تابع عرضه خانه داری زنان متأهل در شهر تهران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در نظریه اقتصادی متعارف، به تولید خانگی و خدمات ارائه شده در داخل خانوار چندان توجه نمی شود، زیرا آنچه در خانوارها تولید و مصرف می شود ارزش اقتصادی ندارد و در محاسبات ملی اقتصادی وارد نمی شود. این در حالی است که خانواده محل شکل گیری بسیاری از کالاها و خدمات ارزشمند است که در تعیین رفاه مردم جامعه نقشی برجسته دارند و زنان در کانون این بحث اند. از این رو، در این مقاله برای تحلیل فعالیت مهم و ارزشمندی با نام «خانه داری»، الگویی جایگزین ارائه می شود که با خصوصیات خانواده ایرانی کمی سازگارتر است. در این تحقیق، از روش پیمایشی و مطالعه میدانی استفاده شده است. روش جمع آوری اطلاعات مبتنی بر نمونه گیری تصادفی ساده از زنان متأهل و مراجعه به واحدهای انتخابی بوده است. بر این اساس، تابع عرضه خانه داری که از الگو به دست می آید، با استفاده از نمونه ای شامل 409 زن متأهل ساکن شهر تهران با دست کم 35 سال، بر اساس الگوی رگرسیونی سانسور شده، با در نظر گرفتن توزیع لجستیک برای جزء خطای رگرسیون و به روش حداکثر راست نمایی تخمین زده شده است. نتایج از این حکایت دارد که درآمد، آموزش، اشتغال و سن زنان و همچنین درآمد خانواده و مدت زندگی زناشویی همگی بر میزان خانه داری زنان اثر منفی دارند، اما تعداد فرزندان اثر مثبت را نشان می دهد.Housework supply function of married women in Tehran
Conventional economic theory neglects home production and provides services within household because what is produced and consumed within households has not economic value and hence does not enter the national accounts. The main reason of such ignorance is that the home products are not transmitted from market. The history of this viewpoint dates back to the advent of industrialization into the capitalism. Family is a framework for preparation of many worthy commodities in which welfare of individuals is determined while women attend the core of this process. Some economists in the second half of the twentieth century attempted to incorporate housework into the neoclassical theory of labor-leisure choice. Accordingly, this paper also presents an alternative model to analyze such valuable activity called "housework" in which characteristics of Iranian family is more compatible including evident implications. The model leads to a supply function of housework that represents the housework as a negative function of female's wage rate and a positive function of husband's wage and the wife's share from husband's earnings. The method of research is gathering data of married women and analyzing evidence according to econometric equations. These data have been gathered by questionnaire. The housework supply function has been estimated by using a sample that includes 409 married women who reside in Tehran and are at least 35 years old. The estimation is based on logistic distribution function and Maximum Likelihood method. Results suggest that earnings, education, employment and age of women besides family income and marriage duration have negative effect on housework but number of children shows positive impact. As a whole, factors that make market opportunities more attractive tend to lessen the time devoted to housework and vice versa.