درخت حوزه‌های تخصصی

در سایه توسعه مفهوم فراگفتمان، امروزه به این درک رسیده ایم که نوشتار علمی صرفا به داد و ستد معانی محتوایی نمی پردازد: آنچه که از طریق گفتمان علمی داد و ستد می شود به شدت با تبادل معانی اجتماعی و بین فردی در پیوند است. بر اساس این دیدگاه، مطالعه حاضر با استفاده از الگوی ارائه شده توسط تنگ و جان در سال 1999 به بررسی ویژگیهای ذکر خویش در کتب علمی نوشته شده توسط استفان هاوکینگ پرداخته است. یافته های این تحقیق نشان می دهد که از میان نقش های شناسایی شده توسط تنگ و جان، نقش بازنماگر پر تکرارترین نقش ذکر خود در گفتمان استفات هاوکینگ را تشکیل می دهد. بر اساس تعریف ارائه شده از این نقش چنین نتیجه گیری شده است که این دانشمند ، پذیرش اجتماعی استدلال های خویش را به عنوان یکی از مهمترین ابزارهای متقاعد نمودن خوانندگان خویش تلقی می نماید.

Un certain vocabulaire politique persan a vu le jour dès l’avènement de la Révolution islamique en Iran et depuis, il n’a cessé de se multiplier et d’étendre ses champs d’application aussi bien dans les médias que les milieux et les instances politiques suite à la fondation de nouvelles institutions gouvernementales et non gouvernementales, à la création de nouveaux postes, aux événements politiques, économiques et sociaux qui ont lieu sur l’échelle nationale et internationale, sans oublier les dates phares qui ont marqué le calendrier postrévolutionnaire de notre pays. Cette néologie révolutionnaire se répercute dans le monde entier par la voix des médias, ce qui exige leur traduction en diverses langues. La présente étude s’intéresse à examiner l’origine, la fréquence et l’emploi de cette terminologie prescriptive qui s’effectue constamment dans un cadre irano-islamique : deux sources dans lesquelles est plongée la langue persane pratiquée actuellement en Iran, vu la situation sociopolitique. Dans un deuxième temps, nous cherchons à voir si tous ces vocables sont traduisibles ou non.

This study was an attempt to investigate the relationship between teachers' personality type (feeling vs. thinking) and speaking skill of pre- intermediate EFL students in Iranian context. Twelve teachers and forty eight students from a local language institute participated in the study. The Myers Briggs Type Indicator (MBTI), an instrument based on Jung’s personality theory, was taken from teachers and students were administered Preliminary English Test (PET) interview. SPSS was used to calculate the required analyses. The results showed a statistically significant positive relationship between teacher’s’ personality type and learners’ speaking skill. It was also indicated that there is a statistically significant difference between speaking skill of learners taught by feeling teachers vs. thinking teachers. In fact students in the feeling group had higher speaking scores than their counterparts in the thinking group.

A significant share of classroom interaction occurs between teachers and language learners. Therefore, the individual characteristics of teachers could play facilitative or impeding roles thus encouraging or discouraging learners from getting engaged in interaction and meaning negotiation attempts when interacting with their teachers. Surprisingly however, this area has attracted scant attention. Therefore, this study aimed at exploring students’ perceptions of their teachers’ socio-communicative style and nonverbal immediacy in relation to their engagement in classroom teacher-learner interaction and frequency of meaning negotiation attempts in their interactions. To this aim, 72 students were randomly assigned to six classes of 12 taught by six teachers. Richmond, McCroskey and Johnson’s (2003) nonverbal immediacy scale and McCroskey and Richmond’s (1996) socio-communicative style scale were administered to students to tap into their perceptions of these two qualities of their teachers. Then the total amount of time the students were engaged in active interaction with the teachers and the number of meaning negotiation attempts employed by them were computed. The results of Correlations and Regression Analyses revealed significant relationships between teacher nonverbal immediacy, the two dimensions of socio-communicative style (Assertiveness and Responsiveness) and the students’ willingness to engage in interaction and meaning negotiation with their teachers.