پژوهش حاضر به بررسی تأثیر متغیرهای اصلی و غیراصلی شایستگی بین فرهنگی بر آمادگی مدیران برای تغییر سازمانی می پردازد. جامعه آماری پژوهش شامل مدیران عالی، میانی و عملیاتی شرکت ها بین المللی در استان فارس می باشد. روش تحقیق آن از نوع پیمایشی تحلیلی است. روش نمونه گیری، تصادفی ساده است که شامل 185 نفر از اعضای جامعه موردنظر می شود. ابزار سنجش پژوهش حاضر، پرسشنامه استاندارد است و داده های گردآوری شده از روش حداقل مربعات جزئی مدل (PLS-SEM) به وسیله نرم افزار SMART-PLS2 تجزیه وتحلیل شده است. طبق نتایج به دست آمده، عوامل اصلی و غیراصلی شایستگی بین فرهنگی بر آمادگی مدیران برای تغییر، تأثیر مثبت و معنی داری دارند. این بدان معناست که عوامل اصلی و غیراصلی شایستگی بین فرهنگی شامل: قابلیت های شناختی، توانایی های عاطفی، مهارت های رفتاری، تجربه چندفرهنگی، سطح مدیریت، نوع مدیریت و آموزش بین فرهنگی از ملزومات آمادگی مدیر برای تغییر در کسب وکارهای بین الملل است.
