هدف از تحقیق حاضر شناسایی رابطه مدیریت زمان با تمایل به برنامه ریزی و خلاقیت مدیران و کارکنان وزارت ورزش و جوانان می باشد. روش تحقیق همبستگی بوده و به شکل میدانی صورت گرفته است. جامعه آماری کلیه کارشناسان و مدیران وزارت ورزش و جوانان (90 مدیر و 600 کارمند) می-باشد که براساس جدول مورگان و روش نمونه گیری طبقه ای-تصادفی تعداد 307 نفر (73 مدیر و 234 کارمند) به عنوان نمونه انتخاب شدند. پرسشنامه مدیریت زمان (89/0 =α)، پرسشنامه استاندارد کوئین (81/0 =α) و پرسشنامه خلاقیت شغلی جزنی (76/0 =α) به عنوان ابزار تحقیق استفاده شده است. برای طبقه بندی نتایج آمار توصیفی، آزمون کولموگروف اسمیرنف جهت طبیعی بودن توزیع داده ها و جهت پیدا کردن روابط و پیش بینی متغیرها، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. با توجه به نتایج روابط مثبت و معناداری بین مدیریت زمان و مؤلفه های و تمایل به برنامه ریزی مشاهده شد. به طور مشابه رابطه مثبت و معناداری بین مدیریت زمان و مؤلفه های آن با خلاقیت مشاهده شد. نتایج رگرسیون نشان داد که 28% از واریانس کل تمایل به برنامه ریزی و 7/44% از واریانس کل خلاقیت به مؤلفه های مدیریت زمان مربوط می شود. بر اساس نتایج، ارتباط تنگاتنگی بین چرخه بهره وری زمان با برنامه ریزی و خلاقیت وجود دارد. همچنین برنامه ریزی یکی از مهم ترین فاکتورهای مدیریت زمان است. برنامه ریزی زمان های کاری و امور شخصی نقشی مؤثر در تمایل به برنامه-ریزی و خلاقیت ایفا می کنند. به علاوه زمان بندی امور شخصی روزانه افراد می تواند اهمیت بسیاری در استفاده از زمان در دسترس در طول روز داشته باشد.
