هدف این پژوهش بررسی اثربخشی برنامه روان آموزشگری مبتنی بر روی آورد سیستمی-رفتاری گاتمن بر بهبود دل زدگی زناشویی و باورهای ارتباطی غیرمنطقی زنان متأهل با نگرش به خیانت زناشویی بود. اﻳﻦ پژوهش از ﻧﻮع نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-ﭘﺲآزﻣﻮن با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل زنان مراجعه کننده به مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره مهرآیین شهر تهران در سال 1397 بودند. 30 نفر زن به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت هفت نشست 120 دقیقه ای برنامه روان آموزشگری مبتنی بر روی آورد سیستمی-رفتاری گاتمن را آموزش دیدند. سپس از آن ها پس آزمون گرفته شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های دل زدگی زناشویی پاینز (2003)، پرسشنامه باورهای ارتباطی غیرمنطقی آیدلسون و اپستاین (1982) و پرسشنامه نگرش به خیانت زناشویی واتلی (2008) استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیره در سطح معنی داری کمتر از 0/05 و نرم افزار SPSS نسخه 24 صورت گرفت. بررسی های آماری نشان داد که دل زدگی زناشویی و باورهای ارتباطی غیرمنطقی پس از برنامه روان آموزشگری مبتنی بر روی آورد سیستمی-رفتاری گاتمن در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافته است (0/05>P). بر اساس یافته های این پژوهش برنامه روان آموزشگری مبتنی بر روی آورد سیستمی-رفتاری گاتمن می تواند شیوه مناسبی برای کاهش دل زدگی زناشویی و باورهای ارتباطی غیرمنطقی زنان متأهل با نگرش به خیانت زناشویی باشد.
