عبدالرحمن میرزاخانی

زمینه و هدف: آسیب شناسی نارسائی ها و حوادث رخ داده در اجرای مأموریت ها و عملیات انتظامی در حوزه های مختلف از جمله حوزه نیروی انسانی، یکی از وظایف مهم فرماندهان است. پژوهش حاضر با هدف آسیب شناسی بکارگیری فراگیران آموزشی در مأموریت کنترل اغتشاشات در آبان ماه 1398 در استان اصفهان انجام شده است. روش: این پژوهش از لحاظ رویکرد تحقیق، کیفی و از لحاظ هدف، کاربردی است. جامعه ی پژوهش، شامل فرماندهان انتظامی استان اصفهان، فرماند ها ن آموزشگاه شهید بهشتی فراجا و فراگیران بکارگیری شده در اغتشاشات آبان 1398 می باشد. جامعه مشارکت کننده شامل14نفر از فراگیران و10 نفر از خبرگان بودند که به صورت هدفمند تا دست یابی به اشباع نظری انتخاب شدند. ابزار پژوهش مصاحبه نیمه ساختاریافته است. مولفه ها با تحلیل مصاحبه ها استخراج و با توجه به مدل تحلیل آسیب شناسی سه شاخگی به ابعاد اصلی تبدیل گردید . ابعاد احصاء شده درسه مضمون اصلی رفتاری، ساختاری و زمینه ای دسته بندی و به روش کیفی تحلیل مضمون، مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که برای اجرای بهتر مأموریت های انتظامی مشابه و به ویژه مأموریت هایی که از ظرفیت فراگیران آموزشی در آنها بهره گرفته می شود لازم است در ابعاد ساختاری، رفتاری و زمینه ای اقداماتی به شرحی که در ادامه خواهد آمد انجام شود. در حوزه ساختار اقداماتی از قبیل متناسب نمودن ساختار آموزش با اهداف سازمان، به روزرسانی سرفصل های آموزشی، افزایش تجهیزات حفاظت فردی، افزایش پشتیبانی و تدارکات. در حوزه آسیب های رفتاری اقداماتی شامل: تقویت آمادگی جسمانی و مهارت های دفاع شخصی، مد نظر داشتن کم تجربگی فراگیران، تقویت قدرت مجاب سازی و در حوزه آسیب های زمینه ای اقداماتی به شرح: پیش بینی خدمات پزشکی و درمانی، برنامه ریزی برای تعامل و هماهنگی با سایر نهادهای همکار، نیاز به شفاف سازی قوانین و مقررات، لزوم آشنا کردن فراگیران با جغرافیای شهری و افزایش اشراف اطلاعاتی فرماندهان مورد توجه قرار گیرد. نتیجه گیری: تقویت شاخص های حاصل از یافته های تحقیق می تواند به افزایش توان عملیاتی نیروهای اقدام کننده بینجامد.

زمینه و هدف: رویکرد جامعه محوری پلیس به دنبال آن است که همه آحاد جامعه، نهادهای دولتی و مردم نهاد در رویکرد پیشگیری اجتماعی پلیس، نقش آفرینی کنند. در این مسیر بهره گیری از دانش سازمانی در بستر فرهنگ سازمانی همسو با این رویکرد، امری ضروری و تضمین کننده حرکت در مسیر یادشده می باشد. هدف از تحقیق حاضر، شناخت تأثیر دانش سازمانی در پیشگیری اجتماعی از جرم از طریق فرهنگ سازمانی است. روش: این پژوهش از نظر نوع، کاربردی و از نظر روش تحقیق از نوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق، کارکنان فرماندهی انتظامی شهرستان بوشهر است که از این بین، 217 نفر نمونه آماری را تشکیل می دهند. روش نمونه گیری نیز تصادفی ساده است. گردآوری داده ها، توصیفی و ابزار تحقیق، پرسش نامه می باشد و روایی پرسش نامه های تحقیق توسط خبرگان و کارشناسان انتظامی مورد تأیید قرار گرفته است. با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی، ساختار کلی پرسش نامه های تحقیق مورد روایی سنجی محتوایی قرار گرفته است. روش تجزیه و تحلیل آماری مدل سازی معادلات ساختاری است و تحلیل عاملی با نرم افزار لیزرل نسخه 8/8 انجام گرفته است. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد، دانش سازمانی با پیشگیری اجتماعی از جرم رابطه مستقیم ندارد ولی دانش سازمانی با متغیر میانجی فرهنگ سازمانی رابطه مستقیم با ضریب همبستگی 0/51 دارد. همچنین فرهنگ سازمانی با پیشگیری اجتماعی رابطه مستقیمی با ضریب همبستگی 0/42 دارد. با انجام تحلیل مسیر مشخص شد که متغیر دانش سازمانی به طور غیرمستقیم به اندازه 0/21 با پیشگیری اجتماعی از جرم رابطه دارد. نتیجه گیری: با تقویت ابعاد متغیر میانجی فرهنگ سازمانی، می توان به طور مستقیم و از طریق دانش سازمانی به طور غیرمستقیم پیشگیری اجتماعی از جرم را تقویت کرد.

زمینه و هدف: تحقق رویکرد محله محور به ویژه در حوزه پیشگیری از جرم نیازمند سبک مدیریت و الزاماتی است که پیاده سازی آن را آسان نماید. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر رهبری مشارکت جو بر تحقق رویکرد پیشگیرانه پلیس محله محور با نقش میانجی دانش سازمانی انجام شده است. روش: پژوهش حاضر کاربردی و به روش توصیفی-تحلیلی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را مدیران لایه اول کلانتری های تهران بزرگ به عنوان نمونه آماری به شکل طبقه ای و تصادفی انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسش نامه استاندارد رهبری مشارکت جو و پرسش نامه محقق ساخته در حوزه پلیس محله محور و دانش سازمانی در طیف پنج درجه ای لیکرت جمع آوری شد. پایایی پرسش نامه از طریق آزمون آلفای کرونباخ و روایی آن از طریق روایی صوری مورد تأیید قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری با کمک نرم افزارهای لیزرل و SPSS21 استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد که 78% درصد از تغییرات رویکرد پیشگیرانه پلیس محله محور و 94% از تغییرات دانش سازمانی توسط رهبری مشارکت جو پیش بینی می شود. تأثیر دانش سازمانی بر اجرای رویکرد پیشگیرانه پلیس محله محور معادل  88% مثبت و معنی دار است. از طرفی تأثیر غیرمستقیم رهبری مشارکت جو بر پیاده سازی رویکرد پیشگیرانه پلیس محله محور به میزان 73% درصد تعیین شد. نتیجه گیری: برای پیاده سازی رویکرد پیشگیرانه پلیس محله محور باید نسبت به تقویت شاخص های سبک مدیریت مشارکت جو که به طور مستقیم بر تحقق پلیس محله محور و از طریق دانش سازمانی نیز اجرای آن را تسهیل می کند، اقدام نمود. از طرفی تقویت شاخص های دانش سازمانی در سازمان نیز به پیاده سازی رویکرد پلیس محله محور کمک می کند.

زمینه و هدف: امروزه ضرورت توجه سازمان ها بر بهبود عملکرد و رضایت ذی نفعان، بویژه در سازمان های خدماتی همچون پلیس، یک اصل بسیار مهم به شمار می رود، جامعه محوری، رفع نگرانی مردم را در اولویت قرار می دهد و افزایش اعتماد و رضایت مندی مردم را در پی خواهد داشت. هدف از انجام این پژوهش، شناسایی میزان تأثیر ساختار سازمانی بر تحقق رویکرد جامعه محوری پلیس با نقش میانجی اعتماد سازمانی می باشد. روش شناسی: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت، مطالعه ی همبستگی است. جامعه ی آماری پژوهش حاضر را سرکلانتران، روسا و معاونین کلانتری های تهران بزرگ تشکیل می دهند. بر اساس روش نمونه گیری طبقه ای و تصادفی ساده  تعداد 102 نفر حجم نمونه را تشکیل می دهد. ابزار سنجش پرسش نامه محقق ساخته پلیس جامعه محور و پرسش نامه های استاندارد ساختارسازمانی رابینز (1989) و اعتماد سازمانی ویک و همکاران (2000) تشکیل می دهد. اعتبار ابزار به وسیله ی آلفای کرونباخ محاسبه و مقدار آن 81/. و برای بررسی و تأیید روایی کل مؤلفه های این پرسش نامه، از روش تحلیل عاملی تأییدی استفاده گردید. برای آزمون فرضیه ها از آزمون های میانگین و مدل معادلات ساختاری  با استفاده از نرم افزارهای spss و lizrel استفاده گردید. یافته ها : یافته های پژوهش بیانگر آن است که ساختار سازمانی بر تحقق جامعه محوری پلیس به طور مستقیم 65 درصد تأثیر مستقیم و 38 درصد از طریق اعتماد سازمانی اثر غیرمستفیم دارد. ضمن این که اعتماد سازمانی 59 درصد تأثیر مستقیم بر تحقق جامعه محوری پلیس دارد. همچنین ساختار سازمانی 61 درصد تغییرات اعتماد سازمانی را می تواند پیش بینی نماید. نتیجه گیری : برای افزایش رویکرد جامعه محور پلیس، نه تنها مؤلفه ها و شاخص های ساختاری را باید تقویت نمود، بلکه تقویت مؤلفه ها و شاخص های اعتماد سازمانی نیز باید مورد بازنگری و تقویت قرار گیرند.

زمینه و هدف: پیچیده شدن جرایم از یک سو و تبدیل جوامع مکانیکی به ارگانیکی از سوی دیگر، ضرورت رویکرد های مشارکت جویی و ایجابی را به ویژه در مسائل مهم همچون نظم و امنیت چند برابر کرده است. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر رهبری تحول آفرین بر تحقق رویکرد جامعه محوری پلیس با نقش میانجی فرهنگ و ارزش های اخلاقی در محیط کار است. روش: این پژوهش کاربردی و روش آن توصیفی - تحلیلی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را 600 نفر از مسئولان اجرایی پلیس پیشگیری تهران بزرگ تشکیل می دهند که از این تعداد ، 234 نفر به عنوان نمونه آماری به صورت طیقه ای و تصادفی ساده، انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه استاندارد رهبری تحول آفرین و پرسشنامه محقق ساخته رویکرد جامعه محور پلیس و فرهنگ و ارزش های اخلاقی، جمع آوری شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش مدلسازی معادلات ساختاری و نرم افزار اسمارت پی ال اس، استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد که 59/0 درصد از تغییرات تحقق پلیس جامعه محور و همچنین 483/0 از تغییرات فرهنگ و ارزش اخلاقی توسط رهبری تحول آفرین پیش بینی می شود. تأثیر فرهنگ و ارزش های اخلاقی نیز بر تحقق پلیس جامعه محور معادل 291/0 مثبت و معنی دار است و همچنین تأثیر غیرمستقیم رهبری تحول آفرین بر تحقق پلیس جامعه محور به میزان 14 درصد تبیین شد. نتیجه گیری: نتایج حاکی است، با تقویت شاخص های رهبری تحول آفرین و فرهنگ و ارزش های اخلاقی در سازمان پلیس می توان زمینه سازی و شتاب بیشتری بر تحقق رویکرد جامعه محوری پلیس داد.

زمینه و هدف : سازمان ها برای ادامه ی حیات باید همواره خود را با تغییرات محیطی حال و آینده مطابقت و بتوانند پاسخگوی نیاز ذی نفعان باشند. این موضوع برای سازمان های که متولی امور امنیتی و خدماتی می باشند از درجه ی اهمیت بالاتری برخوردار است. هدف از تحقیق حاضر شناخت و مقایسه مولفه های کلانتری و پاسگاه های انتظامی در وضعیت موجود و مبتنی بر شبکه در پلیس آینده است. روش شناسی: این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش جمع آوری داده ها کیفی است. جامعه ی آماری پژوهش حاضر را خبرگان انتظامی با حداقل سابقه بیست و پنج سال خدمت و دارای سابقه خدمت در رده های اجرایی و ستادی تشکیل می دهند که با توجه به اشباع نظری با 27 نفر از آنها به صورت هدفمند مصاحبه به عمل آمد. داده های حاصل از مصاحبه با نخبگان، به روش تکنیک تحلیل فرایند شبکه ای و با استفاده از نرم افزار ابرتصمیم ساز مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: مولفه های حاصل از مصاحبه با نخبگان در وضعیت موجود و مبتنی بر شبکه به صورت دو به دو با هم مقایسه، یافته ها نشان می دهد میزان اهمیت زیرمعیارها (مولفه ها) شبکه ی ترسیمی غیر از چهار مؤلفه ی (خدمات قضایی حضوری شهروندان، ارسال پرونده فیزیکی به مرجع قضایی، حضور حداکثری فیزیکی عوامل گشت در حوزه ی استحفاظی، محدودیت دسترسی به بانک های اطلاعاتی) سایر مؤلفه ها (شامل هشت مؤلفه ی دیگر) کلانتری آینده دارای اهمیت بیشتری نسبت به کلانتری با رویکرد با وضعیت موجود می باشد. نتیجه گیری: با توجه به بالاتر بودن ضریب اهمیت مولفه های احصاء شده در وضعیت مبتنی بر شبکه، لازم است مسئولین امر نسبت تغییر ساختار مبتنی بر شبکه به عنوان ضرورتی برای پلیس آینده و انجام خدمات شایسته تر به مردم اقدام نمایند.

زمینه و هدف تمدن زمینهساز ظهور تمدنی است که مقدمات، اسباب و علل ظهور را فراهم مینماید. راستی، صداقت، عدالت و جامعه کم جرم از زمینهها و پیشنیازهای ظهور است. به وجود آمدن این زمینه مستلزم دخالتهای ایجابی تشکلهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مردم نهاد و دخالتهای ایجابی و سلبی سازمانهای رسمی فرهنگی و امنیتی همچون پلیس که وظیفهی پیشگیری از جرم برای آن تعریف شده است میباشد. روش بررسی: روش تحقیق حاضر از نظر دادهها کمی و از نظر اهداف کاربردی و از نظر ماهیت، مطالعه همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر در بخش کیفی را تعداد هجده نفر از اساتید دانشگاه دارای مدرک تحصیلی در حوزههای فرهنگی و امنیتی که تعداد آنها با اشباع نظری به هجده نفر رسید، تشکیل میدهند و در بخش کمی تعداد 175 نفر از کارکنان پلیس دارای مدرک تحصیلی کارشناسی علوم اجتماعی، معارف اسلامی و فقه و حقوق شاغل در استان تهران با حداقل پنج سال کار اجرایی را شامل میشوند. ابزار سنجش پژوهش حاضر پرسشنامه محقق ساخته میباشد. اعتبار ابزار به وسیله آلفای کرونباخ محاسبه و مقدار آن 83/. و روایی آن توسط روایی صوری تایید شده است. دادههای حاضر به وسیلهی آزمونهای آماری موسوم به همبستگی اسپیرمن و t تک نمونهای در بسته نرمافزاری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافتهها و نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که از نظر جامعه نمونه، با توجه به اینکه وظیفه پلیس، پیشگیری از جرم میباشد و اکنون اکثر نظریهپردازان وجه ایجابی پیشگیری از جرم یعنی رفع علل اولیه و اقدامات فرهنگی را مؤثرتر از اقدامات سلبی میدانند، پلیس میتواند به تحقق مؤلفههای بینشی، گرایشی و کنشی که از جمله مؤلفههای زمینهساز ظهور میباشند کمک نماید. نتیجه آنکه پلیس باید وجه ایجابی پیشگیرانه خود را توسعه بیشتری دهد.

زمینه و هدف: پلیس در یک دهه اخیر، رویکرد پیشگیری وضعی از جرم را با روش های عقلایی و علمی در کنار سایر انواع پیشگیری از جرم، شامل پیشگیری کیفری و اجتماعی از جرم، دنبال می کند. این پژوهش در پی آن است که الگوی مدیریت انتظامی پیشگیری وضعی از جرم را مورد شناسایی قرار دهد. روش: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری، شامل کلیه مدیران ستادی و اجرایی پلیس پیشگیری فرماندهی انتظامی تهران بزرگ است. براساس مبانی نظری و مصاحبه با 20 نفر از خبرگان پلیس، الگوی اولیه پژوهش طراحی شد. همچنین برای ارزیابی الگوی به دست آمده از ابزار پرسش نامه 22 سؤالی محقق ساخته استفاده شد. اعتبار محتوای این پرسش نامه توسط اساتید تایید شد و پایایی پرسش نامه با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ، 926/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری شامل کولموگروف اسمیرنوف و سنجش مطلوبیت شاخص ها استفاده شد. یافته ها: شش مولفه به همراه شاخص های مربوطه، برای الگوی مدیریت انتظامی پیشگیری از جرم شناسایی شد که یافته های پژوهش نشان می دهد بین وضعیت موجود و مطلوب مدیریت انتظامی پیشگیری وضعی از جرم در فرماندهی انتظامی تهران بزرگ فاصله معناداری وجود دارد. همچنین نتیجه آزمون کرویت بارتلت در سطح اطمینان بخش معنادار است. نتایج: نتایج به دست آمده نشان می دهد مجموع اقدام های فرماندهی انتظامی تهران بزرگ در رابطه با پیشگیری وضعی، در وضعیت موجود ضعیف و در وضعیت مطلوب خیلی ضعیف است. براساس بار عاملی محاسبه شده برای مولفه های پیشگیری وضعی، مولفه اقدامات مشارکتی- تعاملی رتبه اول را به خود اختصاص داده است.

زمینه و هدف: عدالت ترمیمی پاسخ و واکنشی است به بزه که بر ترمیم و جبران خسارت های بزه دیده تأکید و تمرکز داشته و بزهکار را نسبت به آسیب و خساراتی که بوجود آورده مسئولیت پذیر می نماید. برای تحقق چنین رویکردی، توجه به متغیر های تأثیرگذار بر ارتقاء اقدامات ترمیمی پلیس ضروری است. لذا هدف از انجام این پژوهش، شناسایی میزان تأثیر اقدامات ترمیمی پلیس بر پیشگیری اجتماعی از جرم با نقش میانجی اعتمادسازی می باشد.  روش شناسی: روش تحقیق حاضر از نظر داده ها کمی و از نظر اهداف کاربردی و از نظر ماهیت، مطالعه ی همبستگی است. جامعه ی آماری پژوهش حاضر را مدیران فرماندهی انتظامی استان قم تشکیل می دهند. حجم نمونه و روش نمونه گیری بر اساس روش نمونه گیری طبقه ای و تصادفی ساده و با استفاده از فرمول کوکران، تعداد 110 نفر تعیین گردید. برای اندازه گیری شاخص ها از پرسش نامه 61 سوالی محقق ساخته بر اساس مبانی نظری استفاده شد. اعتبار ابزار به وسیله ی آلفای کرونباخ 91/0 محاسبه و برای بررسی روایی کل مؤلفه های این پرسش نامه ابتدا از روش صوری و سپس از روش تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. برای آزمون فرضیه ها از آزمون های میانگین و مدل معادلات ساختاری در بسته ی نرم افزاری spss  و Lizrel استفاده شده است. یافته ها: یافته های پژوهش بیانگر این است که اقدامات ترمیمی پلیس بر پیشگیری اجتماعی از جرم به طور مستقیم 63/. درصد تأثیر مستقیم و 42/. درصد از طریق اعتمادسازی اثر غیرمستقیم دارد. ضمن این که اعتمادسازی 71/. درصد تأثیر مستقیم بر اثر اقدامات پلیس در پیشگیری اجتماعی از جرم  دارد. همچنین اقدامات ترمیمی پلیس75/. درصد تغییرات اعتمادسازی را می تواند پیش بینی نماید.   نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد، میزان تأثیر مستقیم و غیرمستقیم اقدامات ترمیمی پلیس بر پیشگیری اجتماعی از جرم، مبین این مطلب است که برای ارتقاء اقدامات پلیسی ناظر بر پیشگیری اجتماعی از جرم، نه تنها مؤلفه ها و شاخص های اقدامات ترمیمی پلیس را باید تقویت نمود، بلکه تقویت متغیرهایی مانند اعتمادسازی که در این مطالعه به عنوان متغیر میانجی وارد گردید، مورد توجه، بازنگری و تقویت قرار گیرند.

زمینه و هدف: هدف از این پژوهش بررسی نقش آموزش مهارت های اولیه زندگی بر پیشگیری از بزهکاری است، مهارت های زندگی توانایی هایی هستند که با تمرین مداوم پرورش می یابند و شخص را برای روبروشدن با مسایل روزانه زندگی، افزایش توانایی های روانی، اجتماعی و بهداشتی آماده می کنند. روش پژوهش: پژوهش حاضر ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر روش، توصیفی – تحلیلی است که به روش پیمایش انجام شد. جامعه آماری پژوهش تمام دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر کرج در سال 1397 هستند که از حدود 2100 نفر از آنها، 155 نفر (پسر و دختر) به صورت نمونه گیری تصادفی در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه سنجش مهارت های زندگی توزیع و جمع آوری شد. برای بررسی ارتباط متغیرها از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها و نتایج: نتایج حاکی از آن است که، r مشاهده شده در سطح 05/0، همبستگی مثبت و معناداری را بین آموزش مهارت های تفکر خلاق و تفکر نقادانه و میزان بروز بزهکاری نشان می دهد. بنابراین همه فرضیه های پژوهش شدند. براساس جدول ضرایب رگرسیون، در بتای 65/0 در سطح 50/0، همبستگی مثبت و معناداری را نشان می دهد. بنابراین تقویت صفت های مهارت تفکر خلاق نظیر استقلال، خودتنظیمی، تحمل ابهام و داشتن پشتکار در مواجهه با شکست، می تواند برای پیشگیری از بزهکاری در دانش آموزان کمک موثری محسوب شود.

زمینه و هدف: رویکرد جامعه محور در سازمان ها، چنانچه مبتنی بر برنامه علمی نظام مند باشد، می تواند ضمن کاهش هزینه ها، افزایش اثربخشی و ترغیب ذی نفعان در حمایت از اجرای برنامه ها را به دنبال داشته باشد. هدف این پژوهش شناسایی رابطه ویژگی های کارکنان سازمان با تحقق رویکرد جامعه محوری پلیس است. روش: پژوهش حاضر ازنظر هدف، کاربردی، ازنظر ماهیت تبیینی- توصیفی و ازنظر نوع داده، کمی-کیفی (ترکیبی) است. مشارکت کنندگان بخش کیفی، نخبگان حوزه اجتماعی پلیس، مسئولان و اعضای حال و گذشته شورای امنیت کشور و اساتید دانشگاه بود. نمونه گیری در این بخش به صورت هدف مند و به صورت طبقه بندی اجرا و تعداد آن براساس اشباع نظری شانزده نفر تعیین شد. جامعه آماری بخش کمی پژوهش، شامل مدیران ارشد نیروی انتظامی به تعداد 180 نفر است. حجم نمونه براساس فرمول کوکران 87 نفر محاسبه شد و نمونه گیری به صورت تصادفی طبقه ای محاسبه شد. اعتبار ابزار به وسیله آلفای کرونباخ محاسبه و مقدار آن 81/0 و روایی آن توسط روایی صوری تأیید شد. داده های پژوهش با استفاده از آزمون های آماری موسوم به همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که بین مؤلفه های ویژگی های انسانی شامل: ویژگی های اخلاقی، مهارت های حرفه ای، سلامت روان و دانش کارکنان با تحقق رویکرد جامعه محوری رابطه معنی دار مثبت به میزان 86% وجود دارد. در این میان ویژگی اخلاقی ازنظر پاسخ دهندگان با 88% در صدر قرار دارد. نتایج: تقویت مفاهیمی مانند اخلاق، مهارت، سلامت روان و دانش که در این پژوهش به عنوان مؤلفه های ویژگی های انسانی برشمرده شد، می تواند به تحقق رویکرد جامعه محور کمک کند.

ظهور عدالت ترمیمی نتیجه یکی از تحولات به وجود آمده در نگرش به عدالت کیفری و تفکر ناظر به جرم در دو دهه گذشته می باشد. عدالت ترمیمی رویکرد متوازن و همه جانبه به شرایط جرم است و تلاش می نماید با ابزارهایی مانند میانجی گری بتواند نه تنها منافع تمام آسیب دیدگان ناشی از جرم را تأمین نماید، بلکه زمینه های بازپذیری و باز اجتماعی شدن مجرم را فراهم آورد. هدف تحقیق حاضر شناخت نقش میانجی گری دوایر مشاوره و مددکاری کلانتری های پلیس در پیشگیری از تکرار بزه کاری می باشد. روش تحقیق حاضر از نظر اهداف کاربردی و از نظر ماهیت مطالعه توصیفی تحلیلی با استفاده از روش کتابخانه ای و اسنادی و کار میدانی با مطالعه دو گروه بزه کار است. از آنجا که مهم ترین و مؤثرترین راه برای آشنایی و دستیابی به مبانی نظری پیرامون عدالت ترمیمی و نقش میانجی گری پلیس در پیشگیری از تکرار بزه کاری، رجوع به منابع و نوشته های پژوهشگران، و آثار اندیشمندان در این حوزه می باشد، در این تحقیق نیز با استفاده از روش کتابخانه ای و بررسی اسنادی از آمار و عملکرد دوایر مشاوره و مددکاری اجتماعی کلانتری های پلیس در یک دوره پنج ساله، تلاش شده است تا ضمن بیان تصویری دقیق و واضح از نظریات اندیشمندان در این حوزه و وضعیت فعلی دوایر مشاوره و مددکاری اجتماعی، راهکارهای عملی در جهت تحقق پیشگیری از تکرار بزه کاری بر پایه میانجی گری پلیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند. نتایج تحقیق بیانگر آن است که نقش میانجی گری پلیس با رویکرد فرآیند محوری و با استفاده از ظرفیت های جامعه محلی، با امکان تأثیر گذاری بر شرایط فردی و اجتماعی مجرم، گرایش مجدد وی را در ارتکاب جرائم کاهش خواهد داد و به عبارتی می توان بیان نمود، هر قدر گرایش پلیس در نقش میانجی گری به سمت فرآیند محوری باشد، امکان تکرار بزه کاری مجرم کاهش یافته و برعکس هر قدر گرایش پلیس در نقش میانجی گری به سمت نتیجه و کاهش تراکم پرونده ها متمرکز شود، امکان تکرار بزه کاری مجرم افزایش پیدا خواهد نمود.

زمینه و هدف: فرماندهی انتظامی تهران بزرگ طی سال های اخیر مبادرت به اجرای طرح انضباط اجتماعی در چند منطقه از شهر تهران از جمله منطقه سه نموده است. از آنجایی که برخی منتقدین، اثربخشی اجرای طرح را مورد سؤال قرار داده و از طرفی اثربخشی اجرای طرح و رضایتمندی مردم، از نحوه اجرای آن برای سیاست گذاران و مجریان طرح اهمیت زیادی دارد، لذا این تحقیق با هدف سنجش اثربخشی طرح انضباط اجتماعی و بررسی رابطه اجرای طرح با رضایتمندی مردم صورت گرفته است. روش شناسی: روش تحقیق حاضر از نظر داده ها، کمّی و از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت، مطالعه همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را ساکنان منطقه 3 شهرداری تهران شامل 240000 هزار نفر جمعیت بالای 18 سال تشکیل می دهند که با استفاده از فرمول تعیین حجم نمونه تعداد 165 نفر از طیف های مختلف جمعیتی انتخاب شدند. ابزار سنجش پژوهش حاضر پرسش نامه 28 سؤالی محقق ساخته تشکیل می دهد. اعتبار ابزار به وسیله آلفای کرونباخ محاسبه و مقدار آن 83/. و روایی آن توسط روایی صوری تأیید شده است. داده های حاضر به وسیله آزمون های آماری موسوم به همبستگی اسپیرمن و t تک نمونه ای در بسته نرم افزاری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته ها و نتایج: یافته های پژوهش نشان داد که از نظر جامعه نمونه، اجرای طرح انضباط اجتماعی در ابعاد سه گانه شامل ابعاد ترافیکی، افزایش امنیت و نظم اجتماعی اثربخشی لازم را داشته است و مردم نیز از نحوه اجرای طرح رضایت دارند. در نتیجه، تعمیم اجرای طرح، با تقویت نقاط قوت و رفع نقاط ضعف و ملحوظ نظر قراردادن پیشنهادها و انتقادهایی پاسخ دهندگان امکان پذیر است.

زمینه و هدف: یکی از رویکردهای جدید و بسیار موفقی که کشورهای پیشرو در راستای برنامههای کنترل و کاهش جرم مورد توجه قرار دادهاند رویکرد پلیس محله محور است که خود در دل پلیس جامعه محور جای میگیرد. با اینکه از اتخاذ چنین رویکردی حدود یک دهه در ایران میگذرد؛ اما توسعه و تحقق پلیس محله محور متناسب با انتظارات جامعه، نیازمند توجه جدی به الزامات درون سازمانی ومحیط بیرون سازمانی است؛ چرا که اساس این رویکرد بر مشارکت و همکاری جامعه محلی متمرکز میباشد. بنابراین در اینجا این سؤال مطرح میشود که قابلیتها و محدودیتهای توسعهی پلیس محله محور در ایران کدام است؟ و چه راهبردهایی در جهت توسعه پلیس محله محور وجود دارد؟ مواد و روشها: مقالهی حاضر با استفاده از روش دلفی، مطالعات میدانی و تعیین نقاط قوت و نقاط ضعف، به ارائه راهبرد جهت توسعه پلیس محله محور پرداخته است. در این چارچوب فرصتها، تهدیدها، ضعفها و قوتهای موجود به شیوه SWOT مورد بررسی قرار گرفته است. یافتهها: یافتههای حاصل از این مطالعه نشانگر این مطلب است که پلیس در تحقق اهداف خود از جمله پیادهسازی پلیس محله محور از نقاط قوت و فرصتهای بیرونی برخوردار است و زمینهی پیاده-سازی راهبردهای تهاجمی در شرایط فعلی وجود دارد. نتیجهگیری: نتایج مطالعه نشان میدهد پلیس میتواند با تمرکز بر نقاط قوت درونی و بهرهگیری از فرصتهای بیرونی، بخشی از تهدیدات بیرونی که در توسعهی این رویکرد مؤثر هستند را کاهش دهد و از طرف دیگر با بازنگری برنامههای درون سازمانی و رفع آسیبپذیریها و نقاط ضعف و استفاده از مزیتهای نسبی گام بلندی را در توسعهی پلیس محله محور بردارد.

زمینه و هدف: تهدید نرم، به تحولاتی گفته می شود که موجب دگرگونی در هویت فرهنگی و الگوهای رفتاری مورد قبول یک نظام سیاسی می گردد. قدرت های بزرگ در طول تاریخ همواره از این روش برای تغییر اراده ملت ها و به ویژه برای کنترل و توقف روند انقلاب های ضد استعماری استفاده کرده اند. سرمایه اجتماعی از جمله مفاهیمی است که می تواند به عنوان عاملی مهم در خنثی سازی یا کاهش اثر تهدیدات نرم عمل کرده و با توجه به اشتراک مؤلفه ها با رویکردهای حال و آینده پلیس، مدیریت پلیس را در پیاده سازی این رویکردها کمک نماید. روش: روش تحقیق حاضر از نظر داده ها، کمّی و از نظر اهداف، کاربردی و از نظر ماهیت مطالعه ، همبستگی است. این تحقیق در نیمه اول سال 1392 انجام پذیرفته است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کارکنان دارای مدرک کارشناسی به بالای پلیس های اجرایی ستاد ناجا تشکیل می دهند. روش نمونه گیری ابتدا به صورت طبقه ای و سپس به شکل تصادفی ساده و حجم نمونه را تعداد 115 نفر از طریق فرمول کوکران تشکیل می دهند. ابزار سنجش پژوهش حاضر پرسشنامه 27 سؤالی محقق ساخته است. یافته ها: یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها با تأیید فرضیه های تحقیق نشان داد که سرمایه اجتماعی می تواند اثر تهدیدات نرم را کاهش داده و با عنایت به اشتراک یا همسویی مؤلفه ها با رویکرد اجتماعی پلیس، زمینه پیاده سازی آنها را برای مدیریت آینده پلیس فراهم کند. نتیجه گیری: برای کاهش اثر تهدیدات نرم بر سرمایه اجتماعی باید نسبت به تقویت مؤلفه های سرمایه اجتماعی همچون هنجارهای اعتمادساز، مشارکت جو، هویت بخش، ارزش مدار و مبتنی بر روابط اقدام شود تا ضمن برخوردار شدن جامعه از آثار مثبت سرمایه اجنماعی، پیاده سازی رویکردهای جدید پلیس از پشتوانه ای قوی تر برخوردار گردد.

زمینه وهدف: در خلال سالهای اخیر مفاهیمی مانند هوش سازمانی و سلامت سازمانی به ویژه در سازمان های خدماتی که تمرکز بر کیفیت وکسب رضایت مشتریان خود دارند، به عنوان یکی ازمولفه های مهم جهت ارتقای پاسخگویی، میزان تحقق اهداف و برنامه های هرسازمان محسوب می گردد. هدف تحقیق حاضر شناسایی رابطه هوش سازمانی مدیران و فرماندهان پلیس با سلامت سازمانی می باشد. روش: : روش تحقیق حاضر از نظر داده ها کمی و از نظر اهداف کاربردی و از نظر ماهیت مطالعه ی همبستگی است. جامعه ی آماری پژوهش حاضر را کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی وکارشناسی ارشد رسته انتظامی واطلاعات در نیمه دوم سال 92که دارای سوابق خدمت اجرایی داشته و از توان علمی و مهارت کافی برای ارائه پاسخ برخوردار بوده اند، تشکیل داده است. نمونه و روش نمونه گیری بر اساس روش نمونه گیری تصادفی ساده و فرمول تعیین حجم نمونه (اچ ، اس ، بولا ترجمه ابیلی 1975) تعداد 96 نفر حجم نمونه را تشکیل می دهد. ابزار جمع آوری اطلاعات، دو پرسشنامه، شامل پرسشنامه هوش سازمانی با 49 سؤال و پرسشنامه سلامت سازمانی با 32 سؤال است. که پس از سنجش روایی و پایایی آنها در اختیار نمونه آماری قرار گرفت. روایی هر دو ابزار به وسیله ی روایی صوری تأیید و اعتبار آنها به وسیله ی آلفای کرونباخ محاسبه که مقدار آن برای سنجش پرسش نامه ی هوش سازمانی مدیران وفرماندهان پلیس81% و برای سلامت سازمانی 79% تعیین شده است. روش این ابزار ها روی گروه نمونه اجرا و بر اساس آزمون آماری همبستگی پیرسون و T تک نمونه ای در بسته نرم افزاری SPSSمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته ها: نتیجه حاصله ازآزمون فرضیه ها بیانگر این است که بین ابعاد هفتگانه هوش سازمانی مدیران و فرماندهان پلیس با ارتقاء سلامت سازمانی رابطه معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج کلی تحقیق بیانگر این است که تمرکز بر ایجاد،رشد وتوسعه ابعاد،مولفه ها وشاخص-های هوش سازمانی مدیران وفرماندهان موجب افزایش و ارتقاء سطح سلامتی سازمان پلیس گردیده و اهداف ناجا را در راستای جلب رضایتمندی افراد جامعه ، مشارکت اجتماعی و افزایش اعتماد عمومی محقق می سازد.