هدف پژوهش حاضر، مقایسه مداخله های مربی محور و والدین محور بر رشد مهارت های حرکتی کودکان هفت تا 10 سال با اختلال هماهنگی رشدی بود. تعداد 84 کودک دختر و پسر از هشت مدرسه ابتدایی مناطق چهار، هشت و 13 تهران که توسط پرسشنامه اختلال هماهنگی رشدی دارای اختلال تشخیص داده شده بودند، به صورت تصادفی در سه گروه مداخله مربی محور، مداخله والدین محور و کنترل قرار گرفته و دو گروه تجربی به مدت 12 هفته، 36 جلسه، هر جلسه 45 دقیقه، مهارت های مربوطه را تمرین کردند. تمامی شرکت کنندگان قبل و بعد از مداخله توسط مجموعه ارزیابی حرکتی کودکان- نسخه دوم مورد آزمون قرار گرفتند. تحلیل نتایج با آزمون های مانکوا و آنکوا مشخص ساخت هر دو گروه تجربی به شکل معناداری در نمره کل رشد حرکتی (05/0p≤) و مؤلفه های آن (چالاکی دستان، تعادل، هدف گیری و دریافت) نسبت به گروه کنترل نمره بهتری داشتند (017/0p≤) و البته گروه مربی محور در مؤلفه هدف گیری و دریافت نسبت به گروه والدین محور عملکرد بهتری داشت (05/0p≤) که به تأثیر مثبت محیط گروهی اشاره می کند. به طور خلاصه، هرچند هر دو مداخله به بهبود رشد حرکتی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی کمک می-کنند، اما مداخله مربی محور در برخی عوامل رشد مهارت های حرکتی فواید بیشتری دارد.
