یکی از مراحل مهم فرایند برنامه‌ریزی، ارزیابی است که این امر به بهینه‌کردن برنامه‌ها، تصمیم‌سازیها و سرانجام به امکانپذیری و واقعگرایی برنامه‌ها کمک می‌کند. عدم توجه به این مسأله در دهه‌های گذشته هزینه‌های سنگین اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی بر پیکره جامعه اسلامی وارد ساخته است، به طوری که مدیریت کشور را با تصمیم‌گیریهای نابهینه رو‌به‌رو کرده است. این در حالی است که با توجه بیشتر به این مسأله و نهادینه‌کردن آن میتوان مانع افزایش این هزینه‌ها شد و در این میان ارزیابی عملکرد سازمانهای دولتی می‌تواند در بهینه‌سازی تصمیمها و افزایش رضایت مردم نقش مهمی را ایفا کند. در این تحقیق برای دادن پاسخ کارشناسی به هزینه‌های تحمیل شده ناشی از وجود حلقه‌های گمشده ارزیابی در مدیریت برنامه‌ریزی کشور، یکی از سازمانهای دولتی که سابقه‌ای طولانی در عرصه خدماترسانی به روستاها دارد، به نام مجتمعهای خدمات بهزیستی روستایی مورد ارزیابی قرار گرفته و تلاش شده است تا عوامل مؤثر در عملکرد آنها از جنبه‌های مختلف شناسایی شده و چارچوب مناسبی برای ارزیابی عملکرد آنها ارائه شود. به این منظور در این که یکی از روشهای جدید در ادبیات توسعه تحقیق با روش ارزیابی مشارکتی روستایی(PRA) و برنامه‌ریزی است، عملکرد مجتمعهای بهزیستی روستاهای کورده، امام تقی و دهشک شهرستان مشهد از نظر روستاییان و کارکنان مجتمعها ارزیابی شد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که عوامل مختلف اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و سازمانی در عملکرد مجتمعهای بهزیستی مؤثر می‌باشند.
