درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات ادراکی- حرکتی بر حافظه کاری در کودکان با اختلالات شنوایی بود. بدین منظور 24 دانش آموز ناشنوای 9 تا 12 ساله کرمانشاه انتخاب شده و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده شامل آزمون حافظه کاری با استفاده از نرم افزار حافظه وکسلر بود. گروه تجربی، یک برنامه آموزشی ادراکی- حرکتی (مانند تمرینات تعادل ایستا و پویا، پرتاب و دریافت توپ و ...) را به مدت هشت هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 60 دقیقه انجام دادند و در نهایت پس آزمون از هر دو گروه به عمل آمد. با در نظر گرفتن سطح معناداری 01/0 و توزیع طبیعی داده ها، از آزمون واریانس مختلط استفاده شد. نتایج نشان داد که حافظه کاری تحت تأثیر تمرینات ادراکی حرکتی قرار می گیرد (05/0P<). کودکان ناشنوا در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل از نظر شمارش رو به جلو ارقام و فراخنای حافظه دیداری عملکرد معنادار بهتری نشان دادند (05/0P<)، اما در تکرار معکوس ارقام تفاوت معناداری بین دو گروه دیده نشد (05/0P>). براساس یافته های حاضر تمرینات ادراکی – حرکتی می تواند سبب بهبود حافظه کاری در کودکان ناشنوا شود.

هدف از این تحقیق، تعیین اثر یکی از راهبردهای روانشناختی با عنوان خودگفتاری انگیزشی بود. خودگفتاری انگیزشی نوعی خودگفتاری است که به نظر می رسد از طریق تلاش و صرف انرژی بیشتر و با ایجاد انگیزش مثبت در اجرا موجب تسهیل در کار و کنترل سطح انگیختگی می شود. البته در این پژوهش اثر این راهبرد بر اجرای مهارت ساده و پیچیده بررسی شده است. به همین منظور از 42 دانشجوی تربیت بدنی در دامنه سنی 20 تا 25 سال که واحد بسکتبال 1 و 2 را گذرانده اند، استفاده شد. نمونه حاضر به شکل تصادفی ساده دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند، پس از 15 دقیقه گرم کردن عمومی بدن و تمرین تکالیف ابتدا یک پیش آزمون بدون مداخلة خودگفتاری، شامل آزمون پاس دادن توپ بسکتبال، ایفرد 1996 الف تحت تکلیف ساده و آزمون پاس دادن، ایفرد 1984 تحت تکلیف پیچیده، انجام گرفت. سپس یک پس آزمون شامل آزمون عنوان شده با مداخلة خودگفتاری از آنها به عمل آمد. در این پژوهش برای تعیین اختلاف درون گروهی و برون گروهی به ترتیب از آزمون های t همبسته و t مستقل از نرم افزار SPSS با نسخة 5 /11 در سطح معنی داری آلفای 05 /0 استفاده شد. نتایج به دست آمده با استفاده از آزمون t مستقل نشان داد که تفاوت معنی داری بین گروه های کنترل و تجربی در اجرای مهارت ساده (703 /0= P) و پیچیده (512 /0=P) در مرحلة پیش آزمون وجود نداشت. در نتیجه هر دو گروه از نظر عملکرد در یک سطح هستند. همچنین خودگفتاری انگیزشی موجب افزایش بهبود در اجرای مهارت ساده در گروه تجربی شد (01 /0=P) ؛ اختلاف معنی دار به نفع گروه تجربی به لحاظ بهبود مهارت ساده در پس آزمون دو گروه مشاهده شد (004 /0=P) ؛ خودگفتاری انگیزشی موجب افزایش بهبود در اجرای مهارت پیچیده در گروه تجربی شد (001 /0=P) ؛ اختلاف معنی دار به نفع گروه تجربی به لحاظ بهبود مهارت پیچیده در پس آزمون دو گروه مشاهده شد (048 /0=P) . با توجه به اختلاف میانگین در مهارت ساده بین گروه انگیزشی و کنترل (94 /0= ) و اختلاف میانگین در مهارت پیچیده بین این دو گروه (48 /0 = )، مشخص شد که اختلاف میانگین در مهارت ساده بیشتر از مهارت پیچیده بوده است. به طور کلی نتایج تحقیق نشان داد خودگفتاری انگیزشی بر بهبود اجرای تکالیف مؤثر بوده و اثر آن بر مهارت ساده بیشتر بوده است.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تعامل فرد (مؤلفة استحکام ذهنی)، محیط (فضای رقابتی) و تکلیف (دو مهارت ساده و پیچیده ورزشی) در یادگیری حرکتی بود. شرکت کنندگان این پژوهش 104 نفر از دانشجویان پسر مقطع کارشناسی بودند که بر اساس نمرات پرسش نامه استحکام ذهنی 48 در دو گروه استحکام ذهنی بالا و پایین قرار گرفتند. سپس، بر اساس امتیازات پیش آزمون در مهارت های پاس و شوت جفت بسکتبال در هشت زیر گروه 13 نفره هم سان سازی شدند که چهار گروه در شرایط رقابتی و چهار گروه در شرایط غیررقابتی به تمرین مهارت های ملاک پرداختند. شرکت کنندگان تمامی گروه ها به مدت 15 جلسه یک روز در میان مهارت مربوط به گروه خود را همراه با دریافت آموزش کلامی تمرین نمودند. آزمون یادداری یک هفته پس از آخرین جلسه تمرین اجرا گردید. جهت تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس برای اندازه گیری های مکرر و تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. نتایج نشان می دهد که گروه های دارای استحکام ذهنی بالا در شرایط رقابتی و غیررقابتی نسبت به گروه های دارای استحکام ذهنی پایین، اکتساب و یادداری بهتری داشته اند. همچنین، مقایسه گروه ها در شرایط رقابتی و غیررقابتی بیانگر آن است که تفاوت معناداری در مهارت پاس مشاهده نمی شود؛ اما در اکتساب و یادداری شوت جفت بسکتبال، گروهی که در فضای رقابتی تمرین کرده بودند به طور معناداری عملکرد بهتری داشته اند. نتایج پژوهش حاضر دیدگاه تعاملی در رفتار حرکتی و روان شناسی ورزش را تأیید می کند.

هدف از انجام این تحقیق، تعیین تاثیر الگودهی دامنه ای بر یادگیری پیامد اجرا در تکلیف چیپ فوتبال بود. شرکت کننده ها 10 نفر از دانش آموزان دبیرستانی منطقه 4 شهر تهران بودند و به طور تصادفی به دو گروه 5 نفری دامنه ای و جفت شده تقسیم شدند و اجرای ضربه چیپ فوتبال یک مدل ماهر را مشاهده کردند. بعد از مرحله مشاهده، هر دو گروه دسته کوشش های اکتساب را اجرا کردند و بعد از 24 ساعت دسته کوشش یادداری و 10 دقیقه بعد از آن دسته کوشش انتقال انجام گرفت. در طی مرحله اکتساب، گروه دامنه ای در صورت اجرای خارج از دامنه تعیین شده، مدل ماهر را مجدداً مشاهده می کردند. گروه جفت شده در همان کوشش هایی که گروه دامنه ای اجرای مدل را می دیدند، مدل را دریافت می کردند اما علت زمان دریافت مدل، تصادفی بودن آن ذکر می شد. جهت جمع آوری اطلاعات و سنجش اجرا از یک دوربین دیجیتال و برای تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل واریانس طرح عاملی با اندازه های تکراری استفاده شد. یافته ها نشان داد الگودهی دامنه ای در یادگیری پیامد اجرا اختلاف معنی داری بین دو گروه را به وجود نیاورده است (0.05

هدف ازتحقیق حاضر بررسی شیوه های افزایش انگیزش به یادگیری دبیران زن تربیت بدنی شهر اصفهان است نتایج این تحقیق نشان می دهد شاخص های موردنظر در افزایش انگیزش در سطح زیاد موجب افزایش انگیزش کاری دبیران تربیت بدنی می شود مقایسه میانگین نمرات دبیران با توجه به سطح تحصیلات و سابقه کار و سطح تحصیلات و گروه های سنی نظیر سطح تحصیلات و گروه های سنی به تنهایی در خصوص بعضی از شاخص های افزایش انگیزش نظیر ارزشیابی نحوه عملکرد و امنیت شغلی و مستمری ماهانه تفاوت معنی داری را نشان می دهد و در خصوص سایر شاخص ها تفاوت معنی دار مشاهده نگردیده است اولویت بندی شاخص های هفت گانه از دیدگاه تربیت بدنی در این تحقیق شامل ارزشیابی نحوه عملکرد و لحاظ کردن نتایج آن ایجاد زمینه های موفقیت شغلی و رشد حرفه ای شرایط فیزیکی محیط کار و احساس مسئولیت شغلی امنیت شغلی و اعمال مدیریت و سرپرستی مطلوب و تدوین اهداف تربیت بدنی در امر تدریس است که با توجه به نتایج به دست آمده می توان در برنامه ریزی های آینده برای افزایش انگیزش معلمان از آن استفاده کرد

شواهد بسیاری از مطالعات انسانی و حیوانی وجود دارد، مبنی بر اینکه ورزش تأثیرات سودمندی بر سیستم عصبی مرکزی و شناخت دارد. ازاین رو هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر فعالیت ورزشی مقاومتی بر حافظه و سازوکارهای احتمالی این اثر، یعنی عوامل نوروتروفیکی دانشجویان کم تحرک بود. بدین منظور 30 دانشجوی کم تحرک (میانگین سنی 6/1±8/23 سال)، به صورت تصادفی به دو گروه مقاومتی و کنترل تقسیم شدند، و بعد از نمونه گیری خونی و آزمون حافظه، تمرینات خود را براساس پروتکل تمرین مقاومتی، به مدت پنج هفته ادامه دادند. در پایان، آزمون حافظه و نمونه گیری خونی، به منظور حذف آثار موقت تمرین، حداقل 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین به عمل آمد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های تحلیل کوواریانس و ضریب همبستگی پیرسون، در سطح معناداری 05/0> P استفاده شد. نتایج نشان داد تمرین به پیشرفت معنادار نمره حافظه منجر شد (05/0>P)؛ هرچند میزان BDNF پیشرفت شایان توجهی در اثر تمرین داشت، بیان هیچ یک از عوامل نوروتروفیکی تحت تأثیر تمرین قرار نگرفت (05/0>P). همچنین نتایج نشان داد همبستگی بین تغییرات نمره حافظه و بیان هیچ یک از عوامل نوروتروفیکی از نظر آماری معنادار نبود (05/0>P). یافته های این تحقیق نشان داد فعالیت ورزشی می تواند به بهبود حافظه منجر شود.

هدف از این پژوهش عبارت است از فراتحلیل مطالعات انجام گرفته در زمینه تاثیر تمرین ذهنی بر مهارتهای حرکتی در ایران. در این روش واحد تجزیه و تحلیل از مطالعه گرفته می شود نه از آزمودنی. روش مورد استفاده در این پژوهش فراتحلیل کمی مطالعات با استفاده از تکنیک کمی سازی اندازه اثر گرفت ...

هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر روش های مختلف برآورد خطا و فراوانی کاهش یافته بازخورد افزوده بر قابلیت کشف خطا، عملکرد و یادگیری تکلیف هماهنگی دودستی بوده است. در این پژوهش 70 آزمودنی (35 پسر و 35 دختر( در قالب 7 گروه به طور داوطلبانه شرکت کرده بودند و تکلیف حرکت اهرم های لغزنده را با مرحله بندی نسبی صفر درجه )هم فاز( انجام دادند. آزمودنی ها باید برای برخورد به یک توپ متحرک، نشانگری را در صفحه نمایش رایانه در مدت زمان هدف 3000 هزارم ثانیه حرکت می دادند. در این آزمایش آزمودنی ها بر حسب روش برآورد خطا )الگو، زمان، ترکیبی( و فراوانی بازخورد افزوده 20)% و (%100 به 7 گروه آزمایشی تقیسم شدند. نتایج این آزمایش نشان داد که بین گروه های برآورد خطا و بین گروه های بازخورد افزوده در مورد دقت تخمین خطا در مرحله اکتساب تفاوت معنی داری وجود نداشت. گروه برآورد خطای الگو و ترکیبی در مورد عملکرد زمان حرکت بهتر از سایر گروه ها بودند. در مرحله یادداری هر سه گروه برآورد خطا در مورد یادگیری الگو و زمان حرکت نسبت به گروه کنترل بهتر بودند و در نهایت این که گروه های برآورد خطای الگو 100% و برآورد خطای زمان 100% در مورد زمان حرکت، یادگیری بهتری نسبت به سایر گروه ها داشتند. در نتیجه، برآورد ذهنی خطا از هر نوعی که باشد به عنوان یک متغیر مهم در آمادگی برای پاسخ بعدی و همچنین طراحی فرضیه پاسخ، می تواند به همراه فراوانی افزایش یافته بازخورد افزوده (%100) موجب آزمون فرضیه پاسخ بیشتر و در نهایت یادگیری بیشتری گردد؛ همچنین معطوف شدن بر ویژگی های حرکت قبل از فراهم شدن بازخورد افزوده منجر به استفاده بهتر از بازخورد افزوده، بهبود مهارت و قابلیت کشف خطا حداقل برای تکالیفی که وضعیت های مشابه با تکلیف پژوهش حاضر را دارند می گردد.

هدف از این پژوهش، بررسی اثر نوع کانون توجه با استفاده از راهبرد خودگفتاری آموزشی بر اکتساب و یادداری مهارت پاس سینه ی بسکتبال در نوجوانان پسر مبتدی بود. به این منظور، 59 دانش آموز داوطلب مبتدی (57/0±4/13سال) انتخاب و بعد از پیش آزمون به صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. گروه کنترل بدون خودگفتاری، گروه خودگفتاری با کانون توجه درونی و گروه خودگفتاری با کانون توجه بیرونی، طی پنج جلسه به تمرین مهارت پاس سینه ی بسکتبال پرداختند. بعد از آخرین جلسه ی اکتساب، پس آزمون و بعد از دو هفته بی تمرینی، آزمون یادداری گرفته شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و تحلیل واریانس یک طرفه همراه با آزمون تعقیبی بونفرنی نشان داد که از یک سو تفاوت گروه ها در بین مراحل اکتساب و یادداری معنا دار است، هر چند تفاوت بین اثرات دو نوع کانون توجه با استفاده از راهبرد خودگفتاری معنا دار نیست، اما از سوی دیگر تفاوت دو گروه تجربی با گروه کنترل معنا دار است. بنابراین، اگرچه خودگفتاری آموزشی باعث بهبود اکتساب و یادداری مهارت پاس سینه ی بسکتبال در مراحل ابتدایی یادگیری می شود، اما احتمالاً دستکاری نوع کانون توجه به صورت خودگفتاری تاثیر چندانی بر اکتساب و یادداری پاس سینه ی بسکتبال ندارد.

تحقیق حاضر با هدف مقایسه تاثیر تغییر برنامه حرکتی تعمیم یافته و پارامتر با آرایش تصادفی و قالبی بر اکتساب، یادداری و انتقال سرویس تنیس روی میز انجام شد. بدین منظور 32 نفر آزمودنی به طور تصادفی در چهار گروه 8 نفری قرار گرفتند. در دو گروه نخست GMP و در دو گروه دیگر پارامتر بر اساس دو شیوه آرایش تمرین تصادفی و قالبی تغییر می کرد. پس از انجام پیش آزمون افراد هر گروه با توجه به نوع تمرین 300 کوشش تمرینی در هر سرویس و در مجموع 900 کوشش انجام دادند و سپس پس آزمون، آزمون یادداری و دو آزمون انتقال با اهداف متفاوت برگزار شد. داده ها با تحلیل واریانس دو عاملی و اندازه های تکراری در سطح معنی داری(05/0) تجزیه و تحلیل گردید و از آزمون تعقیبی بونفرونی برای مشخص کردن تفاوت گروه ها استفاده شد. به طور کلی نتایج نشان داد که صرفنظر از نوع تغییر، آرایش تمرین تصادفی سبب عملکرد بهتری نسبت به شرایط تمرین قالبی می گردد و هنگامی که این نوع آرایش به همراه تغییر برنامه های حرکتی متفاوت باشد میزان اثربخشی آن بیشتر می شود. این برتری نه تنها هنگام اجرا در شرایط مشابه مشاهده می شود بلکه با انتقال به زمینه جدید نیز حفظ می گردد. به علاوه این اثرات نه تنها بر روی عملکرد تاثیر می گذارد بلکه سبب اجرای مهارت ها با کارایی بیشتر، صرف تلاش ذهنی و نیاز به توجه کمتر می شود.

همان طور که از عنوان تحقیق بر می آید ، هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی تاثیر سه شیوه تمرینی فیزیکی ، ذهنی و فیزیکی - ذهنی بر یادگیری مهارت شوت بسکتبال بوده است . لذا روش تحقیق از نوع نیمه تجربی است و به منظور تحقق اهداف تحقیق تعداد 60 نفر از دانش آموزان مقطع دبیرستان شهر تهران ، که هیچ گونه سابقه آموزشی در زمینه ورزش بسکتبال نداشتند ، انتخاب شده و در سه گروه 20 نفری همگی ( بر اساس نتایج پیش آزمون ) قرار داده شدند و تمرینات مورد نظر را به مدت 20 جلسه انجام دادند ...

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی و مطالعه تأثیر تمرینات با توپ سوئیسی بر بهبود کارکرد حسی- حرکتی سه پسر مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود. در این پژوهش از روش مورد منفرد استفاده شد. سه شرکت کننده دچار اختلالات طیف اوتیسم تمرینات توپ سوئیسی را به مدت نه هفته انجام دادند. تغییر در نمره های خرده آزمون حیطه حسی- حرکتی از طریق آزمون عصب روان شناختی نپسی در طول مداخله و دو هفته پس از پایان مداخله در توالی های یک هفته ای اندازه گیری شد و در پایان پس از دو ماه دوباره از شرکت کنندگان آزمون گرفته شد. مداخله مورد نظر در مورد هر سه شرکت کننده اثربخش بود (با PND 100% برای شرکت کننده اول و 78/77 درصد برای شرکت کننده های دوم و سوم) و این کاهش دو هفته پس از مداخله پایدار ماند. یافته های پژوهش نشان داد تمرینات با توپ سوئیسی موجب بهبود چشمگیر کارکرد حسی- حرکتی پسران مبتلا به اوتیسم می شود.

هدف از تحقیق حاضر بررسی میزان دو نوع اضطراب صفتی رقابتی وحالتی رقابتی بین ورزشکاران تیم ملی و ورزشکاران خارجی شرکت کننده در مسابقات جام ورزش وملتها می باشد،که درطول یک هفته به رقابت پرداختند. نمونه های آماری این تحقیق باجامعه ی آماری برابر بوده و64 نفر می باشد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامهCSAI -2 برای اضطراب حالتی رقابتی وسیاهه SCAT برای اندازه گیری اضطراب صفتی رقابتی بوده که پرسشنامه ی حالتی رقابتی سه عامل اضطراب شناختی ،اضطراب بدنی واعتماد بهنفس رابه طور جداگانه اندازه گیری می کند. برای تجزیه وتحلیل اطلاعات خام از روش F تحلیل واریانس یکطرفه ،t استیودنت ،ضریب همبستگی اسپیرمن ونرم افزارSPSS سود برده شده است.

به منظور تعیین روش مناسب در آموزش مهارت های پاس و شوت بستکبال در این تحقیق از روش آگاهی از اجرا و آگاهی از نتیجه و هدف گزینی استفاده شد برای این منظور پژوهشگر از جامعه آماری دختران دانش آموز (255 نفر بین سنین 2+ 15) و 75 نفر را به صورت تصادفی شده انتخاب و و سپس بر اساس آزمون اصلاح شده جانسون و متنی سه گروه 25 نفری را به صورت یکسان همتاسازی انتخاب کرد آزمودنی ها به صورت سه جلسه و به مدت 8 هفته تمرین کردند ودر پایان جلسه هشتم آزمون اجرا و پس از دو هفته بی تمرینی آزمون یادداری بعمل آمد آزمون های پاس سینه و شوت بدین ترتبیت اجرا شد هر آزمودنی به مدت 30 ثانیه به هدفی که شامل 3 دایره متحدالمرکز به فاصله سه متری از آن قرار داشت پاس می داد گوره آگاهی از اجرا در مورد شیوه و وضعیت صحیح بدن و اندام ها و گروه آگاهی از نتیجه و هدف گزینی در مورد امتیازاتی که ÷س از هر اجرا دریافت می کردند بازخورد می گرفتند و در گروهی که ترکیبی از هر گروه دریافت می کردند. مهارت شوت بسکتبال نیز شامل 5 ÷رتاب ÷نالتی بود. نتایج پژوهش نشان داد که در هر دو مهارت ÷اس و شوت بسکتبال گروه آگاهی از اجرا ضعیف ترین عملکرد را چه در آزمون اجرا و چه در آزمون یادداری داشتند و گروه ترکیبی بهترین میزان میانگین را به خود اختصاص دادند.

هدف از انجام این تحقیق بررسی نقش برنامه ریزی های مختلف آگاهی از نتیجه (kR) با تاکید بر موضوع عدم قطعیت در دریافت KR در یادگیری تکلیف حرکتی تولید نیرو بوده است. 40 آزمودنی براساس نوع برنامه ریزی KR به پنج گروه KR 100%، 50%KR، KR پیش بینی شده،KR  تصادفی و بدون KR تقسیم شدند. نتایج تحقیق نشان داد که بین گروههای مختلف برنامه ریزی KR در مراحل اکتساب، پایداری و انتقال تفاوت معنی داری وجود نداشت، ولی اثر اصلی معنی داری در مورد دسته کوششهای تمرینی مشاهده شد. نتیجه اینکه هر نوع برنامه ریز KR منجر به کاهش خطا در انجام تکلیف شده و در مورد تمرینات نوع ثابت بین انواع برنامه ریزی های KR و نیز قطعیت یا عدم قطعیت در دریافت KR در مورد یادگیری تکلیف حرکتی چندانی وجود ندارد.

هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرین مشاهده ای خودکنترلی و سطح مهارت الگو بر یادگیری سرویس بلند بدمینتون بود. 52 دانشجوی دختر (18 تا 26 سال) به طور تصادفی در یکی از چهار گروه: الف. الگوی ماهر - خودکنترل، ب. الگوی ماهر - جفت شده، ج. الگوی در حال یادگیری – خودکنترل٬ و د. الگوی در حال یادگیری - جفت شده٬ قرار گرفتند. مطالعه ی حاضر شامل پیش آزمون، اکتساب و آزمون یادداری بود. نتیجه و شکل حرکت به عنوان متغیرهای وابسته مورد اندازه گیری قرار گرفتند. متغیرهای مستقل شامل نوع الگو (ماهر یا در حال یادگیری) و شرایط تمرین (خودکنترل یا جفت شده) بود. برای تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس عاملی، یو- من- ویتنی و کروسکال والیس استفاده شد که در ارتباط با شکل حرکت، نتایج نشان داد که اثر اصلی نوع الگو، اثر اصلی شرایط تمرین و تعامل نوع الگو و شرایط تمرین در آزمون اکتساب و یادداری معنی-دار نبود. در خصوص امتیازات نتیجه، اثر اصلی نوع الگو در آزمون اکتساب معنی دار بود. گروه الگوی در حال یادگیری عملکرد بهتری را نسبت به گروه الگوی ماهر نشان داد، اما اثر اصلی شرایط تمرین در آزمون اکتساب معنی دار نبود. هم چنین، اثر اصلی نوع الگو، اثر اصلی شرایط تمرین و تعامل بین نوع الگو و شرایط تمرین در آزمون یادداری معنی دار نبود.