توپ سوئیسی

مهارت های حرکتی پایه، عنصر اصلی رشد حرکتی اند و به دو گروه مهارت حرکتی درشت و ظریف تقسیم می شوند. هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر تمرینات تعادلی با توپ سوئیسی بر مهارت حرکتی درشت کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی بود. شرکت کنندگان در پژوهش سه کودک مبتلا به اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی نوع ترکیبی، در رده سنی 8-6 سال بودند. این پژوهش یک مطالعه موردی با طرح خط پایه چندگانه بود. شرکت کنندگان به مدت 9 هفته تحت تمرین با توپ سوئیسی قرار گرفتند. با کاربرد طرح خط پایه چندگانه، تغییر در مهارت حرکتی درشت شرکت کنندگان در توالی های یک هفته ای بررسی شد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه کانرز فرم 48 سؤالی والدین و آزمون تبحر حرکتی برونینکس - اوزرتسکی بود. یافته های پژوهش براساس تحلیل دیداری و شاخص های آمار توصیفی تجزیه وتحلیل شد. تجزیه وتحلیل یافته ها نشان داد مداخله مورد نظر در بهبود مهارت حرکتی درشت سه شرکت کننده اثربخش بوده است (با درصد داده های ناهمپوش (PND) برابر با 100 درصد برای هر سه شرکت کننده). نتایج پژوهش حاضر بیانگر تأثیر مثبت تمرینات تعادلی با توپ سوئیسی در بهبود مهارت حرکتی درشت کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی است.

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی و مطالعه تأثیر تمرینات با توپ سوئیسی بر بهبود کارکرد حسی- حرکتی سه پسر مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود. در این پژوهش از روش مورد منفرد استفاده شد. سه شرکت کننده دچار اختلالات طیف اوتیسم تمرینات توپ سوئیسی را به مدت نه هفته انجام دادند. تغییر در نمره های خرده آزمون حیطه حسی- حرکتی از طریق آزمون عصب روان شناختی نپسی در طول مداخله و دو هفته پس از پایان مداخله در توالی های یک هفته ای اندازه گیری شد و در پایان پس از دو ماه دوباره از شرکت کنندگان آزمون گرفته شد. مداخله مورد نظر در مورد هر سه شرکت کننده اثربخش بود (با PND 100% برای شرکت کننده اول و 78/77 درصد برای شرکت کننده های دوم و سوم) و این کاهش دو هفته پس از مداخله پایدار ماند. یافته های پژوهش نشان داد تمرینات با توپ سوئیسی موجب بهبود چشمگیر کارکرد حسی- حرکتی پسران مبتلا به اوتیسم می شود.

مطالعات، اهمیت تمرین های ثبات مرکزی در پیشگیری از آسیب را نشان داده اند؛ اما اطلاعات محدودی درزمینه اثر این تمرین ها بر عملکرد شناگران وجود دارد؛ براین اساس، هدف این پژوهش، بررسی تأثیر تمرین های تقویت ثبات مرکزی بر عملکرد شناگران زیرنخبه نوجوان بود. آزمودنی های این پژوهش 30 شناگر نوجوان مرد بودند که به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. هر دو گروه قبل و پس از پایان هشت هفته تمرین، در آزمون های عملکرد شنا شامل رکورد شنای آزاد 50 کرال سینه، کرال پشت، پروانه و قورباغه شرکت کردند. پس از انجام پیش آزمون ها، گروه تجربی تمرین های ثبات مرکزی را با استفاده از توپ سوئیسی به مدت هشت هفته و هفته ای سه روز انجام دادند. از آزمون تحلیل کوواریانس برای بررسی اثر متغیر مستقل بر رکوردهای شناهای چهارگانه استفاده شد.  نتایج نشان داد که میزان پیشرفت رکورد شناگران گروه تجربی پس از هشت هفته تمرین در شنای آزاد 50 کرال سینه، کرال پشت، پروانه و قورباغه، در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری بیشتر بود. احتمالاً تماس نداشتن پاها با زمین سبب محوریت عضلات ناحیه مرکزی بدن در اجرای تکنیک های شنا می شود؛ بنابراین، بهبود ثبات مرکزی سبب انتقال مؤثر نیرو بین تنه و اندام فوقانی و تحتانی برای پیشروی بدن در آب خواهد شد؛ براین اساس، می توان انتظار داشت که افزایش قدرت عضلات ثبات دهنده مرکزی سبب انتقال مؤثرتر نیرو شود و درنتیجه، بهبود رکورد را به همراه داشته باشد؛ ازاین رو، توصیه می شود که مربیان شنا برای ارتقای عملکرد ورزشکاران خود از تمرین های توپ سوئیسی استفاده کنند.