نگرانی و حمایت اجتماعی در نوجوانی (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

این پژوهش با هدف شناخت رابطة نگرانی و حمایت اجتماعی در دورة نوجوانی انجام شد. گروه نمونه شامل 570 دانش آموز (292 دختر، 278 پسر؛ میانگین سنی= 85/16) بود. شرکت کنندگان، پرسشنامة حمایت اجتماعی کودکان و نوجوانان (طهماسیان، 1384) و پرسشنامة نگرانی پن استیت (مایر و دیگران، 1990) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی و رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که بین احساس نگرانی و حمایت اجتماعی در دختران و پسران و پایه های مختلف تحصیلی رابطة معنادارِ منفی وجود دارد. با افزایش حمایت اجتماعی، نگرانی در نوجوانان کاهش می یابد و با کاهش حمایت اجتماعی، نگرانی افزایش می یابد. همچنین، حمایت اجتماعی می تواند 14٪ از واریانس نگرانی را در نوجوانان تبیین کند. این یافته ها حاکی از آنند که حمایت اجتماعی می تواند عامل حفاظت کننده ای در مقابل نگرانی در سنین نوجوانی باشد. افزون بر این، خانواده و همسالان می ت وانند در برنامه های پیشگیرانه و درمانی برای کاهش و درمان نگرانی، تأثیرگذار باشند.