امیر حمزه سبزی

هدف این پژوهش، تبیین الگوی ارتباطی سلامت معنوی با اخلاق حرفه ای در مربیان ورزشی بود. 185 مربی (117 مرد و 68 زن ، میانگین سنی 57/41 سال و میانگین سابقه مربیگری 27/15 سال) از رشته های ورزشی مختلف با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و پرسش نامه سلامت معنوی (اله بخشیان و همکاران، 1389) و پرسش نامه اخلاق حرفه ای مربیان ورزشی را (عیدی و همکاران، 1395) تکمیل کردند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیره و مدل یابی معادلات ساختاری در سطح اطمینان 95 درصد تحلیل شدند. نتایج نشان داد که ابعاد و سطح کلی سلامت معنوی دارای روابط دوسویه معنادار و مثبت با ابعاد و سطح کلی اخلاق حرفه ای بودند. مطابق نتایج تحلیل رگرسیون، به ترتیب فلسفه مربیگری (6/17 درصد)، قانون مداری (8/16 درصد)، استفاده از خرد جمعی (8/14 درصد)، احترام به ارزش ها و هنجارها (1/14 درصد)، روابط انسانی (3/13 درصد) و علاقه مندی به حرفه (6/11 درصد) توسط ابعاد سلامت معنوی تبیین شدند. ابعاد سلامت معنوی درمجموع 1/26 درصد از تغییرات سطح کلی اخلاق حرفه ای را در مربیان ورزشی تبیین کرد. درنهایت، نتایج مدل یابی معادلات ساختاری بیانگر وجود ارتباط چندگانه معنادار و مثبت بین ابعاد سلامت معنوی و اخلاق حرفه ای بود. یافته های پژوهش حاضر پیشنهاد می کند که ازطریق ارتقای سلامت معنوی می توان سطح اخلاق حرفه ای را در مربیان ورزشی بهبود بخشید.

هدف این پژوهش، تعیین تأثیر آموزش براساس تربیت بدنی رشدی بر سطوح اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی دانش آموزان بود. تعداد 40 دانش آموز پسر (هفت تا 10 سال) مبتلا به اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی، درقالب یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون، از مدارس ابتدایی شهر گرگان در سال تحصیلی 95-1394 انتخاب شدند، به صورت تصادفی در دو گروه (تجربی و کنترل) جای گرفتند و در یک دوره سه ماهه آموزش براساس تربیت بدنی رشدی (دو جلسه یک ساعتی در هفته) شرکت کردند. مداخله شامل آموزش و تمرین مهارت های حرکتی بنیادی و مؤلفه های آمادگی جسمانی مطابق با استانداردهای تربیت بدنی رشدی برای رده سنی مربوط بود که درقالب بازی برای تأمین نیازهای جسمانی، شناختی و حرکتی گنجانده شد. سطوح اختلال با استفاده از فرم کوتاه مقیاس درجه بندی والدین کانرز و مصاحبه های تشخیصی اندازه گیری شدند و داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس در سطح اطمینان 95 درصد تجزیه وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که پس از کنترل سطوح پیش آزمون، مشکلات سلوک، مشکلات اجتماعی، اضطراب- خجالتی، روان تنی و نمره کلی اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی گروه تجربی، در پس آزمون به طور معناداری پایین تر از گروه کنترل قرار دارند. براساس یافته های پژوهش حاضر، یک دوره سه ماهه آموزش براساس تربیت بدنی رشدی در کاهش نشانگان اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی در دانش آموزان پسر اثربخش است و می تواند به عنوان یک مداخله مناسب به کار گرفته شود.