این پژوهش بمنظور ارزیابی و اولویت بندی کیفیت آموزشی از نظر اعضای هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی شیراز با استفاده از ابزار شش سیگما و رویکرد حل مسأله انجام شد و به ارزیابی و اولویت بندی شاخص های پنج گانه یعنی؛ تعریف، اندازه گیری، تجزیه و تحلیل، بهبود، کنترل در سال تحصیلی90-89 پرداخته است. با توجه به ماهیت موضوع و اهداف، روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی بوده است. جامعه مورد نظر در این پژوهش 307 عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد شیراز می باشد. با استفاده از جدول مورگان حجم نمونه برابر 169 نفر می باشد که بصورت نمونه گیری طبقه ای نسبی از جامعه مورد نظر انتخاب گردیدند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه محقق ساخته جهت سنجش کیفیت آموزشی با استفاده از ابزار شش سیگما و رویکرد حل مسأله می باشد که شامل 54 پرسش می باشد و بر اساس پنج شاخص و مفاهیم و تعاریف هر یک از شاخص ها طراحی شده است. پس از تعیین روایی صوری به وسیله چند تن از اعضای هیأت علمی دانشگاه مذکور، بمنظور سنجش روایی محتوایی پرسشنامه و ابعاد آن از روش تحلیل گویه استفاده شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرانباخ محاسبه گردید. در تجزیه و تحلیل آماری از آمار استنباطی t-test تک نمونه ای و تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان داد که در ارزیابی و اولویت بندی شاخص های پنج گانه رویکرد حل مسأله پیرامون کیفیت آموزش از دیدگاه اعضای هیأت علمی، بالاترین میانگین را شاخص کنترل (83/2) و کمترین میانگین را شاخص تجزیه و تحلیل (57/2) به خود اختصاص داد و تفاوت معناداری بین این شاخص ها وجود داشت. هم چنین نتایج بیانگر این مطلب می باشد که در این پژوهش همه شاخص ها از سطح کفایت مطلوب به گونه معناداری پایین تر است.
