درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه انگیزش مشارکت دانشجویان ورزشکار دختر و پسر در فعالیت های ورزشی و رابطه آن با هدف گرایی ورزشی آنان است. نمونه های این تحقیق را 106 دانشجوی دختر ورزشکار و 105 دانشجوی پسر ورزشکار با میانگین سنی 21 سال تشکیل می دادند. از پرسشنامه انگیزش شرکت در فعالیت های ورزشی (PMQ) گیل و همکارانش (1983) و پرسشنامة تکلیف گرایی و خودگرایی در ورزش (TEOSQ) دیودا و نیکولز (1995)، به ترتیب برای ارزیابی دلایل مشارکت در ورزش و ارزیابی هدف گرایی ورزشی استفاده شد. تمام اطلاعات، با استفاده از آزمون های t و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری کمتر از 05/0 تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد یادگیری و بهبود مهارت ها مهم ترین عامل انگیزشی آزمودنی ها برای شرکت در فعالیت های ورزشی بود. آزمون t، تفاوت در انگیزه ها و هدف گرایی ها را بین دختران و پسران نشان داد. مقایسه دو گروه نشان داد ورزشکاران دختر در عامل شهرت (انگیزه بیرونی) و ورزشکاران پسر در عامل بودن با دوستان ( انگیزه درونی) به طور معنی داری بالاتر از گروه مقابلشان بودند. همچنین بدون توجه به جنسیت، بین تکلیف گرایی با انگیزه های درونی و خودگرایی با انگیزه های بیرونی، رابطه معنی داری مشاهده شد. علاوه بر این، نمره تکلیف گرایی دختران به طور معنی داری بیشتر از پسران بود، ولی در خرده مقیاس خودگرایی اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند.

یکی از مهم ترین مشکلات و آسیب های زانو، به¬ویژه در میان زنان ورزشکار، سندرم درد پتلوفمورال (PFPS) است که می تواند عملکرد ورزشکاران را تحت تأثیر قرار دهد. هدف از این پژوهش، بررسی اثر بانداژ کشکک بر درد و کنترل وضعیتی پویای افراد مبتلا به PFPS و مقایسه آن با گروه غیرمبتلاست. این تحقیق به روش نیمه¬تجربی روی 30 زن ورزشکار نخبه رشته فوتسال با میانگین سن 37/2± 22، قد 9/4±1/163 سانتی¬متر و وزن7/9 ± 76/61 کیلوگرم انجام شد که نیمی از آن¬ها به PFPS مبتلا بودند. نمونه ها به روش هدفمند از میان بازیکنان لیگ دانشگاه تهران انتخاب شدند. تعادل پویا در دو مرحله قبل و بعد از بانداژ، به¬وسیله دستگاه تعادل¬سنج بایودکس در دو سطح بی¬ثباتی کم (6) و زیاد (3) اندازه¬گیری شد. میزان درد در گروه مبتلا حین انجام حرکت اسکات، با استفاده از شاخص دیداری سنجش درد ثبت شد. برای مقایسه داده ها در هر گروه از آزمون t زوجی وابسته و برای مقایسه اثر بهبودی بانداژ بین دو گروه از آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد در گروه مبتلا ،درد قدامی زانو پس از بانداژ کاهش یافت (05/0>P) و تنها شاخص ثباتی قدامی خلقی در هر دو سطح بی¬ثباتی بهبود یافت. در گروه غیرمبتلا، شاخص¬های قدامی خلفی و طرفی در سطح بی¬ثباتی زیاد بهبود یافتند، ولی در سطح بی¬ثباتی کم، تنها شاخص قدامی خلفی بهبود یافت. مقایسه اثر بهبودی بانداژ بین دو گروه، در سطح بی¬ثباتی کم نشان¬دهنده تأثیر بیشتر بانداژ در گروه مبتلا (05/0>P) و نبود تفاوت در سطح بی¬ثباتی زیاد است (05/0<P). دلایل ارتقای تعادل در این تحقیق را می توان به اثر تحریک¬های پوستی بانداژ، اثر کاهش درد، افزایش حس عمقی یا افزایش فعالیت عضله چهارسر نسبت داد. به نظر می رسد این عوامل موجب افزایش ارسال اطلاعات حسی به مراکز کنترل حرکتی می¬شود و ارتقای تعادل را در پی دارند. هرچند بانداژ کشکک توانسته است درد قدامی زانو را کاهش و تعادل پویا را ارتقاء دهد، انجام بررسی های بیشتر لازم به نظر می رسد. همچنین پیشنهاد می شود کاربرد بانداژ کشکک علاوه بر افراد مبتلا، برای پیشگیری در افراد مستعد آسیب نیز استفاده شود.

هدف از انجام این پژوهش، طراحی و تدوین راهبرد توسعه ورزش قهرمانی استان سیستان و بلوچستان است. نمونه آماری این پژوهش، 30 نفر (21 مرد و 9 زن) از استادان تربیت بدنی مؤسسات آموزش عالی، مدیران هیات علمی تربیت بدنی وزارت علوم تحقیقات و فناوری، مدیران و کارشناسان تربیت بدنی و نیز مدیران نهادهای دولتی و خصوصی استان سیستان و بلوچستان بودند که در زمینه فعالیت های ورزشی نقش داشتند. ابزار جمع آوری داده ها ، پرسشنامه محقق ساخته است که روایی آن توسط چند تن از استادان صاحب نظر و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ (92 درصد) تایید شده بود. پرسشنامه مشتمل بر 46 سؤال رتبه بندی شده در زمینه بررسی قوت ها، ضعف ها، فرصت ها و تهدیدهای ورزش قهرمانی استان سیستان و بلوچستان بود. داده های پژوهش با استفاده از آمار توصیفی، آزمون مقایسه میانگین و آزمون فریدمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد، استان سیستان و بلوچستان با 5/2 میلیون نفر جمعیت حدود 58 هزار ورزشکار رسمی دارد که نسبت آن در استان کمتر از 01/0 درصد در بخش ورزش قهرمانی است. پس از تجزیه و تحلیل قوت ها، ضعف ها، فرصت ها و تهدیدها و تشکیل ماتریس ارزیابی هر یک از عوامل داخلی و خارجی ورزش قهرمانی استان، محرز شد که اداره کل تربیت بدنی استان سیستان و بلوچستان باید از راهبرد رشد و توسعه در مورد ورزش قهرمانی استفاده کند.

هدف اصلی از این پژوهش، مقایسه شدت هیجانات پیش از رقابت در میان ورزشکاران دارای الگوی رفتاری A و B بود. به این منظور با پایش 108 ورزشکار که در سطح مسابقات انتخابی قهرمانی بزرگسالان (1385) فعالیت می کردند، با استفاده از پرسشنامه بورتنر 32 نفر انتخاب و از میان آنها 16 نفر با بیشترین امتیاز (31/0± 45/6) به عنوان ورزشکاران الگوی رفتاری A و 16 نفر با کمترین امتیاز (74/0 ± 69/3) به عنوان ورزشکاران الگوی رفتاری B انتخاب شدند. مدل فردگرایانه هنین در زمینه منطقه بهینه عملکردی برای ارزیابی شدت هیجاناتی که ورزشکاران در بهترین و بدترین اجرای خود تجربه می کنند، مورد استفاده قرار گرفت. نتایج توصیفی نشان داد در هر دو گروه بهترین اجرا با سطح بالاتری (نزدیک به خیلی زیاد) از شدت هیجانات خوشایند و مؤثر (P+) و سطوح پایین ترین (نزدیک به کم تا متوسط) از شدت هیجانات ناخوشایند و مؤثر (N+) همراه بوده است. آزمون ویلکاکسون تفاوت معناداری را در بهترین و بدترین عملکرد ورزشکاران گروه A هنگام مقایسه شدت هیجان ناخوشایند مؤثر در برابر مخرب نشان داد (01/0 ?P). همچنین در بهترین عملکرد ورزشکاران گروه B هنگام مقایسه شدت هیجان خوشایند مؤثر در برابر هیجان مخرب، تفاوت معناداری وجود داشت (01/0?P). آزمون من ویتنی نشان داد که تفاوت معناداری میان ورزشکاران الگوهای رفتاری A و B در شدت هیجانات ادراک شده منفی (مؤثر – مخرب) در بهترین و بدترین اجرای آنها وجود دارد (01/0 = P). این تحقیق نشان داد ورزشکاران الگوی رفتاری A نسبت به شدت هیجانات منفی مخرب و مؤثر در بهترین و بدترین اجرای خود در مقایسه با ورزشکاران الگوی رفتاری B، حساسیت بیشتری داشتند (شدت-های بیشتری را تجربه کردند).

هدف این تحقیق، توصیف نیاز های آموزشی برنامه درس تربیت بدنی و ورزش مدارس راهنمایی کشور از دیدگاه دانش آموزان، والدین، معلمان و متخصصان بود. نمونه های آماری تحقیق را 385 نفر متخصص تربیت بدنی، 2610 نفر معلم تربیت بدنی، 773 نفر از والدین و 1109 نفر دانش آموز پایه اول تا سوم راهنمایی (557 دختر و 552 پسر) از شهر های مرکزی 24 استان کشور تشکیل دادند. پرسشنامه محقق ساخته، 12 نیاز جسمانی- حرکتی، 13 نیاز مهارتی ورزشی، 15 نیاز شناختی و 15 نیاز عاطفی- اجتماعی را در بر میگرفت که پس از طی سه مرحله ساخت ابزار و مطالعه راهنما، با ثبات درونی 97/0 الی 71/0 در اختیار آزمودنی ها قرار داده شد، تا از بین این نیاز ها، فقط 5 نیاز را انتخاب و اولویت بندی کنند. ضمناً در مورد والدین و دانش آموزان از روش مصاحبه استفاده گردید. زمان تکمیل پرسشنامه برای آزمودنیهای مختلف بین 20-35 دقیقه متغیر بودو از آزمون غیر پارامتری کروسکال والیس و خی دو برای آزمون فرضیه های تحقیق در سطح (05/0 ≥ p) استفاده شد. مقایسه یافته های تحقیق از دیدگاه آزمودنی های نشان داد که بیشترین توافق نظر در مورد اولویت بیشتر نیازهای جسمانی و حرکتی بین آزمودنیها وجود دارد. به عبارت دیگر، فقط در مورد اولویت چند نیاز بین دیدگاه ها تفاوت معنیداری مشاهده شد (05/0 ≥p) و نیاز به حفظ وضعیت بدنی، حرکات و بازیهای ساده و آمادگی جسمانی در بالاترین اولویت قرار داشت. در بین نیاز های مهارتی- ورزشی نیز آموزش شنا، ژیمناستیک، دو و میدانی، والیبال، فوتسال و بسکتبال در اولویت بودند. در بین نیاز های شناختی یا علمی-ورزشی، اطلاعات مربوط به مبانی علوم زیستی (بهداشت، تندرستی و اصول تمرین) در اولویت بالایی قرار داشتند و در نیازهای عاطفی- اجتماعی نیز وضعیت ظاهری متناسب، تفریح و لذت از دیدگاه آزمودنیها در اولویت بالایی بود. اگر چه، در اولویت تعداد زیادی از نیازهای روانی –حرکتی درس تربیت بدنی، بین دیدگاه آزمودنی ها تفاوت معنیداری وجود داشت (05/0 ≥ p )، اما با استفاده ازاین دیدگاه ها میتوان برای تدوین الگوی برنامه ریزی درسی، به توافق نظر نسبی دست یافت.

بی خوابی و التهاب مزمن در مرحله آخر نارسایی کلیوی متداول است. برای پاسخ به این سؤال که آیا تمرین هوازی حین همودیالیز می تواند کیفیت خواب و التهاب سیستمیک را در بیماران همودیالیزی بهبود بخشد یا خیر، 14 بیمار همودیالیزی (سن=23/10±35/51 سال، شاخص توده بدن= 58/2±5/22 کیلو گرم بر مترمربع) به طور تصادفی به گروه های تمرین هوازی (7 نفر) و کنترل (7 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین در یک برنامه تمرین هوازی 8 هفته ای حین دیالیز شرکت کردند (سه روز در هفته و هر جلسه حدود 60 دقیقه). شدت برنامه تمرین بر اساس مقیاس درک فشار بورگ بین 12 تا 16 بود. کیفیت خواب بر اساس شاخص کیفیت خواب پیتسبورگ (PSQI)، مقدار پروتئین واکنش دهنده C (شاخص التهاب سیستمیک) و آمادگی قلبی تنفسی، قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شد. تمرین هوازی حین دیالیز شاخص کیفیت خواب و ظرفیت قلبی-تنفسی را در بیماران همودیالیزی بهبود بخشید (05/0P<). به طور همزمان، غلظت پروتئین واکنش دهنده C در پاسخ به تمرین هوازی کاهش یافت (05/0P<). در نتیجه، 8 هفته تمرین هوازی حین دیالیز باعث بهبود کیفیت خواب و آمادگی قلبی تنفسی در بیماران همودیالیزی شد و این بهبودی با کاهش سطوح پروتئین واکنش دهنده Cهمراه بود.

با وجود تحقیقات فراوان در مورد انحناهای کمری و پشتی (سینه ای)، هنوز در باره درجه طبیعی آنها توافق عمومی وجود ندارد؛ از این رو تحقیق حاضر با هدف تعیین نورم محدوده طبیعی برای جامعه ایرانی، با توجه به سن و جنسیت، انجام شده است. جامعه آماری، جمعیت کل کشور و نمونه های تحقیق، 2400 نفر شامل 1200 نفر مرد و 1200 نفر زن در پنج رده سنی بود که از اقشار و مشاغل مختلف جامعه در پنج منطقه جغرافیایی کشور انتخاب شده بودند. قوس کمری و کایفوز نمونه¬ها، با استفاده از خط¬کش منعطف اندازه¬گیری شد. با توجه به یافته ها، میانگین و نرم قوس پشتی برای پسران کمتر از 14 سال (4/8±82/40)، گروه سنی 15- 24 سال (10 ±77/41)، گروه سنی 25- 44 سال (47/10±80/42)، گروه سنی 45- 64 سال (48/8±19/43)، گروه سنی بیش از 65 سال (98/9±37/43) و در میان زنان برای دختران کمتر از 14 سال (77/10±06/36)، گروه سنی 15- 24 سال (50/10±50/38)، گروه سنی 25- 44 سال (34/11±71/41)، گروه سنی 45- 64 سال (22/12±83/44)، گروه سنی بیش از 65 سال (62/14±37/50) بوده است. همچنین، میانگین و نرم قوس کمری برای پسران کمتر از 14 سال(24/11±45/34)، گروه سنی 15- 24 سال (80/11±20/32)، گروه سنی 25- 44 ساله (56/12±46/41)، گروه سنی 45- 64 سال (35/10±52/40)، گروه سنی بیش از 65 سال (21/11±37/37)، و در گروه زنان برای گروه سنی کمتر از 14 سال (09/12±26/40)، گروه سنی 15-24 ساله (01/12±92/46)، گروه سنی 25- 44 سال (04/14±34/50)، گروه سنی 45- 64 سال (29/15±22/51)، گروه سنی بیش از 65 سال (54/16±94/45) بوده است. با وجود ماهیت توصیفی تحقیق حاضر، پیشنهاد می شود نتایج آن به عنوان شاخص و معیاری برای مقایسه و قضاوت های بعدی در باره میزان انحناهای قوس کمری و پشتی (لوردوز کمری و کایفوز پشتی) افراد در سنین و جنسیت های مختلف در کشور قرار گیرد.

هدف تحقیق حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات جودو روی ایمنی هومورال جودوکاران جوان بوده است. بدین منظور، تعداد 24 نفر جودوکار سالم (سن 5/1± 41/ 21 سال، قد 61/3± 5/178 سانتی متر، وزن 67/7 ± 5/75 کیلوگرم) به صورت داوطلبانه در پژوهش حاضر شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (12 نفر) و تجربی (12 نفر)، تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته، هفته ای چهار جلسه و هر جلسه به مدت دو ساعت تمرینات اختصاصی جودو را انجام دادند، اما آزمودنی های گروه کنترل در طول این مدت هیچ نوع فعالیت بدنی را انجام ندادند. به منظور بررسی سطوح ایمونوگلوبولین های سرم (IgG, IgA, IgM)، در سه نوبت قبل از تمرینات جودو (11)، پس از پایان تمرینات جودو (12) و پس از پایان یک هفته دوره بازیافت (13)، نمونه گیری خونی انجام گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده ها از روش مدل خطی و t همبسته در سطح معنی داری (05/0 p<) استفاده شد. نتایج نشان داده است که در جودوکاران گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل، پس از پایان تمرینات جودو (12)، غلظت IgG سرم به طور معنی داری افزایش یافت (001/0= P)، در حالی که غلظت های IgA و IgM سرم کاهش معنی داری داشتند (001/0= P)، اما در پایان دوره بازیافت (13)، غلظت ایمونوگلوبولین های سرم به طور معنی داری به مقادیر پایه برگشت کردند (001/0= P). در مجموع، این یافته ها نشان می دهند که تمرینات جودو موجب ایجاد تغییراتی در دستگاه ایمنی هومورال جودوکاران جوان می شود که آن احتمالاً می تواند به دلیل شدت، مدت و نوع تمرینات جودو، تغییرات ترکیب بدن و تبادلات پروتئین های پلاسمایی باشد. همچنین این تغییرات می تواند پیش آگاهی مناسبی برای مربیان و جودوکاران جوان در تدوین برنامه های تمرینی بر پایه دستگاه ایمنی باشد.

در دهة اخیر بررسی ابعاد روان شناختی ورزشکاران آسیب دیده در دوران توانبخشی و بازگشت به رقابت، توحه محققان زیادی را به خود جلب کرده است. در این پژوهش میزان خرده مقیاس های انگیزشی و تحلیل رفتگی ورزشکاران زبدة هندبال قبل و بعد از آسیب دیدگی بررسی شده و با تکیه بر تئوری انگیزش خود – مختاری دسی و ریان به پیش بینی تحلیل رفتگی ورزشکاران پس از آسیب دیدگی پرداخته شده است. آزمودنی های مورد بررسی این تحقیق 28 هندبالیست آسیب دیدة فصل رقابتی 87-86 لیگ حرفه ای ایران بودند. برای جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه شامل پرسشنامة مقیاس انگیزش ورزشی (SMS) پل لیتیر و همکاران (1995)، پرسشنامة تحلیل رفتگی ورزشی (ABQ) ریدیک و اسمیت (2001) و پرسشنامة مشخصات فردی (محقق ساخته) استفاده شد. در تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از آزمون های t همبسته، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره استفاده شد. با توجه به تحلیل آماری در زمینة رابطة تحلیل رفتگی با خرده مقیاس های انگیزشی، نتایج نشان داد رابطة معنی دار و معکوسی بین تحلیل رفتگی با خرده مقیاس های انگیزش درونی (870/0 - =r؛ 000/0=P) و انگیزش بیرونی (706/0 - =r ؛ 000/0=P) و رابطة معنی دار و مستقیمی بین تحلیل رفتگی و بی انگیزشی آزمودنی ها (878/0=r ؛ 000/0=P) وجود دارد. همچنین نتایج آماری در زمینة پیش بینی تحلیل رفتگی نشان داد 6/81 درصد میزان تحلیل رفتگی با توجه به میزان انگیزش ورزشکاران تبیین می شود. به علاوه، خرده مقیاس های بی انگیزشی (771/= R2) و انگیزش درونی (757/0=R2) به ترتیب مهم ترین عوامل پیش بینی کنندة تحلیل رفتگی بودند، اما انگیزش بیرونی مبین پیش بینی کنندة قوی تحلیل رفتگی نیست (499/0= R2). نتایج نشان داد بین خرده مقیاس های انگیزشی و میزان تحلیل رفتگی ورزشکاران پس از آسیب دیدگی رابطة معنی داری وجود دارد و تحلیل رفتگی این ورزشکاران را می توان از روی خرده مقیاس های انگیزشی آنها برآورد کرد. بنابراین، توجه به کارکرد مهم خرده مقیاس های انگیزشی در دوران توانبخشی و بازگشت به ورزش پس از آسیب دیدگی حائز اهمیت است و توجه به رفتارها و نگرش های ورزشکاران راهنمای مناسبی برای کمک به بهبود و توانبخشی آنان خواهد بود.

هدف از این پژوهش، تهیه نیمرخ فیزیولوژیکی و روان شناختی بدمینون بازان نخبه ایران بود. به این منظور 18 بدمینتون باز برجسته کشور (8 زن با میانگین سن 09 /3± 12 /19 سال و 10 مرد با میانگین سن 93 /2 ±8 /19 سال) در این تحقیق شرکت کردند. ویژگیهای فیزیولوژیکی اندازه گیریشده عبارتند از: توان هوازی (گاز آنالایزر)، توان بیهوازی (وینگیت)، توان و استقامت عضلات پا (پرش عمودی سارجنت و پرش جفت دوطرفه)، استقامت عضلات شکم (دراز و نشست)، سرعت (دو 40 یارد)، چابکی (آزمون های 4 × 9 متر و ایلی نویز)، زمان واکنش (دیداری) و انعطاف پذیری (خمش تنه به جلو). این اندازه گیری-ها در مرکز سنجش کمیته ملی المپیک انجام گرفت. آمادگی روانی آزمودنیها نیز از طریق پرسشنامه آمادگی روانی (Psych SASI) اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون های ""t استودنت مستقل و تکگروهی"" استفاده شد. براساس یافته های پژوهش، زنان از نظر آمادگی جسمانی و آمادگی روانی، به طور معنیداری ضعیف تر از مردان بودند (05 /0>P) .

تعادل از اجزای کلیدی مهارت های حرکتی برای حفظ پاسچر و اجرای مهارت های ورزشی پیچیده است. هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تعادل ایستا، پویا در ورزشکاران چهار رشته ورزشی شامل ژیمناستیک، فوتبال، بسکتبال و شنا و یک گروه افراد غیرورزشکار بود. 40 زن ورزشکار با 5 سال سابقه ورزشی (10 ژیمناستیک با میانگین سن 31/0± 50/14 سال، قد 75/7± 20/155 سانتی متر و وزن 91/3±70/49 کیلوگرم، 10 فوتبالیست با میانگین سن 47/1 ±80/22 سال، قد 12/5 ±60/160 سانتی متر، وزن 87/4 ±95/52 کیلوگرم، 10 بسکتبالیست با میانگین سن 7/10 ±60/21 سال، قد 75/6 5/165 سانتی متر و وزن 27/6±43/57 کیلوگرم و 10 شناگر با میانگین سن 63/1± 3/23 سال، قد 46/5 ±5/163 سانتی متر و وزن 42/4± 50/55 کیلوگرم) و 10 زن غیرورزشکار (با میانگین سن 94/0± 7/23 سال، قد 27/3± 4/161 سانتی متر و وزن 54/3± 6/54 کیلوگرم) در این تحقیق شرکت کردند. برای ارزیابی تعادل ایستا و پویا به ترتیب از آزمون های بس و ستاره استفاده شد. داده ها پس از بررسی توصیفی با استفاده از آزمون تحلیل واریانس (ANOVA) در سطح 05/0 ≥P تجزیه و تحلیل آماری شدند. تحلیل داده ها نشان داد در آزمون تعادل ایستا، خطا به طور معنی داری در ژیمناست ها در مقایسه با افراد غیرورزشکار و شناگران و در فوتبالیست ها در مقایسه با شناگران کمتر است (05/0 P) و در آزمون تعادل پویا طول رسش به طور معنی داری در ژیمناست ها در مقایسه با افراد غیرورزشکار و بسکتبالیست ها و در فوتبالیست ها در مقایسه با افراد غیرورزشکار بیشتر است (05/0 P). نتایج تحقیق حاکی از آن بود که شناگران تعادل ایستای کمتر و بسکتبالیست ها تعادل پویای کمتری در مقایسه با دو گروه ورزشی دیگر دارند که ممکن است یک عامل پیش بین برای اسپرین های مچ پا در آینده باشد. بنابراین به مربیان و پزشکیاران ورزشی پیشنهاد می شود برنامه های غربالگری (screening) منظم را با استفاده از آزمون های تعادلی بس و ستاره انجام دهند و تعادل ورزشکاران را ارزیابی و افرادی را که به ضعف تعادل دچارند شناسایی کنند.

هدف این پژوهش تعیین ارتباط بین ابعاد توانمندسازی با تعهد سازمانی و تعهد شغلی کارکنان اداره کل تربیت بدنی استان تهران بود. جامعه آماری این تحقیق را کلیه کارکنان اداره کل تربیت بدنی استان تهران تشکیل می دادند که براساس روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد 150 نفر بعنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه توانمند سازی اسپریتزر (1995) و پرسشنامه تعهد سازمانی مودای، استیرز وپورتر( 1979 ) وپرسشنامه تعهد شغلی برگرفته شده از(بلاو 1985 و لندی وگیون 1970 ) استفاده گردید. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون همبستگی و رگرسیون چند گانه به روش گام به گام انجام گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که بین توانمندسازی کارکنان و تعهد سازمانی و تعهد شغلی آنها رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد، همچنین بین تعهد سازمانی و تعهد شغلی کارکنان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. نتایج حاصل از رگرسیون چند گانه نشان داد که از میان ابعاد پنج گانه توانمندسازی کارکنان، مولفه های «معنی داری» و«موثر بودن» در پیش بینی تعهد سازمانی و تعهد شغلی کارکنان معنی دار می باشد. نتایج این پژوهش مبین این است که برای افزایش تعهد سازمانی و تعهد شغلی کارکنان، مدیران باید از تکنیک های توانمند سازی استفاده کنند.

هدف از تحقیق حاضر عبارت است از بررسی دیدگاه فیزیوتراپیست های ایرانی به کاربرد مهارت های روان شناسی در برنامه های بازتوانی ورزشکاران آسیب دیده. برای این منظور، فیزیوتراپیست های 65 باشگاه ورزشی در سه شهر تهران، اصفهان، و شیراز به صورت هدفدار انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه استانداردشده روان شناسی ورزش و فیزیوتراپی (PSPQ) بود که آروینن بارو و همکاران در سال 2007 استفاده کردند و در مجله بازتوانی به چاپ رسید. در این پرسشنامه وضعیت روانی ورزشکاران آسیب دیده از دید فیزیوتراپیست ها، مهارت های روانی مورد استفاده آن ها در درمان ورزشکاران، و برخی موارد دیگر ارزیابی شده بود. در مجموع، 52 نفر پرسشنامه ها را به طور کامل برگرداندند. نتایج این تحقیق نشان داد 98 درصد فیزیوتراپیست ها معتقد بودند ورزشکاران آسیب دیده از لحاظ روحی تحت تاثیر آسیب قرار می گیرند. همچنین، 1/96 درصد درمان ورزشکار آسیب دیده را از لحاظ روانی مهم دانستند. در تحقیق حاضر، 75 درصد از فیزیوتراپیست ها عنوان کردند که تاکنون هرگز ورزشکاران آسیب دیده را به علت مشکلات روانی ناشی از آسیب به روان شـناسان ارجــاع نداده اند. 73 درصد از آن ها به روان شناسان معتبر دسترسی نداشتند، و 8/78 درصد از آن ها هیچ روش استاندارد و خاصی برای ارجاع ورزشکاران آسیب دیده به روان شناسان نمی شناختند. به گفته فیزیوتراپیست ها، تمایل به ادامه ورزش (7/0±5/4) مهم ترین مشکل روانی ورزشکاران آسیب دیده بوده است. از نظر فیزیوتراپیست ها، اعتماد به نفس(1/46 درصد) مهم ترین خصوصیت روانی برای موفقیت در برنامه بازتوانی است، ضمن آنکه افزایش اعتماد به نفس (96/0±2/4)، تشویق به مثبت نگریستن به درمان (99/0±4)، و آموزش فنون ریلکسیشن عضلانی (1/1±7/3) به ترتیب مهم ترین تکنیک های روانی فیزیوتراپیست ها در درمان ورزشکاران آسیب دیده بوده است. در مجموع 5/86 درصد، آموزش در زمینه روان شناسی را برای فیزیوتراپیست ها لازم و ضروری دانسته اند. ایجاد همکاری متقابل بین روان شناسان و فیزیوتراپیست ها و برگزاری کارگاه ها و سمینارهای روان شناسی در رفع نیازهای آموزشی فیزیوتراپیست ها در زمینه مهارت های روان شناختی کمک کننده است.

هدف از تحقیق حاضر ارزیابی عامل آمیخته بازاریابی ورزشی و هفت مؤلفه آن (محصول، قیمت، ارتقاء، مکان، روابط عمومی، افراد و شواهد فیزیکی) در لیگ برتر فوتبال از دیدگاه مدیران سازمان تربیت بدنی و فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران در دو وضعیت موجود و مطلوب بود. بدین منظور، میان مسئولین ستادی سازمان تربیت بدنی تا رده مدیران کل، مسئولین فدراسیون فوتبال تا رده مدیران واحدها، تعداد 32 نفر به پرسشنامه محقق ساخته ای با روایی مناسب و پایایی (آلفای کرونباخ) 94/0 پاسخ دادند. پرسشنامه ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد تحلیل قرار گرفت. از آزمون فریدمن برای اولویت بندی و جهت مقایسه دو وضعیت موجود و وضعیت مطلوب از روش آماری ویلکاکسون و آزمون یومن ویتنی و کروسکال والیس جهت مقایسه نظرات افراد با سطح خطای (05/0??) استفاده شد. از دیدگاه آزمودنی ها، مؤلفه های آمیخته بازاریابی در وضع موجود و مطلوب، اولویتی بر هم ندارند. همچنین تفاوت معنی داری میان وضع موجود و مطلوب عامل آمیخته بازاریابی ورزشی و مؤلفه های آن در لیگ برتر فوتبال، مشاهده گردید. به طور کلی از نظر مسئولین سازمان تربیت بدنی و فدراسیون فوتبال در وضع مطلوب باید به همه مؤلفه های آمیخته بازاریابی به یک اندازه توجه شود که در وضع موجود هم به همین گونه است. اما کمیت یا کیفیت توجه در وضع موجود نسبت به وضع مطلوب کم است.

هدف از این تحقیق، تعیین رابط? بین انگیزش و تعهد داوطلبان شرکت کننده در نهمین المپیاد ورزشی دانشجویان بود. باتوجه به جامع? 240 نفری پژوهش، تعداد نمون? آماری در این تحقیق با استفاده از جدول مورگان 147 نفر است که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنام? کینسو (2007) پس از تایید روایی صوری و پایایی (89/0 = ?) استفاده شد. در این تحقیق از آمارهای توصیفی و استنباطی مانند آزمون t، S-K، ضریب همبستگی اسپیرمن، پیرسون و دو رشته ای نقطه ای استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که تعهد داوطلبان در دو گروه زن (51/0 ± 87/2 = M) و مرد (81/0 ± 93/2 = M) کمتر از میانگین است. ولی انگیزش در هر دو گروه زن (72/0 ± 37/3 = M) و مرد (50/0 ± 21/3 = M) در حد مطلوبی قرار دارد. همچنین مشخص شد که بین انگیزش و تعهد داوطلبان زن و مرد رابط? معنی-داری وجود دارد (001/0>P، 337/0 = r). از دیگر یافته های تحقیق این بود که بین جنسیت و انگیزش داوطلبان رابط? معناداری وجود دارد (021/0=P و 191/0=r). بین متغیرهای جمعیت شناختی (سن، تحصیلات و وضعیت تاهل) با انگیزش و تعهد داوطلبان رابط? معناداری مشاهده نشد (05/0

هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر یک دوره فعالیت هوازی متوسط همراه با مصرف ویتامین E بر فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و شاخص های استرس اکسایشی و آسیب عضلانی دانشجویان پسر فعال بود. به این منظور 45 دانشجوی پسر سالم فعال به صورت هدفمند انتخاب شدند و به شکل تصادفی در سه گروه قرار گرفتند؛ گروه تمرین – دارونما (15= n ، وزن 31/5 ?45/69 کیلوگرم، سن 6/1 ?8/23 سال)، گروه تمرین – مکمل (15= n، وزن 56/4 ?21/72 کیلوگرم، سن 3/2 ?4/22 سال) و گروه کنترل – دارونما (15= n ، وزن 86/6 ?74/68 کیلوگرم، سن 8/1 ?9/22 سال). آزمودنی ها به مدت 8 هفته تحت یک برنامه تمرین هوازی با شدت 65-60 درصد حداکثر ضربان قلب همراه با مصرف ویتامین E قرار گرفتند. برای اندازه گیری متغیرهای وابسته، نمونه خونی آزمودنی ها 24 ساعت قبل از اولین جلسه تمرین و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین در وضعیت استراحتی جمع آوری شد. نتایج آزمون آنالیز واریانس نشان داد که مقادیر GPX، MAD، CP و VO2max پس آزمون گروه تمرین – مکمل در مقایسه با پیش آزمون تفاوت معنی داری داشته است.

سلول های ماهواره ای، سلول های بنیادی ویژه ای هستند که در بیشتر بافت های بدن وجود دارند و به عنوان سلول های ذخیره عمل می کنند. این سلول ها در پاسخ به آسیب های مکانیکی و شیمیایی تکثیر شده و موجب رشد، جایگزینی و ترمیم در بافت می شوند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته فعالیت ورزشی منتخب و مکمل استروژن بر سلول های ماهواره ای در رت های تخمدان برداری شده از نژاد اسپراگوداولی بود. این تحقیق از نوع آزمایشی است و آزمودنی های آن 35 سر رت از نژاد اسپراگوداولی با وزن 20 ±200 گرم بود. در ابتدا آزمودنی ها تحت عمل تخمدان برداری قرار گرفتند و پس از یک ماه بهبودی کامل به طور تصادفی به چهار گروه کنترل،فعالیت ورزشی،مکمل استروژن، فعالیت ورزشی به همراه مکمل استروژن تقسیم شدند. دو گروهی که فعالیت ورزشی را به تنهایی یا همراه با مکمل استروژن انجام می دادند، یک فعالیت ورزشی منتخب را سه روز در هفته به مدت 8 هفته و با شدت حدود 80-70 درصد Vo2max اجرا کردند. در این مدت گروه مکمل استروژن و فعالیت ورزشی به همراه مکمل استروژن در ابتدای هر هفته 6/0 میلی لیتر استروژن را به صورت تزریق زیر جلدی دریافت می کردند. در انتهای هفته هشتم پس از کشتن رت ها به روش اخلاقی و خارج ساختن عضله نعلی، رنگ آمیزی آن با CD56 انجام گرفت و با استفاده از میکروسکوپ نوری تعداد سلول های ماهواره ای شمارش شد. از تحلیل واریانس یک طرفه برای تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده شد. نتایج نشان داد در گروه فعالیت ورزشی ، تعداد سلول های ماهواره ای 5/1 برابر افزایش یافت. درحالی که در گروه هایی که فعالیت ورزشی را به همراه مکمل استروژن یا مکمل استروژن را به تنهایی دریافت می کردند، به ترتیب کاهش 68 و9/73 درصدی مشاهده شد. همچنین نتایج حاکی از آن است که تغییرات مشاهده شده در تعداد سلول های ماهواره ای فقط در گروه فعالیت ورزشی از لحاظ آماری معنادار بود. تمرینات استقامتی می تواند تکثیرسلول های ماهواره ای عضله نعلی رت ها را افزایش دهد. این فعالیت ها بر عملکرد ژنتیکی فیبرهای عضلانی،تغییر ساختار آنها و سوخت و ساز و تقویت آزادسازی فاکتورهای رشد تاثیر می گذارند که از طریق سیستم پاراکرین عمل می کند و موجب فعالیت سلول های ماهواره ای می شود. فعالیت سلول ها نیز پیش نیازی برای افزایش عملکرد و حجم عضله محسوب می شود.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین سبک رهبری و منبع قدرت مربیان تیم های لیگ برتر والیبال کشور از دیدگاه بازیکنان و اهداف فرعی تحقیق، اولویت بندی سبک های رهبری و منابع قدرت مربیان بود. به این منظور کلیه بازیکنان لیگ برتر والیبال کشور در سال 1387 به پرسشنامه های مقیاس رهبری در ورزش (چلادورای و صالح، 1980) و اعمال قدرت (سوسمان و دیپ، 1989) پاسخ دادند. روایی این پرسشنامه ها توسط 10 نفر از استادان مدیریت ورزشی تایید و ضریب پایایی آنها به ترتیب از روش آلفای کرونباخ (83/0=a) و کودر ریچاردسون 21 (70/0= r21) به دست آمد. از مجموع 157 پرسشنامه توزیع شده، اطلاعات 142 پرسشنامه برگشتی (44/90%) با استفاده از آزمون های کلموگروف - اسمیرنوف، فریدمن و ضریب همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شد. روش تحقیق همبستگی است. تحلیل داده ها نشان داد که مربیان به ترتیب از سبک های آموزش و تمرین، حمایت اجتماعی، بازخورد مثبت، آمرانه و دموکراتیک استفاده می کنند. همچنین منابع قدرت مربیان به ترتیب عبارت است از: قدرت تخصص، قانونی، مرجعیت، پاداش و اجبار. در بین مولفه های سبک رهبری و منبع قدرت، تنها بین سبک آموزش و تمرین با قدرت تخصص (05/0p< ، 173/0= r) و نیز سبک حمایت اجتماعی با قدرت تخصص (05/0p< ، 165/0= r) در آزمودنی ها همبستگی مثبت و معنی دار مشاهده شد. نتایج با توجه به نظریه رهبری وضعی هرسی و بلانچارد قابل توجیه است، ولیکن با توجه به بدیع بودن حوزه پژوهش، به نظر می رسد قضاوت بهتر و دقیق تر مستلزم پژوهش های بیشتری است.