به کارگیری نوروفیدبک در ارتقا عملکرد ورزشی به سرعت روبه رشد است. هدف پژوهش حاضر اثر تمرین نوروفیدبک بر عملکرد حرکتی و فرایند حرکتی هشیار بازیکنان ماهر دارت بود. آزمودنی ها 20 بازیکن مرد ماهر دارت بودند. اجرای این پژوهش شامل 5 مرحله پیش آزمون، تمرینات نوروفیدبک و پس آزمون اول، آزمون تحت فشار و پس آزمون دوم بود. دوره تمرینات نوروفیدبک شامل تمرین بازداری باند فرکانسی آلفا(8 تا 12 هرتز) در جایگاه اف 4 بود. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و روش آماری آزمون تحلیل واریانس مرکب استفاده شد. نتایج نشان داد مقادیر فرایند حرکتی هشیار برای گروه تمرین نوروفیدبک در مرحله پس آزمون اول(001/0=p) و آزمون تحت فشار(001/0=p)کاهش یافته است، اما در گروه کنترل این کاهش مشاهده نشد(83/0=(P. امتیازات پرتاب دارت برای گروه نوروفیدبک و کنترل در مرحله پس آزمون اول به نسبت پیش آزمون افزایش یافته بود(001/0=p)، اما تنها گروه نوروفیدبک(001/0=(P توانست این افزایش را در آزمون تحت فشار حفظ کند. یافته ها نشان می دهد تأثیری بین تمرینات نوروفیدبک، فرایند حرکتی هشیار و عملکرد ورزشی وجود دارد. به عبارت دیگر، تمرینات نوروفیدبک از طریق کاهش فرایند حرکتی هشیار منجر به عملکرد حرکتی مطلوب می شود و حس خودکاری را در ورزشکار ایجاد می کند.
