سید نعمت خلیفه

داده حکومتی باز موضوعی نو و جدید است که در دستور کار نهادهای بین المللی و دولت های توسعه یافته قرار گرفته و به دنبال بهره گیری از ظرفیت های مردمی در عرصه سیاستگذاری است. دستیابی به این مهم مستلزم شناسایی وضع موجود، تبیین وضع مطلوب و تحلیل شکاف بین دو وضع مطلوب و موجود است. یکی از حوزه های مهمی که نیازمند بهره گیری از داده باز است، حوزه ورزش قهرمانی ایران است که در پژوهش های پیشین به این حوزه توجه محدودی شده است، لذا پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی پارادایمی عوامل موثر بر سیاست گذاری داده حکومتی باز در صنعت ورزش ایران انجام شده است. این پژوهش از نوع کیفی بوده و از لحاظ هدف توسعه ای-کاربردی است و از لحاظ ماهیت و شکل اجراء به صورت توصیفی-پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش شامل اعضای هیات علمی، سیاست گذاران و تصمیم گیران ورزش کشور در سطح کلان است و نمونه گیری با استفاده از روش گلوله برفی صورت گرفت و در نهایت با 15 مصاحبه اشباع نظری رخ داد. ابزار گردآوری داده ها شامل مصاحبه نیمه ساختاریافته بوده و جهت تحلیل مصاحبه های تخصصی از کدگذاری و روش تئوری داده بنیاد استفاده شد. بر اساس یافته ها، الگوی عوامل موثر بر سیاست گذاری داده حکومتی باز در صنعت ورزش ایران، طراحی شد. نتایج حاکی از آن است که این مدل دارای 6 بعد اصلی شامل شرایط علی (عدم توسعه ورزش، مشارکت پایین، ضعف خلاقیت و سیاست گذاری و...)، مداخله گرها (عوامل نهادی، عوامل فرهنگی و اجتماعی، کانال های توزیع اطلاعات، و...)، شرایط زمینه ای (عوامل محیطی، عوامل قانونی و حقوقی، زیرساخت فنی ورزش ایران و...)

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تحلیل پراکندگی و ارزیابی میزان دسترسی به کاربری های ورزشی بر پایه داده های شهر تهران انجام گرفت. روش تحقیق حاضر از نوع پژوهش های کاربردی و از نظر میزان نظارت بر متغیرها و تحلیل داده ها، توصیفی-تحلیلی بود. روش پژوهش: برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار ARC GIS استفاده شد. ارزیابی توزیع و پراکنش فضاهای ورزشی به دو شکل روش تحلیل شبکه بر پایه دسترسی به فضاهای ورزشی و روش آنالیز آمار فضایی کانونی بر پایه وسعت فضاهای ورزشی انجام پذیرفت که اطلاعات مورد نیاز آن از شبکه راه های شهر تهران به منظور مدلسازی و طراحی شبکه دسترسی شهر تهران نقشه فضاهای ورزشی شهر تهران به عنوان مرکز خدمات بر روی شبکه دسترسی شهر تهران، نقشه کاربری اراضی شهری مناطق ۲۲ گانه کلانشهر تهران به ویژه کاربری مسکونی و سایر دادهای جغرافیای مربوط به مرز مناطق شهر تهران استفاده شد. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که منطقه 1۰با ۸۶ درصد بالاترین محدوده خدمات دهی فضای ورزشی و بعد از آن مناطق ۶، ۱۴، ۸ و ۳ به ترتیب با ۸۴، ۸۰، ۷۹، و ۷۷ درصد در رده های بعدی قرار می گیرند. مناطق 21 و 22 با وجود سرانه بالای فضای ورزشی، دارای کمترین محدوده خدمات دهی فضای ورزشی اند و مناطق ۱۸، ۵ و ۴ به ترتیب با ۳۵، ۴۳ و ۵۷ درصد دارای کمترین سرویس دهی هستند. در منطقه ۲۱ تنها ۴۳ درصد از سطح کاربری مسکونی در محدوده خدمات دهی فضاهای ورزشی واقع شده و بعد از آن مناطق 2۲ و ۵ کمترین مطلوبیت را دارا هستند. منطقه ۸ با ۹۶ درصد و منطقه 1۰ با ۹۹ درصد بالاترین نسبت سطح کاربری مسکونی در محدوده خدمات فضاهای ورزشی را دارند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، داشتن سرانه ورزشی بالا لزوماً مستلزم استفاده بیشتر و دسترسی بیشتر نیست و در حقیقت، امکانات اصلی ورزشی شهر تهران در مناطقی واقع شده اند که میزان دسترسی به آنها نسبتاً کم است.    

برای دستیابی به توسعه در محیط متغیر و دانشی کنونی، سازمان ها نیازمند اتخاذ تصمیماتی به منظور حفظ و پیشرفت منابع با ارزش و استفاده اثربخش از شایستگی های انسانی هستند که یکی از این راهبردها، طرح ریزی و سازمان دهی مسیر شغلی است. تحقیق حاضر با هدف طراحی مدل توسعه مسیر شغلی در مدیران تربیت بدنی شهرداری تهران، انجام پذیرفت. روش تحقیق به شیوه کیفی و مبتنی بر نظریه پردازی داده بنیاد است. مشارکت کنندگان شامل 22 نفر از اعضاء هیئت علمی دانشگاه در رشته مدیریت ورزشی، شهرداران و معاونان مناطق 22 گانه شهرداری تهران و مدیران تربیت بدنی مناطق شهرداری تهران بودند که توسط نمونه گیری غیرتصادفی به شیوه هدفمند تا رسیدن به اشباع نظری انتخاب شدند. داده ها توسط مصاحبه های عمیق و نیمه سازمان یافته گردآوری و به منظور سنجش اعتبار ابزار، از مقبولیت، انتقال پذیری و تأیید پذیری استفاده شد. تحلیل اطلاعات طی سه مرحله کدگذاری (باز، محوری و انتخابی) صورت پذیرفت. با استفاده از تکنیک کدگذاری باز، 108 مفهوم اولیه تعیین و با دسته بندی این مفاهیم 89 مقوله فرعی شکل گرفت و در کدگذاری محوری، پیرامون 7 مقوله اصلی دسته بندی صورت گرفت. عوامل فردی، عوامل سازمانی، نظام آموزش، چشم انداز سازمان، ارزشیابی و مدیریت عملکرد، شرایط محیطی و شرایط فرهنگی به عنوان عوامل اصلی توسعه مسیر شغلی در مدیران تربیت بدنی شهرداری تهران می باشند. بر اساس این مدل می توان فرآیند توسعه مسیر شغلی در مدیران تربیت بدنی را تحلیل کرد و مفاهیم توسعه مسیر شغلی منتج از این پژوهش می تواند بر عملکرد نهایی شهرداری در راستای دستیابی به توسعه مدیران و اهداف متعالی سازمانی تاثیر داشته باشد.

هدف پژوهش تبیین اثر بازاریابی اجتماعی بر ایجاد انگیزه مشارکت ورزشی سالمندان استان آذربایجان شرقی بود. جهت گیری اصلی پژوهش کاربردی به روش کمّی با رویکرد قیاسی از نوع توصیفی همبستگی مبتنی بر معادلات ساختاری و به صورت پیمایشی اجرا شده بود. جامعه آماری پژوهش سالمندان ورزشکار استان آذربایجان شرقی در سال 1400 بودند، بر اساس حجم منطقی نمونه مورد نیاز در مدل یابی معادلات ساختاری 200 نفر به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شد. ابزار اندازه گیری پرسشنامه محقق ساخته 45 گویه ای، حاوی متغیر پیش بین؛ بازاریابی اجتماعی در برگیرنده رفاه فردی 5 سؤالی و رفاه اجتماعی 5 سؤالی و متغیر ملاک انگیزه مشارکت ورزشی شامل آمادگی جسمانی 5 سؤالی، انگیزه اجتماعی6 سؤالی، شناختی6 سؤالی، چالشی6 سؤالی، مشارکتی5 سؤالی، پزشکی7 سؤالی بود. روایی محتوایی پرسشنامه با محاسبه میانگین واریانس استخراج شده در جامعه و ارزیابی بیرونی مدل با توجه به ضرایب آلفای کرونباخ، پایایی ترکیبی مورد مطالعه و تأیید قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. به منظور تأیید و برازش مدل از روش تحلیل عاملی تأییدی از طریق نرم افزار Spss20 و Lisrel8.5 استفاده شد. نتایج نشان داد بازاریابی اجتماعی بر شش بُعد انگیزه مشارکت ورزشی؛ آمادگی جسمانی، انگیزه اجتماعی، شناختی، چالشی، مشارکتی، پزشکی تأثیر مثبت معناداری دارد.