درخت حوزه‌های تخصصی

کودکان معلول به سبب محدودیت های جسمانی در معرض کم تحرکی و کاهش فعالیت بدنی هستند. مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل آمادگی جسمانی کودکان معلول بینایی و شنوایی و ارتباط آن با معلولیت صورت گرفت. در این مطالعه مورد شاهدی16 کودک نابینا و 30 کودک ناشنوای 6-12 ساله به صورت هدفمند و از جامعه در دسترس انتخاب و 60 کودک سالم بعنوان گروه کنترل در پژوهش شرکت نمودند. در بررسی آمادگی جسمانی متغیرهای آمادگی قلبی تنفسی (تست پله سه دقیقه ای)، قدرت پنجه برتر و استقامت عضلانی (دراز و نشست)، انعطاف پذیری (خمش و رسش و بلند کردن تنه) و تعادل ایستا (آزمون اصلاح شده لک لک) و پویا (زمان برخاستن و نشستن) ارزیابی شدند. برای تحلیل نتایج از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی LSD استفاده گردید. نتایج نشان داد که قدرت پنجه دست برتر نابینایان کمتر از ناشنوایان (007/0=p) و افراد سالم(007/0p=)، استقامت قلبی تنفسی نابینایان و ناشنوایان کمتر از گروه سالم بود(001/0p=). همچنین در آزمون استقامت عضلانی (001/0p=)، انعطاف پذیری تنه (001/0p=) و تعادل ایستا و پویا تفاوت معناداری بین گروه نابینایان و ناشنوایان مشاهده شد (001/0p=). اما این اختلاف بین گروه ناشنوایان و سالم مشاهده نگردید (171/0p= ،935/0p=). نتایج آزمون انعطاف پذیری پشت و همسترینگ نیز تفاوت معناداری بین گروهها نشان نداد (365/0p=). به نظر می رسد که اختلالات حسی موجب ضعف برخی از فاکتورهای آمادگی جسمانی مانند استقامت قلبی تنفسی، استقامت و قدرت عضلانی و تعادل کودکان معلول حسی به خصوص نابینایان میگردد، لذا توجه بیشتر به برنامه های آمادگی جسمانی معلولان حسی و هدایت این کودکان به سمت فعالیتهای ورزشی ضروری به نظر میرسد.

هدف مطالعه حاضر بررسی نقش امید در تعامل با جنسیت در خودکارآمدی دانشجویان ورزشکار دانشگاه محقق اردبیلی است. جامعه آماری شامل تمام دانشجویان ورزشکار دختر و پسر مشغول به تحصیل در نیمسال اول سال تحصیلی90- 1389 در دانشگاه محقق اردبیلی می­باشد. نمونه­های آماری شامل 120 پسر و 120 دختر با میانگین سنی 35/2 ± 7/23 سال بود که با استفاده از فرمول کوکران و با روش نمونه­گیری تصادفی انتخاب شدند. . داده­های پژوهش به صورت میدانی و با استفاده از آزمون امید بزرگسالان اسنایدر و همکاران و پرسش­نامه خودکارآمدی مارک شیرر و جیمز مادوکس جمع­آوری شد. داده­ها با استفاده از روش تحلیل واریانس دو عاملی بررسی و نتایج پژوهش نشان داد: دانشجویان ورزشکار پسر نسبت به دانشجویان ورزشکار دختر، خودکارآمدی بیشتری دارند. بین خودکارآمدی دانشجویان ورزشکار دارای سطوح مختلف امید، تفاوت وجود دارد و امید، در تعامل با جنسیت بر خودکارآمدی تأثیر دارد.

هوش هیجانی به مثابه یک سازه روان شناختی، نقش مهمی را در حوزه های مختلف روان شناسی، مدیریت و اخیراً ورزش پیدا کرده است. این پژوهش با هدف پیش بینی رضایتمندی ورزشکاران ازطریق سازه هوش هیجانی و مؤلفه های آن به شیوه توصیفی همبستگی انجام شده است. جامعه آماری شامل کلیه ورزشکاران رشته های تیمی و انفرادی بزرگسال بود که 92 نفر از آنها به پرسش نامه های استاندارد هوش هیجانی در ورزش لان و همکاران، و رضایتمندی رایمر و چلادورای پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. یافته ها نشان داد، بین هوش هیجانی و رضایتمندی ورزشکاران همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون حاکی از آن بود که دو مولفه خودتنظیمی و ارزیابی عواطف دیگران، پیش بینی کننده 50 درصد از واریانس رضایتمندی ورزشکاران بود. نتیجه گیری می شود که مدیران ورزشی و مربیان با برگزاری دوره های آموزشی، لزوم آشنایی ورزشکاران با هوش هیجانی و کارکردهای آن در ورزش و زندگی فردی را تبیین نمایند.

مدیریت کیفیت جامع (TQM) عبارت است از: مدیریت و کنترل فعالیت مبتنی بر رهبری مدیریت ارشد و گسترش آن ها به تمامی کارکنان و واحدها. این اقدامات کنترلی و مدیریتی به تضمین کیفیتی متمرکز است که از طریق کیفیت ایجاد شده و در خدمات برای ارائه به مراجعه کنندگان کسب شده است. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی ارتباط TQM و اثربخشی در پنج فدراسیون ورزشی انفرادی کشور است. این فدراسیون ها شامل فدراسیون های تکواندو، کاراته، کشتی، دو و میدانی و بدمینتون است. روش این پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش را رؤسا، نایب رئیسان و دبیران فدراسیون های انفرادی کشور تشکیل می دادند که از میان آن ها 15 نفر (پنج فدراسیون) به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار این پژوهش پرسشنامه TQM و پرسشنامه اثربخشی بود که اعتبار محتوایی آن توسط استادان تأیید شد. ضریب پایایی پرسشنامه و اثربخشی آن با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب 79% و 98% به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل آماری یافته ها از روش های توصیفی و روش های استنباطی از جمله آزمون ها ی تحلیل واریانس، آزمون تعقیبی (توکی) و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. نتایج نشان می دهد بین اعمال مدیریت TQM در فدراسیون های تکواندو، کاراته، کشتی، دو و میدانی و بدمینتون تفاوت معنی دار وجود دارد (023/0P <). بین اثربخشی در فدراسیون های تکواندو، کاراته، کشتی، دو و میدانی و بدمینتون تفاوت معنی دار وجود ندارد (106/0 p >). بین اعمال مدیریت TQM و اثر بخشی در فدراسیون های تکواندو، کاراته، کشتی، دو و میدانی و بدمینتون رابطه معنی دار وجود ندارد.(05/0 p >).

هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطة وضعیت اقتصادی اجتماعی با میزان فعالیت بدنی دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز بود. این تحقیق توصیفی – همبستگی بوده و به روش میدانی انجام گرفته است. جامعة آماری کلیة دانشجویان کارشناسی در سال تحصیلی 90 – 89 به تعداد 9175 بودند که 370 نفر به روش تصادفی طبقه ای به عنوان نمونة آماری تعیین شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامة محقق ساخته در سه بخش مشخصات فردی، وضعیت اقتصادی – اجتماعی و میزان فعالیت بدنی بود (71 /0=α). برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، اسپیرمن و رگرسیون چندگانه) در سطح معناداری 05 /0 P≤ استفاده شد. یافته ها نشان داد از نظر وضعیت اقتصادی – اجتماعی 7 /51 درصد دانشجویان در طبقة متوسط و تنها 4 /1 درصد در طبقة بالا قرار دارند. میانگین فعالیت بدنی دختران 52 /46 و پسران 12 /68 دقیقه در هفته و مکان ورزش 80 درصد دانشجویان در خوابگاه بود. همبستگی ساده بین وضعیت اقتصادی – اجتماعی (277 /0 = r، 001 /0 = P) ، میزان درآمد (245 /0=r، 001 /0=P) ، طبقة اقتصادی (152 /0=r، 028 /0=P) و تحصیلات پدر (300 /0=r، 001 /0=p) با فعالیت بدنی دانشجویان رابطة مثبت معناداری نشان داد. تحلیل رگرسیون چندگانه میزان درآمد خانواده (001 /0=p، 616 /3=t) و سطح تحصیلات پدر (008 /0=p، 70 /2=t) را قوی ترین پیش بینی کنندة فعالیت بدنی دانشجویان نشان داد. در مجموع باتوجه به اینکه بیشتر دانشجویان از طبقة متوسط و مکان ورزش آنان خوابگاه است، به نظر می رسد مسئولان دانشگاه باید از طریق توسعة تسهیلات و فضاهای ورزشی به ویژه در سطح خوابگاه ها به حفظ سلامت و شادابی این آینده سازان میهن اسلامی توجه ویژه کنند

هدف از تحقیق حاضر، بررسی ارتباط بین منابع قدرت مربیان و رضایتمندی ورزشکاران لیگ برتر هندبال بانوان ایران بود که با روش تحقیق توصیفی – همبستگی و به صورت میدانی اجرا شد. جامعة آماری تحقیق کلیة هندبالیست های لیگ برتر بانوان بودند که از این میان 115 بازیکن به عنوان نمونة تحقیق بررسی شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه های قدرت در ورزش (PSQ-O) و رضایتمندی ورزشکار (ASQ) جمع آوری شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون های همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چندمتغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که بین منابع قدرت مربیان رضایتمندی بازیکنان رابطة معناداری وجود دارد (01 /0 P<). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که ادراک بازیکنان از منابع قدرت مربیان بیش از 50 درصد تغییرات رضایتمندی در آنها را تبیین می کند. بنابراین مربیان با استفادة صحیح از منابع قدرت خود می توانند مراتب رضایتمندی ورزشکاران را فراهم آورند.

مربیان ورزش از مهم ترین منابع انسانی در ورزش محسوب می شوند که به نظر می رسد با مشکلاتی در حیطه مربیگری مواجه باشند. هدف کلی این تحقیق، بررسی مشکلات مربیان ورزش و یافتن راه کارهایی برای حل آن هاست. جامعه آماری تحقیق کلیه مربیان مرد فعال هیئت های ورزشی شهرستان اراک بودند (در مجموع 334 نفر) که بر اساس جدول برآورد حجم نمونه مورگان 180 نفر از آن ها به صورت تصادفی-طبقه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. از این تعداد، 108 نفر (60 درصد) نفر به پرسشنامه 50 سؤالی محقق ساخته شناسایی مشکلات مربیان (85/0= ) بر مبنای مقیاس پنج ارزشی لیکرت به طور کامل پاسخ دادند. از آزمون تحلیل عاملی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته های تحقیق نشان می دهد مربیان شرکت کننده به ترتیب مشکلاتی با سازمان های مرتبط، سایر مربیان، رسانه ها، اماکن و تجهیزات ورزشی، شخصی و ورزشکاران دارند که بر فعالیت آن ها تأثیر منفی دارد. بر این اساس، راه کارهایی مانند طراحی مسیر شغلی مربیان و ایجاد جوّ و فرهنگ کاری مثبت بین مربیان نیز برای حل این مشکلات شناسایی شدند که به نظر می رسد می توان با استفاده از آن ها به رشد و بهبود زندگی کاری مربیان ورزشی کمک کرد.

همان­گونه­که ورزش بر جسم و روان تأثیر می­گذارد، عوامل جسمانی و روانی نیز بر ورزش و عملکرد ورزشی تأثیر می­گذارند. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر سه روش آروماتراپی، ماساژ و آروماتراپی- ماساژ بر میزان درد عضلانی بازیکنان آمادگی جسمانی دختر شهر اصفهان بود. 32 بازیکن شرکت­کننده در مسابقات دهة فجر 1390، به شیوة در دسترس انتخاب و به گروه­های مساوی، کنترل، آروماتراپی، ماساژ و آروماتراپی – ماساژ تقسیم شدند. به این منظور از پرسشنامه­های مشخصات فردی و درجه­بندی ذهنی درد و کوفتگی عضلانی تالوگ استفاده شد. برای تحلیل داده­ها از آزمون همبسته و مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد به­جز گروه آروماتراپی، بین میزان درد عضلانی قبل و بعد از مداخله تفاوت معناداری وجود دارد (05/0 p<) و گروه­های کنترل و ماساژ و کنترل و آروماتراپی – ماساژ موجب ایجاد اختلاف شده­اند. نتایج نشان داد روش­های مورد استفاده مداخلات مؤثری برای کاهش میزان درد عضلانی ورزشکاران در مسابقات است.

هدف این تحقیق مقایسه نیروهای برشی و فشاری مفصل مچ پا در افراد دارای کف پای صاف و گود بود. 30 دانشجوی دختر (10نفر کف پای صاف،10 نفرکف پای گود، 10 نفر کف پای نرمال) با میانگین سن 7/1±23سال، قد 5/2±165سانتی متر و وزن 5/2±53کیلوگرم در این پژوهش شرکت کردند. نیروهای برشی و فشاری مفصل مچ پا با روش دینامیک معکوس محاسبه شد. برای سنجش میزان قوس کف پا از آزمون شاخص افتادگی ناوی استفاده شد. برای آزمون فرضیه ها از تحلیل واریانس (آنوا) یک عامله با اندازه گیری مکرر استفاده شد (0.05≥P). نتایج آماری نشان داد که بین پای گود و پای نرمال، پای گود و پای صاف، همچنین بین پای نرمال و پای صاف در نیروی فشاری مفصل مچ پا اختلاف معنا داری وجود دارد (0.001P<). همچنین، یافته ها نشان داد که بین پای گود و پای صاف (0.029P=) و پای نرمال و پای صاف در نیروی برشی مفصل مچ پا اختلاف معنا داری وجود دارد (0.001P=). اختلاف معنا داری بین پای نرمال و پای گود در نیروی برشی مفصل مچ پا یافت نشد (0.163P= ). بر این اساس افزایش نیروی فشاری مفصل مچ پا می تواند عامل مستعد بودن به اسپرین مچ پا و آسیب های استخوانی در کف پای گود باشد.

این پژوهش با هدف مقایسه تأثیر پاسخ وابسته به تعداد جلسات تمرین در هفته بر آمادگی جسمانی نوجوانان پسر کم تحرک طراحی و مورد مطالعه قرار گرفت. تعداد 48 نفر پسر کم تحرک داوطلب انتخاب و بطور تصادفی به چهار گروه با میانگین و انحراف استاندارد سن، گروههای دو جلسه ای ( 12نفر 3/2± 3/13 سال)، سه جلسه ای ( 12 نفر، 7/2± 5/13سال)، چهار جلسه ای (12 نفر، 1/3± 7/13 سال) و کنترل ( 12 نفر 4/3± 3/13سال) تقسیم بندی شد. برنامه تمرینی گروه دو جلسه در هفته شامل دویدن با شدت 70 – 60 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت 35 – 25 دقیقه در هر جلسه و گروه سه جلسه در هفته برنامه دویدن را با همان شدت در زمان 25 – 17 دقیقه در هر جلسه و گروه چهار جلسه در هفته برنامه دویدن را با همان شدت در زمان 15 – 12 دقیقه در هر جلسه اجرا کردند. در هر سه گروه تجربی تمرینات چابکی، انعطاف پذیری و استقامت عضلانی اجرا و سعی شد نسبت حجم برنامه ها در مجموع جلسات گروه ها برابر باشد. تجزیه و تحلیل میانگین تغییرات داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک سویه با آزمون تعقیبی بن فرنی در سطح معنی داری (05/0P˂) نشان داد. مقادیر کاهش وزن، شاخص توده بدن، درصد چربی و اندازه دور کمر فقط در گروههای تجربی سه و چهار جلسه ای نسبت به کنترل معنی دار شد (05/0P˂). قدرت انفجاری دست ها، سرعت حرکت، استقامت قلبی تنفسی و انعطاف پذیری در هر سه گروه تجربی تفاوت معنی داری نسبت به گروه کنترل نشان داد. اما در شاخصهای تعادل، هماهنگی، قدرت انفجاری پاها، چابکی، استقامت عضلانی عضلات شانه و شکم، تغییرات فقط در گروه های سه و چهار جلسه ای نسبت به گروه کنترل معنی دار شد (05/0P˂). بطور کلی احتمالا اجرای هر سه برنامه تمرینی سازگاری های مفیدی را در پی داشته است و تغییر تعداد جلسات تمرین و افزایش آن برای بهبود بعضی متغیرهای آمادگی جسمانی با نقش بیشتر دستگاه عصبی نظیر تعادل، هماهنگی، توان انفجاری، چابکی توصیه می شود. از سوی دیگر در برخی متغیرها نظیر انعطاف پذیری تأثیر افزایش تعداد جلسات تمرین به سازگاری بیشتر منجر نمی شود.

کمال گرایی به عنوان یکی از ویژگی های شخصیتی است که به منزله تمایل پایدار فرد به وضع معیارهای کامل و دست نیافتنی و تلاش برای تحقق آن ها می باشد. هدف از پژوهش حاضر تعیین روایی و پایایی پرسش نامه کمال گرایی ورزشی-2 دان و همکاران بود. بدین منظور و برای تأیید روایی سازه پرسش نامه، 420 ورزشکار زن و مرد با سطوح مختلف مهارتی (مبتدی، غیرنخبه و نخبه) در 10 رشته ورزشی تیمی و انفرادی، به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب و پرسش نامه ها را تکمیل کردند. روش اجرا بدین شکل بود که ابتدا با استفاده از روش باز ترجمه، سه متخصص روان شناسی ورزش و سه متخصص آموزش زبان انگلیسی پرسش نامه را به فارسی ترجمه کردند. برای تعیین روایی سازه پرسش نامه از تحلیل عاملی تأییدی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری، همسانی درونی پرسش نامه از ضریب آلفای کرونباخ و پایایی زمانی سؤالات از ضریب همبستگی درون طبقه ای به روش آزمون مجدد با دو هفته فاصله، استفاده شد. نتایج، حاکی از عدم پرازش مطلوب مدل اولیه مقیاس کمال گرایی ورزشی2 و در نتیجه عدم تأیید روایی سازه مدل اندازه گیری اولیه (42 سؤالی) بود اما پس از حذف 3 سؤال، مدل دوم اندازه گیری با 39 سؤال، از شاخص های برازندگی (06/0RMSEA=، 91/0= CFI، 90/0TLI=)، همسانی درونی و پایایی زمانی قابل قبولی برخوردار شد که بیانگر روایی و پایایی مطلوب نسخه فارسی تعدیل شده مقیاس کمال گرایی ورزشی-2 می باشد. در نتیجه از نسخه فارسی تعدیل شده مقیاس کمال گرایی ورزشی2 می توان به عنوان ابزاری برای مطالعه و ارزیابی ویژگی های صفات شخصیتی ورزشکاران ایرانی بهره گرفت.

هدف از پژوهش حاضر به کارگیری تمرین های تعادلی در جهت کاهش افسردگی و افزایش کیفیت زندگی بیمارانی است که حملات پارکینسونی آنها با وجود مصرف دارو کنترل نمی شود. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل است. 20 مرد مبتلا به پارکینسون به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تمرینی علاوه بر درمان های دارویی به مدت 12 هفته، هر هفته سه جلسه 60 دقیقه ای نیز به انجام تمرین های تعادلی پرداختند؛ درحالی که بیماران گروه کنترل در این مدت جز درمان های دارویی، هیچ فعالیت بدنی را تجربه نکردند. در ابتدا و انتهای این دوره، افسردگی و کیفیت زندگی بیماران به ترتیب با پرسش نامه افسردگی بک و پرسش نامه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون ارزیابی شد. نتایج نشان داد، افسردگی در گروه تجربی به شکل معناداری نسبت به پیش از دوره تمرینی کاهش یافت؛ درحالی که در گروه کنترل، تغییر معناداری مشاهده نشد. همچنین کیفیت زندگی در تمامی ابعاد در گروه تجربی بهبود یافت درحالی که در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد. نتایج پژوهش نشان داد که ورزش های تعادلی به عنوان یک روش درمانی مفید و مؤثر می تواند در جهت بهبود افسردگی و به دنبال آن بهبود در عملکرد زندگی روزانه وکیفیت زندگی بیماران پارکینسون مورد استفاده قرار گیرد.

هدف اصلی این پژوهش مقایسه شیوه­ های مختلف مقابله با استرس در میان کشتی­گیران نخبه و ماهر بود. بدین منظور از 120 کشتی­گیر (در دو گروه 60 نفری) که به­ صورت داوطلب در این پژوهش شرکت کرده بودند، خواسته شد تا مقیاس سبک­های مقابله با استرس ورزشی را تکمیل کنند. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که بین کشتی­گیران ماهر و نخبه از نظر سبک­های مقابله با استرس در سبک رویارویی تفاوت معنا­داری وجود دارد. با استناد به نتایج این پژوهش می­توان عنوان کرد که کشتی­ گیران نخبه و ماهر در مقابله با استرس ورزشی به­ترتیب، بیشتر از سبک مقابله­ای اجتنابی و رویارویی استفاده می­کنند.

هدف از این پژوهش بررسی هوش فرهنگی داوطلبان رویدادهای ورزشی بود. روش تحقیق توصیفی و از نوع تحلیلی است. جامعة آماری تحقیق کلیة نیروهای داوطلب شرکت­کننده در دهمین المپیاد فرهنگی – ورزشی دانشجویان دختر و پسر دانشگاه­های سراسر کشور بودند. به دلیل پایین بودن حجم جامعة آماری، نمونه به­صورت تمام­شمار به­دست آمد که در حقیقت نمونه برابر جامعه است. بر این اساس 120 نفر به­عنوان نمونة آماری ارزیابی شدند. هوش فرهنگی با استفاده از پرسشنامة 20 سؤالی آنگ و همکاران (2004) اندازه­گیری شد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه توسط 12 نفر از استادان صاحب­نظر دانشگاهی تأیید شد و در یک مطالعة راهنما و با استفاده از ضریب همبستگی آلفای کرونباخ، مقدار پایایی پرسشنامة هوش فرهنگی 72/0 به­دست آمد. تجزیه­وتحلیل داده­ها در دو سطح توصیفی و استنباطی ارزیابی شد. برای تجزیه­وتحلیل اطلاعات از آزمون­های فریدمن و تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد. یافته­های تحقیق نشان داد که میانگین هوش فرهنگی داوطلبان برابر با 42/0 ± 5/3 بود، همچنین اختلاف مشاهده­شده بین اولویت ابعاد هوش فرهنگی داوطلبان معنادار بود (01/0 P<، 1/57= X2). بر این اساس بعد انگیزش هوش فرهنگی با میانگین 61/0 ± 86/3 بالاترین اولویت و بعد دانش هوش فرهنگی با میانگین 57/0 ± 31/3 پایین­ترین اولویت را دارا بودند. همچنین بین راهبرد هوش فرهنگی افرادی که کمتر از 1 سال سابقة کار داوطلبی داشتند و افرادی که دارای 1 سال سابقة کار داوطلبی بودند، تفاوت معناداری مشاهده شد (05/0 P<). نتایج تحقیق حاضر می­تواند بینش خوبی در مدیران امور داوطلبی در زمینة اهمیت توسعة هوش فرهنگی در نیروهای کاریشان ایجاد کند و در تدوین راهبردهای مناسب منابع انسانی که در تعاملات میان­فرهنگی سهیم هستند به کار گرفته شود و مسیر جدیدی برای مطالعات دانشگاهی در این حوزه بگشاید.

به منظور ارائه الگوی اضطراب رایانه در سازمان های ورزشی ایران، تحقیقی از نوع همبستگی اجرا و تعداد 574 نفر از مدیران و کارشناسان، با استفاده از نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه های استاندارد اضطراب رایانه هاینس و همکاران (1987)، خودکارآمدی رایانه مورفی و همکاران(1989)، انگیزش پیشرفت هرمانس (1970)، اضطراب خصیصه ای اسپیلبرگر و همکاران (1983) و محقق-ساخته تجربه با رایانه بود که روایی محتوایی آن را گروهی از متخصصین صاحب نظر دانشگاهی مورد تأیید قرار دادند. برای تحلیل داده ها از تحلیل عاملی تأییدی و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها نشان می دهند خودکارآمدی رایانه (39/0-) و بعد از آن تجربه کار با رایانه (19/0-) بیشترین اثر معکوس را بر پدید آمدن اضطراب رایانه می گذارد. با توجه به ضریب کلی تعیین (85/0R2=)، معادله ساختاری کاهش یافته (74/0R2=) و تبیین حدود 85% تغییرات اضطراب رایانه، می توان گفت مدل حاضر مدلی نسبتاً خوب و برازنده است که می توان به آن اتکا کرد.

عامل رشد شبه­انسولین -1 در تکامل، رشد، بازسازی و حفظ بافت­ها در عضلة اسکلتی در یک روش اتوکرین / پاراکرین و آندوکرین نقش دارد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی پاسخ عوامل رشدی به دو شیوة تمرینی مختلف بود. در این پژوهش 14 آزمودنی مرد به­صورت داوطلبانه انتخاب و به­طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول (پلیومتریک، 7 آزمودنی، سن: 86/1±86/20 سال، قد: 23/4±29/179 سانتی­متر، وزن: 24/6±57/74 کیلوگرم) تمرین پلیومتریک و گروه دوم (ترکیبی، 7 آزمودنی، سن 72/1±43/31 سال، قد 42/6±71/181 سانتی­متر، وزن: 47/8±14/76 کیلوگرم) ترکیبی از تمرین مقاومتی و پلیومتریک را 3 روز در هفته به مدت 8 هفته (4 هفته تمرین مقاومتی و 4 هفته تمرین پلیومتریک) انجام دادند. نمونه­های عضلانی از عضلة پهن جانبی 3 روز قبل و 7 روز بعد از تمرین گرفته شد. برای تعیین توان از 3 آزمون بوسکو (5 و 60 ثانیه­ای)، سارجنت و پرش جفت و برای سنجش چابکی و سرعت از آزمون­های مانع شش­ضلعی و دو سرعت 35 متر استفاده شد. برای تخمین میزان بیان ژن عامل رشد شبه­انسولین (1) (IGF-I) و عامل رشد مکانیکی (MGF) از روش Real – time RT PCR استفاده شد. برای تجزیه­وتحلیل داده­ها از آزمون­های T زوجی و T مستقل استفاده شد و سطح معناداری 05/0 در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد در آزمون­های بوسکو، سارجنت، پرش جفت، مانع شش­ضلعی و دو سرعت 35 متر گروه پلیومتریک بهتر عمل کردند. بیان ژن در گروه اول کاهش غیرمعنادار (18/20 درصد – 29/0 P≤) اما در گروه دوم به­طور معنادرای افزایش یافت (24/159 درصد، 048/0 P≤) و بیان ژن IGF-I در گروه اول افزایش معنادار (83/133 درصد، 04/0 P≤) اما در گروه دوم به­طور غیرمعناداری افزایش (06/24 درصد، 16/0 P≤) یافت. به­طور کلی می­توان نتیجه گرفت رونوشت­های مختلف ژن IGF-I (IGF-IEa و MGF) در عضلة اسکلتی انسان به­طور متفاوتی به راهبردهای مختلف اضافه­بار مکانیکی و سوخت­وسازی پاسخ می­دهند.