کشتی گیر

به منظور تهیه نیمرخ آمادگی جسمانی کشتی گیران تیم ملی آزاد بزرگسالان، 73 کشتی گیر (میانگین سن 6/2 4/24 سال، و میانگین وزن 4/18 9/79 کیلوگرم) در سطح تیم ملی که طی 1 سال در تورنمنتهای معتبر بین المللی، مسابقات آسیایی، جهانی، و المپیک در اردوهای مختلف تیم ملی تمرین کرده بودند بررسی شدند و تمامی آزمودنیها آزمونهای زیر را انجام دادند: ترکیب بدن (درصد چربی3 موضعی، LBM و BMI)، قدرت نسبی عضلانی (قدرت پنجه های دست، پرس سینه، اسکات پا، و لیفت مرده)، استقامت عضلانی موضعی (دراز و نشست، شنای سوئدی، و بارفیکس)، استقامت قلبی - تنفسی (آزمون بروس)، سرعت (دوی 36 متر)، چابکی (دوی 9×4 متر)، انعطاف پذیری (خم شدن نشسته، بازکردن تنه، و بلندکردن شانه ها)، آزمون عکس العمل (عکس العمل دیداری دو جهته)، توان بی هوازی بی لاکتیک (ارگو جامپ 15 ثانیه، وینگیت دست 8 ثانیه، و وینگیت پا 8 ثانیه)، توان بی هوازی بالاکتیک (ارگوجامپ 30 ثانیه)، و قدرت انفجاری پاها (پرش طول درجا). میانگین و انحراف استاندارد رکورهای کسب شده کشتی گیران تیم ملی آزاد بزرگسالان (مجموع همه وزنها) عبارت اند از 5/3±5/11 درصد چربی بدن، 3/15±4/70 کیلوگرم LBM، 63±8/36 کیلوگرم بر مترمربع BMI، 12/0±92/0 وزن بدن بر نیرو قدرت پنجه های دست، 21/0±45/1 وزن بدن بر وزنه پرس سینه، 21/0±83/1 وزن بدن بروزنه اسکات پا، 24/0±87/1 وزن بدن بر وزنه لیفت مرده، 9/7±9/70 بار در دقیقه دراز و نشست، 5/7±3/69 بار در دقیقه شنای سوئدی، 9/10±9/35 عدد بارفیکس، 7/5±6/50 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در دقیقه حداکثر اکسیژن مصرفی، 25/0±1/5 ثانیه دوی 36 متر، 38/0±43/8 ثانیه دوی 9×4 متر، 9/4±41 سانتی متر خم شدن نشسته، 12/0±61/0 قد نشسته بر فاصله بینی تا زمین بازکردن تنه، 16/0±55/0 طول دست بر فاصله مچ دست تا زمین بلندکردن شانه ها، 2/60±7/391 هزارم ثانیه عکس العمل دیداری دوجهته، 4/6±49 وات بر کیلوگرم از وزن بدن ارگو جامپ 15 ثانیه، 9/98±6/375 وات وینگیت دست 8 ثانیه، 1/101±1/496 وات وینگیت پای 8 ثانیه، 7/6±9/43 وات بر کیلوگرم از وزن بدن ارگوجامپ 30 ثانیه.پس از جمع آوری نتایج خام آزمونها، با کمک آمار توصیفی نیمرخ آمادگی جسمانی کشتی گیران در هر آزمون به تفکیک وزنهای مختلف تهیه شد. تمامی عملیات آماری با استفاده از نرم افزار SPSS و EXCEL انجام شد.

در این پژوهش تاثیر یک جلسه تمرین فزاینده درمانده ساز بر تستوسترون و کورتیزول بزاقی در کشتی گیران دانشگاهی بررسی شد. 9 دانشجوی مرد کشتی گیر با میانگین سنی 2.18±22.44 قد 8.24±170 سانتی متر وزن 9.02±66.6 کیلوگرم حداکثر اکسیژن مصرفی 3.44±47.11 میلی لیتر در دقیقه به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن و سابقه تمرین کشتی 3±6 سال به عنوان آزمودنی این پژوهش انتخاب شدند. هر یک از آزمودنی ها روی نوارگردان با استفاده از دستورالعمل بروس تا سرحد خستگی دویدند. نمونه تحریک نشده بزاق در زمان استراحت قبل از تمرین به مدت 90 دقیقه با فواصل زمانی 30 دقیقه بعد از تمرین جمع آوری شد. غلظت تستوسترون و کورتیزول بزاقی با استفاده از روش (ELISA) مورد سنجش قرار گرفتند اطلاعات بدست آمده با استفاده از روش آماری (ANOVA) با اندازه گیریهای مکرر تجزیه و تحلیل آماری شد و سطح معنی داری نیز (P<0.05) در نظر گرفته شد. غلظت تستوسترون بزاقی بلافاصله پس از یک جلسه تمرین فزاینده تا سرحد خستگی کاهش یافت (P<0.001) و این کاهش پس از 90 دقیقه دوره ریکاوری در مقایسه با زمان استراحت معنی دار شد (P<0.001). غلظت کورتیزول بزاقی بلافاصله و 30 دقیقه پس از تمرین در مقایسه با مقادیر زمان استراحت افزایش یافت (P<0.001) اما 90 دقیقه پس از تمرین از غلظت کورتیزول کاسته شد و به نزدیکی مقادیر استراحتی رسید. غلظت نسبت تستوسترون به کورتیزول نیز بلافاصله پس از تمرین در مقایسه با مقادیر استراحتی کاهش یافت (P<0.001) و تا 90 دقیقه پس از تمرین روند کاهش آن ادامه یافت. نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان داد یک جلسه تمرین فزاینده درمانده ساز موجب تغییرات برجسته ای در غلظت تستوسترون و کورتیزول بزاقی می شود. این تغییرات تا 90 دقیقه پس از تمرین نیز ادامه دارد. کاهش نسبت تستوسترون به کورتیزول نیز نشان دهنده بر هم خوردن تعادل روندهای آنابولیک و کاتابولیک متعاقب یک فعالیت درمانده ساز است.

هدف از این پژوهش، مطالعه اثر یک دوره تمرین قدرتی با دو الگوی باردهی متفاوت (هرمی دوگانه و پلکانی معکوس) بر برخی قابلیت های فیزیولوژیک کشتی گیران جوان بود. به همین منظور 24 نفر از کشتی گیران که حداقل 6 ماه سابقه تمرین کشتی داشتند، (سن 42/2 ±30/17 سال، قد 14/6 ±41/ 170 سانتی متر، وزن 18/13±29/72 کیلوگرم، شاخص توده بدنی06/1 ± 89/24 کیلوگرم بر متر مربع و چربی بدن 39/7±36/12 درصد) به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی ها به صورت تصادفی در سه گروه تمرینی با الگوی هرمی دوگانه (7نفر)، الگوی پلکانی معکوس (7نفر) و گروه کنترل (8 نفر) تقسیم شدند. قدرت و استقامت عضلانی، هایپرتروفی، توان بی-هوازی و ترکیب بدنی کشتی گیران قبل و بعد از هشت هفته تمرین اندازه گیری شد. پس از اطمینان از طبیعی بودن توزیع داده ها با استفاده از آزمون کلموگراف-اسمیرنف، نتایج آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی توکی و همچنین آزمون t مستقل نشان داد که تفاوت معنی داری بین دو گروه در قدرت و استقامت عضلانی، هایپرتروفی و ترکیب بدنی وجود ندارد (05/0p≥)؛ ولی بین انها و گروه کنترل تفاوت معنی داری دیده شد. ارزیابی برونده توان، نشان داد که بین گروه های پلکانی معکوس و هرمی دوگانه، پلکانی معکوس و کنترل اختلاف معنی داری وجود ندارد (05/0p≥)؛ اما اختلاف بین گروه کنترل و هرمی دوگانه معنی دار بود (05/0p≤)؛. نتایج این مطالعه پیشنهاد می کند، دو پروتکل متفاوت تمرین مقاومتی مورد استفاده، نتایج مشابهی در ایجاد حداکثر قدرت و هایپرتروفی عضلانی ایجاد می کند، اما برای افزایش اسقامت عضلانی الگوی باردهی پلکانی معکوس و برای افزایش توان پاها الگوی باردهی هرمی دوگانه مناسب تر است.

هدف تحقیق حاضر، بررسی اولویت­های انگیزشی شرکت در رشتة ورزشی کشتی در میان کشتی­گیران شهر کرمانشاه بود. جامعة آماری تحقیق حاضر شامل 4612 کشتی­گیر بیمه شدة شهر کرمانشاه ( در دو رشتة آزاد و فرنگی)بود و نمونة آماری در سه ردة سنی نوجوانان (99 نفر)، جوانان ( 56 نفر) و بزرگسالان (87نفر) به­صورت نمونه­گیری تصادفی انتخاب شدند. به­منظور گردآوری اطلاعات از دو پرسشنامة مشخصات فردی و پرسشنامة انگیزة مشارکت گیل استفاده شد. در پایان جلسة تمرینی، پرسشنامه توسط شرکت­کنندگان تکمیل شد. برای تجزیه­و­تحلیل داده­ها از روش آماری فریدمن و تحلیل واریانس یکطرفه و نسخة 13 نرم­افزار SPSS در سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. کسب موفقیت و پیروزی با رتبه­بندی44/7، تخلیة انرژی با رتبه بندی 15/6 و بودن با دوستان با رتبه­بندی 57/4 اولویت­های انگیزشی برتر در شرکت­کنندگان بودند. مقایسة انگیزة شرکت­کنندگان براساس ردة سنی تفاوت معناداری را بین گروه­های سنی مختلف نشان نداد(05/0p>). نتایج تحقیق حاضر نشان داد که عامل اصلی گرایش شرکت­کنندگان در تمرینات کشتی در شهر کرمانشاه، کسب موفقیت و پیروزی است و تفاوت معناداری بین گروه­های سنی مختلف در زمینة عوامل انگیزشی مشاهده نشد، و نیز گروه­های با سوابق مشارکت مختلف در رشتة کشتی در زمینه عوامل انگیزشی تفاوت معناداری را نشان ندادند.

چرخش ذهنی، توانایی تصور کردن چگونگی یک شیء چرخیده شده برای تشخیص موقعیت، نسبت به آن چیزی که به طور واقعی ارائه شده و بخشی از توانایی های فضایی است. هدف از تحقیق حاضر مقایسة توانایی چرخش ذهنی افراد دارای تجربه حرکتی و تجربه شناختی بود. تحقیق حاضر از نوع علی- مقایسه ای بود و نمونه ها به صورت هدفمند انتخاب شدند. نمونه تحقیق شامل 60 پسر با میانگین سنی 17/17 سال با تجربه حرکتی (20 نفر گروه کشتی)، تجربه شناختی (20 نفر گروه بازی رایانه ای) و بدون تجربه حرکتی و شناختی (20 نفر گروه کنترل) بود. برای مقایسة چرخش ذهنی، از آزمون چرخش ذهنی پترز و همکاران نسخة الف استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس یکراهه تفاوت معنادار بین گروه کنترل با گروه کشتی و همچنین گروه کنترل با گروه بازی رایانه ای را نشان داد (01/0P≤). بین چرخش ذهنی گروه کشتی و بازی رایانه ای تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0P>). این یافته ها، تأثیرات مثبت تجربه حرکتی و شناختی را بر رشد شناختی افراد (چرخش ذهنی) نشان می دهد.

ورزش با رویکرد اخلاق در جامعه امروزه از ضروریات است که می تواند ضامن بقا و توسعه روزافزون آن گردد. با توجه به خصوصیات پهلوانی ورزش کشتی در ایران هدف این تحقیق شناسایی مولفه های اخلاق کشتی گیر ایرانی بود. این تحقیق ترکیبی و جامعه آماری آن در دو طیف نخبگان و در مرحله بعد کشتی گیران بودند که نخبگان به صورت هدفمند و کشتی گیران به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه حاصل از روش دلفی با نخبگان بود که با روایی و پایایی مناسب توسط نمونه های آماری تکمیل و داده ها توسط نرم افزار اس پی اس اس و لیزرل تحلیل گردید. نتایج نشان داد که اخلاق در یک کشتی گیر ایرانی می تواند شامل چهار مولفه احترام به خود، حریف، کشتی و جامعه باشد. همچنین احترام به خود شامل دوپینگ، بهداشت بدن، سلامت روح، احترام به حریف شامل مصافحه، صبوری و مراعات، احترام به کشتی شامل مرشد شناسی، فلسفه محوری، قانون مندی و احترام به جامعه شامل هواداران، آشنایی با رسانه و کمک های محلی بود. بنابراین طیف وسیعی از اخلاقیات در گذر زمان می تواند در یک ورزشکار متجلی گردد که بنابر نسبی و یا مطلق بودن شاخص های اخلاقی و عرفی وجود و یا عدم وجود آن را در گذر زمان و مکان می توان بررسی کرد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر مکمل HMB-FAبر شاخص های آسیب عضلانی در کشتی گیران نخبه بود. در مجموع بیست کشتی گیر مرد در دو گروه مکمل-ورزش (10نفر) و دارونما-ورزش (10نفر) برای شرکت در تحقیق انتخاب شدند. آزمودنی ها به مقدار g/d 3 ازHMB-FA یا دارونما را دریافت کردند. نمونه های خونی جهت اندازه گیری مقادیر کراتین کیناز (CK) سرم و لاکتات دهیدروژناز (LDH) سرم قبل از مصرف مکمل، بعد از مصرف مکمل، بلافاصله بعد از تکرار اول، سوم و پنجم پروتکل اختصاصی کشتی، گرفته شد. وضعیت ریکاوری درک شده (PRS)، بلافاصله قبل از تکرار اول، دوم، سوم، چهارم و پنجم پروتکل اختصاصی کشتی، ارزیابی شد. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس آنکوا و آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری های تکراری تجزیه و تحلیل شد. یافته های این پژوهش نشان داد که مقادیر شاخص های آسیب عضلانی شامل CK، LDH نسبت به گروه دارونما به میزان بیشتری در گروه HMB-FA کاهش یافت (05/0>p). همچنین تغییر قابل توجهی برای PRS وجود داشت که نسبت به گروه HMB-FA به میزان بیشتری در گروه دارونما کاهش یافت (05/0>p). بنابراین می توان نتیجه گرفت که مکمل گیری HMB-FA شاخص های آسیب عضلانی در پروتکل شبیه سازی شده کشتی در کشتی گیران نخبه را بهبود می بخشد.

مقدمه و هدف: کاهش سریع وزن بدن برای قرار گرفتن در رده وزنی پایین تر در مسابقات کشتی یکی از مهمترین معضلات امروز ورزش کشتی است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر 2/5 درصد کاهش وزن سریع بر شاخص های آمادگی جسمانی و عملکرد ورزشی کشتی گیران پسر نوجوان استان اردبیل می باشد.روش شناسی: تعداد 14 کشتی گیر پسر نوجوان (سن: 0/51± 16/4سال، وزن: 8/31± 3 /62کیلوگرم، قد: 7/44±172/6سانتی متر) به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. شاخص های تن سنجی، درصد چربی و عملکردی در سه مرحله 1) قبل از کاهش وزن، 2) بعد از کاهش وزن و 3) 16 ساعت بعد از وزن کشی مورد سنجش قرار گرفتند. روش آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی برای تحلیل نتایج در مراحل مختلف مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: این تحقیق نشان داد که کاهش سریع 2/5 درصد وزن بدن موجب اختلال معنی داری در نیروی ایزومتریک پنجه دست (0/001>p)، سرعت (0/05>p)و زمان عکس العمل شنیداری  (0/05>p)شده و پس از 16 ساعت ریکاوری همچنان نیروی ایزومتریک پنجه دست (001/0p<)، آزمون سرعت  (0/005>p)و عکس العمل شنیداری (0/05>p)تفاوت معنی داری با حالت پایه داشت و همچنین انعطاف پذیری تنه  (0/05>p)و آزمون پله کویین  (0/005>p) نیز بطور معنی داری تغییر یافته بود. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق می توان نتیجه گرفت که 5/2 درصد کاهش وزن سریع، تاثیرات منفی قابل ملاحظه و معنی داری بر آزمون های عملکردی  و آمادگی جسمانی کشتی گیران نوجوان دارد که حتی با 16 ساعت ریکاوری به حالت اولیه برگشت نمی کند.