پژوهش حاضر باهدف مقایسه کیفیت زندگی و جهت گیری زندگی والدین کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر و عادی انجام شد. پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. جامعه موردپژوهش والدین تمامی دانش آموزان مدارس استثنایی و عادی منطقه تبادکان مشهد در سال تحصیلی 1397-1398 بودند که نمونه ای شامل 60 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (2000) و مقیاس جهت گری زندگی شی یر و کارور (1985) بود. تحلیل داده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و آزمون میانگین، انحراف معیار و تحلیل واریانس چندمتغیره انجام شد. نتایج نشان می دهد که بین نمرات دو گروه والدین کودکان عادی و کم توان ذهنی آموزش پذیر در نمرات مربوط به کیفیت زندگی و جهت گیری زندگی تفاوت معناداری وجود دارد (0/01>P). لذا نتایج نشان داد که مادران کودکان کم توان ذهنی از کیفیت زندگی و نگرش خوش بینانه ی پایین تری به نسبت مادران کودکان عادی برخوردار هستند.