پژمان احمدی

این پژوهش به مقایسه مهارت های روانی بازیکنان تیم ملی در رشته های مختلف و در بازه زمانی دوازده سال می پردازد. پس پژوهش سال 2006 به عنوان مرجع منظور گردید. نمونه ها ورزشکاران تیم ملی هستند که در اردوهای بازی های آسیایی 2018 حضور داشتند. تعداد نمونه ها 148 مرد و 31 زن بود. برای سنجش مهارت های ذهنی از پرسش نامه اتاوا (امست-3) استفاده شد. نتایج آزمون تی یک نمونه ای نشان داد میانگین مهارت های آرمیدگی، تصویرسازی و تمرین ذهنی نسبت به سال 2006 افزایش یافته و آگاهی و استفاده ورزشکاران از این مهارت های روانی بیشتر بوده است. میانگین مهارت های روانی تمرکز، تمرکز مجدد، کنترل ترس، واکنش به استرس و اعتماد به نفس نسبت به سال 2006 کاهش یافته است. همچنین بین میانگین مهارت های هدف گزینی، تعهد، نیروبخشی و طرح ریزی مسابقه در سال 2006 و 2018 تفاوت معناداری مشاهده نشد. این نتایج برای روان شناسان و برنامه ریزان ورزشی مهم است و نیاز به توجه بیشتر به این مهارت ها را نشان می دهد.

زمینه: حافظه، توانایی به یادآوری اطلاعات یادگرفته شده است و از اینرو، ارتباط تنگاتنگی بین یادگیری و حافظه وجود دارد. هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین حافظه کاری و حافظه بلند مدت با عملکرد ورزشی ژیمناستیک کاران دختر 8 تا 10 سال بود. روش تحقیق: برای این منظور تعداد 40 نفر به روش در دسترس و هدفمند به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. برای سنجش حافظه کاری از آزمون حافظه کاری وکسلر، و برای سنجش حافظه بلند مدت از آزمون حافظه بصری کیم کارد استفاده شد.جهت بررسی عملکرد ژیمناست کاران از ازمون چهار اسباب ژیمناستیک استفاده شد. شیوه نمره دهی در این تحقیق مطابق با نظر داوران ژیمناستیک بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج: نتایج این تحقیق نشان داد که فقط بین حافظه کاری و عملکرد ژیمناستیک ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. اما بین حافظه بلند مدت و عملکرد ژیمناستیک ارتباط معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: در کل نتایج این تحقیق نشان دهنده این است که حافظه کاری به طور مستقیم با عملکرد حرکتی دختران نخبه ژیمناست کار ارتباط دارد.

هدف تحقیق حاضر بررسی اثر محدودکردن حرکت قفسه سینه در آب بر عملکرد قلبی تنفسی، توان هوازی و عملکرد دختران شناگر نخبه بود. 24 دختر شناگر نخبه داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنیها به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (تمرین شنا بدون بستن باند) و تجربی (تمرین شنا با بستن باند) تقسیم شدند. هر دو گروه در برنامه تمرین شنای یکماهه (سه بار در هفته برای چهار هفته) شرکت کردند و در هر شنا کردند. توان هوازی، عملکرد ریوی، زمان رسیدن (HRmax % جلسه حدود 3.5 تا 4 کیلومتر ( 70 تا 85 استفاده t به واماندگی و عملکرد شنا اندازهگیری شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آمار توصیفی و آزمون نتایج .(P=0/ شد. نتایج نشان داد زمان رسیدن به واماندگی در گروه تجربی افزایش معنیداری داشت ( 012 بیست نیز بهبود معنیداری را برای همین گروه نشان داد. در مقایسه بینگروهی نیز تغییر t آزمون عملکردی معنیداری مشاهده نشد. در مجموع، استفاده از باند الاستیکی به منظور افزایش میزان بار وارد بر عضلات تنفسی در هنگام تمرین هوازی باعث ایجاد سازگاریهایی در این عضلات میشود و این امر مزیتهایی برای بهبود عملکرد ورزشی به ارمغان میآورد