درخت حوزه‌های تخصصی

افراد به منظور انجام فعالیتهای روزمره خود به صورت صحیح ، احتیاج به وضعیت بدنی طبیعی دارند که لازمه آن شناخت ناهنجاریهای اسکلتی و اصلاح آنهاست . این تحقیق با هدف بررسی میزان ناهنجاریهای اسکلتی دانش آموزان هنرستانی پسر منطقه فیروزکوه و سنجش ارتباط فعالیتهای ورزشی ، عادات روزانه زندگی و دروس کارگاهی با بروز ناهنجاری به انجام رسید . به همین منظور ، 244 نفر دانش آموزان هنرستان پسرانه شهرستان فیروزکوه ، با میانگین قد 6/172 سانتی متر ، میانگین وزن 57/64 کیلوگرم و دامنه سنی 21-16 سال ، به عنوان نمونه آماری ، به دو گروه مساوی ، یکی دارای دروس کارگاهی و دیگری بدون آن ، تقسیم شدند و پس از جلسه توجیهی برگه پرسشنامه ...

چاقی و بیماری های وابسته به آن از مهم ترین دلایل مرگ و میر در سراسر جهان می باشند. جهت درک بهتر سازوکارهایی که موجب بیماری های متابولیکی می شوند، لازم است به عناصر مرکزی تنظیم کننده تعادل انرژی همانند رفتار دریافت غذا و هزینه انرژی توجه نمود. گرلین یک پپتید با 28 اسید آمینه و یک گروه ان- اکتانوییل است که به عنوان یک لیگاند درون زاد برای گیرنده های هورمون رشد شناخته شده است. گرلین موجب آزاد سازی هورمون رشد، افزایش رفتار دریافت غذا و کاهش انرژی مصرفی و در نهایت موجب افزایش وزن بدن می شود. این هورمون که اولین بار در معده دیده شده در شرایط تعادل منفی انرژی )گرسنگی، بی اشتهایی عصبی، فعالیت بدنی(… افرایش و در شرایط تعادل مثبت انرژی )سیری، چاقی(… کاهش می یابد. این مقاله به بررسی برخی از عملکرد های فیزیولوژیکی گرلین و تاثیر فعالیت بدنی بر روی این هورمون می پردازد.

کی از رویکردهای مهم روانشناسی ورزشی، بررسی تکنیکها و روشهایی در جهت بالا بردن عملکرد ورزشی و افزایش آمادگی مهارتهای روانی، افزایش اعتماد به نفس و ایجاد انگیزه در افراد میباشد. هدف از مطالعه حاضر، توصیف و مقایسه مهارتهای روانی بازیکنان والیبال ایستاده و نشسته در سطح لیگهای دسته یک ایران بود. به این منظور 180 نفر از بازیکنان مرد والیبال ایستاده و نشسته حاضر در مسابقات لیگ دسته یک ایران در سال 1385 انتخاب شدند. برای بررسی مهارتهای روانی بازیکنان، از پرسشنامه استاندارد 60 سؤالی خودسنجی انستیتوی ورزشی استرالیای جنوبی (Psych SASI) استفاده شد. روائی این ابزار به صورت محتوایی و صوری و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ 95/0 محاسبه شد. پس از تعیین شاخصهای آمار توصیفی مانند فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد، برای بررسی رابطه متغیرها در بین دو گروه از ضریب همبستگی پیرسون و برای مقایسه میانگینها در دو گروه از آزمونt استفاده شد. نتایج بیانگر آن بود که بین سن و مهارتهای روانی در بازیکنان والیبال ایستاده و نشسته همبستگی معنادار وجود ندارد (05/0 p ، 29/2=t) مشاهده گردید. تنها در مورد میانگین کنترل انرژی روانی بازیکنان والیبال ایستاده و نشسته اختلاف معناداری (05/0

هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی علل عدم شرکت دانش آموزان دختر مقطع دبیرستان شهرستان تربت حیدریه در فعالیت های ورزشی فوق برنامه با خارج از مدرسه مدرسه است بدین منظور 354 نفر از دانش آموزان این شهرستان به طور تصادفی تصادفی بر اساس جدول ارنسکی انتخاب شدند که پس از توزیع و جمع آوری پرسشنامه حجم نمونه به 268 نفر تقلیل یافت ابزار اندازه گیری در این تحقیق استفاده از پرسشنامه در دو بخش مشخصات فردی 9 سئوال و بخش سئوالات اصلی بیست سوال بود باتوجه به اهداف و سوالات تحقیق و نتایج حاصله اهم محدودیت ها و موانع شرکت آزمودنی ها در فعالیت های ورزشی فوق برنامه به این قرارمی باشد کمبود فضا و امکانات لازم 69/87% وعدم توجه مسولان 15/84% نامناسب بودن وقت فعالیت اماکن ورزشی 58/81% نداشتن وقت آزاد 06/69% زیاد بودن هزینه شرکت در فعالیت های ورزشی فوق برنامه 3/67% ترس از افت تحصیلی 04/64% عدم تخصص مربیان اماکن ورزشی 02/64% مزاحمت از جانب دیگران در مسیر رفت و برگشت 92/59% نداشتن اطلاعات کافی در مورد ورزش 51/55% عدم علاقه به ورزش 01/53% ومخالفت والدین 82/43%

برای بررسی تأثیر هشت هفته تمرین در شرایط هایپوکسی نورموباریک بر غلظت VEGF سرم (به عنوان مهم ترین شاخص آنژیوژنز یا رگ زایی)، 24 نفر از دانشجویان داوطلب مرد غیرورزشکار در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها براساس حداکثر اکسیژن مصرفی در سه گروه هشت نفره شامل: تمرین در شرایط هایپوکسی مطابق با ارتفاع 4200 متر، تمرین در شرایط نورموکسی و گروه کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین ورزشی روی دوچرخه کارسنج برای هر دو گروه تجربی )با شدت Vo2max 75% - 55% به طور فزاینده به مدت 45 دقیقه) یکسان سازی شده بود، فقط گروه هایپوکسی تمرین را در شرایط هایپوکسی 12% انجام دادند. برنامه تمرینی سه جلسه در هفته، به مدت هشت هفته بود. خون گیری در ابتدا و انتهای هفته هشتم در حالت ناشتا انجام شد. شاخص خستگی آزمودنی ها از طریق آزمون وینگیت و VO2max از طریق دستگاه گاز آنالیزر اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس دو طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج نشان داد هشت هفته تمرین در شرایط هایپوکسی- نورموباریک تغییر معنی داری در غلظت VEGF سرم (افزایش44 درصد) و VO2max (افزایش 14%) گروه هایپوکسی، در مقایسه با دو گروه دیگر اجاد می کند. غلظت VEGF سرم در گروه نورموکسی، در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت، در حالی که هشت هفته تمرین در شرایط هایپوکسی یا نورموکسی هیچ تغییری در شاخص خستگی گروه ها ایجاد نکرد. بدین ترتیب، با وجوداینکه تمرینات استقامتی موجب بهبود VO2max وآنژیوژنز می شود، تمرین استقامتی در شرایط هایپوکسی می تواند این بهبود را تسریع کند.

هدف این تحقیق عبارت است از تعیین ارتباط بین غلظت های تستوسترون و کورتیزول و نسبت آن ها با نتایج حاصل از پرسش نامه روانی علایم اولیه بیش تمرینی انجمن فرانسوی طب ورزشی درباره بازیکنان نخبه فوتبال.تعداد 30 نفر از بازیکنان لیگ برتر (با میانگین و انحراف استاندارد سن 79/3 ±1/24 سال، قد 29/7 ±180 سانتی متر، وزن 09/8 ±2/75کیلوگرم، شاخص توده بدنی 21/1 ± 97/22 کیلوگرم بر مجذور قد به متر، و توان هوازی 79/2 ± 26/53 میلی لیتر در هر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه) به صورت داوطلبانه و هدف دار نمونه آماری انتخاب شدند. در روز استراحت پس از تمرین (24 ساعت بدون تمرین)، ابتدا پرسش نامه روانی علایم اولیه بیش تمرینی شامل 54 سؤال به صورت «بلی/ خیر» به بازیکنان داده شد. سپس، در همان روز نمونه بزاق بازیکنان در سه مرحله (ساعت 8 و 11 صبح و 5 بعدازظهر) گرفته شد. این سه مرحله نمونه گیری به ما کمک کرد تا میانگین غلظت این دو هورمون را در طول روز ثبت کنیم. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و ضریب همبستگی رتبه ای اسپیرمن نشان داد بین نتایج حاصل از پرسش نامه شاخص روانی پدیده بیش تمرینی و غلظت کورتیزول در ساعت 8 و 11 صبح، همچنین میانگین آن ها به ترتیب رابطه معنادار و مثبتی وجود دارد (71/0=r؛ 62/0=r؛ 61/0=r؛ 01/0≥p). بین نتایج حاصل از پرسش نامه و غلظت تستوسترون در ساعت 8 صبح نیز رابطه معنادار و مثبت مشاهده شد (42/0=r؛ 05/0≥p). همچنین، بین نتایج حاصل از پرسش نامه و نسبت تستوسترون به کورتیزول در ساعت 8 صبح رابطه معنادار و معکوس مشاهده شد(42/0- =r؛ 05/0≥p). نتایج تحقیق نشان داد پرسش نامه روانی علایم اولیه بیش تمرینی ابزار مناسبی برای شناسایی و پیشگیری از پدیده بیش تمرینی است.

هدف از این پژوهش، بررسی میزان تماشای تلویزیون و انجام بازی های رایانه ای پسران چاق و کم وزن و تعیین رابطه آن با آمادگی جسمانی، سطح فعالیت بدنی وترکیب بدنی آنان بود. به این منظور 482 نفر از دانش آموزان 9 تا 15 ساله مدارس دولتی (286 نفر) و غیرانتفاعی (196 نفر) در تحقیق شرکت کردند. نمونه گیری در دو مرحله انجام شد؛ در ابتدا نمونه گیری خوشه ای – تصادفی صورت گرفت و تعدادی از مدارس با توجه به موقعیت جغرافیایی انتخاب شدند، سپس دانش آموزان از کلاس های مختلف به صورت تصادفی انتخاب و در تحقیق شرکت داده شدند. قد، وزن و شاخص توده بدنی آزمودنی ها به ترتیب 1/13±149 سانتی متر، 05/14± 32/45 کیلوگرم و 04/4 ±85/19 کیلوگرم بر مترمربع بود. اطلاعات مربوط به تماشای تلویزیون و انجام بازی های رایانه ای به همراه سطح فعالیت بدنی آزمودنی ها از طریق پرسشنامه جمع آوری شد. برای تعیین رده های وزنی (چاقی، اضافه وزن، وزن قابل قبول و کم وزنی) از Cut off-BMI و صدک های آن استفاده شد. علاوه بر این، میزان آمادگی جسمانی با استفاده از آزمون ایفرد ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از ضریب همبستگی کندال، آزمون کروسکال والیس و آزمون یومان ویتنی استفاده شد. نتایج نشان داد بین میزان تماشای تلویزیون و انجام بازی های رایانه ای در پسران دانش آموز چاق و کم وزن تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0 P<)، به طوری که پسران چاق به نسبت پسران کم وزن اوقات بیشتری صرف تماشای تلویزیون و انجام بازی های رایانه ای می کنند. همچنین یافته ها نشان داد بین میزان تماشای تلویزیون و انجام بازی های رایانه ای و سطح فعالیت بدنی، توده چربی، توده بدون چربی و شاخص توده بدنی رابطه معنی داری وجود دارد (05/0 P<)، اما بین میزان آمادگی جسمانی و میزان تماشای تلویزیون و انجام بازی های رایانه ای رابطه معنی داری مشاهده نشد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که سطوح بالای تماشای تلویزیون و انجام بازی های رایانه ای با اضافه وزن و چاقی در کودکان همراه است و احتمالاً محدود ساختن زمان تماشای تلویزیون و انجام رایانه ای در جلوگیری از افزایش وزن کودکان مفید است.

سالمندی موجب بروز تغییراتی در عملکرد سیستم های فیزیولوژیک درگیر در تعادل بدن می شود که با عدم تعادل همراه است. بنابراین استفاده از تمریناتی که به کسب و پایداری تعادل منجر شوند، اهمیت دارد. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر دوازده هفته تمرینات عملکردی و دوره های مختلف بی تمرینی بر عملکرد عصبی-عضلانی و تعادل پویای مردان سالمند سالم بود. 30 مرد سالمند (میانگین سنی 22/3±71 سال، قد 2/7±168 سانتی متر و توده بدنی 6/6±8/66 کیلوگرم) داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و پس از تأیید نمره مطلوب با تست تعادل برگ تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به انجام تمرینات عملکردی (12 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 75 دقیقه) پرداختند. گروه کنترل نیز به فعالیت های روزانه خود ادامه دادند. قبل و بعد از دوازده هفته تمرینات و پس از چهار، شش و هشت هفته بی تمرینی آزمون زمان برخاستن و رفتن (TUG) از آزمودنی ها به منظور سنجش تعادل پویا، به عمل آمد. آزمون های آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری و Anova یکطرفه نشان داد که پس از اجرای تمرینات، عملکرد عصبی-عضلانی آزمودنی ها در گروه تمرینات عملکردی به طور معنا داری بهبود یافت (05/0≥P). همچنین در گروه تمرین عملکردی بین پس آزمون و شش و هشت هفته بی تمرینی اختلاف معنا داری مشاهده شد (05/0≥P). نتایج این پژوهش نشان داد که تمرینات عملکردی با تأکید بر تقویت فاکتورهای قدرت، استقامت، انعطاف پذیری و تعادل تأثیر معنا داری بر عملکرد عصبی-عضلانی افراد سالمند دارد. همچنین سازگاری های به دست آمده تا چهار هفته پس از قطع تمرین حفظ شد. بنابراین انجام این الگوی جدید تمرینات که با هزینه اندک موجب بهبود و حفظ کارایی می شود، می تواند برای سالمندان مفید باشد.

ورزش از مؤثرترین عوامل اثرگذار در رشد اقتصادی و درآمدزاترین صنایع در قرن 21 به شمار می رود. هدف از اجرای این پژوهش مقایسه میزان استفاده از استراتژی های آمیخته ترویج و نحوه به کارگیری آن ها در شرکت های تولیدکننده ورزشی است. روش تحقیق از نوع توصیفی - تحلیلی بود که به شکل میدانی انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ای محقق ساخته با مقیاس لیکرت استفاده شد. روایی پرسشنامه با نظرسنجی از استادان و متخصصان بازاریابی و بازاریابی ورزشی (10 نفر) سنجیده شد و پایایی آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه گردید (89 /0 =α). جامعه آماری پژوهش شامل شرکت های تولیدکننده محصولات ورزشی (180=N) بود که تعداد 122 شرکت نمونه تحقیق را تشکیل می دادند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس مکرر استفاده شد. یافته ها نشان داد در میان استراتژی های آمیخته ترویج، از استراتژی فروش حضوری بیشترین و از استراتژی تبلیغات و بازاریابی مستقیم کمترین استفاده شده است. به طور کلی می توان گفت استفاده از فنون و شیوه های بازاریابی و استراتژی های ترویج در بخش تولیدی صنعت ورزش محدود است و بخش تولیدی صنعت ورزش برای رسیدن به وضعیت مطلوب به تلاش بیشتری نیاز دارد.

میزان آسیب های ناحیه کمری 10 تا 15 درصد همه آسیب های ورزشکاران را شامل می شود. طراحی برنامه تمرینی جهت پیشگیری یا توانبخشی کمردرد بدون دانستن اختلافات موجود در کینماتیک و فشارهای وارده بر ستون مهره در تکنیک های ورزشی و نیز ویژگی های جسمانی مرتبط با کمردرد مشکل می باشد. هدف از تحقیق حاضر مقایسه قدرت، استقامت و دامنه حرکتی ستون فقرات کمری ورزشکاران با و بدون کمردرد بود.15 مرد ورزشکار بدون سابقه کمردرد برحسب سن و میزان ناتوانی با 15 مرد ورزشکار با سابقه کمردرد غیراختصاصی همسان سازی شدند. میانگین سن، قد و وزن در گروه بدون سابقه کمردرد به ترتیب 7/3±35/21 سال، 44/8±177 سانتیمتر و 3/6±8/72 کیلوگرم و در گروه با سابقه کمردرد 34/2±8/21 سال، 38/6±6/173 سانتیمتر و 18/8±65/70 کیلوگرم بود که به طور داوطلبانه دراین تحقیق شرکت نمودند. برای تعیین میزان ناتوانی و شدت کمردرد از پرسش نامه های اسوستری و کیوبک، برای ارزیابی دامنه حرکتی کمر از دستگاه اسپاینال موس، برای ارزیابی قدرت عضلانی عضلات کمری از نیروسنج دستی نیکلاس و از آزمون های استقامت ایتو برای اندازه گیری استقامت عضلانی کمری استفاده شد. ورزشکاران با سابقه کمردرد بطور معنی داری میزان استقامت عضلات اکستنسور تنه کمتری (016/0=P) و دامنه حرکتی اکستنشن کمری کمتر (05/0=P) در مقایسه با گروه دیگر نشان دادند. اختلاف معنی داری برای استقامت فلکسورهای کمر، قدرت عضلانی فلکسورها و اکستنسورهای کمر و دامنه حرکتی فلکشن کمری بین دو گروه یافت نشد(05/0<p). اگر چه تفاوت یافت شده در این تحقیق نمی تواند به عنوان علت یا پیامد آسیب های کمر در ورزشکاران مشخص شود، اما می تواند درمانگران ورزشی را قادر سازد تا بر اساس این یافته ها، برنامه تمرینی مناسب تری برای ورزشکاران جهت پیشگیری یا توانبخشی کمردرد طراحی کنند.

ناهم¬راستایی¬های اندام تحتانی از آنجا که ممکن است باعث اعمال فشار غیرطبیعی بر رباط ACL شوند، احتمال خطر آسیب این رباط را افزایش می دهند. هدف از انجام این پژوهش، مقایسه ناهم¬راستایی¬های پوسچرال ایستای اندام تحتانی ورزشکاران با سابقه آسیب رباط متقاطع قدامی زانو با گروه کنترل و بررسی ارتباط پیش¬بین آن ها با آسیب ACL در ورزشکاران است. 18 ورزشکار (5 فوتبالیست، 5 بسکتبالیست، 5 کشتی¬گیر، 3 تکواندوکار) با سابقه آسیب ACL (میانگین± انحراف استاندارد: سن 5/4±7/24 سال، قد 2/8±6/177 سانتی¬متر و وزن 5/8±9/72 کیلوگرم)، با 18 ورزشکار بدون سابقه آسیب ACL (میانگین± انحراف استاندارد: سن1/4±4/24 سال، قد7/7±4/179 سانتی¬متر و وزن 7/5±1/72 کیلوگرم) از نظر سن، عضو و رشته ورزشی همگن شدند. اطلاعات فردی، پزشکی و سوابق ورزشی آزمودنی ها از طریق پرسشنامه، مصاحبه و مراجعه به پرونده پزشکی- ورزشی (در مورد آسیب¬دیده ها) جمع¬آوری شد. زاویه زانوی عقب¬رفته، به¬وسیله گونیامتر یونیورسال با دقت 1/0 درجه و افت ناوی با روش برودی در هر دو گروه اندازه-گیری شد. از میانگین و انحراف معیار برای توصیف اطلاعات و از آزمون t مستقل و رگرسیون لجستیک در سطح (05/0 ≤ p) برای تحلیل آماری استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد میزان افت ناوی در گروه دارای آسیب ACL بیشتر از ورزشکاران سالم است، در حالی که میان مقادیر زاویه زانوی عقب¬رفته دو گروه اختلاف معنی¬داری مشاهده نشد (05/0 ≤p). نتایج این تحقیق از این فرضیه حمایت می کند که پرونیشن بیش از حد مفصل تحت قاپی اندازه¬گیری شده از طریق افت استخوان ناوی، عاملی برای بروز آسیب ACL است.

تصمیم گیری جوهره اصلی فعالیت های مدیران است مدیران سبک تصمیم گیری خود را با توجه به عوامل مختلفی از جمله سطح آمادگی مدیران و زیر دستان انتخاب می کنند هدف این تحقیق بررسی شیوه های تصمیم گیری مناسب مدیران تربیت بدنی دانشگاه هاست در این خصوصی یک سوال اساسی مطرح است که آیا سطح آمادگی زیر دستان تعیین کننده سبک تصمیم گیری مدیران است یا علاوه بر سطح آمادگی زیر دستان سطح آمادگی مدیران هم انتخاب سبک تصمیم گیری آنها موثر است و چگونه می توان تصمیمات موفق تری اتخاذ کرد روش تحقیق حاضر ازنوع توصیفی تحلیلی بوده و به شکل میدانی اجرا شده است جامعه آماری شامل تمامی مدیران تربیت بدنی دانشگاه های کشور است برای گرد آوری اطلاعات لازم از پرسشنامه مقدماتی Pilot Study و اصلی و در مواردی از روش مصاحبه نیز استفاده شد این تحقیق در دو رشته دانشگاه های موفق و دانشگاه های ناموفق ( با توجه به شاخص هایی که برای ارزیابی عملکرد ورزش دانشگاه ها مشخص شده است) انجام شد و نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده های گرد آوری شده نشان داد که سطح آمادگی زیردستان به تنهایی عامل تعیین کننده سبک تصمیم گیری مدیران نیست بلکه سطح آمادگی خود مدیر نیز درتعیین سبک تصمیم گیری وی موثر است

هدف تحقیق حاضر، مقایسه اثر بازخورد پس از کوشش های خوب و ضعیف در شرایط خودکنترلی و آزمونگرکنترلی در اکتساب و یادگیری تکلیف تولید نیرو بوده است. بدین منظور آزمودنی ها به طور تصادفی به سه گروهِ بازخورد آزمونگرکنترلی پس از کوشش های خوب و پس از کوشش های ضعیف و گروه بازخورد خودکنترلی تقسیم شدند. آزمودنی ها در طی مرحله اکتساب به تولید نیروی 15کیلوگرمی پرداختند. آنها قادر به دیدن نیروی تولید شده نبودند و در هر دسته 6 کوششی برای 2کوشش KR دریافت می کردند. در پایان مرحله اکتساب، گروه خودکنترل به دو زیر گروه خودکنترلی هایی که پس از کوشش های خوب خود و خودکنترلی هایی که پس از کوشش های ضعیف خود تقاضای بازخورد کرده بودند، تقسیم شدند. آزمون های یادداری و انتقال 24 ساعت بعد از پایان مرحله اکتساب بدون بازخورد انجام شد. روش تحقیق نیمه تجربی بود و به منظور تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح 05/0≥p استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داده است که در شرایط آزمونگرکنترلی گروه بازخورد پس از کوشش های خوب و در شرایط خودکنترلی گروهی که پس از کوشش های ضعیف تقاضای بازخورد کرد، یادگیری مؤثرتری داشت، و در مقایسه این دو شرایط گروه بازخورد خودکنترلی پس از کوشش های ضعیف نسبت به گروه های دیگر سطح بالاتری از یادگیری را نشان داد. بنابراین به نظر می رسد در شرایط آزمونگرکنترلی، ایجاد انگیزش در آزمودنی ها که با ارائه بازخورد پس از کوشش های خوب حاصل می شود، موجب تسهیل یادگیری می گردد. اما در شرایط خودکنترلی که ذاتاً دارای نقش انگیزشی می باشد، آزمودنی هایی که پس از کوشش های ضعیف خود تقاضای بازخورد کرده بودند، در واقع به دلیل استفاده هم زمان از نقش انگیزشی و اطلاعاتی بازخورد افزوده، عملکرد بهتری داشتند.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر دستورالعمل کانون توجه بیرونی حین تمرین راه رفتن بر برخی شاخص های کینماتیکی گام برداری شامل طول گام (فاصلة بین دو نقطة تماس پاشنة یک پا با زمین)، سرعت و درصد تغییرپذیری سرعت گام برداری، آهنگ گام و درصد زمان اتکای دوگانه در زنان سالمند بود. به این منظور 6 زن سالمند واجد شرایط (میانگین سنی 4 ± 8 /69 سال) انتخاب و به طور تصادفی ساده به دو گروه 8 نفرة تجربی و کنترل تقسیم شدند. طرح تحقیق، به شکل پیش آزمون و پس-آزمون با گروه کنترل بود. گروه تجربی در حین اجرای تکلیف راه رفتن در یک مسیر مشخص، تکلیف ثانویة ذهنی آسانی را شامل مرور ذهنی رشته ای از اعداد تصادفی انجام می دادند و در پایان مسیر، اعداد را به صورت کلامی فراخوانی می کردند. گروه کنترل، تمرینات مشابه را بدون انجام تکلیف ثانویه انجام دادند. تمرینات به مدت 12 هفته و 3 جلسه در هفته انجام گرفت. برای مقایسة اختلاف میانگین نمره های دو گروه تجربی و کنترل از روش آماری تی مستقل و برای مقایسه های درون گروهی از تی همبسته استفاده شد. تحلیل های درون گروهی نشان داد بین میانگین نمره های پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل در طول گام، سرعت، درصد تغییرپذیری سرعت، آهنگ گام و درصد زمان اتکای دوگانه، تفاوت معنی داری وجود ندارد (05 /0 P>). اما در مورد گروه تجربی این تفاوت در متغیرهای طول گام، سرعت و تغییرپذیری سرعت گام برداری معنی دار بود (05 /0 P<). تحلیل های بین گروهی نیز نشان داد بین میانگین نمره های پس آزمون دو گروه در متغیرهای طول گام، سرعت، تغییرپذیری سرعت گام برداری تفاوت معنی داری وجود دارد (05 /0 P<)، اما این تفاوت در متغیرهای آهنگ و درصد زمان اتکای دوگانه بین گروه ها دیده نشد (05 /0 P>). نتیجه اینکه ارائة دستورالعمل توجه بیرونی حین تمرین راه رفتن بر برخی شاخص های کینماتیکی گام برداری سالمندان زن اثرگذار بود. احتمالاً این برنامة مداخله ای از طریق تأثیر بر فرایندهای توجهی درگیر در گام برداری اثر سودمندی بر الگوی گام برداری این آزمودنی ها داشته است.

به منظور افزایش سطوح فعالیت بدنی دانش آموزان مدارس، درک کاملی از فاکتورهای گوناگون مؤثر بر مشارکت در فعالیت های بدنی ضروری است. هدف پژوهش حاضر بررسی سطوح فعالیت بدنی در بین دانش آموزان دارای سبکهای شناختی وابسته به زمینه و مستقل از زمینه مدارس راهنمایی شهرستان خرامه فارس بود. جهت اجرای این تحقیق ابتدا 150 نفر از دانش آموزان پسر مدارس راهنمایی شهرستان خرامه فارس به صورت تصادفی انتخاب شدند و پس از اجرای آزمون قاب و میله 100 نفر از آنان در دو گروه 50 نفری وابسته به زمینه (میانگین سن 96 /0±82 /12 سال، قد 65 /6±9 /155 سانتیمتر وزن 27 /12±5 /47 کیلوگرم) و مستقل از زمینه (میانگین سن 89 /0±32 /13 سال، قد 61 /8±1 /158 سانتیمتر وزن 74 /15±51 کیلوگرم) طبقه بندی شدند. برای اندازه گیری وابستگی و استقلال از زمینه از آزمون قاب و میله و جهت سنجش فعالیت بدنی از چک لیست خودسنجی فعالیت بدنی استفاده شد. ابتدا نرمال بودن داده ها با استفاد از آزمون کولموگروف اسمیرنوف مورد تایید قرار گرفت و سپس از آزمون آماری تی مستقل برای تجزیه و تحلیل داده ها تحت نرم افزار Spss17 استفاده شد (05 /0=α). بین مدت زمان فعالیت بدنی دانش آموزان دارای سبکهای شناختی وابسته به زمینه و مستقل از زمینه اختلاف معنیداری یافت شد(000 /0=P) . بین مدت زمان فعالیت بدنی متوسط تا شدید دانش آموزان دارای سبکهای شناختی وابسته به زمینه و مستقل از زمینه اختلاف معنیداری مشاهده گردید(018 /0=P) . بین نمره معادل سوخت و سازی فعالیت بدنی دانش آموزان دارای سبکهای شناختی وابسته به زمینه و مستقل از زمینه اختلاف معنیداری یافت شد(000 /0=P) . بین نمره معادل سوخت و سازی فعالیت بدنی فعالیت بدنی متوسط تا شدید دانش آموزان دارای سبکهای شناختی وابسته به زمینه و مستقل از زمینه اختلاف معنیداری یافت شد(012 /0=P) . نتایج این تحقیق نشان داد که دانش آموزان دارای سبک شناختی مستقل از زمینه نسبت به دانش آموزان وابسته به زمینه، فعالیت بدنی و هزینه انرژی بیشتری دارند. احتمال میرود فقر حرکتی در دانش آموزان وابسته به زمینه بیشتر باشد که برای اثبات این مورد به تحقیقات بیشتری نیاز است. به علاوه از آنجا که سبک شناختی می تواند به عنوان یکی از متغیرهایی که تا حدود زیادی حاصل تعامل فرد با محیط و قابل توسعه و تحول اند، مورد مداخله قرار گیرد، پیشنهاد می شود با استفاده از راهکارهای آموزشی، سبک شناختی دانش آموزان را تغییر داده و آنان را به سوی فعالیت های بدنی و آینده ای سالم تر سوق دهیم.