانشجویان دوره کارشناسی رشته های مختلف دبیری دانشگاههای آزاد اسلامی استان مازندران به تعداد 1644 نفر بود که در سال تحصیلی 86 ـ 85 مشغول به تحصیل بودند. نمونه آماری با استفاده از فرمول تعیین حجم نمونه (نادری و سیف نراقی، 1380 و دلاور، 1384) به روش تصادفی طبقه ای نسبی به تعداد 310 نفر انتخاب گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه بسته پاسخ محقق ساخته بود که براساس فرضیه های تحقیق و به شیوه مقیاس لیکرت پس از به دست آوردن اعتبار (74/0) اجرا شد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از روشهای آماری توصیفی از قبیل توزیع فراوانی، درصد فراوانی و جدولهای آماری مربوط به آن استفاده گردید. در بخش آمار استنباطی به منظور بررسی تاثیر برنامه های دروس تربیتی برحسب رشته ها و سالهای مختلف تحصیلی با توجه به مقایسه بیش از دو گروه مستقل از نظر یک متغیر رتبه ای، آزمون کروسکال ـ والیس به کار گرفته شد. در ارتباط با متغیر جنسیت با توجه به اینکه در طرح مستقل دو موقعیتی از آزمودنیهای متفاوتی برای هر یک از موقعیتها استفاده می شود، از آزمون یومان ـ ویتنی استفاده شد. نتایج نشان داد که دانش، نگرش و مهارتهای دانشجویان برحسب رشته های مختلف تحصیلی و جنسیت دستخوش تغییر مطلوبی شده است. این تغییر در رشته آموزش ابتدایی در مقایسه با سایر رشته ها با توجه به ارائه حجم وسیعی از واحدهای درسی دروس تربیتی، بیشتر و در مردان با توجه به برخورداری از شرایط و فرصت های بیشتر برای فراگیری و کاربرد آموخته ها، بیشتر از زنان بوده است. در ارتباط با متغیر سال تحصیلی، تنها دانش دانشجویان تغییر مطلوبی یافته، ولی نگرش و مهارتهای آنان با توجه به اینکه در برنامه های درسی سنتی به این حیطه ها توجه کمتری شده است، تغییر معنا داری پیدا نکرد.

پیشرفت های سریع در حوزه ارتباطات بی سیم، استفاده از تلفن همراه را بسیار افزایش داده است به گونه ای که در محیط های آموزشی مبتنی بر تلفن همراه، دریافت آموزش در همه حال و همه جا برای یادگیرندگان امکان پذیر شده است. بحث کارایی و موثر بودن کاربرد تکنولوژی های جدید در امر آموزش همیشه مورد سؤال بوده است. در این پژوهش هدف این است؛ یادگیرندگانی که از طر یق تلفن همراه آموزش دیده اند در حوزه ی مسایل تحصیلی (پیشرفت تحصیلی) و مسایل روان شناختی (خودکارآمدی تحصیلی، انگیزه پیشرفت تحصیلی و خستگی تحصیلی) چه تفاوتی با یادگیرندگان به روش سنتی (سخنرانی) دارند. جامعه ی این تحقیق کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور مرکز شیراز است. به علت عدم دسترسی به گروه نمونه از 60 دانشجوی داوطلب استفاده شد و از طرح نیمه آزمایشی جهت تعیین گروه های کنترل و آزمایش استفاده شد. از پرسش نامه های انگیزه پیشرفت تحصیلی، فرسودگی تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی استفاده شد که تمامی ابزارها از روایی و پایایی مطلوبی برخوردار بودند. همچنین از نمرات کلاسی درس روش تحقیق دانشجویان به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی آنان استفاده شد. از هر دو گروه، پیش آزمون و پس آزمون به عمل آمد که مقایسه ی نتایج با استفاده از تحلیل کوواریانس در دو مرحله، حکایت از برتری معنادار روش تلفن همراه در افزایش خودکارآمدی، انگیزه تحصیلی و پیشرفت تحصیلی داشت. آموزش از طریق تلفن همراه بر کاهش فرسودگی دانشجویان تأثیر معناداری نداشت. این مطالعه نشان می دهد استفاده از تکنولوژی های جدید آموزشی زمانی که منطبق با نیازهای روز یادگیرندگان باشد می تواند به نحو بسیار مطلوبی اثربخش باشد.

هدف اصلی این پژوهش بررسی هزینه تحصیلی و صلاحیت علمی دانش آموختگان اعزامی به خارج در مقایسه با دانش آموختگان همتراز داخل کشور در طول برنامه های اول و دوم و سوم توسعه بوده است. روش تحقیق این پژوهش از نوع توصیفی (اسنادی و پیمایشی) است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه اعضای هیات علمی با رتبه حداقل استادیار در دانشگاه های کشور که تعداد آن ها 13649 نفر، همچنین شامل کلیه اسناد و مدارک مربوط به اعزام دانشجو به خارج است و از این جامعه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای، تعداد 386 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه پژوهشگر ساخته بود که روایی آن از طریق اخذ نظرات از متخصصان و پایایی آن با اجرای مقدماتی 30 پرسشنامه، محاسبه و ضریب آلفای آن 75/0 به دست آمده است. داده های به دست آمده ضمن توصیف، با توجه به هر یک از سوالات پژوهش، با استفاده از روش های آماری آزمون تحلیل واریانس، آزمون کروسکال والیس تجزیه و تحلیل شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که هزینه تحصیل در دانشگاه های معتبر خارج در طول سه برنامه توسعه، بالاتر از دانشگاه های داخلی است و هزینه تحصیل در دانشگاه غیر دولتی داخل (دانشگاه آزاد اسلامی) پایین تر از دانشگاه های دولتی داخل و دانشگاه های خارج از کشور است. در خصوص صلاحیت های علمی-آموزشی بین دانش آموختگان داخل و خارج تفاوت چندانی وجود ندارد؛ در زمینه صلاحیت های علمی- پژوهشی و اجرایی، اعضای هیات علمی دانش آموخته خارج نسبت به دانش آموخته دانشگاه دولتی و غیر دولتی همتراز داخل کشور، رتبه بالاتری دارند.

هدف از این پژوهش مقایسهی دو روش تدریس بدیعهپردازی و سخنرانی در پرورش خلاقیت دانشآموزان ابتدایی در درس هنر بود. برای انجام این بررسی 50 دانشآموز به صورت تصادفی از بین کلیهی دانشآموزان ابتدایی مدارس پسرانه شهرستان علیآبادکتول انتخاب و در دو گروه 25 نفری کنترل و آزمایش گمارده شدند. روش پژوهش از نوع آزمایشی (پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل) بود. برای اندازه گیری خلاقیت از (آزمون خلاقیت تصویری تورنس فرم ب) و برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون T و نرمافراز SPSS استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین میانگین نمرات خلاقیت دانشآموزانی که با روش بدیعهپردازی آموزش میبینند و دانشآموزانی که با روش سخنرانی آموزش میبینند، تفاوت معنا داری وجود دارد. همچنین بین دو گروه در چهار عامل سیالی، انعطاف پذیری، اصالت و بسط تفکر تفاوت معناداری وجود دارد.