هدف: با ظهور حوزه اقتصاد دانش، دارایی های فیزیکی جای خود را به سرمایه انسانی، به عنوان منبع استراتژیک مهم در شرکت ها دادند. نیروی کار شرکت، یکی از منابع و دارایی های مهم نامشهود شرکت محسوب می شود که بر فرایند خلق ارزش برای شرکت تأثیر مستقیمی دارد. از سوی دیگر مدیران، به ویژه مدیرعاملان، در اداره شرکت نقش مهمی را ایفا می کنند. از این رو، در پژوهش حاضر، به بررسی رابطه قدرت مدیرعامل با بهره وری نیروی کار شرکت پرداخته شده است. روش: در پژوهش حاضر، جامعه ای متشکل از 104 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، طی سال های 1390 تا 1397 انتخاب شد و فرضیه های پژوهش با بهره گیری از مدل های رگرسیون چندگانه مبتنی بر تکنیک داده های ترکیبی آزمون شدند. یافته ها: نتایج پژوهش، رابطه مثبت میان قدرت مدیرعاملان و بهره وری نیروی کار حکایت می کند. به بیان دیگر، مطابق با نظریه تورنمنت، بهره وری نیروی کار، در شرکت هایی که مدیرعاملان قدرتمندتری دارند، بیشتر است. همچنین نتایج نشان داد که قدرت مدیرعامل با اثربخشی نیروی کار رابطه مثبت و با هزینه نیروی کار رابطه منفی دارد؛ به این معنا که مدیرعاملان قدرتمندتر، اثربخشی نیروی کار را افزایش و هزینه نیروی کار را کاهش می دهند. افزون بر این، نتایج تحلیل های تکمیلی نشان داد که نتایج پژوهش به تغییر شیوه برآورد حساس نیست و مستحکم است. نتیجه گیری: با توجه به نظریه تورنمنت، مدیرعاملان قدرتمند، بهترین نیروی کار هستند و در مقایسه با سایر کارمندان پاداش بیشتری از عملکرد خود دریافت می کنند، از این رو، تفاوت شایان توجه در میزان پرداخت، در نیروهای کار رده پایین تر شود انگیزه ایجاد کرده و به آن ها در تلاش و عملکرد بهتر برای تحصیل ارتقای شغلی کمک می کند و این امر موجب می شود که بهره وری نیروی کار شرکت افزایش یابد.
