درخت حوزه‌های تخصصی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه عزت نفس و موفقیت ورزشی در فوتبالیست ها و کشتی گیران است بدین منظور 157 ورزشکار ( 81 فوتبالیست و 76 کشتی گیر) عضو باشگاه های دسته اول شهر تهران به صورت تصادفی انتخاب و در پژوهش شرکت کردند برای سنجش عزت نفس ورزشکاران از مقیاس عزت نفس کوپر اسمیت و برای سنجش موفقیت ورزشی آنها از مقیاس موفقیت ورزشی استفاده شد مقیاس عزت نفس توسط آزمودنی ها و مقیاس موفقیت ورزشی توسط مربیان ورزشکاران تکمیل گردید نتایج پژوهش نشان داد بین عزت نفس و موفقیت ورزشی همبستگی مثبت وجود دارد بین عزت نفس و موفقیت ورزشی کشتی گیران همبستگی مثبت مشاهده شد بین عزت نفس و موفقیت ورزشی فوتبالیست ها همبستگی مثبت وجود دارد و عزت نفس و موفقیت ورزشی ورزشکاران رشته فوتبال بیش از عزت نفس و موفقیت ورزشی ورزشکاران رشته کشتی است

هدف از این تحقیق بررسی پرداختن یا نپرداختن مردم به ورزش در اوقات فراغت نوع ورزش و ارتباط بین میزان اوقات فراغت با پرداختن به ورزش بوده است. ابزار اندازه گیری پرسشنامه تهیه شده (r=80.1) بر اساس سوابق پژوهشی و اهداف تحقیق بوده است. جامعه آماری شامل زنان و مردان 20 تا 65 ساله شهری کشور بوده است و 0.08 درصد از جامعه آماری به تعداد 13480 نفر از 27 استان و 241 شهر کشور به عنوان نمونه مورد مطالعه قرار گرفتند. روش آماری توصیفی و استنباطی شامل مجذور کار تحلیل واریانس آزمون یومان ویتنی و ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون لوجستیک گام به گام بوده است. یافته های تحقیق نشان داد که افراد دارای میانگین سنی 34 سال و79.3 درصد متاهل بودند. تلویزیون اولین فراغتی و پس از آن هم صحبتی بوده است. ورزش اولین فعالیت فراغتی مورد علاقه مردم است و 60 درصد ورزش می کنند و بین میزان اوقات فراغت و رضایت مندی از گذران و پرداختن به ورزش رابطه معنی داری وجود داشته است

کمردرد به عنوان یک مشکل فراگیر تمامی افراد اعم از ورزشکار و غیرورزشکار را مبتلا ساخته و علاوه بر رنج هزینه اقتصادی بالایی را نیز بهمراه دارد. 80% از افراد حداقل یک بار در زندگی خود به کمردرد مبتلا می شوند. از این میان 15% به طور دایم ناتوان می شوند و 60% نیز ظرف یک سال متوالی مجددا به دردهای طولانی مدت مبتلا می شوند. لذا شناخت و درمان ناهنجاری عملکردی و رفع عواملی که ممکن است به ابتلا مجدد منجر شوند ضروری است. در این تحقیق وضعیت نیروی عضلات تنه قبل و بعد از درمان بمنظور شناسایی یک عامل هشدار دهنده در بروز کمردرد مورد مطالعه قرار گرفت. تعداد 17نفر از مبتلایان به کمردرد مزمن و 20 نفر از افراد سالم در گروه سنی مشابه مورد مطالعه قرار گرفته سپس بیماران 12 جلسه تحت ورزش درمانی قرار گرفتند. قبل و بعد از درمان متغیرهای دردکمر، نیروی ایزومتریک فلکسورها و اکستنسورهای تنه در حالت های ایستاده، نیمه خمیده و کاملا خمیده در هر دو گروه اندازه گیری و با استفاده از MANOVAمقایسه شدند. نتایج: در بیماران نیروی ایزومتریک فلکسورها تا 50% و نیروی ایزومتریک اکستنسورها تا 80% آسیب دیده بودند (P<0.01). در افراد طبیعی نیروی ایزومتریک اکستنسورها در وضعیت های الگوی خاصی داشت و حداکثر نیرو مربوط به حالت نیمه خمیده بود. پس از درمان، کمردرد بیماران بهبود یافته و نیروی ایزومتریک فلکسورها در هر سه حالت تنه به وضع طبیعی بازگشت. اما، هنوز نیروی ایزومتریک اکستنسورها در دو وضعیت ایستاده و کاملا خمیده 65% و نیز در وضعیت نیمه خمیده 45% با الگوی افراد سالم فاصله داشت (P<0.05). علیرغم بهبودی درد بیماران عملکرد عضلات تنه ایشان اصلاح نشده بود و کماکان شباهت و به وضعیت قبل از درمان داشت. این الگوی غیرطبیعی در بیماران می تواند بعنوان یک عامل هشدار دهنده برای احتمال بروز مجدد کمردرد محسوب شود.

هدف از این تحقیق مقایسه خرده مقیاس های تصویر بدنی بزرگسالان فعال و غیرفعال در دو گروه مردان و زنان و بررسی ارتباط بین تصویر بدنی با ترکیب بدنی و نوع پیکری است. آزمودنی های این تحقیق را 120 مرد و زن 65-25 ساله تشکیل دادند که به دو گروه فعال و غیر فعال تقسیم شده بودند. ابزار مورد استفاده برای جمع آوری اطلاعات در مورد متغیر تابع شامل پرسشنامه خود_توصیفی بدنی بود که از سه خرده مقیاس چربی بدن کل بدن و شاخص توده بدن و نوع پیکری شامل تیپ های چاق پیکر عضلانی پیکر و لاغر پیکر بودند که به روش هیث_کارتر تعیین شده بودند. روش های آماری مورد استفاده شامل MANCOVA دو متغیر (جنس X گروه) و ضریب همبستگی پیرسون و نیز آزمون Z فیشر برای مقایسه ضرایب همبستگی بودند. بر اساس نتایج تحقیق کوواریانس چند متغیره تعامل معنی داری (F=3.55 P<0.017) در مورد جنس و گروه در خرده مقیاس های تصویر بدنی وجود دارد. همچنین نتایج همبستگی نشان داد که رابطه معکوس و معنی داری بین تصویر بدنی با درصد چربی بدن (r=-0.49 P<0.000) و شاخص توده بدن (r=-0.38 P<0.000) و چاق پیکری (r=-0.48 P<0.000) و عضلانی پیکری (r=-0.38 P<0.000) و نیز رابطه مستقیم و معنی داری در لاغر پیکری (r=-0.39 P<0.000) وجود دارد. نتیجه اینکه نگرش افراد بزرگسال نسبت به بدن خود ناشی از توانایی ها و ابعاد بدنی بوده و مردان فعال تصویر بدنی مثبت تری نسبت به زنان دارند.

هدف از انجام این تحقیق بررسی نقش برنامه ریزی های مختلف آگاهی از نتیجه (kR) با تاکید بر موضوع عدم قطعیت در دریافت KR در یادگیری تکلیف حرکتی تولید نیرو بوده است. 40 آزمودنی براساس نوع برنامه ریزی KR به پنج گروه KR 100%، 50%KR، KR پیش بینی شده،KR  تصادفی و بدون KR تقسیم شدند. نتایج تحقیق نشان داد که بین گروههای مختلف برنامه ریزی KR در مراحل اکتساب، پایداری و انتقال تفاوت معنی داری وجود نداشت، ولی اثر اصلی معنی داری در مورد دسته کوششهای تمرینی مشاهده شد. نتیجه اینکه هر نوع برنامه ریز KR منجر به کاهش خطا در انجام تکلیف شده و در مورد تمرینات نوع ثابت بین انواع برنامه ریزی های KR و نیز قطعیت یا عدم قطعیت در دریافت KR در مورد یادگیری تکلیف حرکتی چندانی وجود ندارد.

هدف ویژه از این تحقیق اعتبار سنجی آزمون شاتل ران نوع اول و دوم در برابر آزمون استاندارد نوارگردان الستاد است. سنجش آمادگی قلبی - تنفسی همواره علاقه و توجه متخصصان علوم ورزشی را به خود معطوف کرده آنها را ترغیب کرده است که روش های نوینی را جهت تخمین شاخص طلایی حداکثر اکسیژن مصرفی آزمودنی ها ابداع نمایند. از میان این روش ها می توان آزمون دوی رفت و برگشت 20 متر را نام برد که به دلیل اعتبار بالای آن در برآورد VO2max شناساندن و اعتبار سنجی آن در ایران اهمیت خاصی دارد. 17 دانشجوی پسر 24-18 ساله دانشگاه بوعلی سینا همدان با وزن 10.5+66.5 کیلو گرم و BMI 2.5+22.4 مترمربع بر /کیلوگرم داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها با 48 ساعت فاصله زمانی سه آزمون را به انجام رساندند و متغیرهای هوازی نسبی ضربان قلب تمرین و درصد ضربان قلب ذخیره و کمیت های سرعت مسافت و زمان اجرای آزمون های سه گانه برآورد گردید. بین برآورد VO2max در آزمون های شاتل ران نوع اول و دوم با تخمین VO2max نوارگردان الستاد به ترتیب همبستگی معنی دار R=0.81 و R=0.90 به دست آمد (P<0.0001) میان ظرفیت هوازی مشتق از عوامل سرعت مسافت و معادل متابولیک استراحت شخص و تخمین ظرفیت هوازی بر مبنای توانی از زمان اجرا [(t)n] همبستگی مثبت و چشمگیری وجود دارد R=0.97 SE=2.3 P=0.0000)) همچنین در این آزمون ارتباط مثبت بین متغیرهای سرعت مسافت زمان اجرا ضربان قلب تمرین و درصد ضربان قلب ذخیره آزمودنی ها مشاهده شد (R=0.63-1 P<0.006) +24.43(الستادy (VO2 max-SH.I) =0.42 (VO2 max- R=0.81 SE=3.6 P<0.0001 1.47 (VO2 max-SH.II)-24.43 =(الستادy(VO2 max- R=0.90 SE=5.04 P<0.0000 یافته های این تحقیق نشان می دهد که هر یک از آزمون های شاتل ران نوع اول و دوم از درجه روایی و اعتبار بالایی در جهت برآورد ارزش نسبی VO2max جوانان برخوردار است .

در این پژوهش تاثیر یک جلسه تمرین فزاینده درمانده ساز بر تستوسترون و کورتیزول بزاقی در کشتی گیران دانشگاهی بررسی شد. 9 دانشجوی مرد کشتی گیر با میانگین سنی 2.18±22.44 قد 8.24±170 سانتی متر وزن 9.02±66.6 کیلوگرم حداکثر اکسیژن مصرفی 3.44±47.11 میلی لیتر در دقیقه به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن و سابقه تمرین کشتی 3±6 سال به عنوان آزمودنی این پژوهش انتخاب شدند. هر یک از آزمودنی ها روی نوارگردان با استفاده از دستورالعمل بروس تا سرحد خستگی دویدند. نمونه تحریک نشده بزاق در زمان استراحت قبل از تمرین به مدت 90 دقیقه با فواصل زمانی 30 دقیقه بعد از تمرین جمع آوری شد. غلظت تستوسترون و کورتیزول بزاقی با استفاده از روش (ELISA) مورد سنجش قرار گرفتند اطلاعات بدست آمده با استفاده از روش آماری (ANOVA) با اندازه گیریهای مکرر تجزیه و تحلیل آماری شد و سطح معنی داری نیز (P<0.05) در نظر گرفته شد. غلظت تستوسترون بزاقی بلافاصله پس از یک جلسه تمرین فزاینده تا سرحد خستگی کاهش یافت (P<0.001) و این کاهش پس از 90 دقیقه دوره ریکاوری در مقایسه با زمان استراحت معنی دار شد (P<0.001). غلظت کورتیزول بزاقی بلافاصله و 30 دقیقه پس از تمرین در مقایسه با مقادیر زمان استراحت افزایش یافت (P<0.001) اما 90 دقیقه پس از تمرین از غلظت کورتیزول کاسته شد و به نزدیکی مقادیر استراحتی رسید. غلظت نسبت تستوسترون به کورتیزول نیز بلافاصله پس از تمرین در مقایسه با مقادیر استراحتی کاهش یافت (P<0.001) و تا 90 دقیقه پس از تمرین روند کاهش آن ادامه یافت. نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان داد یک جلسه تمرین فزاینده درمانده ساز موجب تغییرات برجسته ای در غلظت تستوسترون و کورتیزول بزاقی می شود. این تغییرات تا 90 دقیقه پس از تمرین نیز ادامه دارد. کاهش نسبت تستوسترون به کورتیزول نیز نشان دهنده بر هم خوردن تعادل روندهای آنابولیک و کاتابولیک متعاقب یک فعالیت درمانده ساز است.

هدف از این تحقیق بررسی عوامل موثر در مدیریت ایمنی ورزشگاههای فوتبال کشور از دیدگاه تماشاگران بازیکنان و مدیران اجرایی ورزشگاهها است. مدیریت ایمنی به مفهوم کنترل و بهینه سازی کلیه عوامل ساختاری و مدیریتی است تا امکان ایجاد خطر برای کاربران کارکنان و کلیه افراد مرتبط با سیستم را به حداقل برساند. این تحقیق از نوع توصیفی است که به روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری تحقیق را کلیه تماشاگران بازیکنان و مدیران اجرایی و مسئولان ورزشگاههای فوتبال لیگ برتر در سال 1379 تشکیل داده است که حدود 2000 نفر (2%) حجم نمونه تماشاگران 150 نفر (حدود 5 (%حجم نمونه بازیکنان و 26 نفر (برابر با حجم جامعه) حجم نمونه مسئولان را تشکیل داده است. ابزار اندازه گیری 3 پرسشنامه مجزا برای هر یک از گروههای تحت بررسی بود که از سوی محقق هنجاریابی گردید. بعضی از یافته های تحقیق عبارتند از: اکثر تماشاگران فوتبال در کشور ما را گروههای سنی زیر 25 سال تشکیل می دهند اکثر طرفدارانی که به رفتارهای نابهنجار اقدام می کنند در طبقه سنی 15 تا 20 سال قرار دارند. ساختار ورزشگاههای فوتبال در کشور و امکانات مربوط به آن ضعیف و نامناسب توصیف شده است. ساختار نامناسب ورزشگاه مهم ترین عاملی است که باعث نارضایتی تماشاگران می شود. مدیریت مجموعه که ترکیبی از عوامل : نظم جلوگیری از اتلاف وقت هنگام ورود و خروج برخورد نامناسب مامورین کنترل و نیروهای انتظامی و... است تا حدودی مناسب ارزیابی شده است. در جلوگیری از امکان بروز آشوب یا واکنش های رفتاری نامناسب توجه به داوری عادلانه نظم در انجام مراحل یک مسابقه برخورد با بازیکنان خاطی دارای بیشترین اولویت است. از دیدگاه بازیکنان حساسیت های کاذب و خبرسازی جراید و صدا و سیما در متشنج ساختن جو ورزشگاه و تاثیر سوء در رفتار تماشاگران قبل از شروع مسابقه بسیار موثر است. در نهایت الگوی استانداردهای پایه برای مدیریت ایمنی ورزشگاهها ارائه شده است

هدف پژوهش حاضر توصیف میزان زمان و محل گذران اوقات فراغت و انواع فعالیت های فراغتی مورد علاقه و فعالیت های روزانه هفتگی و سالیانهح ارتباط بین رضایت مندی از گذران اوقات فراغت با تعداد فرزندان سطح تحصیلات میزان پرداختن به فعالیت های بدنی در اوقات فراغت در بین زنان ایرانی بوده است جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه زنان 20 تا 65 ساله شهر ی است که 08% آنها به عنوان نمونه به شکل تصادفی انتخاب و پرسشنامه تهیه شده (R=80) بین آنان توزیع و جمع آوری شد سطح تحصیلی 70 در صد افراد مورد آ زمون دیپلم یا زیر دیپلم و میانگین تعداد فرنزدان آنان 3 بوده است میزان اوقات فراغت روزانه آنان 3/8 ساعت می باشد و تماشای تلویزیون با میانگین 132 دقیقه بالاترین فعالتی فراغتی آنان را تشکیل می دهد یک چهارم آنان از نحوه گذران اوقات فراغت خود راضی هستند 43/5 در صد آنان با انگیزه کسب نشاظط و احساس لذت ورزش می کنند بین میزان اوقات فراغت و مقدار ورزش هفتگی ارتباط معنی داری مشاهده شد تعداد فرزندان و سطح تحصیلات و مقدار پرداختن به ورزش پیشگوی معنی داری برای رضایت از گذراندن اوقات فراغت بوده است .