امروزه اعتقاد بر این است که منابع انسانی مهمترین مزیت رقابتی و سرمایه سازمانی است و به همین دلیل بر نقش ارزشمند استعدادها در سازمان تاکید شده و مدیریت مطلوب آنها بسیار مهم و حساس تلقی میشود. با ظهور واژگانی مانند مدیریت استعدادها ما شاهد یک تغییر پارادایماز مدیریت منابع انسانی سنتی به مدیریت منابع انسانی نوینی هستیم که دربرگیرنده توجه به نخبگان سازمانی است. این در حالی است که جذب و نگهداشت استعدادها از گام های اولیه در مدیریت استعدادها محسوب میشوند. هدف از این تحقیق شناسایی و رتبهبندی مهمترین عوامل موثر بر جذب و نگهداشت استعدادهای علمی در دانشگاهها میباشد. این تحقیق از نوع کاربردی و به روش کمی و به شکل توصیفی در دانشگاه تهران انجام شده است. نمونهگیری به روش تصادفی ساده و ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه میباشد. دادههای جمعآوری شده با نرم افزار SPSSتجزیه و تحلیل شده و نتایج نشان میدهد که عامل جو تحقیق و پژوهش بیشترین تأثیرگذاری را در جذب استعدادها در دانشگاه تهران دارد.
