شادکامی

مادران کودکان بیش فعال در تعامل با فرزندان شان دچار استرس و افسردگی می شوند. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت های فرزندپروری مثبت بر استرس ادراک شده و شادکامی مادران کودکان بیش فعال بود. روش پژوهش، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه مادران کودکان بیش فعال مدارس ابتدایی دخترانه شهر شهریار در سال تحصیلی 99-1398 تشکیل دادند که تعدادشان 328 نفر بود. 30 نفر پس از رعایت ملاک های ورود و خروج به پژوهش، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب، و به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایشی آموزش مختص گروه خود را در 8 جلسه 2 ساعته دریافت کردند؛ اما اعضای گروه کنترل هیچ آموزشی را دریافت نکردند. ابزارهای اندازه گیری، پرسشنامه های استرس ادراک شده کوهن، و شادکامی آکسفورد بودند. تجزیه و تحلیل یافته ها از طریق آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه گیری مکرر انجام گرفت. میانگین و انحراف معیار متغیرهای استرس ادراک شده و شادکامی گروه آزمایش در پیش آزمون به ترتیب 35/3±67/26 و 70/19±67/99؛ و میانگین و انحراف معیار متغیرهای استرس ادراک شده و شادکامی گروه کنترل به ترتیب 06/4±13/27 و 39/13±80/99 بود. نتایج نشان داد که در پس آزمون، نمره استرس ادراک شده 04/5±87/17 و شادکامی گرو آزمایش 93/8±47/115 در مقایسه با گروه کنترل به ترتیب 68/4±53/28 و 91/12±00/99 کاهش و افزایش پیدا کرده است (001/0>P). همچنین نتایج نشان داد که در مرحله پیگیری، اثر آموزش مهارت های فرزندپروری مثبت بر استرس ادراک شده 92/4±07/18 و شادکامی 90/8±27/115 ماندگار است (001/0>P). طبق نتایج به دست آمده می توان گفت، آموزش مهارت های فرزندپروری مثبت می تواند به عنوان روشی موثر در کاهش استرس ادراک شده و افزایش شادکامی مادران کودکان بیش فعال مورد استفاده قرار گیرد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش ذهن آگاهی بر افزایش شادکامی و خوش بینی دانش آموزان دختر انجام شد. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی بود که به صورت پیش آزمون، پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل اجرا شد. جامعه ی آماری پژوهش را کلیه ی دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی شهر گله دار در سال تحصیلی 1400-1399 تشکیل می دادند، که ابتدا از بین مدارس ابتدایی این شهرستان با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، یک مدرسه انتخاب شده و سپس از میان دانش آموزان این مدرسه، 40 نفر از دانش آموزان بر اساس معیارهای ورود به مطالعه به صورت در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر کدام 20 نفر) به صورت تصادفی قرار گرفتند. برنامه مداخله ای گروه آزمایش (آموزش ذهن-آگاهی) در 8 جلسه 90 دقیقه ای انجام شد. گروه کنترل در این مدت مداخله ای دریافت نکردند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های شادکامی آکسفورد (1989) و خوش بینی شی یر و کارور (1985) استفاده شد. داده ها با استفاده از میانگین، انحراف استاندارد و تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) تجزیه و تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل از نظر شادکامی و خوش بینی تفاوت معنا داری وجود دارد (01/0>P). با توجه به یافته های حاصل از پژوهش می توان بیان کرد که آموزش ذهن آگاهی باعث افزایش شادکامی و خوش بینی دانش آموزان می گردد و می توان از آن به عنوان روشی کارآمد بهره برد.

هدف کلی این پژوهش، اثر 8 هفته تمرین در آب بر شادکامی و امید به زندگانی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود. جامعه آماری این تحقیق شامل زنانی که مبتلا به بیماری ام اس بودند که جهت انجام درمان خود به انجمن بیماران ام اس کرمانشاه مراجعه کرده بودند. تعداد 30 نفر زن به عنوان نمونه بر اساس جدول مورگان انتخاب گردیدند. ابزار جمع آوری اطلاعات در این تحقیق دو پرسش نامه استاندارد شده شادکامی آکسفورد و امید به زندگی بود. روش تحقیق نیمه تجربی و طرح تحقیق پیش آزمون پس آزمون گروه های تصادفی است. داده های به دست آمده از طریق آمار توصیفی از جمله میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی نظیر شاپیرو- ویلک و هم چنین برای مقایسه میانگین های پس آزمون از روش آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج آماری نشان داد که اختلاف معنی داری در شاخص های شادکامی و امید به زندگی قبل و بعد از تمرین در شرکت کنندگان مشاهده نشد.

هدف و زمینه پژوهش: انسجام فرایندی است پویا که در تمایل یک گروه برای وفادار ماندن نسبت به یکدیگر، متحد ماندن در دستیابی به اهداف مؤثر و ارضای نیازهای عاطفی اعضاء را نشان داده می شود و شادکامی بازتابی از این واقعیت است که ما به طور کلی چگونه احساس خوبی داریم. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی شادکامی بر انسجام و عملکرد تیمی فوتبالیست هایباشگاه اروند بندر عباس است روش شناسی: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل 70 نفر از بازیکنان تیم فوتبال باشگاه اروند بندرعباس در سال 1396 است که دارای عملکرد و انسجام تیمی ضعیف بودند. روش نمونه گیری در پژوهش حاضر به این صورت است که در آن 30 نفر از بازیکنان مرد فوتبال تیم اروند که درسال 1396 دارای مشکلاتی در انسجام و عملکرد تیمی بودند و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره کنترل و مداخله مورد آزمایش قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات بر اساس مقیاس انسجام تیمی کارون، وید مایر و براولی (2001) وعملکرد تیمی میچاییل و ست (1997) است. یافته های پژوهش و: نتایج نشان می دهد که تحلیل کواریانس یک طرفه در متغیرهای انسجام تیمی (56/87 = F و 001/0 > P) و عملکرد تیم (94/91 = F و 001/0 > P) معنی دار می باشد. نتیجه گیری: بنابراین نشان داد شادکامی بر انسجام تیمی و عملکرد تیم بازیکنان فوتبال باشگاه اروند بندرعباس موثر است. همچنین نتایج نشان داد شادکامی بر انسجام تیمی بازیکنان فوتبال باشگاه اروند بندرعباس اثر بخش می باشد. بنابراین با توجه به نتایج این پژوهش و اثر مثبت شادکامی بر انسجام و عملکرد تیمی بازیکنان پیشنهاد می گردد در تیم های فوتبال آموزشی این متغیر در فرایند تمرین بکار گرفته شود.

شادکامی در عصر حاضر به یک مسئله مهم و حتی به یکی از ابعاد توسعه اجتماعی تبدیل شده است و زنان به ویژه مادران، نقش مهمی در تأمین این شادکامی در خانواده دارند. بر این اساس هدف پژوهش حاضر، مطالعه نقش زنان سرپرست خانوار در شادکامی خانواده است که به روش کیفی و تکنیک تحلیل محتوا و مصاحبه با 20نفر از زنان سرپرست خانوار در شهر یزد انجام گرفت. از بین یافته های پژوهش، شش مفهوم نهاییِ «نگرش بازاندیشانه، مدیریت اقتصادی زندگی، طردگریزی فعالانه، استیگمای ناشی از فرهنگ، تلاش در جهت توسعه و تعمیق روابط اجتماعی و تمرکز ویژه بر تربیت و رشد همه جانبه فرزندان» به دست آمد. نتایج پژوهش نشان داد که درواقع زنان پژوهش حاضر همه سعی و تلاش خویش را به کار می گرفتند که شادکامی را در بین فرزندان خویش به وجود آورند، مشکلات اقتصادی را مدیریت کنند و با داغ ننگ ناشی از سرپرست خانوار بودن و مشکلات پس از آن کنار بیایند، همچنین در روحیات خویش نوعی بازاندیشی مثبت داشته باشند و با تقویت روحیه خویش، برای شادکامی فرزندانشان تلاش کنند. درواقع آنان به دنبال آن بودند که نگاهی همه جانبه به نیازهای فرزندانشان، ازجمله نیازهای مالی-عاطفی- تعاملاتی، آموزشی، فراغتی داشته باشند که همه این تلاش ها و ایثار مادرانه، تحت عنوان مقوله «والدگری مضاعف» تشخیص داده شد؛ زیرا این زنان بیان می داشتند که بعد از پذیرش نقش سرپرستی خانوار، وظایف پدری و مادری را توأمان انجام می دهند که فراتر از وظایف مادرانگی صرف است. بر اساس نتایج پژوهش، توجه به نیازهای سرپرستان خانوار و توانمندسازی آنان متعاقب آن، بر شادکامی خانواده تأثیر دارد. توجه نهادهای حمایتی و سیاست گذاران اجتماعی- فرهنگی به زنان سرپرست خانوار توصیه می شود.

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی مدیریت استرس برروی شادکامی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرری بود. این پژوهش از نوع مطالعات نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل با گمارش تصادفی بود. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرری به تعداد1685 نفر بود. برای محاسبه حجم نمونه ازفرمولکوهن(1981) استفاده شد، حدود 100دانش آموز انتخاب شدند، تعداد 40 نفر نمونه انتخاب و در دو گروه (20 نفر گروه آزمایش و 20 نفر گروه کنترل) به صورت تصادفی جایگزین شد. به عنوان پیش آزمون انجام شد و گروه آزمایش درمان مدیریت استرس را دریافت نمودند ،سپس پرسشنامه شادکامی به عنوان پس آزمون در هر دوگروه اجرا شد. داده توسط آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.سطوح معنی داری آزمون کلوموگروف-اسمیرنوف برای پیش آزمون وپس آزمون متغیر پژوهش انگیزه پیشرفت بیشتراز 05/0 می باشد درنتیجه بین میانگین گروههای آزمایش وکنترل تفاوت معنی داروجود دارد(05/0p<). نتیجه می شود که آموزش مدیریت استرس مبتنی برمدل شناختی- رفتاری برشادکامی دانش آموزان موثراست.همچنین نتایج پژوهش تاثیرآموزش مدیریت استرس رابه عنوان یکی ازروش های حمایتی درافزایش شادکامی نشان داد.

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی نمایش درمانی (سایکو درام) بر سازگاری اجتماعی و شادکامی دانش آموزان مقطع ابتدایی انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی شهر آق قلا در سال تحصیلی 1400-1399 بود. برای تعیین حجم نمونه 30 نفر دانش آموزان مدرسه دخترانه «کوثر»، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب، و به صورت تصادفی در گروه های گواه و آزمایشی گمارده شدند (گروه آزمایش: 15 نفر/ گروه گواه: 15 نفر). ابزار پژوهش پرسشنامه سازگاری اجتماعی سینها و سینگ (1993) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد هیلز و آرجیل (2002، فرم کودک) بود. برای تحلیل داده ها در سطح توصیفی از میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری و چند متغیری استفاده شد. نتایج تحلیل کورایانس نشان داد که نمایش درمانی (سایکودرام) بر سازگاری اجتماعی و شادکامی دانش آموزان مقطع ابتدایی مؤثر بوده است (01/0>p) ؛ به عبارت دیگر نمایش درمانی باعث افزایش میزان سازگاری اجتماعی و شادکامی دانش آموزان شده است. میزان تأثیر درمان بر سازگاری اجتماعی 87/0 و بر شادکامی 88/0 بود. با توجه به اثربخشی نمایش درمانی (سایکودرام)، از آن به عنوان یک برنامه آموزشی در جهت افزایش سازگاری اجتماعی و شادکامی دانش آموزان مقطع ابتدایی در مدارس پیشنهاد می گردد.

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی ذهن آگاهی بر سازگاری اجتماعی و شادکامی دانش آموزان مقطع ابتدایی انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی منطقه 3 شهر تهران در سال تحصیلی 1400-1399 بود. برای تعیین حجم نمونه 30 نفر دانش آموزان مدرسه دخترانه «معاد»، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب، و به صورت تصادفی در گروه های گواه و آزمایشی گمارده شدند (گروه آزمایش: 15 نفر/ گروه گواه: 15 نفر). ابزار پژوهش پرسشنامه سازگاری اجتماعی سینها و سینگ (1993) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد هیلز و آرجیل (2002، فرم کودک) بود. برای تحلیل داده ها در سطح توصیفی از میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری و چند متغیری استفاده شد. نتایج تحلیل کورایانس نشان داد که ذهن آگاهی بر سازگاری اجتماعی و شادکامی دانش آموزان مقطع ابتدایی مؤثر بوده است (01/0>p) ؛ به عبارت دیگر ذهن آگاهی باعث افزایش میزان سازگاری اجتماعی و شادکامی دانش آموزان شده است. میزان تأثیر درمان بر سازگاری اجتماعی 85/0 و بر شادکامی 83/00 بود. با توجه به اثربخشی ذهن آگاهی، از آن به عنوان یک برنامه آموزشی در جهت افزایش سازگاری اجتماعی و شادکامی دانش آموزان مقطع ابتدایی در مدارس پیشنهاد می گردد.

در این پژوهش تلاش بر این است تا به بررسی تاثیر فضای مجازی بر میزان شادکامی و هوش معنوی دانش آموزان دوره ابتدایی شهر زابل بپردازد؛روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع پیمایشی می باشد.ابزار اندازه گیری در این تحقیق پرسشنامه های استاندارد می باشد،که روایی و پایایی آن ها مورد تایید اساتید متخصص قرار گرفته است ؛ جامعه ی آماری این تحقیق کلیه ی دانش آموزان پسر دوره ابتدایی شهر زابل می باشد که ؛ تعداد کل جامعه آماری 6000 نفر بوده که ؛با استفاده از جدول کرچسی و مورگان 360 نفر از آن به عنوان حجم نمونه آماری انتخاب شد که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک(منظم) حجم نمونه آماری از بین کل جامعه آماری انتخاب شد.ماحصل تحقیق را می توان اینگونه بیان نمود تاثیرات فضای مجازی با هوش معنوی و شادکامی رابطه معناداری وجود دارد.

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان رابطه پاداش بر شادکامی با نقش میانجی درگیری کاری در کارکنان مرکز آموزش جهاد کشاورزی استان تهران صورت پذیرفت. روش: روش پژوهش از نظر هدف؛ کاربردی و از نظر روش اجرا یک تحقیق توصیفی-پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان شاغل در مرکز آموزش جهاد کشاورزی استان تهران در سال 1398 بود که در مجموع 460نفر بودند که تعداد 210 نفر از آن ها بر اساس جدول مورگان و به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه درگیری در کار شافلی و همکاران (2002)، پاداش پاجو و همکاران (2010) و شادکامی در محیط کار آکسفورد (1998) بودند. داده های جمع آوری شده با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری از طریق نرم افزار Smart PLS 3 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که متغیر پاداش با ضریب مسیر 351/0 و مقدار معناداری 640/2 بر شادکامی در محیط کار از طریق نقش میانجی درگیری کاری تاثیر دارد(01/0≥p). نتیجه گیری: باتوجه به یافته های پژوهش؛ مدیریت سازمان می تواند با به کارگیری صحیح و هدفمند مکانیسم های پاداش های مالی و غیر مالی شادکامی در محیط کار را بهبود بخشد و درگیری کاری کارکنان را افزایش دهد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش شادکامی، معنویت و کیفیت مراقبت مادران در پیش بینی اختلالات رفتاری کودکان دبستانی فاقد سرپرست تحت پوشش کمیته امداد فولاد شهر بود. جامعه آزمودنی های پژوهش حاضر شامل کلیه کودکان دبستانی خانواده های فاقد سرپرست تحت پوشش کمیته امداد فولاد شهر در شش ماه اول سال 1400بود. در این پژوهش با توجه به این که تعداد کلیه آزمودنی ها 116 نفر بود و از روش نمونه گیری سرشماری استفاده شد.ابزار اندازه گیری مورد استفاده مقیاس ارزیابی مشکلات رفتاری هیجانی آخنباخ(1991)، شادکامی آکسفورد(1989) و پرسشنامه معنویت پارسیان و دونینیگ(2009) وکیفیت مراقبت مادرانه قنبری، خداپناهی،مظاهری ولواسانی(1390) بود.در این پژوهش، در تحلیل یافته ها، روش های آماری در سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی مورد استفاده قرار گرفته است.داده های پژوهش حاضر به وسیله نرم افزارآماری SPSS-24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که رابطه ساده بین همه متغیرهای پیش بین پژوهش شامل شادکامی، معنویت و ابعاد ان و کیفیت مراقبت و ابعادش به جز بعد حساس بودن و پاسخگویی مادران با اختلالات رفتاری کودکان معنی داروجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که به ترتیب معنویت و کیفیت مراقبت در مادران توانسته اند اختلالات رفتاری در کودکان را پیش بینی کنند. هم چنین نتایج تحلیل رگرسیون با روش ورود نشان داد که شادکامی، بعد خودآگاهی از ابعاد معنویت و ابعاد تعارض و استرس پذیری از ابعاد کیفیت مراقبت در مادران پیش بینی کننده معنی داری برای اختلالات رفتاری در کودکان بوده اند. (01/0>p).

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش نظریه انتخاب بر خودکارآمدی و شادکامی زنان انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل زنان متأهل مراجعه کننده به خانه سلامت منطقه 6 شهر تهران بود که با روش نمونه گیری در دسترس تعداد 30 نفر برای دو گروه آزمایش و کنترل انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه خودکارآمدی شرر و آدامز (1981) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد(1989) و همچنین پروتکل آموزشی نظریه انتخاب به مدت 8 جلسه ی 45 دقیقه ای بود که بر روی گروه آزمایش اجرا شد. پرسشنامه ها در ابتدا و انتهای آموزش اجرا شد و جمع آوری اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS24 و بهره گیری از آمار توصیفی و استنباطی از قبیل آزمون نرمال بودن توزیع داده ها، تحلیل ANCOVA و MANOVA انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد. آموزش نظریه انتخاب بر خودکارآمدی و شادکامی زنان مراجعه کننده به سرای محله منطقه 6، تاثیر دارد(P<0.05).آموزش نظریه انتخاب باعث 79.6 درصد تغییر در نمره های خودکارآمدی و باعث 79.7 تغییر در نمره های شادکامی شد(P<0.05). نتایج پژوهش نشان می دهد که از روش آموزش نظریه انتخاب می توان برای افزایش سطح خودکارآمدی و شادکامی زنان استفاده نمود.

این مقاله با هدف سنجش میزان شادکامی مدرسه ای دانش آموزان ابتدایی شهر تهران انجام شد. جامعه آماری را کلیه دانش آموزان ابتدایی منطقه 15 شهر تهران تشکیل دادند که به روش نمونه گیری در دسترس، 410 دانش آموز مورد بررسی قرار گرفت. پژوهش حاضر، آمیخته از نوع همسوسازی همزمان است. گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه شادکامی مدرسه ای کمالی (1398) و فهرست وارسی محقق ساخته انجام شد. یافته ها نشان داد که در بین شش عامل شادکامی مدرسه ای سه عامل تدریس معلم، دوستان دانش آموز و خود دانش آموز در وضعیت شادکامی نسبتاً رضایت بخشی قرار دارند و سه عامل اجرایی- مدیریتی، فرهنگی و محیطی در وضعیت شادکامی نارضایت بخشی قرار داشته است. مقایسه نتایج همسوسازی نشان داد که در هفت کلاس، نظر دانش آموزان و محقق با یکدیگر مطابقت داشت، در سه کلاس محقق شرایط را بهتر ارزیابی کرده و دانش آموزان شرایط را مناسب ندانستند و در دو کلاس دانش آموزان شرایط را بهتر ارزیابی کرده اند. در مجموع یافته های این پژوهش نشان می دهد که دانش آموزان ابتدایی منطقه 15 از وضعیت شادکامی مدرسه ای نسبتاً متوسطی برخوردارند.  

در عصر حاضر با افزایش جنبش های روان شناسی مثبت تلاش های فراوانی جهت شناسایی عوامل و راهکارهای افزایش شادکامی و سلامت روان صورت پذیرفته است. یکی از این موارد بررسی تأثیر دین و مذهب بر شادکامی است. پژوهش ها در این حوزه از روش ها و حتی نتایج متفاوتی برخوردار بوده اند. پژوهش حاضر در صدد بیان نتایج و جمع بندی دسته ای از پژوهش های صورت گرفته در ایران پیرامون تأثیر دین داری و جهت گیری مذهبی بر شادکامی است. در این مقاله ابتدا با استفاده از کلید واژه های مناسب و جستجو در مرورگر گوگل و سایت های magiran و  iranmedexتعداد قابل توجهی پژوهش یافت شد که با مطالعه حدود 20 مورد از آنها، نهایتاً 10 مقاله که در آنها از پرسشنامه ها و روش های آماری مشابه استفاده شده بود، انتخاب شده و داده های آنها مورد بررسی قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که همبستگی مثبت و رابطه معناداری بین دین داری، نگرش و جهت گیری مذهبی و شادکامی وجود دارد و با افزایش سطح دین داری، نگرش مذهبی و جهت گیری مذهبی درونی، شادکامی فرد افزایش می یابد. در نتیجه یکی از راه حل ها جهت افزایش شادکامی برنامه ریزی و تدوین بسته های آموزشی و فرهنگی جهت تقویت دین داری، نگرش مذهبی و جهت گیری مذهبی درونی است.

امید، به اختیار خود انسان می باشد و از آن جا ناشی می شود که تصمیم بگیرد که هیچ گاه خود را کمتر از موجودی بی همتا و مهم نپندارد. شخص، امید را با تصمیم به داشتن آن به دست می آورد. فقط به سادگی تصمیم می گیرد که دیگر به وسیله ی هیچ چیزی بیرون از وجود خویش، خرد و فرسوده خواهد شد و مسئولیت تغییر زندگی خویش را در صورت نامطلوب بودن، برعهده می گیرد و علیرغم مخاطرات مربوطه این کار را انجام می دهد. یکی از رویداد های مهم دوران زندگی، بازنشستگی می باشد. بازنشستگی و سالمندی مرحله خاصی از زندگی انسان می باشد. بازنشستگی پدیده ای است که با توسعه اجتماعی و صنعتی عصر حاضر اهمیت بیشتری یافته است. تعدادی از افراد در قبال بازنشستگی بازتاب های اضطراب آمیز و افسردگی نشان می دهند و در این میان، افرادی که از سلامتی کافی برخوردار نیستند، نه تنها نگرش مثبتی نسبت به بازنشستگی نداشته بلکه بیشتر ارزیابی های آنان نیز در مورد بازنشستگی منفی است. بازنشستگی به علت غیبت از مزایای مثبت اشتغال شامل ثبات مالی، هدفمندی یا فعالیت اجتماعی می تواند تاثیری مضر بر سلامت روان فرد داشته باشد. با توجه به اینکه بازنشستگی یک فرایند گذرا می باشد و نیاز به سازگاری یافتن دارد و با عنایت به شناسایی متغیرهایی که با بازنشستگی در ارتباطند، در این مقاله قصد داریم به بررسی تاثیر امید درمانی در افزایش یا کاهش تاب آوری و شادکامی بازنشستگان بپردازیم.

تداوم حضور در محیط مدرسه و انگیزه قوی دانش آموزان، جذابیت بالای عوامل مدرسه را می طلبد که بخش مهمی از تحقق این امر بر عهده معلمان مدارس می باشد. هدف اصلی از انجام این پژوهش بررسی رابطه شادکامی و انگیزه پیشرفت در معلمان تربیت بدنی استان سمنان بود. روش پژوهش تحلیلی- توصیفی و از نظر هدف، کاربردی بود. جامعه تحقیق تمامی معلمان زن و مرد استان سمنان در سال تحصیلی 1398-1397 را شامل شد که بر اساس آمار اداره کل آموزش و پرورش استان سمنان تعداد آن ها 229 نفر بود (114 نفر مرد، 115 نفر زن). بر اساس فرمول کوکران 140 نفر( ....مرد و ....زن ) از معلمان به روش طبقه ای- تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های مورد نیاز از پرسشنامه آکسفورد و جهت اندازه گیری سطح شادکامی و پرسشنامه هرمنس جهت سنجش انگیزه پیشرفت استفاده شد. از آزمون کولموگروف اسمیرنوف جهت بررسی نرمال بودن توزیع داده های تحقیق استفاده شد. همچنین، جهت آزمون فرضیه های تحقیق از همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون استفاده شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که مؤلفه های نظیر انگیزه قوی، ادراک پویا از زمان، آینده نگری و رفتار با ریسک پایین بر میزان سطح شادکامی معلمان تربیت بدنی تأثیرگذار بودند. با وجود این، سطح دشواری کار، تمایل به تلاش مجدد، توجه به ملاک و الگو، و عملکرد خوب در کار، تأثیر قابل توجهی بر شادکامی نداشتند. بنابراین، پیشنهاد می شود که با ایجاد محیط نشاط بخش برای معلمان، انگیزه پیشرفت را در آنها ارتقا داد تا امکان رشد و بالندگی در آنها فراهم شود.

هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش واسطه ای خود شفقت ورزی و مثبت اندیشی در رابطه بین سبک های دلبستگی و شادکامی نوجوانان بود. پژوهش حاضر از نظر هدف جز پژوهش های بنیادی و از نظر روش از نوع مطالعات همبستگی (مدل یابی معادلات ساختاری) بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول و دوم شهرستان هلیلان در سال1401-1400 تشکیل دادند که از بین آنها به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای370 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. پرسشنامه های این پژوهش شامل پرسشنامه سبک های دلبستگی بزرگسالان (AAI) سیمپسون (1990)، پرسشنامه خودشفقت ورزی (SCS)نف (2003)، پرسشنامه افکار خودآیند مثبت (ATQ-P) اینگرام و ویسنیکی (1988) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد (OHI) آرگیل و همکاران (1989) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها نشان داد شادکامی با سبک دلبستگی ایمن رابطه مثبت و معنا دار(15/0β=) و با سبک دلبستگی ناایمن رابطه منفی و معنادار (35/0-=β) داشت. از سوی دیگر رابطه شادکامی با سبک دلبستگی ایمن از طریق خودشفقت ورزی و مثبت اندیشی مثبت و معنادار (27/0=β) و با سبک دلبستگی ناایمن منفی و معنادار (22/0-=β) بود. مدل از برازش مطلوب برخوردار بود. می توان نتیجه گرفت که شادکامی به صورت مستقیم و غیر مستقیم از طریق دو متغیر خودشفقت ورزی و مثبت اندیشی با سبک های دلبستگی رابطه دارد. بنابراین خود شفقت ورزی و مثبت اندیشی می توانند در رابطه بین سبک های دلبستگی و شادکامی نقش واسطه ای ایفا کنند.

افزایش زندگی های شهرنشینی و مهاجرت های خواسته یا ناخواسته جمعیت از روستاها به شهرها و افزایش زندگی های آپارتمان نشینی و دوری از محیط های زندگی طبیعی موجب شده است خیل کثیری از کودکان و نوجوانان از بازی های متعارف کوکی فاصله گرفته و متاسفاه افسرده و غمگین شوند در این پژوهش به بررسی مقایسه ای مولفه های شادکامی در مدارس ابتدایی پسرانه شهری و روستایی می پردازیم.جامعه آماری را دانش آموزان پسر پایه ششم روستایی و شهری آموزش و پرورش شهرستان زهک تشکیل داد که با استفاده از فرمول مورگان و کریشی تعداد 60 نفر از آنان با نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. داده های میدانی شادکامی به وسیله پرسشنامه ، شادکامی آکسفورد جمع آوری و مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج به دست آمده، نشان داد شادکامی در دانش آموزان ابتدایی مدارس روستایی بالاتر از دانش آموزان شهری بوده و تفاوت معناداری وجود داشت.

هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر آموزش بهوشیاری بر ارتقاء امید و شادکامی زنان نابارور انجام گرفته است. روش: جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان 25 تا 40 سال بود که با تشخیص ناباروری، در سال 1394 به کلینیک نازایی در شهر تهران مراجعه کرده بودند و 30 نفر به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل گمارده شدند. روش پژوهش، شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. آموزش بهوشیاری در 8 جلسه 150 دقیقه ای به گروه آزمایش ارائه گردید. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه امید اسنایدر (1991) و شادکامی آکسفورد (1989) بودند. یافته ها: یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که تفاوت دو گروه در جامعه متغیرهای وابسته معنادار است (0/05>P). همچنین نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیری نیز نشان داد که آموزش بهوشیاری بر افزایش امید و شادکامی زنان نابارور در مرحله پس آزمون در مقایسه با گروه کنترل موثر بوده است (0/05>P). نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که آموزش بهوشیاری تاثیر معناداری در افزایش امید و شادکامی زنان نابارور دارد.

هدف: یکی از وﻗﺎیﻊ اﺟﺘﻨﺎب ﻧﺎﭘﺬیﺮی کﻪ در زﻧﺪﮔی آدﻣی رخ ﻣیدﻫﺪ ﭘﺪیﺪه ﺳﺎﻟﻤﻨﺪی اﺳ ﺖ و در ﻫﻤه ﺟﻮاﻣﻊ ﺑ ﺸﺮی ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان ﺗﻌﺪاد ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬی از ﺟﻤﻌیﺖ را ﺷﺎﻣﻞ ﻣی ﺷﻮﻧﺪ. بدین منظور پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش گروهی مبتنی بر رویکرد امید درمانی بر شادکامی و بهزیستی روانشناختی سالمندان انجام گردید. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری پژوهش سراهای سالمندان مناطق 1و2 شهر تهران بود، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 30 نفر(از 3 مرکز با میانگین سنی 65 تا70 سال) در پژوهش شرکت کردند و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی ها قبل و بعد از مداخله به پرسشنامه های شادکامی آکسفورد (1989) و بهزیستی روانشناختی ریف (1995) پاسخ دادند. گروه آزمایش تحت آموزش امید درمانی به مدت هشت جلسه 90 دقیقه ای بصورت هفتگی قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت ننمودند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss-19  استفاده گردید و از طریق آزمون آماری کوواریانس چند متغیری داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین نمرات بهزیستی روان شناختی و شادکامی در گروه آزمایش، افزایش معنی داری در مرحله پس آزمون، نسبت به گرول کنترل داشته است. نتایج تحلیل کوواریانس حاکی از آن بود که امید درمانی به شیوه گروهی میزان بهزیستی روان شناختی و شادکامی سالمندان گروه تحت مداخله را در مرحله پس آزمون به طور معناداری افزایش داده بود(01/0>P). نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش گروهی مبتنی بر رویکرد امید درمانی به عنوان یکی از روش های آموزشی توسط مشاوران در سراهای سالمندان دولتی و خصوصی می تواند استفاده شود.