هدف این مطالعه، بررسی موانع توسعه بازی های بومی و محلی از دیدگاه دانشجویان بود. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری تحقیق را دانشجویان تربیت بدنی تشکیل می دادند که در نهایت 151 نفر (دانشجویان دختر و پسر) به صورت تصادفی از 5 دانشگاه به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. پرسشنامه محقق ساخته برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد که روایی صوری و محتوایی آن توسط 12 نفر از متخصصان بررسی و تأیید گردید. ضریب آلفای کرونباخ برای آزمودن پایایی پرسشنامه استفاده شد (86/0=α). از آزمودنی ها خواسته شد تا میزان موافقت خود را در مقیاس لیکرت از 1 (کاملاً مخالفم) تا 5 (کاملاً موافقم) نشان دهند. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش تحلیل عاملی با چرخش متعامد استفاده شد. براساس تحلیل عاملی31 متغیر در شش گروه «مدیریتی، روانی، سازمانی، محیطی، فرهنگی و درون فردی» طبقه بندی شدند. نتایج نشان داد ""گسترش بازی های رایانه ای (94/0±39/4)"" مهم ترین مانع و ""مشکلات جسمی و منع پزشکی (19/1±42/2)"" کم اهمیت ترین آنها بود. یافته ها نشان داد رتبه بندی عواملی که مانع توسعه بازی های بومی و محلی می شود، به ترتیب برابر است با عوامل مدیریتی، سازمانی، فرهنگی، درون فردی، محیطی و روانی. همچنین تحلیل و مقایسه دیدگاه دانشجویانی که نسبت به بازی های بومی و محلی آگاهی داشتند و دانشجویانی که آگاهی نداشتند، نشان داد در عوامل مدیریتی، روانی، سازمانی و محیطی بین دانشجویان تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/0P>)، اما بین عوامل فرهنگی و درون فردی تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0P<). با توجه به یافته های پژوهش، مشارکت مسئولین و حمایت از بازی های بومی و محلی می تواند گامی موثر در توسعه این بازی ها باشد.
