درخت حوزه‌های تخصصی

هدف این پژوهش، بررسی اثر تمرین های ترکیبی در پیشگیری، کنترل و کاهش عوامل خطرزای قلبی – عروقی دانشجویان پسر دانشگاه سیستان و بلوچستان بود، به این منظور 26 دانشجوی داوطلب 19 تا 22 ساله که در تمرین های ورزشی فوق برنامه دانشگاه سیستان و بلوچستان شرکت می کردند، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. نخست آزمودنی ها پرسشنامه اندازه گیری سطح فعالیت بدنی بک را تکمیل کردند، متغیرهای قد، وزن، ضربان قلب استراحتی، عوامل خطرزای قلبی - عروقی شامل کلسترول تام (TC)، تری گلیسیرید (TG)، لیپوپروتئین کم چگال (LDL-C)، لیپوپروتئین پرچگال (HDL-C) و عامل خطر RF=TC: HDL-C در همه آزمودنی ها اندازه گیری شد. سپس گروه تجربی به مدت 13 هفته تحت برنامه تمرین های ترکیبی مشتمل بر تمرین های تناوی هوازی، مقاومتی و حرکات نرمشی نشاط آور قرار گرفتند و در پایان، اندازه گیری های مذکور در دو گروه تکرار شد. برای مقایسه دو گروه کنترل و تجربی از آمار توصیفی و آزمون t وابسته و t مستقل در سطح 05/0? ? استفاده شد. یافته ها بین مقادیر TG (042/0 = P)، HDL-C (019/0 = P) و RF (001/0 = P) گروه تجربی و کنترل تفاوت معنی دار نشان داد و در بقیه موارد تفاوت ها از نظر آماری معنی دار نبود. به طور کلی نتایج نشان داد که بر اثر 13 هفته تمرین های ترکیبی در برخی از عوامل خطرزای قلبی - عروقی کاهش معنی داری حاصل می شود. این موضوع نشان می دهد تمرین های ترکیبی با ایجاد خستگی کمتر و جذابیت و تنوع بیشتر می تواند همانند تمرین های تداومی هوازی در پیشگیری، درمان و کاهش برخی عوامل خطرزای قلبی - عروقی مؤثر واقع شود و این شیوه تمرینی می تواند جایگزین تمرین های خسته کننده تداومی هوازی شود.

فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) پروتئین دایمر 119 اسیدآمینه ای به وزن KDa5/13 است که از نظر ساختاری شبیهِ فاکتور رشد عصبی است. هدف از اجرای این پژوهش بررسی اثر 8 هفته تمرین استقامتی با مدت های مختلف روی سطوح BDNF پلاسما در موش های صحرایی نر نژاد ویستار بود. برای این منظور 40 سر موش نر 8 هفته ای با میانگین وزن 10 ± 189 گرم از انستیتو پاستور شمال ایران تهیه، و به طور تصادفی در گروه های کنترل، شم و دو گروه تمرینی تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته، هر هفته 5 روز با شدت 20 متر بر دقیقه با مدت های 30 و 60 دقیقه و شیب صفر درجه روی نوارگردان ویژه جوندگان تمرین کردند. داده ها به روش آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی LSD تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که سطوح BDNF پلاسما در گروه های تمرینی ( گروه 30 دقیقه 036/0P=؛ گروه 60 دقیقه 048/0P=) در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری (05/0< p) افزایش یافت. نتایج این تحقیق نشان می دهد که تمرینات استقامتی به مدت 30 دقیقه و 60 دقیقه، هر دو، سبب افزایش سطوح BDNF پلاسما می شود و بین دو مدت تفاوتی معنی دار وجود ندارد. بنابراین پیشنهاد می شود که در افزایش سطوح BDNF پلاسما در پاسخ به تمرین ورزشی، بین مدت های مختلف تمرین تفاوتی معنی دار وجود ندارد.

هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات استقامتی بر میزان سایتوکین های پیش التهابی و شاخص مقاومت به انسولین در مردان چاق بود. به همین منظور 16 نفر از استادان و کارکنان غیر فعال دانشگاه تربیت معلم سبزوار یا دامنه سنی 35 تا 48 سال به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند : گروه تمرین استقامتی چاق ، گروه کنترل چاق. یک گروه 8 نفری نیز تحت عنوان گروه کنترل لاغر برای مقایسه با گروه کنترل چاق به صورت داوطلبانه انتخاب شدند . از همه آزمودنی ها در حالت ناشتایی خونگیری به عمل آمد. سپس گروه آزمایش به مدت 13 هفته و هر هفته 3 جلسه تحت تاثیر تمرینات استقامتی قرار گرفتند . برنامه تمرینات استقامتی شامل دویدن مداوم با شدت 75 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب بود. نتایج نشان داد که تمرینات استقامتی موجب کاهش معنی دار سطوح پایه TNF-a و IL-6 و نیز شاخص مقاومت به انسولین می شود. به علاوه مشخص شد که در حالت پایه ، غلظت های سرمی TNF-a و IL-6 و شاخص مقاومت به انسولین در مردان چاق به طور معنی داری بیشتر از مردان لاغر بود. همچنین همبستگی مثبت و معنی داری بین TNF-a پلاسما با شاخص مقاومت به انسولین و میزان IL-6 پلاسما با شاخص مقاومت به انسولین در کل آزمودنی ها مشاهده شد . بنابراین می توان گفت که انجام تمرینات استقامتی موجب کاهش سایتوکین های پیش التهابی در مردان چاق می گردد. این کاهش می تواند با بهبود مقاومت به انسولین در این مردان همراه باشد.

هدف از تحقیق حاضر عبارت است از بررسی دیدگاه فیزیوتراپیست های ایرانی به کاربرد مهارت های روان شناسی در برنامه های بازتوانی ورزشکاران آسیب دیده. برای این منظور، فیزیوتراپیست های 65 باشگاه ورزشی در سه شهر تهران، اصفهان، و شیراز به صورت هدفدار انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه استانداردشده روان شناسی ورزش و فیزیوتراپی (PSPQ) بود که آروینن بارو و همکاران در سال 2007 استفاده کردند و در مجله بازتوانی به چاپ رسید. در این پرسشنامه وضعیت روانی ورزشکاران آسیب دیده از دید فیزیوتراپیست ها، مهارت های روانی مورد استفاده آن ها در درمان ورزشکاران، و برخی موارد دیگر ارزیابی شده بود. در مجموع، 52 نفر پرسشنامه ها را به طور کامل برگرداندند. نتایج این تحقیق نشان داد 98 درصد فیزیوتراپیست ها معتقد بودند ورزشکاران آسیب دیده از لحاظ روحی تحت تاثیر آسیب قرار می گیرند. همچنین، 1/96 درصد درمان ورزشکار آسیب دیده را از لحاظ روانی مهم دانستند. در تحقیق حاضر، 75 درصد از فیزیوتراپیست ها عنوان کردند که تاکنون هرگز ورزشکاران آسیب دیده را به علت مشکلات روانی ناشی از آسیب به روان شـناسان ارجــاع نداده اند. 73 درصد از آن ها به روان شناسان معتبر دسترسی نداشتند، و 8/78 درصد از آن ها هیچ روش استاندارد و خاصی برای ارجاع ورزشکاران آسیب دیده به روان شناسان نمی شناختند. به گفته فیزیوتراپیست ها، تمایل به ادامه ورزش (7/0±5/4) مهم ترین مشکل روانی ورزشکاران آسیب دیده بوده است. از نظر فیزیوتراپیست ها، اعتماد به نفس(1/46 درصد) مهم ترین خصوصیت روانی برای موفقیت در برنامه بازتوانی است، ضمن آنکه افزایش اعتماد به نفس (96/0±2/4)، تشویق به مثبت نگریستن به درمان (99/0±4)، و آموزش فنون ریلکسیشن عضلانی (1/1±7/3) به ترتیب مهم ترین تکنیک های روانی فیزیوتراپیست ها در درمان ورزشکاران آسیب دیده بوده است. در مجموع 5/86 درصد، آموزش در زمینه روان شناسی را برای فیزیوتراپیست ها لازم و ضروری دانسته اند. ایجاد همکاری متقابل بین روان شناسان و فیزیوتراپیست ها و برگزاری کارگاه ها و سمینارهای روان شناسی در رفع نیازهای آموزشی فیزیوتراپیست ها در زمینه مهارت های روان شناختی کمک کننده است.

هدف این پژوهش سنجش مدیریت آشوب و هنجارسنجی ابزار اندازه گیری مدیریت آشوب بر اساس الگوی تئوری آشوب در سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران است. این تحقیق در دو مرحله انجام گرفت، در مرحله اول با بررسی پیشینه تحقیق و نظریه آشوب و با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی از طریق مصاحبه با ده متخصص مدیریت و مدیریت ورزشی، مفهوم مدیریت آشوب تبیین شد. یافته های حاصل از بخش اول مدل مدیریت آشوب خودمولد را معرفی کرد. بر اساس مدل طراحی شده و با استفاده از نظریه آشوب، عناصر و ابعاد اصلی این مفهوم با عنوان درونمایه های چهارگانه (اثر پروانه ای، سازگاری پویا، جاذبه های عجیب، خودمانایی) در نظرگرفته شدند. در مرحله دوم بر اساس مدل مدیریت آشوب خودمولد، گویه های مقیاس مدیریت آشوب استخراج شد. به منظور بررسی روایی سازه یا محتوای پرسشنامه از تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شد که بیانگر وجود چهار عامل به عنوان عوامل تشکیل دهنده سازه مدیریت آشوب گونه بود که عبارتند از: ساختار سازمانی، مهارت مدیران، شرایط و فضای سازمان و کارکنان. پایایی پرسشنامه نیز از طریق روش آلفای کرونباخ (92/0) که مؤید همسانی درونی مناسب ابزار است، تأیید شد. نتایج نشان داد سطح تحصیلات مدیران و سابقه مدیریت با میزان مدیریت آشوب گونه ارتباط مستقیم دارد. سپس با استفاده از این مقیاس مدیریت آشوب در سازمان تربیت بدنی بررسی شد و یافته ها حاکی از آن بود که مدیریت آشوب در سازمان به طور معناداری در حد متوسطی قرار دارد و با توجه به اینکه ارتباط معناداری بین مقدار هر کدام از ابعاد مدیریت آشوب و اهمیت ابعاد وجود نداشت، می توان استنباط کرد که مدیران سازمان تربیت بدنی در وضعیت موجود از مزایا و آثار مثبت مهارت مدیریت آشوب به منظور تصمیم گیری، بهبود کیفیت و ... بهره مند نیستند.

هدف این پژوهش بررسی عوامل مؤثر بر جذب سرمایه گذاری در ورزش استان خوزستان است. پژوهش از نوع توصیفی - پیمایشی و به روش میدانی انجام شد. جامعه آماری شامل مدیران اداره های تربیت بدنی استان (145 نفر) بود. ابراز جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود که بخش اول 8 سؤال در مورد ویژگی های فردیً و بخش دوم 42 سؤال در هفت حوزه (جغرافیایی، اجتماعی- فرهنگی، اقتصادی- سیاسی، زیرساخت های فیزیکی، نیروی انسانی کارآمد، تمایل به ورزش های تجاری و نگرش مدیران به وضع موجود سرمایه گذاری) مطرح می کرد. روایی محتوایی پرسشنامه توسط متخصصان تربیت بدنی و مدیریت بررسی شد و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ 97/0 محاسبه شد. برای توصیف ویژگی های فردی آزمودنی ها و حوزه های هفت گانه از روش های آمار توصیفی و برای آزمون فرضیه ها از روش های آمار استنباطی ضریب همبستگی کندال و اسپیرمن استفاده شد. یافته های توصیفی نشان داد حوزه زیر ساخت های فیزیکی با میانگین 3/25 و حوزه نگرش مدیران با میانگین 5/4 به ترتیب بیشترین و کمترین اهمیت را به خود اختصاص داده اند. همچنین، آزمون فرضیه ها نشان داد به جز حوزه نگرش مدیران، سایر حوزه های شش گانه با میزان جذب سرمایه گذاری رابطه مثبت و معنی دار دارند. با توجه به یافته های تحقیق پیشنهاد می شود از طریق جذب حامیان مالی، ویژه صنایع بزرگ منطقه مانند شرکت ملی نفت، گاز، پتروشیمی و حفاری برای توسعه ورزش استان خوزستان در حوزه های مذکور برنامه ریزی های لازم انجام شود.

پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه ای راستای ستون فقرات و آسیب های تنه در کشتی گیران آزاد و فرنگی انجام گرفت. بدین منظور 100 کشتی گیر آزاد و 100 کشتی گیر فرنگی انتخاب شدند. آسیب های قسمت های مختلف تنه از طریق پرسشنامة مخصوص بررسی شد. همچنین از هر سبک کشتی 50 نفر برای ارزیابی راستای ستون فقرات با استفاده از دستگاه اسپاینال موس انتخاب شد. اندازة زاویة کرانیوورتبرال با استفاده از عکس برداری از نمای جانبی سر و گردن و به کمک نرم افزار اتوکد به دست آمد. داده های بدست آمده با آزمون t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که آسیب گردن در کشتی گیران آزاد به طور معنی داری بیشتر از کشتی گیران فرنگی است (035 /0P=)، با وجود این، شکستگی دنده (033 /0P=) و اندازة زاویة کرانیوورتبرال (048 /0P=) در کشتی گیران فرنگی به طور معنی داری بیشتر است. اما در آسیب های عضلانی، مفصلی و جراحت ناحیة پشت و کمر و نیز زاویة کیفوز و لوردوز بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد(05 /0

بررسی ارتباط بین آرام سازی و تمرینات ریتمیک با نظر به ساز و کارهای انعطاف پذیری – کارکردی سیستم عصبی، از موضوع هایی می باشد که در تحقیقات اخیر به آن اشاره شده است. هدف از تحقیق پیش رو، بررسی تاثیر تمرینات ریتمیک بر عمق بخشی آرام سازی جودو کاران تیم ملی بود. 30 ورزشکار مرد از تیم ملی جودو، در سه گروه ده نفرة کنترل، تجربی 1( گروه تمرینات آرام سازی) و تجربی 2 (گروه تمرینات آرام سازی و ریتمیک)، در این تحقیق مشارکت داشتند. بر اساس یک دورة اجرایی سه ماهه (دو دورة شش هفته ای که در شش هفتة اول، تمرینات آرام سازی برای دو گروه تجربی 1 و 2 در نظر گرفته شد و در شش هفتة دوم، برای گروه کنترل همانند دورة قبل، تمرینی در نظر گرفته نشد و برای دیگر گروه ها، تمرینات آرام سازی و ریتمیک به اجرا در آمد)، با استفاده از شاخص اندازه گیری EMG، داده ها ثبت شد و با به کارگیری آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه و اندازه گیری های مکرر، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها، بیانگر این بود که بین آرام سازی گروه ها، اختلاف معنی داری وجود دارد. به عبارتی می توان گفت دوره های تمرینی و همچنین تمرین ریتمیک، در ارتقا آرام سازی تأثیر بسزایی دارد. یافته ها با توجه به فرضیه های اخیر و دیدگاه هایی که در زمینة تمرینات ریتمیک و آرام سازی مطرح اند، مورد بحث قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان داد که تمرینات ریتمیک آرام سازی را توسعه می دهد و موجب عمق بخشی آن می شود.

نظام سنجش رفتار مربی برای طبقه بندی رفتار مربیان در مسابقات ورزشی به وجود آمده است این ابزار رفتار مربیان را به 12 طبقه تقسیم می کند و در پژوهش هایی که به شناسایی و تحلیل رفتار مربیان پرداخته اند مورد استفاده قرار گرفته است از سوی دیگر به نظر می رسد عوامل محیطی با بروز رفتار پرخاشگرانه ورزشکاران در مسابقات ورزشی همبسته باشد از بین عناصر محیطی مختلف بیش از همه باید به نقش مربی اشاره کرد گاهی اغماض مربی نسبت بعمل پرخاشگرانه ورزشکار نوعی بازخورد مثبت محسوب شده و موجب تقویت عمل پرخاشگرانه وی می شود همچنین ممکن است برخی مربیان ورزشکاران خود را مستقیما به عمل پرخاشگرانه تحریک کنند این سوال اصولی که رفتار پرخاشگرانه ورزشکاران تا چه حد رفتارهای دوازده گانه مربی همبسته است پرسش اصلی پژوهش حاضر را تشکیل می دهد به همین دلیل 302 مسابقه ورزشی در رشته های فوتبال فوتسال و والیبال هندبال و بسکتبال در المپیاد ورزشی سال 1382 مورد مشاهده گروه تحقیق قرارگرفت رفتار دوازده گانه مربی و رفتار پرخاشگرانه هدفی ابزاری و رفتار جراتمندانه بازیکنان در برگه مخصوص ثبت شد و مورد تحلیل آماری قرار گرفت نتایج نشان داد بیشترین رفتار پرخاشگرانه دختران با پسران متفاوت بود به طوری که دختران پرخاشگری ابزاری و پسران پرخاشگری هدفی بیشتری نشان دادند

هدف از انجام این تحقیق، بررسی اثر ماساژ بر کوفتگی عضلانی تأخیری در مردان جوان غیر ورزشکار است. 14 پسر غیرورزشکار دانشجو (سن 14/1±28/24 سال، قد 48/0±75/1 متر، وزن 43/5±14/73 کیلوگرم، شاخص توده بدنی 06/1±42/23 کیلوگرم بر مترمربع و چربی بدن 35/1±71/14 درصد) به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها به¬طور تصادفی به دو گروه ماساژ و شاهد تقسیم شدند. کوفتگی عضلانی تأخیری با اجرای سه نوبت ۱۵ تایی با ۷۰ درصد یک تکرار بیشینه توسط دستگاه خم¬کننده زانو، با انقباض برون¬گرا ایجاد شد. دو ساعت بعد از انجام پروتکل تمرینی، گروه تجربی به مدت ۲۰ دقیقه ماساژ دریافت کرد. کراتین¬کیناز و نوتروفیل های پلاسما، قدرت بیشینه، دامنه حرکتی مفصل زانو و میزان درک درد، 24 و 48 ساعت پس از تمرین بررسی شد. پس از اطمینان از طبیعی بودن توزیع داده ها با استفاده از آزمون کلموگروف-اسمیرنف، نتایج آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه¬گیری مکرر و آزمون t مستقل نشان داد که ماساژ تأثیر معنی داری بر میزان کراتین کیناز پلاسما، قدرت بیشینه و دامنه حرکتی مفصل زانو در 24 و 48 ساعت بعد از تمرین ندارد (05/0p≥)، ولی بر میزان نوتروفیل های پلاسما (026/0=P) و درک درد (004/0=P) بین 24 تا 48 ساعت پس از تمرین تأثیر معنی داری دارد. با توجه به نتایج به¬دست آمده، انجام 20 دقیقه ماساژ، دو ساعت پس از فعالیتی که موجب آسیب عضلانی می شود، نمی تواند عملکرد عضلات همسترینگ را بهبود دهد، ولی در کاهش شدت درد و میزان نوتروفیل های پلاسما، 24 الی 48 ساعت پس از تمرین مؤثر است.

هدف از این پژوهش تدوین منظرها و نقشه راهبردی اداره کل ورزش و جوانان استان اصفهان برای یک دوره زمانی پنج ساله از سال 1390 لغایت 1394 بود. تحقیق حاضر از نوع کمی و کیفی بود. نمونه آماری 150 نفر از مدیران عالی و میانی ورزش استان اصفهان بودند. برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز در بخش کمی از پرسشنامه محقق ساخته، که روایی آن را متخصصان تأیید کردند و در بخش کیفی نیز از مصاحبه استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل اطلاعات مورد نیاز در بخش کمی از ماتریس ارزیابی موقعیت و اقدام راهبردی (SPACE) و ماتریس برنامه ریزی راهبردی کمی (QSPM) استفاده شد. در بخش کیفی از روش استقرای منطقی استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که اداره کل ورزش و جوانان پنج هدف بلندمدت و پنج راهبرد کلان دارد. ضمن اینکه موقعیت راهبرد های اداره کل براساس ماتریس ارزیابی موقعیت و اقدام راهبردی در موقعیت تهاجمی قرار گرفت. در نهایت می توان نتیجه گرفت که منظرها، اهداف و نقشه راهبردی ترسیم شده قابلیت اجرای راهبرد اداره کل ورزش و جوانان استان اصفهان را دارد.

پاسخ به تمرین بین افراد در دامنه های سنی مختلف متفاوت است، اما آیا تفاوت های کمّی با توجه به توالی های تمرینی در پاسخ شاخص های آمادگی جسمانی بین کودکان، نوجوانان و جوانان در مراحل مختلف تمرین وجود دارد یا خیر؟ به همین منظور تحقیق حاضر درصدد آن است تا ضمن بررسی این پاسخ ها، تأثیر سن را به عنوان یک عامل رشدی بر آنها ارزیابی کند. 36 آزمودنی پسر در سه دامنه سنی 8 تا 10 سال، 12 تا 14 سال و 17 تا 19 سال به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و در دامنه های سنی گروه کودکان 5/0±83/8 سال، نوجوانان 5/0±5/12 سال و جوانان 6/0±3/16 سال قرار گرفتند. برنامه تمرین شامل تمرینات استقامتی، قدرتی و انعطاف پذیری به صورت 3 جلسه تمرین در هفته به مدت 12 هفته اجرا شد. چابکی، سرعت حرکت، توان انفجاری، هماهنگی، استقامت عضلانی، تعادل، استقامت قلبی تنفسی و انعطاف پذیری قبل و بعد از شش هفته اول برنامه تمرینی (پس آزمون 1) و در شش هفته دوم برنامه تمرینی (پس آزمون 2) در آزمودنی ها اندازه گیری شد. تجزیه وتحلیل میانگین تغییرات داده ها با استفاده از آنالیز واریانس مکرر و آنالیز واریانس یکسویه با آزمون تعقیبی بن فرونی در سطح معناداری 05/0P≤ انجام گرفت. براساس نتایج تحقیق حاضر بهبود بیشتر شاخص های جسمانی به صورت تغییرات درون گروهی در هر سه گروه به ویژه در پس آزمون 1 ایجاد شد. به علاوه تغییرات بین گروهی در شاخص های جسمانی به ویژه در گروه نوجوانان مشاهده شد (05/0P≤). بهبود بیشتر شاخص های جسمانی به صورت تغییرات درون گروهی در هر سه گروه به ویژه در پس آزمون 1 احتمالاً به دلیل تجربیات حرکتی کمتر در اوایل تمرین بود، همچنین تغییرات بین گروهی در شاخص های جسمانی در پس آزمون 2 به ویژه در گروه نوجوانان احتمالاً به دلیل استرس مضاعف ورزش با استرس رشدی همراه است که در این دوره تجربه می کنند.

امروزه سبک زندگی ورزشکاران نخبه در مرکز توجه همگان قرار دارد. این پژوهش کیفی با هدف بازتولید مفهوم سبک زندگی ورزشکاران نخبة ایرانی با استفاده از رویکرد گلیزری نظریة داده بنیاد انجام شده است. رویکرد گلیزری به دنبال کشف نگرانی عمدة مشارکت کنندگان و فرایند اجتماعی پایه جهت حل آن است. برای این منظور 19 نفر از خبرگان آشنا با حوزة سبک زندگی ورزشکاران ایرانی به صورت هدفمند و گلوله برفی برای مصاحبه های عمیق ساختارنیافته انتخاب شدند و داده ها به صورت هم زمان با استفاده از مجموعه ای از کدگذاری های باز، نظری، انتخابی و یادنوشت نگاری تحلیل شدند. چهار تن از مشارکت کنندگان با تأیید یافته های پژوهش، روایی و پایایی آن را ارزیابی کردند. نتایج نشان داد مهم ترین نگرانی های مشارکت کنندگان عبارت بود از رعایت نشدن اصول حرفه ای در زندگیِ ورزشکاران ایرانی، مقولة محوری پژوهش (یعنی تفکر حرفه ای) و فرایند اجتماعی پایة پژوهش (یعنی حرکت به سمت حرفه ای گرایی). شایستگی های عاطفی، چشم انداز زندگی، سواد مالی، مسئولیت پذیری، مصرف، گذران اوقات فراغت، مسائل شخصی و رفتارهای مذهبی نیز به عنوان دیگر مقولات سبک زندگی تعیین شدند که تحت تأثیر تفکر حرفه ای قرار می گیرند. مقولات فرایند اجتماعی پایه نیز در سه سطح کلان، متوسط و خرد طبقه بندی شدند که می توانند در طول زمان نگرانی مشارکت کنندگان را حل کنند. به طور کلی سبک زندگی ورزشکار نخبه، راهنمای کنش او در مسائل ورزشی و غیرورزشی زندگی است. یافته های پژوهش می تواند برای بررسی ابعاد مختلف سبک زندگی ورزشکاران نخبه از عوامل مؤثر تا مؤلفه های عینی سبک زندگی به کار برده شود.

تغییر الگوی حرکتی روزانه و در نتیجه کاهش فعالیت های حرکتی به ویژه در بانوان اندام و عضلات آنها را تحت تاثیر جدی کم تحرکی و ضعف جسمانی قرار داده است. برای پیشگیری از چنین عارضه ای یا مقابله با آن، ایجاد جاذبه ها و امکانات لازم برای همگانی کردن ورزش در بین بانوان از ابزارهای کارآمد است. در این راستا یکی از روش های آموزش فعالیت های ورزشی و بالا بردن انگیزه مشارکت در فعالیت های ورزشی، کمک گرفتن از رسانه های تصویری است.هدف این مطالعه بررسی تأثیر فیلم های آموزشی در ارتقاء سطح گرایش زنان 30-20 ساله شهر تهران به فعالیت های جسمانی می باشد. در این پژوهش مداخله ای ابتدا یک فیلم آموزشی در زمینه آموزش اجرای فعالیت های ورزشی و متناسب با زنان 20 تا 30 سال انتخاب و پرسشنامه ای برای آنان با توجه به محتوای فیلم آموزشی تهیه شد. سپس در طی سه مرحله قبل از نمایش فیلم، بلافاصله بعد از نمایش و یک ماه بعد از نمایش، پرسشنامه ها توسط زنان تکمیل گردید. اطلاعات با استفاده از آنالیز واریانس و تی زوج تجزیه و تحلیل شد. 0.05P< معنی دار در نظر گرفته شد.نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان می دهد که در زمان های بلافاصله و یک ماه بعد از نمایش فیلم، میانگین نمره آگاهی زنان در زمینه فعالیت بدنی به طور قابل توجه و معنی داری افزایش یافته و یک ماه بعد از نمایش فیلم نیز میانگین نمره عملکرد ورزشی آن ها نظیر میزان ورزش کردن و روش صحیح اجرای تمرینات بدنی توسط آنها به نحو معنی داری بهبود یافته است.نتایج نشان می دهد که آموزش توسط فیلم به عنوان یک رسانه تصویری نه تنها باعث افزایش آگاهی لحظه ای، بلکه در دراز مدت نیز موجب افزایش آگاهی و بهبود عملکرد ورزشی زنان شده است. لذا آموزش از طریق فیلم های ورزشی جهت ارتقاء سطح آمادگی بدنی و مشارکت هر چه بیشتر زنان در فعالیت های ورزشی به عنوان یک روش کارا و موثر پیشنهاد می گردد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط کایفوزیس و لوردوزیس با تعادل در دانش آموزان با هایپرکایفوزیس، هایپرلوردوزیس، هایپوکایفوزیس و هایپولوردوزیس و مقایسة تعادل در دو گروه هایپرکایفوزیس و هایپوکایفوزیس و دو گروه هایپرلوردوزیس و هایپولوردوزیس بود. به این منظور 350 دانش آموز به طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. انحنای ستون فقرات آزمودنی ها به وسیلة اسپاینال ماوس ارزیابی شد. از این تعداد، 20 فرد دارای هایپرکایفوزیس (با میانگین سنی 80/0±7/12 سال، وزن 01/1±50 کیلوگرم، قد 09/0± 156 سانتی متر)، 20 فرد دارای هایپوکایفوزیس (با میانگین سنی 89/0±2/12 سال، وزن 11/1±45 کیلوگرم، قد 11/0±149 سانتی متر)، 20 فرد دارای هایپولوردوزیس (با میانگین سنی 96/0±75/12 سال، وزن 17/1±75/50 کیلوگرم، قد 11/0±151 سانتی متر) و 20 فرد دارای هایپولوردوزیس (با میانگین سنی 91/0±1/12 سال، وزن 02/1±48 کیلوگرم، قد 10/0±153 سانتی متر) به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. برای ارزیابی تعادل ایستا، پویا و انحناهای ستون فقرات، به ترتیب از آزمون تعادلی لک لک، آزمون تعادلی ستاره و اسپاینال ماوس استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون آماری همبستگی پیرسون و t مستقل استفاده شد (05/0 ≥ P). نتایج نشان داد ارتباط منفی و معنی داری بین ناهنجاری کایفوزیس با تعادل ایستا و پویا وجود دارد (05/0 P≤). همچنین تعادل ایستا و پویا به طور معنی داری در افراد هایپرکایفوزیس نسبت به هایپوکایفوزیس کمتر است. بین لوردوزیس و تعادل ایستا و پویا و همچنین بین تعادل ایستا و پویا در دو گروه هایپر و هایپولوردوزیس، تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0 P>). به نظر می رسد لازم است مربیان ورزش مدارس و تیم های ورزشی با بررسی های دوره ای، افراد با این نوع ناهنجاری و به وی ژه هایپرکایفوزیس را به عنوان افراد مستعد آسیب به علت کاهش تعادل، برای برنامه های پیشگیرانه بیشتر مورد توجه قرار دهند.

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه آمادگی جسمانی با تحلیل رفتگی و سلامت روانی در بین اعضای هیات علمی دانشگاه های نظامی کشور است جامعه آماری این تقحیق را 323 نفر از اعضای هیات علمی مرد دانشگاه های نظامی کشور تشکیل می دهند روش نمونه گیری به صورت تصافدی طبقه ای نسبی بر اساس تعداد و فراوانی دانشکده های موجود در دانشگاه ها به تعداد 175 نفر انتخاب شده اند این پژوهش از نوع تحقیقات همبستگی است که به صورت میدانی به بررسی و ارتباط آمادگی جسمانی با تحلیل رفتگی و سلامت روانی اعضای هیات علمی می پردازد ابزار اندازه گیری این تحقیق شامل آزمون ایفر برتر و پرسشنامه ویژگی های فردی (محقق ساخته) تحلیل رفتگی (مسلش) و سلامت روانی (گلدبرگ) است در تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از آزمون ضریب همبستگی پیرسون T مستقل و رگرسیون دو و چند متغیره استفاده شده است با توجه به تحلیل آماری میانگین ها در خصوص رابطه آمادگی جسمانی با تحلیل رفتگی در آزمودنی ها نتایج نشان داد رابطه معنی دار و معکوس در سطح 0/002 بین دو متغیر وجود دارد در نتیجه با افزایش میزان آمادگی جسمانی میزان تحلیل رفتگی آنها کاهش می یابد همچنین نتایج آماری در خصوص پیشگویی متغیر ها نشان داد بین متغیر آمادگی جسمانی و تحلیل رفتگی رابطه معنی دار خطی و معکوس در سطح 0/002 وجود دارد در نتیجه تحلیل رفتگی آزمودنی ها را می توان از روی میزان آمادگی جسمانی و برخی زیر مجموعه های آن از جملمه استقامت قلبی و در صد چربی بدن آنها بر آورد کرد.

اسپرین مچ پا از شایع ترین آسیب های حاد ورزشی است که به علت آسیب به گیرنده های حس عمقی و کاهش تعادل، خطر بازگشت مجدد آن زیاد است. با توجه به اثبات تأثیر ریتم های روزانه بر اجرای ورزشی، هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر زمان های روز بر بازتوانی اسپرین مچ پاست. 16 نفر از ورزشکاران غیرحرفه ای مبتلا به اسپرین یک جانبه مچ پا (سن: 7/2 ± 2/24 سال، وزن: 1/3 ± 1/71 کیلوگرم، قد:40/3 ±2/177 سانتی متر) در این تحقیق شرکت و به صورت تصادفی در دو گروه تمرینی صبح (8 -10) و عصر (18- 20)، یک دوره فیزیوتراپی را به مدت 12 جلسه سپری کردند. بعد از اطمینان از راه رفتن بدون درد، در همان زمان ها به مدت چهار هفته از آزمون تعادلی ستاره به عنوان برنامه بازتوانی استفاده شد که به عنوان برنامه بازتوانی در درمان اسپرین مچ پا گزارش شده است. برای ارزیابی میزان تأثیر برنامه بازتوانی از آزمون تعادلی ایستادن روی یک پا استفاده و میزان آسیب مجدد بعد از یک سال ثبت شد. از آزمون تی مستقل و وابسته برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد بعد از دوره بازتوانی، میانگین نتایج آزمون تعادلی ایستادن روی یک پا در گروه عصر به طور معنی داری بهتر از گروه صبح بوده است (03/0=P و 65/2=t). بعد از یک سال، دو نفر از گروه صبح و یک نفر از گروه عصر مجدداً به اسپرین مچ پا مبتلا شدند که تفاوت معنی دار نبود. با توجه به مثبت بودن تأثیر زمان بر کسب تعادل ایستا، این تحقیق می تواند پایه ای برای تحقیقات گسترده تر با تعداد نمونه های بیشتر و با استفاده از دستگاه های تشخیصی بالینی پیشرفته تر باشد تا شاید بتوان با انجام بازتوانی در زمان های مناسب تر، روند بهبودی را تسریع و بازگشت مجدد آسیب را کاهش داد.