درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از این تحقیق بررسی و مقایسه میزان شادکامی دانشجویان دختر ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه های تهران و دولتی و پیام نور بوده است به همین منظور 120 نفر از دانشجویان دانشگاه های فوق 60 ورزشکار و 60 غیر ورزشکار به روش کاملا تصادفی انتخاب شده و با استفاده از پرسشنامه شادکامی آکسفورد که روایی و اعتبار آن در داخل کشور تعیین شده مورد بررسی و مطالعه قرار گرفتند پس از جمع آوری پرسشنامه ها و تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که گروه ورزشکار در مقایسه با گروه غیر ورزشکار از عزت نفس رضایتمندی کار آمدی خلق مثبت سلامت روانی و به طور کلی از شادکامی بالایی برخوردارند

هدف این تحقیق، مقایسه تأثیر سه برنامه مختلف سرد کردن فعّال بر میزان دفع لاکتات خون و تعداد ضربان قلب به دنبال یک فعالیت بیشینه در ورزشکاران رزمی کار بود. 10 ورزشکار رزمی کار به صورت تصادفی ساده انتخاب، و بر اساس حداکثر اکسیژن مصرفی از طریق آستانه بی هوازی همگن شدند. آزمودنی ها پس از اجرای سه وهله فعالیت بیشینه بروس در طی سه روز مختلف با فاصله زمانی 72 ساعت، 3 برنامه مختلف سرد کردن 10 دقیقه ای شامل: الف- 5 دقیقه دویـدن نـرم و آهـسته + 5 دقیقه کشـش ایستـا، ب- 5 دقیقه کشش ایستا + 5 دقیقه دویدن نرم و آهسته، ج- 5/2 دقیقه دویدن نرم و آهسته +5/2 دقیقه کشش ایستا + 5/2 دقیقه دویدن نرم و آهسته + 5/2 دقیقه کشش ایستا را انجام دادند. سطح لاکتات خون و تعداد ضربان قلب آزمودنی ها در فواصل زمانی قبل، بلافاصله پس از فعالیت و دقایق 5، 10 و 20 دوره سرد کردن، اندازه گیری شد. برای تحلیل آماری داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی توکی درسطح 05/0≥P استفاده شد. تفاوت معنی داری میان سه برنامه سرد کردن فعال در میزان کاهش سطح لاکتات خون وجود نداشت. برنامه سرد کردن دوم، بیشترین تأثیر را در کاهش تعداد ضربان قلب پس از فعالیت بیشینه در مقایسه با برنامه های اول و سوم داشت (05/0≥P). همچنین برنامه سرد کردن دوم باعث کاهش بیشتر تعداد ضربان قلب نسبت به برنامه های اول و سوم در دقیقه 5 (05/0≥P و 8/9=F) و دقیقه 10 (05/0≥P و 7/8=F) گردید. بر اساس این نتایج مشخص شد که احتمالاً زمان کافی برای سرد کردن، بیشتر از 5 دقیقه است. از طرفی، تغییر در ترتیب اجرای سرد کردن فعال (با شدت یکسان)، تاثیری در کاهش سطح لاکتات خون ایجاد نمی کند.

هدف از انجام این تحقیق بررسی تطبیقی نظام داوطلبی ورزش کشورهای منتخب و مقایسه آن با کشور ایران بود. لذا روش پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی است که با توجه به ماهیت و نوع مطالعه که بررسی تطبیقی است از روش مطالعه تطبیقی جرج بردی استفاده شد. کشورهای بررسی شده در بخش تطبیقی پژوهش شامل کانادا، استرالیا، اسکاتلند، نیوزلند و انگلستان می باشد. علت انتخاب کشورهای مذبور فعالیت های مستمر و سازماندهی مناسب آن ها در امر داوطلبی و به خصوص داوطلبی ورزش بوده است. اطلاعات مورد نظر پژوهش از وب سایت های داوطلبی، آیین نامه ها، کتابچه ها راهنما و آمار رسمی کشورهای منتخب جمع آوری گردیده است. همچنین وضعیت کنونی نظام داوطلبی ورزش ایران نیز از طریق مصاحبه با نخبگان آگاه صاحب نظران و پژوهشگران در حیطه کار داوطلبی)، از موضوع پژوهش جمع آوری شد. جامعه آماری پژوهش در بخش، نخبگان آگاه به موضوع داوطلبی ورزشی در حیطه علمی و یا تجربی بودند. نمونه آماری نیز 12 نفر از نخبگان و به صورت نمونه گیری دردسترس و به شیوه گلوله برفی انتخاب شدند. یافته های تحقیق نشان داد که در کشورهای پیشرو در امر داوطلبی و به خصوص داوطلبی ورزش، در سطح ملی اقدامات بسیاری انجام می گیرد. این اقدامات در چهار دسته اقدامات ساختاری، مدیریتی، فرهنگی، آموزش و پژوهش دسته بندی شدند. بررسی وضعیت داوطلبی ورزش ایران نیز حاکی از ضعف بزرگ در این حیطه به خصوص در سطح کلان داشت. لذا برای استفاده از این نیروهای عظیم، باید عزم ملی و زیر بناهای لازم برای جذب، نگه داری و راهبری داوطلبان ورزشی ایجاد گردد.

هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین غلظت تستوسترون و کورتیزول بزاقی با نمره حاصل از پرسشنامه علائم اولیه بیش تمرینی در ورزشکاران مرد نخبه پرورش اندام بود. 15 نفر از ورزشکاران نخبه پرورش اندام (با میانگین و انحراف استاندارد سن 8/3 ±8/22 سال، قد 50/6 ±178 سانتی متر، وزن 30/10 ±53/86 کیلوگرم، شاخص توده بدنی 40/2 ± 07/28 کیلوگرم بر مترمربع و چربی بدن 67/2 ± 87/9 درصد) داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. همه آزمودنی ها از هدف و روش های مطالعه قبل از موافقت برای شرکت در تحقیق آگاهی داشتند. بلافاصله پس از 15 ساعت فاصله بین جلسه تمرین سنگین و آزمایش هورمونی، سه نمونه بزاقی از هر آزمودنی در روز استراحت (24 ساعت بدون تمرین) اخذ گردید. برای جلوگیری از اثر ریتم شبانه روزی و تغییرات غذای مصرفی روی ترشح هورمون ها، سه نمونه بزاقی بلافاصله پس از برخواستن از خواب و قبل از صبحانه (8 صبح)، قبل از ناهار (ساعت 11 صبح) و در بعدازظهر (5 عصر) برای تعیین میانگین غلظت این دو هورمون در طول روز گرفته شد. سپس، آزمودنی ها پرسشنامه بیش تمرینی (طراحی شده توسط گروه مطالعات بیش تمرینی انجمن فرانسوی طب ورزشی) که شامل 54 سؤال با پاسخ های ""بلی، خیر"" در روزی که نمونه های بزاق گرفته شد، تکمیل کردند. همبستگی بین داده های هورمونی و نمره حاصل از پرسشنامه بیش تمرینی با استفاده از ضریب همبستگی رتبه ای اسپیرمن تحلیل شد. نتایج داده ها ارتباط منفی و معکوس معن داری را بین نمرات حاصل از پرسشنامه و غلظت تستوسترون را نشان داد (53/0- =r، 05/0>p)، درحالی که بین نمرات حاصل از پرسشنامه و غلظت کورتیزول رابطه معن داری مشاهده نشد (22/0=r، 05/0<p). همچنین، بین نمرات حاصل از پرسشنامه و نسبت تستوسترون به کورتیزول رابطه منفی و معکوس معنی دار به دست آمد (52/0- =r، 05/0>p). نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن بود که غلظت تستوسترون و نسبت تستوسترون به کورتیزول رابطه منفی معنی داری با نمره به دست آمده در پرسشنامه بیش تمرینی دارد و همین پرسشنامه برای بررسی تغییرات در تستوسترون (یک هورمون آنابولیک) نسبت به تغییرات در کورتیزول (یک هورمون کاتابولیک) برای تعیین میزان خستگی مفیدتر است.

مقدمه: سندروم درد پاتلوفمورال یکی از رایج ترین آسیب های مفصل زانو است، که در سنین جوانی و بیشتر در زنان شایع می باشد. به دلیل وجود درد، ضعف عضلانی و کاهش حس عمقی مفصل زانو، تعادل در این افراد دچار نقصان است. هدف از مطالعه ی حاضر مقایسه ی دو روش تمرین درمانی در محیط خشکی و آب بر بهبود درد، عملکرد حرکتی، تعادل ایستا و پویای افراد مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال می باشد. روش انجام پژوهش: در این تحقیق که به روش نیمه تجربی انجام شد، 20 زن مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال شرکت کردند، و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین درمانی در آب و خشکی تقسیم شدند. دو گروه 8 هفته و هر هفته به مدت 3 جلسه تمرین درمانی دریافت کردند. از پرسش نامه درد VAS، کاجالا kujala، تست تعادل ایستای شارپند رومبرگ و تست تعادل پویای ستاره، قبل و بعد از دوره تمرینی جهت اندازه گیری درد، عملکرد، تعادل ایستا و پویا استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها و انجام آزمون های آماری لازم در این مطالعه از نرم افزار SPSS نسخه 18 استفاده شد. سطح معناداری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته های پژوهش: هر دو گروه در مقیاس درد، مقیاس عملکرد حرکتی، شاخص تعادل ایستا و پویا تفاوت معنی داری را پس از 8 هفته تمرین درمانی نشان دادند(05/0p). مقایسه ی داده های بین دو گروه در مقیاس درد، مقیاس عملکرد حرکتی، شاخص تعادل ایستا و پویا تفاوت معنی داری را پس از مطالعه نشان نداد(05/0p˃). بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، انجام تمرین درمانی در آب و خشکی منجر به کاهش درد، بهبود عملکرد، بهبود تعادل ایستا و پویا در مبتلایان به سندروم درد پاتلوفمورال می شود. اگرچه نتایج آماری تفاوت معنی داری را بین دو گروه نشان نداد، با این حال تفاوت موجود در میانگین درصد تغییرات دو گروه نشان دهنده این است که انجام تمرینات در آب بر کاهش درد، بهبود عملکرد، تعادل ایستا و پویای افراد مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال تاثیر کلینیکی بیشتری نسبت به خشکی دارد.

هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر دو برنامة تمرین آماده­سازی با ست­های بلند و کوتاه با شدت و حجم برابر بر عوامل آمادگی جسمانی و عملکردی بازیکنان نخبة راگبی بود. 27 بازیکن راگبی باشگاه صنعت گاز خراسان رضوی (سن 172/3 ± 29/24 سال و قد 652/5 ± 22/182 سانتی­متر) به­صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و به­طور تصادفی ساده به سه گروه مساوی تقسیم شدند: 1) گروه تمرین با ست بلند؛ 2) گروه تمرین با ست کوتاه؛ 3) گروه کنترل. برنامة تمرین شامل 8 هفته (سه با ردر هفته) تمرینات منتخب آماده­سازی میدانی شامل تمرینات سرعتی، استقامتی و پلایومتریک به­صورت ست­های بلند و کوتاه بود که به مدت 45 دقیقه در هر جلسه انجام می­گرفت. در طول این دوره، آزمودنی­های گروه کنترل به مدت 70 – 60 دقیقه در تمرینات تکنیکی و تاکتیکی معمول تیمی شرکت کردند. داده­ها با استفاده از آزمون­های کلوموگروف اسمیرنوف، آنالیز واریانس یکطرفه و t همبسته تحلیل شدند. نتایج، افزایش­های معناداری را در VO2max و توان بی هوازی گروه­های تجربی در مقایسه با گروه کنترل نشان داد (05/0 P<). با این حال، در شاخص­های چابکی، توان عضلانی و مهارت­های راگبی (دقت شوت، مسافت شوت، دقت پاس و مسافت پاس) تفاوت معناداری بین گروه­ها مشاهده نشد (05/0P>). در مجموع می­توان گفت بازیکنان راگبی برای بهبود توان هوازی و بی هوازی خود می­توانند از تمرینات اینتروال با ست­های کوتاه و بلند استفاده کنند. همچنین برای بهبود مسافت شوت و مسافت پاس بهتر است از تمرینات اینتروال با ست بلند استفاده کنند. برای تعیین تأثیر این نوع تمرینات بر دیگر

پژوهش حاضر با هدف مقایسه تأثیر آرایش تمرین با توجه به میزان تلاش شناختی بر قابلیت تصمیم گیری بازیکنان تنیس روی میز انجام شده است. به این منظور 36 دانشجوی دختر مبتدی (149/2± 97/22 سال) به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. شرکت-کنندگان به صورت تصادفی ساده در سه گروه تمرینی مسدود، تصادفی و تصمیمی قرار گرفتند. آزمودنی ها پس از اجرای 10 کوشش از مهارت های فورهند و کات، به عنوان پیش-آزمون، در مرحله اکتساب 360 کوشش از هر مهارت را طی شش جلسه (هر جلسه شش بلوک 20 کوششی) بر اساس دستورالعمل تمرینی هر گروه اجرا کردند. 24 ساعت پس از پایان مراحل اکتساب، آزمون های تصمیم گیری در قالب دو بلوک 20 کوششی به منظور سنجش قابلیت تصمیم گیری با پیچیدگی کم و پیچیدگی زیاد انجام شد. نتایج تحلیل واریانس یک سویه در سطح معنی داری 05/0≥ α نشان داد بین گروه های تمرینی تفاوت معنی داری وجود دارد و گروه تصمیمی بیشترین امتیاز را در هر دو آزمون کسب کرد. با توجه به یافته های این تحقیق می توان چنین نتیجه گیری کرد که اعمال اضافه بار شناختی به حافظه کاری طی تمرین می تواند به عملکرد تصمیم گیری بهتری بینجامد.

هدف از پژوهش حاضر عبارت است از بررسی و مقایسه نگرش و آگاهی دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار در مورد بازی های المپیک. به همین منظور، پرسش نامه محقق ساخته ای بین 2000 دانشجو (1006 مرد و 994 زن) دانشگاه های دولتی و غیردولتی سراسر کشور، به تفکیک پنج منطقه شمال، جنوب، غرب، شرق، و مرکز توزیع و جمع آوری شد. نتایج آزمون های آماری خی دو، کالموگراف اسمیرنف و t-student نشان داد که دانشجویان ورزشکار، در مقایسه با دانشجویان غیرورزشکار، مطالعه بیشتری درباره بازی های المپیک در قالب جزوه یا کتاب داشتند. اغلب، دانشجویان بین بازی های المپیک و سایر پدیده های اجتماعی تفکیک قایل نبودند. همچنین، 6/80 درصد از دانشجویان ورزشکار و 8/68 درصد از دانشجویان غیرورزشکار بازی های المپیک را در دوستی و اتحاد ملت ها و تعمیق روابط مؤثر دانسته اند. فقط 2/28 درصد از دانشجویان ورزشکار و 1/17 درصد از دانشجویان غیرورزشکار به درستی از زمان برگزاری المپیک مدرن آگاهی داشتند، اما 8/69 درصد از دانشجویان ورزشکار و 7/54 درصد از دانشجویان غیرورزشکار شهر محل برگزاری آخرین دوره بازی های المپیک را می دانستند. نتایج پژوهش نشان داد اگرچه در اکثر موارد میزان نگرش و آگاهی دانشجویان ورزشکار از گروه غیرورزشکار بالاتر بود، اما به جز در برخی موارد تفاوت معناداری بین دو گروه در نگرش و آگاهی نسبت به المپیک وجود نداشت. این اطلاعات نشان می دهد که دانشگاه های ما حتی برای دانشجویان ورزشکار (رشته تربیت بدنی) نمی توانند اطلاعات مربوط به المپیزم و فلسفه آن را تامین یا حتی تکمیل نماید. با توجه به نتایج تحقیق، دانشجویان آگاهی کافی در مورد المپیک و مبانی آن ندارند، لذا پیشنهاد می شود کمیته ملی المپیک وارد فعالیت مشترک با دانشگاه ها شود و اقدام به انتشار کتاب، نوار، لوح فشرده، پوستر، بروشور، جزوه، و منابع آموزشی و توزیع در میان دانشجویان نماید.

هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیرات احتمالی تمرینات ژیمناستیک بر برخی ویژگی های عصب روان شناختی در کودکان پسر 8 تا 10 ساله دچار اختلال هماهنگی رشدی شهر تهران بود. 34 کودک 10-8 سالة دچار اختلال هماهنگی رشدی که در سال 1392 به کلینیک های کاردرمانی و توانبخشی شهر تهران مراجعه کرده بودند، به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (19 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. به منظور غربالگری، از پرسشنامه اختلال هماهنگی رشدی و آزمون هوش ریون استفاده شد. همچنین به منظور ارزیابی متغیرهای وابسته از پرسشنامه عصب روان شناختی کانرز استفاده شد. گروه آزمایش برنامه حرکتی مداخله ای ژیمناستیک را به مدت هشت هفته (سه جلسه در هفته، هر جلسه 45 دقیقه) دریافت کردند. تجزیه وتحلیل آماری با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیره در سطح معناداری 05/0≤P با کمک نرم افزار SPSS 16 انجام گرفت. یافته های تحقیق نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری در تمامی متغیرهای کارکردهای اجرایی (001/0P≤، a492.454F=) و حسی – حرکتی (001/0P≤، a285.693F=) مشاهده شد. بر این اساس می توان نتیجه گرفت که برنامه تمرینی ژیمناستیک می تواند بر بهبود بر ویژگی های عصب روان شناختی کودکان دچار اختلال هماهنگی رشدی مؤثر باشد.

هدف از تحقیق حاضر تعیین تأثیر سن و جنس بر ریکاوری فشار خون پس از یک وهله فعالیت وامانده ساز در مردان و زنان سالم غیرورزشکار است. به این منظور 60 آزمودنی سالم بدون هیچ نوع سابقة بیماری (به ویژه بیماری فشار خونی) و سابقة مصرف دارو و مکمل، در شش گروه جداگانه جایگزین شدند. گروه اول: 10 مرد 20 تا 30 ساله؛ گروه دوم: 10 زن 20 تا 30 ساله؛ گروه سوم: 10 مرد 30 تا 40 ساله؛ گروه چهارم: 10 زن 30 تا 40 ساله؛ گروه پنجم: 10 مرد 40 تا 50 ساله؛ گروه ششم: 10 زن 40 تا 50 ساله. بلافاصله قبل از آزمون، ضربان قلب و فشار خون افراد دو بار(بعد از 10 و 15 دقیقه استراحت) در وضعیت نشسته روی دوچرخة کارسنج اندازه گیری شد. در طول آزمون، ضربان قلب و فشار خون(با استفاده از دستگاه اندازه گیری فشار خون) به فاصلة دو دقیقه اندازه گیری شد. پروتکل آزمون از سه دقیقه گرم کردن در بار کاری 50 وات روی دوچرخه کارسنج شروع شده و در هر دقیقه 20 وات به بار کاری اضافه می شد تا زمانی که آزمودنی ها به خستگی قابل تحمل برسند. سپس ضربان قلب و فشار خون در اولین دقیقه پس از آزمون اندازه گرفته شد و هر دو دقیقه این اندازه گیری ادامه یافت تا لحظه ای که این دو متغیر به سطح قبل از آزمون رسیدند(در دقایق 1، 3، 5، 7 و ....). برای تعیین اثر سن و جنس بر ریکاوری فشار خون، از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و از آزمون تی مستقل برای مقایسة گروه ها استفاده شد. کلیة تجزیه و تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار SPSS16، در سطح معنیداری 05 /0P<، انجام گرفت. نتایج نشان داد بین زمان ریکاوری فشار خون، در سه رده سنی زنان سالم غیرورزشکار، تفاوت معنی داری وجود ندارد(05 /0

مصرف نوشیدنی های انرژی زا بین ورزشکاران رواج زیادی پیدا کرده است. هدف از این تحقیق، تعیین تاثیر دو نوشیدنی انرژی زای فانتوم و دراگون بر برخی فاکتورهای قلبی عروقی دانشجویان دختر ورزشکار بود. به این منظور، 12 نفر از دانشجویان دختر ورزشکار دانشگاه تهران (با میانگین سن 63/0 + 2/22 سال، قد 8/5 + 1/162 سانتیمتر و وزن 79/6 + 91/56 کیلوگرم) به صورت داوطلب و در دسترس انتخاب شدند و سه جلسه آزمون بروس را به فاصله 4 روز از هم انجام دادند. در هر جلسه با طرح دوسوکور، به طور تصادفی و در شرایطی یکسان 6 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، دارونما، دراگون یا فانتوم، 40 دقیقه قبل از آزمون مصرف شد. نتایج نشان داد مصرف نوشیدنی فانتوم و دراگون موجب تفاوت معنی داری بین VO2max و زمان درماندگی و نیز مقدار درک فشار در پس آزمون شد (05/0P<). بین ضربان قلب پیش آزمون هنگام مصرف دو نوشیدنی تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0P>) و دراگون موجب افزایش معنی دار حداکثر ضربان قلب نسبت به دارونما و فانتوم شد (05/0P<). در نتیجه، به نظر می رسد مصرف دو نوشیدنی انرژی زای فانتوم و دراگون اثر ارگوژنیکی بر برخی فاکتورهای قلبی عروقی دارد.

اندوتلین_1 یک تنگ کننده قوی عروق می­باشد که به وسیله سلول­های اندوتلیال عروقی ترشح شده و به عنوان قوی­ترین تنگ­کننده عروقی شناخته شده است. هدف این تحقیق مطالعه تاثیر یک دوره تمرینات مقاومتی بر غلظت اندوتلین_1 پلاسما و رابطه آن با فشار خون زنان سالمند بود. بدین منظور 20 زن یائسه (میانگین سن 6/02±67/37 سال، قد 8/12±153/02سانتیمتر، وزن 12/03±65/78 کیلوگرم، BMI 4/16±26/87 کیلوگرم بر متر مربع ) به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه 10 نفره کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی هشت هفته تمرین مقاومتی، سه جلسه در هفته با شدت 40 تا 65 درصد یک تکرار بیشینه را انجام داد. قبل و بعد از 8 هفته تمرین، سطح استراحتی غلظت اندوتلین-1، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک اندازه­گیری و ثبت شد. برای بررسی تغییرات درون گروهی از آزمون t همبسته و تفاوت­های بین گروهی از t مستقل و برای بررسی رابطه بین اندوتلین و فشارخون از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد یک دوره تمرین مقاومتی تاثیر معنی داری بر کاهش غلظت اندوتلین_1 پلاسمای زنان سالمند دارد(p=0/007). همچنین، یک دوره تمرین مقاومتی تاثیر معنی­داری بر کاهش فشارخون سیستولیک (P=0/004)و دیاستولیک (P=0/001) زنان سالمند دارد. بین غلظت اندوتلین_1 و فشار خون سیستولیک همبستگی مستقیمی وجود دارد(r=0/542). با این حال، بین غلظت اندوتلین_1 و فشار خون دیاستولیک همبستگی مشاهده نشد(r=0/378). به طور کلی ، با توجه به کاهش غلظت اندوتلین_1 پلاسما و کاهش فشار خون سیستولیک و دیاستولیک بر اثر تمرین مقاومتی و با توجه به رابطه اندوتلین_1 با فشار خون سیستولیک، به نظر می­رسد یک دوره تمرین مقاومتی با این شدت و حجم می­تواند در کاهش فشار خون سیتولیک ودیاستولیک و نیز کاهش غلظت اندوتلین_1 پلاسما به عنوان یک عامل خطر بیماری­های قلبی عروقی و ایجاد پرفشاری خون زنان سالمند موثر باشد

هدف از تحقیق حاضر ارائه راه کارهای مناسب برای توسعه منابع انسانی ورزش ژیمناستیک است. این تحقیق توصیفی است و اطلاعات آن با پرسشنامه ای جمع آوری شد که روایی آن سنجیده و پایایی آن با آلفای کرونباخ (83/0) تأیید شده بود. تعداد نمونه آماری در این تحقیق 76 نفر و برابر با جامعه آماری بود. نتایج این تحقیق نشان داد عوامل جذب، آموزش، ارتقاء و پرورش، حفظ و نگهداری نیروی انسانی در توسعه منابع انسانی ژیمناستیک تأثیرگذار است. همچنین در تجزیه و تحلیل به روش تحلیل عاملی مشخص شد عوامل مرتبط با حفظ و نگهداری با واریانس عامل 21/14 بیشترین تأثیر را در توسعه منابع انسانی ژیمناستیک دارند. با اتکاء به نتایج این تحقیق باید برنامه ریزی ها بیشتر بر حفظ، نگهداری، ارتقاء و پرورش منابع انسانی ژیمناستیک تأکید داشته باشند تا موجب افزایش تعداد و ماندگاری مربیان، داوران و ورزشکاران در این ورزش شوند.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی ارتباط بین هوش هیجانی کارکنان فدراسیون های موفق با اثربخشی فدراسیون ها است. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق، شامل ده فدراسیون موفق در سال های اخیر بود که براساس رتبه بندی کمیته ملی المپیک شناسایی و معرفی شده بودند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، چهار فدراسیون کشتی، دوومیدانی، بسکتبال و کاراته انتخاب و تعداد 100 پرسشنامه بین کارکنان این فدراسیون ها توزیع شد، که از این تعداد 75 پرسشنامه قابل استفاده بود. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل دو پرسشنامه هوش هیجانی شرینگ و اثربخشی حمیدی بود. روایی پرسشنامه ها توسط اساتید متخصص تایید شده و ضریب پایایی برای پرسشنامه هوش هیجانی (76/0=α) و برای پرسشنامه اثربخشی (85/0=α) به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد، بین هوش هیجانی کارمندان با اثربخشی فدراسیون های موفق (8/0r=)و (001/0p=) ارتباط معنی داری وجود داشت. همچنین، بین مولفه های خودانگیزی با اثربخشی (32/0=r)، خودآگاهی با اثربخشی(62/0=r)، خودکنترلی با اثربخشی (61/0=r)، همدلی با اثربخشی (62/0=r) و مهارت های اجتماعی با اثربخشی (59/0=r) ارتباط معنی داری وجود داشت. بنابراین می توان اذعان داشت که هرچه هوش هیجانی کارمندان فدراسیون بیشتر باشد اثربخشی فدراسیون هم افزایش می یابد.

هدف: هدف از انجام این تحقیق بررسی روائی و پایائی پرسشنامه خود توصیفی ورزشکاران نخبه بود. آزمودنی ها: تعداد 245 ورزشکار نخبه از رشته های ورزشی انفرادی و تیمی شامل کشتی آزاد و فرنگی،تکواندو،بدمینتون، فوتبال،بسکتبال،دوومیدانی،ووشو،کاراته،جودو،شمشیربازی،وزنه برداری،تیراندازی(تیروکمان)،آمادگی جسمانی،اسکی،کبدی،اسکیت، والیبال و به تعداد پراکنده از سایر رشته ها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.ورزشکاران منتخب همگی از ورزشکاران نخبه بودند که سابقه قهرمانی و ورزشی آنها به طور میانگین6/5± 50/10 سال وسن7± 25سال بود.پرسشنامه پس از ترجمه به فارسی و تایید ترجمه توسط چند متخصص، به ورزشکاران ارائه و سپس تحلیل شد. یافته ها: تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که مقدار ویژه در عامل های اول 15.707، دوم2.175، سوم 1.696، چهارم1.337و پنجم 1.037 بود که عامل ششم بسیار پائین تر از یک مشاهده شد، یعنی مقدار ویژه آن 0.793بود که توانائی عامل شدن نداشت. درصد واریانس تراکمی در کل 821/75 بود، به طوری که درصد واریانس ها به ترتیب مربوط به آمادگی ذهنی با54 درصد،عامل بدنی با 5/7 درصد واریانس ، عامل توان هوازی با48/5 درصد واریانس،عامل غیر هوازی با 609/4 درصد واریانس و بالاخره عامل پنجم متغیر عملکردی با 699/3 درصد واریانس بود شاخص های برازش مدل با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی مشخص کرد که مقدار کای اسکوئر برابر 91/824 با سطح معنی داری 001/0 =p.بود که با درجه آزادی مدل مستقل (406) فاصله داشت. شاخص نسبت کای اسکوئر به درجه آزادی 462/2 بود. بررسی وضعیت شاخص تطبیقی بالاتر از 90/0 شاخص های مقتصدنیز در مدل تدوین شده (825/0) بود.همچنین شاخص برازش هنجار شده مقتصد و شاخص برازش تطبیقی مقتصد به ترتیب برابر 728/0 و 764/0 بود. نتیجه گیری: به طور کلی تمامی شاخص های برازش مدل مطلوب بودند.پایائی درونی با آلفای کرونباخ 833/0 بود که قابل قبول و مطلوب می باشد.