پس از وقوع رکود بزرگِ آمریکا در سال 1929، آثار هنرمندان و در بطن آن عکاسان مستند و همچنین آثار عکاسان مستند برجسته ی «اداره ی حفاظت از مزارع»، که از آن جمله می توان از دوروتیا لانگ و واکر اونز نام برد، دستخوش تحولاتی عمیق شدند. هدف از انجام این پژوهش، مطالعه و شناسایی تأثیر رکود بزرگ بر آثار عکاسی مستند دوروتیا لانگ و واکر اونز است. روش انجام پژوهش از منظر هدف، بنیادی و از منظر شیوه ی انجام، تاریخی-توصیفی است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که رکود بزرگ بر عکاسی مستند دوروتیا لانگ و واکر اونز تأثیر گذاشته است و آنان سیمای زمانه ی خود را در قالب سبک وحدت یافته ای از مدرنیسم و رئالیسم با ثبت مؤلفه های رکود بزرگ که شامل: فقر، بیکاری، مهاجرت، استثمار و شکست آرمان های سرمایه داری است، به تصویر کشیده اند. آثار لانگ جملگی، خطابی، انگیزاننده و فریادی از سر رنج و دعوت به عمل در جهت اصلاحات اجتماعی است و آثار اونز با به تصویر کشیدن زندگی بومی آمریکایی در قالب محیط زیست انسانی از نمادها و نشانه ها در بازنمایی واقعیت دوره ی خود در راستای حمله ای فاقد هر گونه خوش بینی به نظام موجود بهره گرفته است.
