فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۵٬۱۲۱ تا ۵٬۱۴۰ مورد از کل ۱۱٬۸۴۶ مورد.
تقی زاده و تقی اف
کودتای 1299 نقطه عطفی در فرایند تحول جامعه ایران
حوزه های تخصصی:
کشاکش اقتصاد و سیاست
فارسی باستان و نخستین راهنمای آن به زبان فارسی
حوزه های تخصصی:
گزارش اجمالی روند جدایی بحرین از ایران در مطبوعات
حوزه های تخصصی:
- حوزههای تخصصی تاریخ ایران اسلامی حکومت های ایرانی- اسلامی پهلوی دوم سیاسی
- حوزههای تخصصی تاریخ ایران اسلامی حکومت های ایرانی- اسلامی پهلوی دوم اجتماعی
- حوزههای تخصصی تاریخ ایران اسلامی حکومت های ایرانی- اسلامی پهلوی دوم روابط خارجی
- حوزههای تخصصی تاریخ ایران اسلامی حکومت های ایرانی- اسلامی تاریخ محلی
رضا عباسی
حوزه های تخصصی:
مرگ آقاخان و آنچه از او برجای مانده است
منبع:
سالنامه کیان ۱۳۳۷
حوزه های تخصصی:
ورقی از تاریخ مشروطه
محمد زمان
عامل مؤثر در روابط ایران و آمریکا1
منبع:
یاد ۱۳۷۷ شماره ۵۱ و ۵۲
حوزه های تخصصی:
در آستانه تحقیق و نشر: جامع التواریخ منسوب رشیدی
حوزه های تخصصی:
اسناد: شورش در اصفهان؛ اسنادی از شورش بر کمپانی هاتز (1313 ق)
منبع:
تاریخ معاصر ۱۳۷۶ شماره ۱
حوزه های تخصصی:
عزاداری امام حسین(ع) در دوره پهلوی اول
حوزه های تخصصی:
زمانه و کارنامه حزب دمکرات ایران؛ (1) (یک بررسی انتقادی)
حوزه های تخصصی:
بررسی راه های مواصلاتی شیراز به اصفهان (از سده های نخستین اسلامی تا تشکیل حکومت صفوی ۲۳۲ تا 907 ق/۸۴۶ تا 1501 م)(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
جستار حاضر می کوشد راه ها ی مواصلاتیِ شیراز به اصفهان را از سده های نخستین اسلامی تا تشکیل حکومت صفوی بررسی کند. این نوشتار در پی پاسخ گویی به این پرسش است که راه های شیراز به اصفهان، در این بازه زمانی، از چه مسیر هایی عبور می کرده و کارکرد و کارآمدی این جاده ها متاثراز چه عواملی بوده است؟ ارزیابی ما از موضوع، در یک بستر جغرافیای تاریخی، نشان می دهد که از سده های نخستین اسلامی، این دو شهر به واسطه سه جاده با یکدیگر پیوند می یافتند: راه غربی یعنی جاده سمیرم؛ راه شرقی یعنی جاده استخر؛ راه میانه یعنی جاده مایین و رون. با وجود رونق و برتری جاده شرقی در سده های میانه، خط سیر این سه راه بیانگر نوعی تداوم تا تشکیل حکومت صفوی است. عوامل بسیاری در میزان کارآیی و آمد و شد در این راه ها موثر بوده است که می توان آن ها را در دو سطح کلان و محلی بررسی کرد: در سطح کلان تمرکزگرایی سیاسی، وجود امنیت، سیاست های اقتصادی، تغییر پایتخت ها و... و در سطح محلی اقدامات اصلاحی و عمرانی حکومت های محلی، تلاش گروه های قومی و مذهبی برای کسب امتیاز سیاسی و.... .