درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از تحقیق حاضر، مطالعة هزینه­های مالی آسیب­های ورزشی در اندام­های مختلف در فوتبالیست­های حرفه­ای حاضر در لیگ 89 – 88 بود. تمامی بازیکنان آسیب دیده 6 باشگاه از مجموع 18 باشگاه حاضر در لیگ برتر که به طور تصادفی و به صورت گذشته­نگر، مورد بررسی قرار گرفتند. در مجموع 69 نفر (انحراف استاندارد میانگین: سن 2/5 ± 24/6، سابقة بازی رسمی 45/2 ± 26/7) دچار آسیب منجر به صرف نوعی از هزینه شده بودند و به عنوان نمونه­های تحقیق ارزیابی شدند. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامة اصلاح شدة هاوکینز و فولر مربوط به عوامل خطرآفرین داخلی و خارجی آسیب، فرم تکمیل شدة گزارش آسیب و چک لیست محقق ساخت برای جمع­آوری و ثبت ریز هزینه­های مالی، جمع­آوری شد. هزینه­ها در دو بخش هزینه­های مستقیم و هزینه­های غیرمستقیم محاسبه گردید. از آزمون­های همبستگی پیرسون و ANOVA برای آنالیز داده­ها استفاده شد (05/0=P). نتایج این تحقیق نشان داد اندام تحتانی با میزان آسیب (7/85 درصد) بیشترین هزینه را به خود اختصاص داد (در مجموع 867/1 میلیارد تومان) که در این بین هزینه­های مربوط به آسیب زانو، با میزان آسیب 39 درصد به طور قابل ملاحظه­ای بیشتر بود (410/1 میلیارد تومان)، 68 درصد هزینه­ها (390/1 میلیارد تومان) برای آسیب­های برخوردی گزارش شد و تقریباً تمام موقعیت­های غیربرخوردی که بقیة هزینه­ها را شامل می­شود، برای زانو و به طور مشخص مربوط به آسیب ACL و مینیسک­ها گزارش شده است. نتایج آزمون رابطة معناداری بین هزینة آسیب با شدت آسیب (806/0 = r) و نیز تفاوت هزینه در نواحی مختلف بدن را نشان داد (01/0 = P). بسیاری از آسیب­های بازیکنان به ویژه در مفصل زانو با مدیریت صحیح قابل شناسایی، پیشگیری و حذف از صحنة آسیب می­باشند. تأکید بر استراتژی­های پیشگیرانه در بروز آسیب کلید کاهش هزینه­های مالی در صنعت فوتبال است که در این تحقیق بر آن تأکید شده است.

خون سومین جزء سیستم گردش خون است که همراه با افزایش متابولیسم به هنگم فعالیت های ورزشی ، تغییراتی نیز درآن به وجود می آید. زمانی که مدت فعالیت های ورزشی رو به فزونی می گذارد، تغییر مایعات بدن به منظور حفظ کارایی مهارت های ورزشی اهمیت خاصی پیدا می کند واین موضوع نه تنها زمان تمرین ومسابقه را تحت الشعاع قرار می دهد، بلکه بری حفظ سلامتی نیز جنبه ی حیاتی دارد. برخی از تغییرات هماتولوژیکی موجود، غیر معنی دار وبرگشت پذیرند،در حالی که بعضی نیز متاثر از شدت ومدت فعالیت ورزشی حاکی ازسندرم پرتمرینی است. در این راستا مطالعه ی حاضر نیز به بررسی برخی از شاخص های گلبول قرمز از جمله تعدادگلبولهای سرخ‹RBC›،هموگلوبین‹HGB›،هماتوکریت‹HCT›،حجم متوسط گلبول های سرخ ‹MCV› حجم متوسط هموگلوبین‹MCH› وغلظت متوسط هموگلوبین‹MCHC›، قبل وبعد از فعالیت های هوازی در قالب یک روش نیمه تجربی می پردازد.بدین ممنظور 15 ورزشکار نخبه به عنوان آزمودنی انتخاب شدند از افراد در حالت استراحت ‹نیم ساعت قبل از فعالیت› 10 سی سی خون گرفته شد.سپس فعالیت شدید هوازی در قالب آزمون بروس تا سر حد خستگی انجام شد .دراین بین ضربان قلب افراد نیز اندازه گیری گردید.بلافاصله پس از فعالیت نمونه های خون جهت بررسی شاخص های فوق در لوله های آزمایش محتوی هپارین جمع آوری شد.داده های حاصل از پیش وپس آزمون توسط برنامه ی 7.5 SPSS تجزیه وتحلیل گردید.

هدف از انجام این پژوهش عبارت است از مقایسه دیدگاه ورزشکاران، مربیان، و صاحب نظران در مورد راهکارهای پیشرفت بعد قهرمانی ورزش ژیمناستیک کشور. نمونه آماری این تحقیق را 24 نفر از ورزشکاران تیم ملی، 80 نفر از مربیان، و 97 نفر از صاحب نظران تشکیل دادند که جمعا 201 نفر بودند....

هدف این پژوهش، بررسی راستای آناتومیکی ستون فقرات در رابطه با ابعاد آنتروپومتریکی ورزشکاران است. 20 ورزشکار سالم (میانگین سن88/1±25/22 سال، قد 49/5±78/182 سانتیمتر، وزن 19/3±35/75 کیلوگرم و سابقه ورزشی 77/3±38/9 سال) و 20 غیر ورزشکار سالم (میانگین سن 01/2±80/22 سال، قد 25/6±35/179 سانتیمتر و وزن 30/2±10/71 کیلوگرم) به صورت تصادفی هدفدار و داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. متغیر های قد نشسته، طول ستون فقرات،Arm Span ، عرض شانه، پهنای لگن، عرض و عمق قفسه سینه، فاصله زائده آخرومی با ابزارهای آنترپومتری و همچنین کایفوز و لوردوز با اسپاینال موس اندازه گیری شد. نتایج نشان داد بین میزان کایفوز و لوردوز ورزشکاران و غیر ورزشکاران تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0≥p). نتایج نشان داد بین کایفوز با قد نشسته، طول ستون فقرات، Arm Span، فاصله آخرومی و بین لوردوز با قد نشسته، طول ستون فقرات ارتباط معنی داری وجود دارد (05/0≥p). نتایج رگرسیون معلوم کرد کهArm Span و طول ستون فقرات به ترتیب بهترین پیشگو کننده کایفوز و لوردوز می باشند. شناسایی و مراقبت از ورزشکارانی که به دلیل برخی شاخص های آنتروپومتریکی امکان ابتلا به برخی ناهنجاری های وضعیتی به ویژه کایفوزیس و لوردوزیس در دراز مدت برای آنان وجود داشته و با پرداختن به ورزشها و الگوهای حرکتی مستمر، این عوارض تشدید می شود، در این تحقیق برجسته گردید.

هدف از این مطالعه بررسی اثر مصرف مکمل روی و هشت هفته تمرین هوازی بر سطوح قند خون و توزیع سلول های بتا پانکراس در موش های صحرایی دیابتی است. به طور تصادفی 60 رت نر بالغ به شش گروه تقسیم شدند: کنترل سالم (C)، کنترل تمرین (CE)، دیابت کنترل (D)، دیابتی با روی ((DZ، دیابتی با تمرین (DE)، و گروه دیابتی با روی و تمرین (DEZ). پس از هشت هفته، رت ها بی هوش شدند، سپس پانکراس جدا و پردازش شد. بخش هایی به طور تصادفی تعیین و تعداد سلول های رنگی بتا پانکراس شمارش شدند. سطح قند خون (BGL) در هفته های مختلف در این تحقیقات اندازه گیری شد. تجزیه وتحلیل آماری از آزمون واریانس ها نشان داد که BGL به طور چشمگیری در گروه های DEZ و DZ در مقایسه با C و گروه های D و CE کاهش یافت (05/0>P). تعداد سلول های بتای جزایر لانگرهانس در گروه DEZ به طور معنا داری (05/0>P) بالاتر از گروه D (اندازه اثر 81٪) و DE (اندازه اثر 97٪) و DZ بالاتر از گروه D (اندازه اثر 99٪) بود و قابل مقایسه با گروه شاهد C و CE بودند. نتایج این مطالعه نشان داد که مکمل روی همراه با تمرین هوازی می تواند نقش مؤثرتری در مدیریت دیابت داشته باشد و احتمالاً با کنترل بیماری دیابت و تحریک سلول های بتا به افزایش ترشح انسولین منجر شود. همچنین تا حد زیادی از تخریب سلول های بتای باقی مانده به وسیله برخی از تغییرات پاتولوژیک مثل هیپرتروفی جلوگیری می کند.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیرتمرینات کششی قبل وبعد از تمرین برکاهش دردساق پا دردختران دانشجوی رشته ی تربیت بدنی است.تعداد 24 آزمودنی با دامنه ی سنی 20 -25 سال از میان دانشجویانی که واحد دوومیدانی را می گذرانند ودچار درد ساق پا بودند،انتخاب شدند ودر دوگروه دوازده نفری قرار گرفتند. گروه اول فعالیت های عادی کلاس راانجام دادندو گروه دوم در کنار فعالیت های عادی کلاس ،در تمرینات خاص به مدت 12 جلسه که هر جلسه قبل وپس از تمرینات کلاس با انجام دونوع تمرین کششی شامل سه تکرار 30 ثانیه ای وانجام چهار نوع تمرین قدرتی شامل 40 تکرار بود،شرکت داده شدند. در این تحقیق ، دامنه ی حرکتی مچ پای آزمودنی ها در سه نوبت جلسه ی اول ،ششم ودوازدهم به وسیله ی گونیا متر اندازه گیری شدوجهت بررسی تاثیر تمرینات خاص روی کاهش درد توسط پرسشنامه Verbal Retting Scale درسه نوبت جلسه ی اول ،ششم ودوازدهم در هر دوگروه انجام گرفت که نتایج به دست آمده نشان می دهد.انجام حرکات کششی قبل وپس ازتمرینروی عضلات ساق پا، روی کاهش درد ساق پا وافایش دامنه ی حرکتی مفصل مچ پا در حالت خم وباز شدن با اطمینان 95 درصد تاثیر معنی داری داشته است.

تکرار حرکات پرتابی می تواند باعث تغییر تعادل قدرت عضلانی و دامنه حرکتی شانه ورزشکاران در مقایسه با افراد غیر ورزشکار شود؛ بنابراین، هدف مطالعه حاضر مقایسه نسبت قدرت عضلات آگونیست به آنتاگونیست و دامنه حرکتی شانه در زنان والیبالیست و غیر ورزشکار است. آزمودنی های تحقیق شامل 30 زن والیبالیست با میانگین سنی 58/2±21 سال و 30 زن غیر ورزشکار با میانگین سنی 13/1±22 سال بودند که به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. قدرت ایزومتریک با دستگاه قدرت سنج دستی و دامنه حرکتی توسط انعطاف سنج لیتون اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها از طریق آزمون کلموگروف-اسمیرنوف و آزمون تی انجام شد. (05/0P≤). در مقایسه نسبت قدرت عضلات آگونیست به آنتاگونیست مفصل شانه، در نسبت قدرت عضلات چرخش دهنده داخلی به خارجی و ابداکشن به اداکشن، تفاوت معنی داری بین اندام برتر و غیر برتر والیبالیست ها، (001/0P≤؛ 002/0=P) و نیز اندام برتر دو گروه (والیبالیست و کنترل) به دست آمده (003/0P=؛001/0P≤). در مقایسه دامنه حرکتی کاهش معنی داری در حرکات چرخش داخلی و اکستنشن اندام برتر (005/0P=؛001/0P≤) و افزایش معنی داری در چرخشش خارجی اندام برتر والیبالیست ها مشاهده شد (026/0=P). یافته ها نشان داد که انجام حرکات تکراری در والیبالیست ها ممکن است در طولانی مدت باعث ایجاد اختلال در تعادل نسبت طبیعی قدرت و دامنه حرکتی در مفصل شانه شود، که در صورت به کار نگرفتن تمرین های قدرتی و کششی مناسب، این بی تقارنی می تواند ورزشکار را مستعد آسیب سازد

شوت جفت به¬دلایلی همچون درگیری کمتر با بازیکنان حریف، امکان کسب امتیاز از فواصل مختلف، مشکل بودن دفاع از آن، سریع ترین نوع شوت، پیش¬بینی ناپذیر بودن زمان و جهت جهیدن قدرتمندترین و کاربردی ترین ابزار کسب امتیاز است (1). هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی نیروهای عکس العمل زمین حین اجرای شوت جفت موفق و ناموفق بسکتبال در دو مسافت 25/4 متر (خط پرتاب آزاد، دو امتیازی) و مسافت 25/6 متر (خط پرتاب سه امتیازی) است. شش نفر از بهترین شوت¬کننده های مرد حاضر در سوپر لیگ بسکتبال باشگاه های کشور با میانگین و انحراف استاندارد سنی (04/3±33/23 سال)، قد (21/2±67/189 سانتی متر)، وزن (58/5±84 کیلوگرم)، سابقه بازی (5/2±10 سال) که همگی راست دست بوده و سابقه عضویت در تیم ملی را داشتند در این تحقیق شرکت کردند. پس از تکمیل فرم رضایت¬نامه، از آزمودنی ها خواسته شد روی صفحه نیرو قرار گرفته، از دو مسافت 25/4 متر و 25/6 متر اقدام به پرتاب شوت جفت کنند. اطلاعات مربوط به نیروهای عکس العمل زمین، یک شوت موفق (ورود توپ به درون حلقه بدون برخورد به تخته یا لبه حلقه) و یک شوت ناموفق (برخورد توپ به حلقه یا تخته و اوت شدن) ثبت و توسط نرم¬افزار وین آنالیز ، تجزیه و تحلیل شد. مقایسه میانگین و انحراف استاندارد مربوط به نیروهای عکس العمل زمین در چهار وضعیت آمادگی، خمیدگی، پرش و فرود (T1، T2، T3 و T4) در محور z برای دو شوت جفت موفق و ناموفق، با استفاده از نرم-افزار SPSS و به¬کارگیری روش آماری ویلکاکسون (05/≥p) محاسبه شد. با وجود افزایش مقادیر نیروهای عکس العمل زمین در شوت جفت موفق نتایج تحقیق، بین میزان نیروهای عکس العمل زمین در شوت جفت موفق و ناموفق در چهار وضعیت فوق تفاوت معنی داری نشان نداد. نتیجه گیری نهایی این است که ارتفاع رهایی و نیروهای عکس العمل زمین بر موفقیت شوت جفت اثرگذارند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه کارآمدی مربیگری و انسجام گروهی در تیم های والیبال لیگ برتر مردان ایران و پیش بینی انسجام گروهی بر اساس ابعاد کارآمدی مربی است. آزمودنی های پژوهش حاضر 123 نفر از والیبالیست¬های نخبه لیگ برتر ایران بودند. ابزار اندازه¬گیری پرسشنامه اطلاعات فردی، پرسشنامه پنج ارزشی کارآمدی مربی (مِیِر و همکاران، 2005) و پرسشنامه انسجام گروهی (کارون و همکاران، 1985) بود. همچنین از معادله (vargas -tonsing) برای بررسی همبستگی گروهی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از ضریب پیرسون و مدل رگرسیون خطی چندمتغیری استفاده شد (05/0≥α). نتایج پژوهش نشان داد بازیکنان کارآمدی مربی و انسجام گروهی تیم های خود را به ترتیب در حدود 76 و 6/68 درصد می دانند. همچنین از میان ابعاد کارآمدی مربیگری و انسجام گروهی، تنها بین ابعاد کارآمدی شخصیت سازی و جاذبه گروهی فردی - اجتماعی رابطة معنی دار وجود ندارد (162/0<P). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد ابعاد کارآمدی مربیگری می¬تواند انسجام گروهی تیم های والیبال را پیش بینی کند (001/0>P) و کارآمدی انگیزشی (382/0=β)، کارآمدی تاکتیکی (839/0=β)، کارآمدی تکنیکی (453/0-=β) و کارآمدی شخصیت دهی (269/0-=β) پیش بینی کننده های مهم انسجام گروهی تیم ها هستند؛ بنابراین پیشنهاد می شود مدیران تیم ها به¬منظور دست یابی به انسجام تیمی بهتر به شاخص¬های کارآمدی مربیان تیم های خود توجه ویژه ای داشته باشند و برنامه ریزی های لازم را انجام دهند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه آثار انواع مداخله های انگیزشی بر اکتساب، یادداری و انتقال پرتاب آزاد بسکتبال در زنان جوان مبتدی می باشد. بدین منظور تعداد 48 نفر دختر سالم غیر ورزشکار با دامنه سنی 25-20 سال به صورت تصادفی به چهار گروه هدف-گزینی، اهمیت تکلیف، بازخورد و کنترل تقسیم بندی شدند. برنامه تمرین در مرحله اکتساب شامل پرتاب آزاد بسکتبال به مدت 6 هفته و 3 روز در هفته تمرین با حضور مؤلفه-های انگیزشی در گروه های مجزا برگزار شد و امتیاز آن در هر جلسه ثبت شد. سپس پس-آزمون گرفته شد و در نهایت بعد از دو هفته بی تمرینی آزمون یادداری در شرایط یکسان با پیش آزمون و پس از 24 ساعت، آزمونِ انتقال بعمل آمد. نتایج با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه، آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بن فرنی تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش حاکی از آن است که تمرین مهارت پرتاب آزاد بسکتبال در 18 جلسه اکتساب، منجر به بهبود عملکرد تمام گروه های تحقیق (گروه های تجربی و کنترل) شد ، با این تفسیر که دو گروه تجربی هدف گزینی و بازخورد تفاوت معنی دار آماری در بهبود عملکرد با گروه های دیگر در پس آزمون داشتند (05/0p<). همچنین این تفاوت در آزمون یادداری نیز پس از دو هفته استراحت و بی تمرینی حفظ و مشاهده شد (05/0p<). در آزمون انتقال، تمام گروه ها افت در عملکرد داشتند با این تفاوت که در دو گروه هدف گزینی و بازخورد این افت کمتر بوده است. بنابراین یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال در شرایط هدف گزینی و ارائه بازخورد نسبت به شرایط دیگر مؤثرتر بوده است.

هدف از این تحقیق مقایسه خرده مقیاس های تصویر بدنی بزرگسالان فعال و غیرفعال در دو گروه مردان و زنان و بررسی ارتباط بین تصویر بدنی با ترکیب بدنی و نوع پیکری است. آزمودنی های این تحقیق را 120 مرد و زن 65-25 ساله تشکیل دادند که به دو گروه فعال و غیر فعال تقسیم شده بودند. ابزار مورد استفاده برای جمع آوری اطلاعات در مورد متغیر تابع شامل پرسشنامه خود_توصیفی بدنی بود که از سه خرده مقیاس چربی بدن کل بدن و شاخص توده بدن و نوع پیکری شامل تیپ های چاق پیکر عضلانی پیکر و لاغر پیکر بودند که به روش هیث_کارتر تعیین شده بودند. روش های آماری مورد استفاده شامل MANCOVA دو متغیر (جنس X گروه) و ضریب همبستگی پیرسون و نیز آزمون Z فیشر برای مقایسه ضرایب همبستگی بودند. بر اساس نتایج تحقیق کوواریانس چند متغیره تعامل معنی داری (F=3.55 P<0.017) در مورد جنس و گروه در خرده مقیاس های تصویر بدنی وجود دارد. همچنین نتایج همبستگی نشان داد که رابطه معکوس و معنی داری بین تصویر بدنی با درصد چربی بدن (r=-0.49 P<0.000) و شاخص توده بدن (r=-0.38 P<0.000) و چاق پیکری (r=-0.48 P<0.000) و عضلانی پیکری (r=-0.38 P<0.000) و نیز رابطه مستقیم و معنی داری در لاغر پیکری (r=-0.39 P<0.000) وجود دارد. نتیجه اینکه نگرش افراد بزرگسال نسبت به بدن خود ناشی از توانایی ها و ابعاد بدنی بوده و مردان فعال تصویر بدنی مثبت تری نسبت به زنان دارند.

وزن بدن از طریق تعادل بین دریافت غذا و انرژی مصرفی تنظیم می شود. هورمون گرلین باعث افزایش اشتها و مصرف غذا می گردد. برای تعیین اثرات یک جلسه فعالیت ورزشی متناوب با شدت های فزاینده روی گرلین آسیل دار و اشتهای افراد چاق، 9 دانشجوی مرد بی تحرک با سن 5/0±21 سال، وزن بدن 13/2±61/99 کیلوگرم، شاخص توده بدن 84/0±68/32 کیلوگرم بر مترمربع و حداکثر اکسیژن مصرفی 48/1±21/34 میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه، در تحقیق حاضر شرکت کردند. تحقیق با طرح تصادفی متعادل شده شامل دو جلسه آزمون (ورزشی و کنترل) انجام شد. پروتکل تمرین شامل دویدن روی نوارگردان با 50%، 60%، 70%، و 80% حداکثر اکسیژن مصرفی بود. نمونه های خون قبل، هنگام و دو ساعت بعد از فعالیت جمع آوری شد. نتایج نشان داد مقادیر گرلین آسیل-دار و میزان گرسنگی کاهش یافته است و در انتهای آزمون، به طور معنی داری کمتر از مقادیر استراحتی بود (هر دو 001/0>P). مساحت زیرمنحنی مربوط به میزان گرسنگی، هنگام فعالیت ورزشی، بازیافت و کل دوره آزمون به طور معنی داری (به ترتیب: 007/0=P، 001/0>P و 001/0>P) در جلسه آزمون ورزشی (به ترتیب: 33/7±94/145، 71/21±58/344، 90/23±19/490 واحد در دقیقه) کمتر از کنترل بود، در حالی که مقادیر مساحت زیرمنحنی مربوط به گرلین آسیل دار در جلسه آزمون ورزشی، در مقایسه با کنترل فقط در دوره بازیافت (001/0>P) و کل دوره آزمون (001/0>P) کمتر بود. این یافته ها اشاره دارند گرلین آسیل دار و اشتهای افراد چاق هنگام فعالیت ورزشی با شدت 70% حداکثر اکسیژن مصرفی و تا دو ساعت بعد از این پروتکل کاهش می یابد و به نظر می رسد هورمون رشد در این کاهش نقش مؤثرتری دارد. اینکه آیا این پروتکل می تواند در یک برنامه تمرینی کوتاه مدت اثرات مشابهی داشته باشد، به بررسی بیشتر نیاز دارد.

اندیشه عمومی بر آن است که فعالیت های ورزشی منجر به سلامتی و افزایش طول عمر می شود تحقیقات و یافته های دانش بشری امروزه بیانگر افزایش طول عمر با شرکت در فعالیت های ورزشی است اندیشمندان بر این باورند که ورزش عامل مهمی در ارتقای سلامتی و طول عمر می باشد اما آیا ورزش قهرمانی که در آن ورزشکاران نیازمند فعالیت مضاعف و طاقت فرسا می باشند نیز همین تاثیر را بر عمر طبیعی دارد و ورزشکاران نخبه که طی سالیان متمادی تحت فشارهای شدید جسمانی و روانی قرار دارند همانند سایرین از طول عمر طبیعی بهره مندند؟ هدف از اجرای این تحقیق شناسایی متوسط طول عمر طبیعی قهرمانان مرد ایرانی و مقایسه آن با متوسط طول عمر جامعه است بدین منظور با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه مهمترین عوامل موثر بر زندگی طبیعی 42 تن از قهرمانان رشته های ورزشی تیم های ملی که در ده سال گذشته با مرگ طبیعی از دنیا رفته اند جمع آوری شد با استفاده از آزمون های مناسب آماری ( کولموگروف و اسمیرئوف و اسپیرمن و تی) با 95 در صد اطمینان یافته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت نتایج حاکی از آن بود که متوسط عمر قهرمانان 5/63 صال تفاوت معنی داری با متوسطه طول عمر افراد عادی جامعه دارد (5/68) این شاخص در میان ورزشکاران رشته ای گروهی و انفرادی تفاوت معنی داری را نشان نمی داد از این رو می توان اظهار داشت قهرمانان مرد ایرانی از طول عمر کمتری نسبت به افراد عادی جامعه برخوردارند

هدف پژوهش حاضر، بررسی سطوح مشارکت هواداران در تیم های منتخب لیگ برتر فوتبال ایران براساس مدل پیوستار روان شناختی بود. روش تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی و از نظر هدف کاربردی است. بدین منظور 394 نفر از هواداران چهار تیم پرطرفدار لیگ برتر فوتبال (استقلال، پرسپولیس، تراکتورسازی و سپاهان) به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه فانک (2008) بود. پایایی ابزار با استفاده از روش آلفای کرونباخ 92/0 به دست آمد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد از مدل چندبعدی مشارکت، می توان برای طبقه بندی هواداران در مراحل نظری مختلف استفاده کرد. در واقع مفهوم مشارکت، خط مشی مناسبی برای بررسی ارتباطات روان شناختی هواداران با تیم ها در اختیار می گذارد. براساس مدل پیوستار روان شناختی، نتایج نشان داد که در تیم های منتخب لیگ برتر فوتبال، سطوح مشارکت هواداران بیشتر در سطح دلبستگی و کمترین سطوح مشارکت مربوط به سطح وفاداری است. مدیران می توانند با مهیا کردن شرایطی برای گرفتن عکس یادگاری هواداران با بازیکنان و تیم، تشکیل جلسات کانون هواداران و اهدای کارت هواداری به آنها برای ارتقای هواداران به سطح وفاداری و حفظ آنها در این سطح اقدام کنند.

هدف از این پژوهش تجزیه و تحلیل رابطه بین برخی ویژگی های فردی، اجتماعی و محیطی با فعالیت بدنی در اوقات فراغت و همچنین قصد ادامه فعالیت است. 639 نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز (321 مرد و 318 زن با میانگین سنی 78/2 ±43/21) با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. در بخش تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی، همبستگی پیرسون، آزمون t و تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج نشان می دهد آمادگی جسمانی ادراک شده، سابقه فعالیت بدنی و حمایت مربی در هر دو گروه پسران و دختران، تأثیر مستقیم بر انجام فعالیت بدنی و تأثیر غیرمستقیم بر قصد ادامه فعالیت دارند. همچنین مشارکت ورزشی، تأثیر مستقیمی بر ادامه فعالیت دارد. در پسران، شرکت در رقابت های ورزشی و در دختران، عضویت در یک باشگاه ورزشی، شاخص های پیش بین مشارکت ورزشی و قصد ادامه فعالیتاند.

هدف تحقیق مقایسه تراکم استخوانی، محتوای مواد معدنی استخوانی و قدرت عضلانی مردان نخبه کاراته کار سبک کاتا و کومیته استان خراسان جنوبی است. آزمودنی های این پژوهش تعداد 12 مرد کومیته کار (سن: 23/2 ± 6/22 سال، شاخص توده بدنی: 95/1 ± 43/22 کیلوگرم بر متر مربع)، 12 مرد کاتارو (سن: 15/1 ± 5/21 سال، شاخص توده بدنی: 14/3 ± 38/22 کیلوگرم بر متر مربع) و 12 مرد غیرورزشکار سالم (سن: 60/1 ± 9/22 سال، شاخص توده بدنی: 89/2 ± 85/21 کیلوگرم بر متر مربع) از استان خراسان جنوبی بودند. گروه های ورزشکار از بین افرادی که حداقل 5 سال سابقه ورزشی مستمر در رشته کاراته داشتند و از سلامت بدنی و رژیم غذایی طبیعی برخوردار بودند، انتخاب شدند. با استفاده از روش DXA، میزان تراکم و محتوای مواد معدنی استخوان ران (نواحی گردن، برجستگی بزرگ و انتهای نزدیک به تنه) و ساعد (3̷2 انتهای دور از تنه استخوان زند زیرین و زند زبرین و استخوان های مچ دست) شرکت کنندگان اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری (05/0=α) بهره برداری گردید. نتایج نشان داد در ورزشکاران سبک کومیته، میزان تراکم (به ترتیب 04/0p= و 000/0p=) استخوانی ناحیه ساعد؛ قدرت گریپ (به ترتیب 02/0p= و 000/0p= ) و قدرت عضلات پشت (به ترتیب 000/0p= و 000/0p= ) به طور معنی داری از ورزشکاران سبک کاتا و افراد غیر ورزشکار بالاتر است. همچنین ورزشکاران سبک کاتا در تراکم و محتوای مواد معدنی استخوان ران (به ترتیب 000/0p= و 03/0p= )، قدرت گریپ (00/0p= ) و قدرت عضلات پشت (00/0p= )، به طور معناداری از مقادیر بالاتری در مقایسه با غیر ورزشکاران سود می بردند. نتایج تحقیق حاضر حاکی از آن است که ورزش کاراته به طور موثر موجب بهبود وضعیت استخوانی و قدرت عضلانی ورزشکاران می شود؛ اما در مقایسه دو سبک رایج این رشته، سبک کومیته به سبب ماهیت فشارهای مکانیکی، تاثیر بارزتری بر وضعیت استخوانی ناحیه ساعد و قدرت عضلانی کاراته کاران دارد.

پژوهش حاضر به منظور بررسی مشکلات باشگاه های ورزشی خصوصی شهرستان شهرکرد انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی بود. جامعه و نمونه آماری، کلیه مدیران و صاحبان باشگاه های ورزشی خصوصی شهرستان شهرکرد بودند که تعداد آنها برابر با 91 نفر بود. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه حاوی 21 سؤال بود که موانع و مشکلات باشگاه های ورزشی خصوصی شهرستان شهرکرد را از جنبه های مختلف ارزیابی می کرد. روایی پرسشنامه را هشت تن از استادان مدیریت ورزشی تأیید کردند و پایایی آن نیز از طریق ضریب آلفای کرونباخ 91/0 به دست آمد. پس از توزیع پرسشنامه ها، درنهایت 80 پرسشنامه ارزیابی شد. براساس نتایج پژوهش، مشکلات و موانع این باشگاه ها به چهار دسته موانع حقوقی و قانونی، اجتماعی و فرهنگی، مدیریتی و دولتی، و اقتصادی تقسیم شد. نتایج تحلیل آزمون فریدمن نشان داد، مهم ترین مشکلات باشگاه های خصوصی شهرستان شهرکرد عبارت بودند از: هزینه بالای راه اندازی و ساخت اماکن خصوصی ورزشی (80/4)؛ ناکافی بودن تسهیلاتی مثل وام بانکی و غیره (50/4)؛ بالاتر بودن هزینه استفاده از بخش های خصوصی در ورزش نسبت به باشگاه های دولتی (36/4)؛ هزینه های زیاد نگهداری و تعمیر اماکن ورزشی (33/4)؛ عدم هماهنگی واحدهای اجرایی و تعدد مراجع تصمیم گیری برای ارائه مجوز (14/4).