تحقیق حاضر به بررسی رابطه سبکهای یادگیری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه در درس زبان انگلیسی شهر شیراز پرداخته است. روش انجام پژوهش، توصیفی ازنوع پیمایشی می باشد.جامعه آماری در این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر و پسر پایه های اول، دوم و سوم دوره متوسطه شهر شیراز به تعـداد 27000 نفرکه در سال تحـصیلی 88-87 در مدارس این شهر مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش را 392 نفر از دانش آموزان رشته های علوم انسانی، علوم تجربی و ریاضی و فیزیک پایه های اول، دوم و سوم دوره متوسطه ناحیه 2 شیراز بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای مرحله ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه سبک یادگیری هانی و مامفورت و آزمون پیشرفت تحصیلی بود. و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی، میانگین و فراوانی درصدی و از آمار استنباطی رگرسیون چند متغیره، تحلیل واریانس یک راهه و آزمونt مستقل استفاده شد یافته ها نشان داد که: بین سبکهای یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه معنا داری وجود ندارد. بین سبکهای یادگیری و رشته های مختلف تحصیلی، تفاوت معنی دار آماری وجود دارد. تفاوت معناداری بین سبکهای یادگیری دختران و پسران وجود ندارد. تفاوت معناداری در سبکهای یادگیری(عمل گرا ، اندیشه گرا) پایه های دوم و سوم وجود ندارد. اما بین سبکهای یادگیری فعالیت گرا و نظریه پرداز در پایه های تحصیلی دوم و سوم تفاوت وجود دارد.
