مربیگری

مربیگری به عنوان یک رویکرد هدایت سیستماتیک و یک فرایند راه حل محور است که به مدیران در تقویت یادگیری و تغییر کمک می کند با توجه به اینکه مربیگری یکی از مؤثرترین شیوه های یادگیری و توسعه مهارت ها می باشد. هدف این مقاله شناسایی پیامدهای رفتار مربیگری مدیران از منظر کارکنان شهرداری شهر قم است. این تحقیق از نظر هدف، اکتشافی و از نظر روش گردآوری داده ها کیفی و از تکنیک تحلیل تم است. روش گردآوری اطلاعات میدانی وکتابخانه ای است و ابزار گردآوری اطلاعات مصاحبه نیمه ساختاریافته می باشد. جامعه آماری کارکنان شهرداری شهر قم می باشد. نمونه برداری در این تحقیق از نوع نمونه برداری غیراحتمالی و هدفمند است. جهت تجزیه و تحلیل داده های کیفی در این پژوهش از روش کدگذاری و تحلیل تم استفاده شده است. پس از بررسی ها و تحلیل های صورت گرفته، پیامدهای شناسایی شده برای رفتار مربیگری مدیران به دو دسته ی کلی پیامدهای فردی و سازمانی تقسیم شد. پیامدهای فردی شامل نشاط کارکنان، هوش عاطفی، رضایت شغلی، سرمایه روان شناختی و مدیریت دانش می باشد. همچنین پیامدهای سازمانی شامل رفتار شهروندی سازمانی، بهره وری، رضایت مشتری و آوای سازمانی می باشد.

هدف از تحقیق حاضر، توسعه دانش کاربردی در یک زمینه خاص است؛ این پژوهش- به قصد کاربرد نتایج یافته هایش برای حل مشکلات خاص درون سازمان و سنجش تأثیر مدیریت مربی گری بر عملکرد پایدار- در سازمان هلال احمر استان سیستان و بلوچستان انجام شده است. این تحقیق، از نظر روش گردآوری داده ها، توصیفی- پیمایشی و مقطعی است. جامعه آماری آن، شامل کلیه کارکنان سازمان هلال احمر استان سیستان و بلوچستان می باشد که حجم آن بر اساس اطلاعات ۱۸۵۰ نفر بوده است. روش نمونه گیری ، به صورت تصادفی طبقه ای صورت گرفته و حجم نمونه به کمک فرمول نمونه گیری کوکران با سطح اطمینان ۹۵ درصد و خطای ۵ درصد ۳۱۸ نفر تعیین گردیده است. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه های استاندارد بوده؛ به این صورت که جهت اندازه گیری شدت کوچینگ از طریق یک مقیاس دو ماده ای مربوط به اثربخشی رفتار مربی گری سرپرست و میزان انجام این رفتار، با تطبیق موارد با بازخورد ایلگن و همکاران، عملیاتی شده است. جهت سنجش عملکرد پایدار از پرسشنامه استاندارد (استنیسکی و اربکیوسکاس ، ۲۰۰۹) که شامل 16 گویه می باشد استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها با روش معادلات ساختار نشان داد که مدیریت مربی گری، اثربخشی رفتار مربی گری سرپرست و میزان انجام این رفتار بر عملکرد پایدار تأثیر مثبت و معناداری دارد.

هدف از پژوهش حاضر، شناسایی و تایید مضامین مربیگری ورزش با استفاده از رویکرد آمیخته بود. مشارکت-کنندگان بخش کیفی شامل بیست نفر از مربیان و ورزشکاران بودند که معیارهای خاص پژوهش را داشتند، به صورت هدفمند برای مصاحبه های عمیق انتخاب شدند. داده ها با استفاده از روش تحلیل مضمون تجزیه و تحلیل شد. در مرحله کمی با استفاده از داده های مرحله کیفی پرسشنامه ای تهیه و پس از اخذ تایید روایی محتوایی متخصصان توسط 380 پاسخگو کامل شد. نتایج مدل معادلات ساختاری، کلیه مضامین را تایید کرد. سه مضمون پایه به ترتیب شامل بین فردی، درون فردی و محیطی بود. مضامین بین فردی شامل مدیریت (سازماندهی، به کارگیری، هدایت، برنامه ریزی، ارزیابی)، مهارت های مربیگری (انسانی-ارتباطاتی، فنی-آموزشی، ادراکی-رهبری و سیاسی)، رفتار مربیگری (هدایتی-اجتماعی، حمایتی-فرهنگی، رفتارهای ویژه)، روابط اجتماعی (با همکاران، ذی نفعان، ورزشکاران، رسانه ها) و بود. مضامین درون فردی شامل ویژگی های فردی (روانی، اخلاقی، شخصی)، فلسفه (تفکر هنرمندانه، عشق به کار، باورها و ارزش های مرکزی)، دانش مربیگری (قابلیت انتقال دانش؛ تئوریک، عملی) و تمایل به رشد و تعالی (یادگیری مداوم، داشتن روحیه پژوهشگری، کارآموزی) بود. مضمون محیطی شامل ایفای نقش (الگو، تخصص گرایی، معلمی)، موقعیت مسابقه (تاکتیک، راهبرد، آمادگی لجستیک برای مسابقه، تنتیجه گرایی)، موقعیت تمرین (آموزش تاکتیک، آموزش تکنیک، افزایش آمادگی جسمانی)، و شرایط محیطی (هدف ورزش، محیط ورزش، شاگردان) بود. یافته ها نشان داد علاوه بر مواردی که به فرد مربی مرتبط است، آنها نقش ها، وظایف و فعالیت های متعدد و متفاوتی دارند پس نیاز دارند همانند یک رهبر ارکستر، از دانش و هنر خود برای بسترسازی مولفه های مورد نیاز برای هر موقعیت خاص استفاده نماید.