هدف:بررسی نقش تعدیل گر سرمایه معنوی در رابطه بین سرمایه اجتماعی و سرمایه روان شناختی در میان کارکنان دانشگاه مازندران بوده است. روش:پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی؛ از حیث روش گردآوری داده ها، پیمایشی و از لحاظ روش آزمون فرضیات از نوع همبستگی است. جامعه آماری 320 نفر از کارکنان دانشگاه مازندران می باشند که بر اساس جدول کرجسی و مورگان، 175 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و سنجش شدند. پرسشنامه مورد استفاده در سرمایه اجتماعی، ناهاپیتوگوشال(۱۹۹۸) و دارای سه بُعد ساختاری، ارتباطی و شناختی است. برای سنجش سرمایه روان شناختی از پرسشنامه لوتانزو همکاران(2004) شامل چهار مؤلفه باور به کارامدی، تاب آوری، امیدواری و خوش بینی، استفاده شد. برای سنجش سرمایه معنوی نیز از پرسشنامه سرمایه معنوی توسط گل پرورو همکاران(۱۳۹۴) استفاده شده است. برای بررسی مدل مفهومی از روش معادلات ساختاری و از نرم افزار اسمارت پی.ال.اس استفاده شده است. یافته ها:فرضیه تأثیر سرمایه اجتماعی بر سرمایه روان شناختی و فرضیه نقش تعدیل گری سرمایه معنوی در رابطه میان سرمایه روان شناختی و سرمایه معنوی تأیید شدند. نتیجه گیری:بالا بودن میزان سرمایه اجتماعی و سرمایه معنوی باعث بروز رفتارهای مثبت و تضعیف رفتارهای مخرّب در سازمان می شود.
