مهارت های روانی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش پیش دبستانی بر مهارت های روانی- حرکتی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان سال اول، دوم و سوم ابتدایی است. پژوهش حاضر، یک پژوهش پس رویدادی (علی- مقایسه ای) است که در آن، آزمون مهارت های روانی- حرکتی لینکلن- ازرتسکی و پرسشنامه ی رفتار سازشی بر روی 320 دانش آموز کلاس های اول، دوم و سوم دبستان (که 160 نفر از آنان آموزش پیش دبستانی دیده و 160 نفر فاقد آموزش پیش دبستانی بودند و از سه منطقهی شمال، جنوب و مرکز تهران به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده بودند) اجرا گردید؛ و نتایج آن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های این پژوهش نشان داد که بین دو گروه آموزش دیده و آموزش ندیده در متغیر مهارت های روانی- حرکتی و سازگاری اجتماعی، به طور کلی تفاوت معنادار وجود نداشت. نتایج پژوهش حاضر تاییدکنندهی این نظر است که نمیتوان کودکان را به این امید که صرفاً تجربهی پیش دبستانی در تحول روانی- حرکتی و سازگاری اجتماعی آن ها تاثیر مثبت دارد، به مراکز پیش دبستانی فرستاد؛ بلکه شاید کیفیت برنامه های این مراکز، شخصیت و نحوهی ارتباط معلم، فضای مرکز، و میزان تجربهی پیش دبستانی است که در این قلمرو اهمیت دارد.

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر آمادگی روانی ورزشکاران شرکت کننده در دهمین المپیاد ورزشی دانشجویان سراسر کشور بر میزان بروز آسیب های ورزشی در آنان بود. بدین منظور 375 نفر از این افراد در دو گروه دختر (178 نفر) و پسر (197 نفر) در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها از هفت رشته ورزشی انتخاب شدند که در دو دسته رشته های تیمی و انفرادی قرار گرفتند. اطلاعات تحقیق از طریق فرم گزارشی آسیب های ورزشی و پرسشنامه آمادگی روانی OMSAT-3 جمع آوری شد. از روش های آمار توصیفی (مانند میانگین و انحراف استاندارد) و آزمون ضریب همبستگی پیرسون در سطح اطمینان 95 درصد برای تحلیل داده ها استفاده شد. بررسی تفاوت های جنسیتی در متغیرهای تحقیق نشان داد که بیشترین میزان بروز آسیب در ورزشکاران دختر در اندام تحتانی بود درحالی که در ورزشکاران پسر اندام فوقانی بیشترین شیوع آسیب دیدگی را داشت. ضمن اینکه ورزشکاران دختر و پسر در سه دسته مهارت های روانی تفاوت زیادی با یکدیگر نداشتند. نتایج نشان داد که در ورزشکاران دختر بین مهارت های شناختی و میزان بروز آسیب در اندام تحتانی ارتباط معکوس و معنی داری وجود داشت (015/0=r). همچنین بین مهارت های شناختی و میزان شیوع آسیب ها در استخوان ها و مفاصل ارتباط معکوس و معنی داری مشاهده شد (003/0=r و 046/0=r). اما در ورزشکاران پسر ارتباط معنی داری بین مهارت های روانی و آسیب در اندام ها و بخش های مختلف بدن وجود نداشت. در مجموع یافته های این تحقیق نشان می دهد که برخورداری از سطح بالایی از مهارت های شناختی (مانند طرح مسابقه) به ورزشکاران کمک می کند تا بهتر بتوانند با موقعیت های مختلفی که در ورزش اتفاق می افتد کنار بیایند. این پدیده می تواند در کاهش بروز آسیب های ورزشی نقش مهمی داشته باشد. بنابراین به مربیان و متخصصان ورزش جوانان توصیه می شود تلاش کنند تا مهارت های شناختی را در ورزشکاران جوان ارتقا دهند تا از این طریق احتمال بروز آسیب های ورزشی را در آنها کاهش دهند. به طور کلی نتایج این تحقیق از جنبه های مختلف مدل آسیب- استرس حمایت می کند.

هدف از انجام این تحقیق، مقایسه مهارت های روانی، اعتماد به نفس و تفسیر اضطراب در ورزشکاران مهارت های باز و بسته بوده است. جامعه تحقیق حاضر را ورزشکاران نخبه شهر تبریز (131 ورزشکار) که سابقه بیش از 5 سال فعالیت حرفه ای داشتند، تشکیل دادند. تعداد 84 ورزشکار مهارت های باز و 32 ورزشکار مهارت های بسته به صورت تصادفی طبقه ای به عنوان گروه نمونه(116 ورزشکار) انتخاب شدند. از پرسشنامه های CSAI-2 (اضطراب تنی، شناختی و اعتماد به نفس) و ) OMSAT-3سه مهارت روانی پایه، روان تنی و شناختی) برای جمع آوری داده ها استفاده شد. از تحلیل واریانس چندگانه، برای مقایسه ورزشکاران مهارت های باز و بسته از نظر مهارت های روانی، شدت و تفسیر اضطراب و تحلیل رگرسیون چند متغیره، برای رابطه بین مهارت های روانی و شناختی و اضطراب – اعتماد به نفس در سطح معنی داری در تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین مقادیر شدت اضطراب جسمی و اعتماد به نفس در ورزشکاران مهارت های باز در مقایسه با مهارت های بسته بالاتر است. به طور کلی، مهارت های روانی اعتماد به نفس، تصویرسازی و واکنش های استرس مهم ترین شاخص های پیشگو در تفسیر مثبت از اضطراب و اعتماد به نفس ورزشکاران در عملکرد بودند. همچنین رابطه بین مهارت های روانی و شدت اضطراب و اعتماد به نفس در ورزشکاران مهارت های باز و بسته متفاوت بود. با توجه به نتایج در مهارت های پایه اعتماد به نفس برای هر دو گروه در مهارت های روان شناختی، تمرکز برای مهارت های باز و تمرین ذهنی برای مهارت های بسته و در مهارت های روان - تنی واکنش های استرس برای هر دو گروه مهم ترین شاخص های پیش بین اضطراب و اعتماد به نفس بودند. روان شناسان ورزش می توانند از تعدادی از مهارت های روانی به منظور کمک به ورزشکاران در تفسیر اضطراب به عنوان تسهیل کننده استفاده کنند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش هوش هیجانی بر مهارت­های روانی نوجوانان ورزشکار بود. به­این منظور 80 دانش­آموز (40 دختر و 40 پسر) داوطلب با میانگین سنی 53/0±15 سال به روش نمونه­گیری تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه گواه و آزمایش تقسیم شدند. ابزار اندازه­گیری شامل پرسشنامة هوش هیجانی برادبری و گریوز برای سنجش هوش هیجانی و پرسشنامة آمادگی روانی اوتاوا (OMSAT 3) برای سنجش مهارت­های روانی بود. پرسشنامه­های مورد استفاده در داخل کشور دارای پایایی و روایی هستند. برنامة آموزش مهارت­های هوش هیجانی به ورزشکاران نوجوان طی 10 جلسه انجام گرفت. برای تجزیه­وتحلیل داده­ها از روش­های آماری مانند همسانی واریانس­ها، آزمون کلوموگروف اسمیرنوف و آزمون t مستقل (مقایسة میانگین­های دو گروه براساس تفاضل میان نمره­های پیش­آزمون از پس­آزمون) در سطح معناداری 05/0 P< استفاده شد. نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگین­های پس­آزمون دو گروه در 4 مؤلفة هوش هیجانی (خودآگاهی، خودمدیریتی، آگاهی اجتماعی و مدیریت رابطه) و مهارت­های روانی وجود دارد (05/0 P<). بنابراین به­نظر می­رسد آموزش مهارت­های هوش هیجانی یکی از بخش­های مهم آمادگی روانی به­شمار می­رود که لازمة دستیابی به اجرای بهینة ورزشی است.

وقوع آسیب به طور معمول در بیشتر ورزش ها و بازی ها مشاهده می شود. وقوع آسیب ها دلایل زیادی دارد که جنبة روانی از جمله آنهاست. مطالعات تجربی متعددی نشان داده اند که عوامل روانی خاصی تعداد و شدت آسیب های ورزشی را تحت تأثیر قرار می دهند. هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط مهارت های روانی با میزان بروز آسیب در بازیکنان فوتبال لیگ برتر استان تهران بود. به این منظور 108 بازیکن از بین چهار تیم لیگ برتر استان تهران در این تحقیق شرکت کردند. اطلاعات تحقیق از طریق برگة گزارش آسیب و پرسشنامه OMSAT-3 جمع آوری شد. از روش های آمار توصیفی و آزمون ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری 95 درصد برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد 5/89 درصد بازیکنان در طول یک فصل حداقل یک آسیب را متحمل شده اند که 7/90 درصد این آسیب ها حداقل 3–1 روز موجب دوری بازیکنان از تمرین یا مسابقه شدند. همچنین مشخص شد بین سطح مهارت های روانی و بروز آسیب در بازیکنان فوتبال لیگ برتر رابطة معناداری در جهت منفی وجود دارد. ارتباط مهارت های روانی پایه، مهارت های روانی– تنی، مهارت های شناختی و مهارت های روانی در مجموع با تعداد بروز آسیب در بازیکنان فوتبال تیم های تهرانی لیگ برتر به ترتیب برابر بود با 265/0- = r (006/0 = P)، 609/0- = r (0001/0 = P)، 693/0- = r (0001/0 = (P و 697/0- = r (0001/0 = (P. مجموع یافته های این تحقیق نشان داد که برخورداری از سطح بالایی از مهارت های روانی به بازیکنان لیگ برتر کمک می کند تا بهتر با موقعیت های استرس زا که در ورزش اتفاق می افتد، کنار بیایند و با افزایش اعتماد به نفس و دیگر مهارت های روانی با عوامل روانی مضر مانند استرس و اضطراب به خوبی مقابله کنند و در نهایت احتمالاً بروز آسیب را کاهش دهند. بنابراین به مسئولان، مربیان، پزشکان و روان شناسان ورزشی توصیه می شود با برنامه ریزی و اقدامات لازم برای آموزش مهارت های روانی با افزایش سطح مهارت های روانی، احتمال بروز آسیب در بازیکنان فوتبال را کاهش دهند و به این صورت در پیشگیری از بروز آسیب گام هایی برداشته شود.

پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی آموزش خودگویی انگیزشی و مهارت های روانی تصویرسازی ذهنی در ارتقاء عملکرد ورزشی بازیکنان فوتبال انجام شد. 60 بازیکن پسر(20-28سال) به روش نمونه گیری در دسترس از بین تیم های نیمه حرفه ای فوتبال استان تهران انتخاب و به طور تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل(30N1=N2=) جایگزین شدند. روش پژوهش نیمه آزمایشی بود. ابتدا عملکرد ورزشی، مهارت های تصویرسازی و خودگویی بازیکنان به ترتیب با استفاده ابزارهای فهرست وارسی رفتار ، مهارت های روانی و مهارت خودگویی اندازه گیری شدند، سپس مهارت های تصویرسازی و خودگویی در 14جلسه گروهی به گروه آزمایش آموزش داده شد و گروه کنترل فقط مهارت های فنی را تحت نظر مربی تمرین کردند. بعد از مداخلات، عملکرد ورزشی آزمودنی ها دوباره اندازه گیری شد. دو هفته بعد، به منظور تعیین ماندگاری مداخلات، عملکرد آزمودنی ها در مرحله پیگیری اندازه گیری و داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و t استودنت تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش خودگویی انگیزشی و مهارت های تصویرسازی ذهنی می توانند عملکرد های «پاس دادن، حفظ و کنترل توپ و گرفتن توپ از حریف» را به طور معناداری افزایش دهند. همچنین نتایج نشان داد که اثر مداخلات در مرحله پیگیری ماندگار بوده است. نتایج شواهدی را پیشنهاد می کند که برنامه آماده سازی روانی مبتنی بر خودگویی انگیزشی و مهارت های تصویرسازی روش مناسبی برای ارتقاء سطح عملکرد بازیکنان فوتبال است. لذا به منظور بهبود سطح آمادگی روانی و عملکرد فرآیندی بازیکنان فوتبال، لازم است زمینه به کارگیری برنامه آماده سازی روانی بازیکنان فراهم شود.

هدف از مطالعه ی حاضر اثر مهارت های روانی بر ارتباطات بین فردی و نقش آن بر کارآمدی عملکردی داوران بسکتبال ایران و ارائه مدل بود. روش تحقیق توصیفی کاربردی و از نوع همبستگی بود. به این منظور تمام داوران زن و مرد بسکتبال ایران که 82 نفر بودند، به عنوان نمونه آماری مورد ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات مورد نیاز جهت ارتباطات فردی از طریق پرسشنامه گراهام (1998)، مهارت های روانی از طریق پرسشنامه نظری و امامی (1394) و کارآمدی از طریق پرسشنامه هسو (2002) جمع آوری گردید. در سطح آمار استنباطی از آزمون لوین برای تجانس واریانس داده ها، آزمون کلموگروف اسمیرنوف برای توزیع طبیعی داده ها، آزمون های t و F برای مقایسه میانگین ها، آزمون t مستقل برای آزمون فرضیه های تحقیق استفاده گردید. نتایج نشان داد که حدود 14 درصد واریانس مربوط به ارتباطات بین فردی بوسیله مؤلفه های مهارت های روانی تعیین می شود (14/0R2 =). حدود 4 درصد واریانس مربوط به کارآمدی بوسیله مؤلفه های مهارت های روانی تعیین می شود (04/0R2 =). حدود 8 درصد واریانس مربوط به کارآمدی بوسیله مؤلفه های ارتباطات بین فردی تعیین می شود (08/0R2 =). تحلیل تفاوت بین مهارت های روانی، ارتباطات بین فردی و کارآمدی داوران با توجه به ویژگیهای فردی داوران تفاوت معناداری را نشان نداد. به طور کلی می توان اذعان نمود مهارت های روانی بر ارتباطات بین فردی و کارآمدی داوران بسکتبال ایران اثر گذارند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطة بین سطح مهارت های روانی بازیکنان جوان فوتبال و بروز آسیب های ورزشی بود. بدین منظور، 66 بازیکن 16 14 سال از چهار تیم فوتبال در این پژوهش شرکت نمودند. پیش از شروع فصل مسابقات، این بازیکنان پرسش نامة اومست 3 را که 12 محور مهارت های روانی را اندازه گیری می کند، تکمیل نمودند. سپس، آسیب های این بازیکنان در طول یک فصل به صورت آینده نگر توسط تیم پزشکی ثبت گردید. لازم به ذکر است که میزان شیوع آسیب ها برابر با 7/8 آسیب در هر 1000 ساعت فعالیت بود. نتایج آزمون رگرسیون لجستیک نشان می دهد که نمرة مجموع آزمون اومست 3 و نمرة مهارت های روان تنی و هدف گزینی ارتباط معناداری با وقوع آسیب های بازیکنان دارد؛ اما در سایر زیرمحورها ارتباط معناداری مشاهده نمی شود. همچنین، یافته ها حاکی از آن است که مهارت های روانی می توانند وقوع آسیب های ورزشی را پیش بینی کنند؛ ازاین رو، توصیه می شود در تدوین برنامه های پیشگیری از آسیب های ورزشی به این ریسک فاکتورها توجه شود.

هدف از انجام این پژوهش، مقایسه مهارت های روانی ورزشکاران مرد نخبه جوان و بزرگسال رشته های کیک بوکسینگ و ووشو بود. نمونه آماری متشکل از 20 کیک بوکسر جوان، 20 کیک بوکسر بزرگسال، 20 ووشوکار جوان و 20 ووشوکار بزرگسال بود. نتایج نشان داد که مهارت های روان تنی و واکنش به استرس بزرگسالان ووشو برتر از سه گروه دیگر است. همچنین، میانگین مهارت های شناختی و تمرکز بزرگسالان کیک بوکسینگ برتر از سه گروه دیگر است. نتایج این پژوهش نشان داد که در مقایسه مهارت های روانی ورزشکاران نخبه رزمی، رده سنی با نوع رشته ورزشی تعامل دارد و این تفاوت ها بیشتر در مهارت های شناختی و روان تنی بارز است. این یافته ها به مربیان و ورزشکاران کمک می کنند که عملکرد رقابتی خود را بهبود دهند و استفاده از مهارت های موردنیاز برای هر رقابت در هنرهای رزمی متفاوت را تثبیت کنند.

هدف پژوهش حاضر توصیف محیط پرورش استعداد نوجوانان بسکتبالیست نخبه و بررسی ارتباط محیط پرورش استعداد با مهارت های روانی بود. تعداد 29 نوجوان پسر دعوت شده به تیم ملی نوجوانان به صورت دردسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسش نامه محیط پرورش استعداد مارتیندال و همکاران و پرسش نامه مهارت های روانی امست-سه جمع آوری شد و با استفاده از آزمون های تی تک نمونه و رگرسیون تحلیل شدند. میانگین محیط پرورش استعداد و مهارت های روانی بیشتر از حد متوسط به دست آمد. علاوه براین، متغیر محیط پرورش استعداد درحد بسیار ضعیفی توان تبیین متغیر مهارت های روانی را داشت. ارتباط ضعیف محیط پرورش استعداد با مهارت های روانی از جنبه های مختلف تبیین شده است.

هدف از پژوهش حاضر، ارائه مدل اثر مهارت های روانی بر مهارت های ارتباطی و سرمایه اجتماعی مدیران ورزشی بود. پژوهش از نوع توصیفی بوده و به روش هم بستگی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش را کلیه مدیران سازمان های ورزشی استان اصفهان به تعداد 405 نفر تشکیل دادند. بر اساس فرمول کوکران، حجم نمونه معادل 199 نفر در نظر گرفته شد که به صورت تصادفی طبقه ای از بین جامعه آماری انتخاب گردید. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه های پرسشنامه مهارت های روانی سالملا (2001)، توانمند مهارت های ارتباطی بارثون جی (1990) و پرسشنامه سرمایه اجتماعی پاتنام (1999) با پایایی (85/0, 86/0, 87/0=α) استفاده شد. ده نفر از اساتید تربیت بدنی در گرایش مدیریت و برنامه ریزی در مورد روایی صوری و محتوایی نظرات خویش را اظهار نمایند. کلیه داده ها با استفاده از بسته نرم افزار آماری علوم اجتماعی نسخه 19 و نرم افزار لیزرل نسخه 54/8 تحلیل شد. تحلیل مسیر ارائه الگوی رابطه اثر مهارت های روانی بر مهارت های ارتباطی و سرمایه اجتماعی مدیران ورزشی حاکی از مناسب بودن مدل است. بر اساس مدل رگرسیونی، ارتباط بین مؤلفه های مهارت های روانی شامل مهارت های پایه، روان تنی و شناختی قابلیت پیش بینی مهارت های ارتباطی و سرمایه اجتماعی رادارند. به طورکلی، می توان عنوان نمود که مدیران ارشد سازمان های ورزشی می بایست احساس اطمینان خاطر و مفید بودن آن ها که از مؤلفه های سرمایه اجتماعی بوده تقویت گردد و مهارت های روانی آن ها نیز رشد بیشتری داشته باشد.

هدف از پژوهش حاضر ارائه مدل مؤلفه های روان شناختی مؤثر بر مشارکت جانبازان و معلولین در فعالیتهای ورزشیبود. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی، از نظر شیوه گردآوری داده ها توصیفی-پیمایشی بود. در بخش اول (کیفی) برای انجام مصاحبه میدانی، جامعه آماری پژوهش رااساتید دانشگاهی آگاه به مسئله ورزش معلولین و جانبازان، برخی مدیران حوزه ورزش معلولین (فدراسیون ورزش های جانبازان و معلولین) و همچنین ورزشکاران معلول و جانباز تشکیل دادند. این افراد، به صورت هدفمند برای مصاحبه های کیفی در موضوع پژوهش انتخاب شدند (12 مصاحبه با 12 نفر و تا حد اشباع نظری ادامه یافت). در بخش دوم (کمی)بعد از گردآوری اطلاعات حاصل از پژوهش کیفی، اقدام به ساخت پرسش نامهمؤلفه های روان شناخی مؤثر بر مشارکت معلولین و جانبازان در فعالیتهای ورزشیشد. این پرسشنامه (18 گویه و در قالب 3 مؤلفه) بینمعلولین ورزشکار (386 نفر) توزیع گردید. روایی و پایایی هر دو ابزار اندازه گیری (مصاحبه و پرسشنامه) مورد تأیید قرار گرفت. برای بررسی و پاسخ به سؤالات پژوهش و رسم و تدوین مدل اندازه گیری و مدل ساختاری از نرم افزارهای اس پی اس اس نسخه 24،  پی ال اس نسخه 2.0 و نرم افزار مکس کیوآی دی نسخه پرو استفاده شد.نتایج پژوهش حاضر نشان داد 18 کد مفهومی و 3 مقوله اصلی، از مؤلفه هایروان شناختی مؤثر بر مشارکت معلولین در فعالیتهای ورزشیبودند.

این پژوهش به مقایسه مهارت های روانی بازیکنان تیم ملی در رشته های مختلف و در بازه زمانی دوازده سال می پردازد. پس پژوهش سال 2006 به عنوان مرجع منظور گردید. نمونه ها ورزشکاران تیم ملی هستند که در اردوهای بازی های آسیایی 2018 حضور داشتند. تعداد نمونه ها 148 مرد و 31 زن بود. برای سنجش مهارت های ذهنی از پرسش نامه اتاوا (امست-3) استفاده شد. نتایج آزمون تی یک نمونه ای نشان داد میانگین مهارت های آرمیدگی، تصویرسازی و تمرین ذهنی نسبت به سال 2006 افزایش یافته و آگاهی و استفاده ورزشکاران از این مهارت های روانی بیشتر بوده است. میانگین مهارت های روانی تمرکز، تمرکز مجدد، کنترل ترس، واکنش به استرس و اعتماد به نفس نسبت به سال 2006 کاهش یافته است. همچنین بین میانگین مهارت های هدف گزینی، تعهد، نیروبخشی و طرح ریزی مسابقه در سال 2006 و 2018 تفاوت معناداری مشاهده نشد. این نتایج برای روان شناسان و برنامه ریزان ورزشی مهم است و نیاز به توجه بیشتر به این مهارت ها را نشان می دهد.