حمیدرضا طاهری تربتی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی الگودهی ویدئویی و زنده بر مهارت حرکتی در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود. بد ین منظور، 22 کودک مبتلا به اوتیسم در دامنه سنی هفت تا 13 سال در این پژوهش شرکت نمودند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی به سه گروه الگوی ویدئویی، الگوی زنده و کنترل تقسیم شدند و تکلیف مورد نظر را در سه جلسه متوالی تمرین کردند. شایان ذکر است که تکلیف به کار رفته در این پژوهش، پرتاب کیسه لوبیا به وزن 100 گرم توسط شرکت کنندگان با دست غیر برتر به سمت هدفی بود که روی زمین قرار داشت. 10 دقیقه پس از آخرین بلوک اکتساب، شرکت کنندگان آزمون یادداری فوری را انجام دادند و 24 ساعت بعد نیز در آزمون یادداری تأخیری و انتقال شرکت نمودند. نمرات دقت افراد به عنوان متغیر وابسته در آزمون تحلیل واریانس مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که هر دو نوع روش ارائه الگو (ویدئویی و زنده) در یادگیری مهارت حرکتی مؤثر می باشد و تفاوتی بین این دو نوع روش وجود ندارد. دلیل احتمالی این نتایج می تواند وجود قید هدف تکلیف باشد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر یک دوره تمرینات تعادلی و ترکیبی شناختی بر نوسانات قامتی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می باشد. در این پژوهش، 30 نفر از زنان 25 تا 45 ساله عضو انجمن ام . اس خراسان رضوی با نمره ناتوانی جسمانی (یک تا چهار) شرکت داشتند که به صورت تصادفی به سه گروه مساوی (دو گروه تجربی و یک گروه کنترل) تقسیم شدند. گروه های تجربی به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه تمرینات تعادلی مرکز ثقل را انجام دادند و گروه تمرینات ترکیبی نیز علاوه بر تمرینات مرکز ثقل، یک تکلیف شناختی را حین انجام حرکات اجرا نمود . ارزیابی نوسانات قامتی بیماران به وسیله تست ایستادن روی صفحه نیرو، قبل و بعد از دوره تمرینات انجام شد و میانگین نوسانات مرکز فشار اندازه گیری گردید. همچنین، جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون لون و تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان می دهد که تفاوت معناداری بین میانگین نوسانات گروه ها در دو سطح قدامی خلفی و میانی جانبی وجود دارد. آزمون توکی نیز بیانگر آن است که بین میانگین نوسانات گروه های تجربی با گروه کنترل در هر دو سطح قدامی خلفی و میانی جانبی تفاوت معناداری وجود دارد (P<0.05). به طور کلی، نتایج پژوهش نشان می دهد که تمرینات تعادلی مرکز ثقل و ترکیبی شناختی، موجب کاهش نوسانات قامتی زنان مبتلا به ام. اس می شود.

زمینه و هدف: رضایت از تصویر تن یک مؤلفه ی بسیار مهم در انسان ها به شمار می رود. هدف اصلی این پژوهش اعتباریابی بررسی اولیه مشخصه های روان سنجی مقیاس رضایت از تصویر تن در دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد بود. هدف دیگر این پژوهش مقایسه ی این مؤلفه در میان دانشجویان دختر و پسر دانشگاه فردوسی مشهد می باشد. مواد و روش ها: روش تحقیق توصیفی از نوع زمینه یابی بود. جامعه ی پژوهش (19000 دانشجو) تمامی دانشجویان مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 91-1390 دانشگاه فردوسی مشهد بودند که 362 دانشجو به عنوان نمونه به روش تصادفی خوشه ای از آن انتخاب شد. جامعه ی دوم نیز افراد خوش اندام و بداندام بودند که از مرکز تغذیه و باشگاه پرورش اندام انتخاب شدند (هر گروه 50 نفر). برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه های اطلاعات دموگرافیک و رضایت از تصویر تن استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز در سطح توصیفی از آماره های میانگین و انحراف معیار و در سطح استنباطی از آزمون همبستگی پیرسون، t مستقل، t همبسته، و تحلیل عاملی اکتشافی برای بررسی عوامل و سازه های تشکیل دهنده ی مقیاس استفاده شد. یافته ها: نتایج به دست آمده از آزمون t مستقل نشان داد که این مقیاس روایی افتراقی خوبی دارد و می تواند بین دو گروه خوش اندام و بداندام تفکیک قایل شود (001/0 >P ، 98 =df ،35/27 =t). هم چنین نتایج آزمون همبستگی پیرسون نیز نشان داد که این مقیاس پایایی قابل قبولی دارد (001/0> P ،75/0 =r). ضریب آلفای کرونباخ نیز حاکی از پایایی قابل قبول این مقیاس بود (91/0=α). تحلیل عاملی اکتشافی هم یک عامل کلی در این مقیاس شناسایی کرد. در نهایت نیز بین دختران و پسران نیز در رضایت از تصویر تن تفاوت معنی داری مشاهده نشد (325/0 = P،359 =df ،99/0 =t). نتیجه گیری: با توجه به یافته های به دست آمده می توان نتیجه گرفت که مقیاس رضایت از تصویر تن روایی و پایایی قابل قبولی در جامعه ی دانشجویان ایرانی دارد.

هدف این پژوهش تعیین منابع پیش بینیکننده اعتماد به نفس ورزشی کشتیگیران جوان است. به همین منظور پرسشنامه منابع اعتماد به نفس ورزشی ویلی و همکاران (1998) و پرسشنامه اعتماد به نفس ورزشی ویلی و نایت (2002) به طور تصادفی در اختیار 148 کشتیگیر جوان شرکت کننده در مسابقات قهرمانی کشور در سال 1388 قرار گرفت. روایی محتوایی پرسشنامه های مذکور توسط متخصصان تعیین و ثبات درونی پرسشنامه اعتماد به نفس ورزشی نیز در مطالعه ای مقدماتی با آلفای کرونباخ 89/0تعیین شد. برای تعیین روایی سازه و تشخیص عوامل زیربنایی پرسشنامه اعتماد به نفس ورزشی -که برای اولین بار در کشور استفاده می شد- از روش تحلیل مؤلفه های اصلی (PC) و چرخش واریماکس استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد منبع تسلط بر مهارت، قویترین پیش بینیکننده مولفة مهارت های بدنی و تمرینی اعتماد به نفس ورزشی (001/0 P<؛713/6 =T ؛466/0 = )، رفتار رهبری مربی، قویترین پیش بینیکننده مولفة کارآیی شناختی اعتماد به نفس ورزشی (001/0 P<؛225/7 =T ؛514/0= )، حمایت اجتماعی، قویترین پیش بینیکننده مولفة قابل انعطاف اعتماد به نفس ورزشی (001/0 P<؛622/3 =T ؛279/0 = ) و در مجموع منبع تسلط بر مهارت، قویترین پیش بینیکننده اعتماد به نفس ورزشی (001/0 P<؛783/3 =T ؛275/0 = ) کشتیگیران جوان است. یافته های این پژوهش از مدل چند بعدی اعتماد به نفس ورزشی ویلی و نایت (2002) حمایت میکند.