شناخت توانمندی و قابلیت های منابع انسانی ازجمله مهم ترین عوامل تأثیرگذار بر راهبردهای سازمان می باشند. خلاقیت به عنوان یکی از عوامل مهم پیشرفت بشریت محسوب گردیده و منابع انسانی خلاق، تیزهوش و صاحبان اندیشه های بدیع، باعث تغییر، تحول و پویایی سازمان می گردند. تأثیرگذاری مؤلفه های گوناگون از قبیل موفقیت آموزشی، رشد و توسعه، شغل و رفاه در خلاقیت موردپژوهش محققان بوده است. بر این اساس، مقاله حاضر با توجه به مطالعه مبانی نظری خلاقیت، نخبگی، آموزش و نظریه های موجود در این حوزه، به بررسی میزان تأثیرپذیری متقابل خلاقیت و ارزیابی های آموزشی در بین دانشجویان دانشگاه علوم و فنون هوایی شهید ستاری پرداخته است. پژوهش از نوع کاربردی- توسعه ای و با روش توصیفی- تحلیلی بوده و تجزیه وتحلیل نتایج و داده ها با بهره گیری از بسته نرم افزار آماری SPSS صورت گرفته است. جامعه آماری را 87 دانشجوی در سال های تحصیلی مختلف و 21 نفر از اساتید دانشگاه علوم و فنون هوایی شهید ستاری، تشکیل داده اند. پرسش نامه مورداستفاده در این پژوهش از آزمون تفکر خلاق تورنس (آزمون CT) بهره برده شده است. نتایج مقاله حاکی از این است که بین میزان خلاقیت و ارزیابی آموزشی جامعه آماری پژوهش رابطه معناداری وجود ندارد.