تعلیم و تربیت در راستای همزیستی مسالمت آمیز عادلانه: بررسی هدفی تربیتی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در این مقاله، همزیستی مسالمت آمیز به عنوان هدفی تربیتی معرفی شده که از حمایت سه مبنای علمی و یافته های پژوهشی، مبنای فلسفی-تربیتی عملگرایی، و مبنای اسلامی برخوردار است. در مقاله ی حاضر، الگویی کامل تر از همزیستی، یعنی همزیستی مسالمت آمیز عادلانه به مثابه هدفی تربیتی ارایه شده که متناسب با نظام آموزشی و فرهنگ کشورمان است. اجزاء یا چارچوب این هدف را به لحاظ مفهومی، تعلیم و تربیت در راستای همزیستی حداقلی عادلانه، سازش عادلانه میان گروه ها، همزیستی حداکثری عادلانه و تعلیم و تربیت در راستای ایجاد جامعه متعادل تشکیل می دهد که در هر چهار مرحله، بر تغییر، اصلاح، یا شکل دادن ذهنیت روانی-اجتماعی افراد و گروه ها در جهت همزیستی، و آموزش در راستای پذیرش وجود و حقوق دیگران، و نهایتاً آموزش و جلب توجه برای تلاش در جهت تحقق زیست مسالمت آمیز عادلانه تأکید شده است. در مرحله آموزش همزیستی، درونی سازی ارزش ها، مهارت ها و رفتارهای همزیستی مسالمت آمیز عادلانه فرایندی است که طراحان و مجریان برنامه ها باید در آن مسیر بکوشند.An investigation into the development of peaceful and just coexistence as an educational goal
In the “Decade of culture of peace” (2001-2010), international thinker and institutions have with a positive outlook, deemed access to coexistence the duty of different social groups and institutions and introduced coexistence as a legitimate educational goal as a way to boost social cohesion. In this article peaceful coexistence is construed as an educational goal with roots in scientific/ philosophical, pragmatic and Islamic ideas. In this article a more comprehensive idea of coexistence, i.e. peaceful and just coexistence, is advocated, which is more compatible with our country ’ s educational system and Islamic culture. Conceptually, the ramifications of this goal constitute an educational continuum of activities covering training and education toward, as first step, a minimal peaceful and just coexistence, moving toward developing a just compromise among groups. a second step, maximal peaceful and just coexistence and balanced society in the third and fourth stages, respectively. In all the four stages, emphasis is laid on change, reform and shaping the socio-psychological repertoire of individuals and groups and education them to accept the existence of other groups and their rights. These activites are hoped to pave the way for a permanent peaceful and just (i.e. free and unimposed) socio-cultural coexistence. At the training stage, internalization of valses and the development of social skills and behaviors should receive the most attention on the part of both curriculum developers and practitioner.
تبلیغات
