تأثیر کاربردهای پداگوژیکی فناوری اطلاعات و ارتباطات بر خودتنظیم گری دانشجویان تحصیلات تکمیلی با نقش میانجی خودکارآمدی (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

این پژوهش به بررسی کاربردهای پداگوژیکی فناوری اطلاعات و ارتباطات بر خودتنظیم گری با نقش میانجی خودکارآمدی در دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه سیستان و بلوچستان می پردازد. برای دستیابی به این هدف از روش پژوهش همبستگی استفاده شده و در جامعه ای حدود 3000 نفراز دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه سیستان و بلوچستان در سال 1397و  با نمونه 248 نفری مطابق با جدول مورگان به صورت روش تصادفی ساده، اجراشده است. ابزار تحقیق سه پرسشنامه کاربرد پداگوژیکی فناوری اطلاعات و ارتباطات کارلس و ایسیفو (2015)، خودکارآمدی و خودتنظیمی فناوری سنکبیل و ایهمی (2017) می باشد که روایی تأییدی و پایایی هر سه ابزار مناسب گزارش شده و برای تجزیه وتحلیل داده ها  از نرم افزار لیزرل و مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج حاکی از اثر مستقیم و غیرمستقیم کاربرد پداگوژیکی فناوری اطلاعات و ارتباطات بر خودکارآمدی و خودتنظیمی است. همچنین خودکارآمدی بر خودتنظیمی تأثیر مستقیم دارد؛ بنابراین، کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات نقش سازنده ای در یاددهی و یادگیری از طریق خودتنظیمی و خودکارآمدی دارد و خودکارآمدی منجر به خودتنظیمی فناوری در یادگیرندگان خواهد شد.