درخت حوزه‌های تخصصی

پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اثر مسئولیت پذیری اجتماعی بر برند شخصی ورزشکاران با نقش میانجی شهرت و دلبستگی به برند انجام شده است. دانشجویان و دانش آموختگان تربیت بدنی کشور جامعه آماری پژوهش را تشکیل دادند که 207 نفر از آن ها، ازطریق پرسش نامه آنلاین محقق ساخته و با استفاده از نمونه گیری دردسترس در گروه های ورزشی شبکه های اجتماعی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و نتایج آن با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری ازطریق نرم افزار ایموس محاسبه شد و مدل نهایی ارائه شد. پایایی کلی پرسش نامه (مسئولیت پذیری اجتماعی، برند شخصی، شهرت برند و دلبستگی به برند) با استفاده از روش آلفای کرونباخ، 95 درصد محاسبه شد. همچنین، برای محاسبه روایی ابزار از روایی سازه با کاربرد تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شد که نتایج بیانگر روابودن ابزار پژوهش بود. نتایج حاکی از برازش مناسب مدل مبنی بر تأثیر تمامی مسیرهای مدل پیشنهادی پژوهش است. دراین بین نیز بیشترین میزان اثر مربوط به میزان اثر مسئولیت پذیری اجتماعی بر شهرت برند (77 درصد) و شهرت برند بر برند شخصی (76 درصد) است و پس از آن مسئولیت پذیری اجتماعی بر دلبستگی به برند با 56 درصد قرار دارد. دلبستگی به برند بر برند شخصی نیز با 17 درصد پایین ترین میزان اثر را دارد. با توجه به یافته های پژوهش می توان بیان کرد که فعالیت ورزشکاران در حیطه مسئولیت های اجتماعی یکی از عواملی است که می تواند آن ها را نزد هواداران به یک برند مشهور تبدیل کند و دلبستگی هواداران به برند شخصی ورزشکار را افزیش دهد و از این راه فوایدی را عاید جامعه و خود ورزشکار کند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر روش های معرفی روتین، تصویرسازی و ترکیبی بر اجرا و بازنمایی ذهنی سرویس موجی والیبال بود. بدین منظور، 40 دختر به صورت تصادفی به چهار گروه معرفی روتین، تصویرسازی، ترکیبی و کنترل تقسیم شدند. پس از پیش آزمون، شرکت کنندگان بر اساس گروه بندی مربوطه، تکلیف را به مدت هفت روز (هر روز پنج بلوک 10 کوششی) تمرین نمودند. یک هفته پس از آخرین روز تمرین، شرکت کنندگان پس آزمون را انجام دادند. نتایج نشان می دهد که گروه ترکیبی نسبت به دو گروه تجربی دیگر عملکرد بهتری داشته است. گروه معرفی روتین نیز نسبت به گروه تصویرسازی عملکرد بهتری را نشان می دهد. با این حال، در متغیر بازنمایی ذهنی، گروه تصویرسازی نسبت به دو گروه دیگر بازنمایی ساختاریافته تری داشته است. علاوه بر این، گروه ترکیبی نسبت به گروه معرفی روتین از بازنمایی ساختاریافته تری برخوردار می باشد. این نتایج با توجه به مکانیزم های زیربنایی این روش های تمرینی مورد بحث قرار گرفته است.

فرایند تصمیم گیری، نقش بسیار مهمی در فعالیت های ورزشی داشته و با شکست یا موفقیت ورزشی ارتباط مستقیم دارد. از سوی دیگر، یکی از موضوعات مهم در روان شناسی ورزش و علوم رفتاری، جهت گیری در ورزش است. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه جهت گیری کنشی و حالتی با رفتار تصمیم گیری فوتبالیست های ماهر زن بود. شرکت کنندگان در پژوهش 27 بازیکن با سابقه حداقل 8 سال شرکت در مسابقات بودند. به منظور تعیین جهت گیری کنشی یا حالتی بازیکنان از پرسشنامه مقیاس کنترل عملکردی-90 و برای ارزیابی عملکرد تصمیم گیری بازیکنان از تصاویر موقعیت های واقعی بازی فوتبال استفاده شد. بازیکنان باید از بین گزینه های موجود (شوت، دریبل و پاس) به یکی از آنها پاسخ صحیح می دادند. پس از بررسی طبیعی بودن توزیع داده ها از طریق آزمون کولموگروف اسمیرنوف، برای تجزیه وتحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه در سطح معنا داری 05/0استفاده شد. نتایج همبستگی معنا داری را بین جهت گیری کنشی با دقت و رفتار تصمیم گیری بازیکنان کنشی نشان داد (05/0P<)، اما این همبستگی در مورد رابطه بین جهت گیری کنشی با سرعت تصمیم گیری بازیکنان کنشی معنا دار نبود (05/0P>). همچنین رابطه معنا داری بین جهت گیری حالتی با هیچ یک از متغیرها (دقت، سرعت و رفتار تصمیم گیری بازیکنان جهت گیر حالتی) مشاهده نشد (05/0P>). در نهایت می توان گفت که برخورداری از ویژگی کنشی در بازیکنان ماهر، با دقت تصمیم گیری و انتخاب مخاطره پذیر آنها همبستگی دارد و این نوع جهت گیری افراد را در رسیدن به اهدافشان کمک خواهد کرد.

هدف از انجام این تحقیق تعیین اثر یک دوره کوتاهمدت تمرین ویبریشن بر برخی از عوامل آمادگی جسمانی زنان سمالمند بمود. آزممودنیهمای داوطلمب 0/ )سمن 22 ± 01/69 سمال، وزن 11/94 ± 00/42 کیلمو گمرم، 0/ قد 60 ± 100/99 سانتیمتر و BMI 2/23 ، ± 20/02 کیلوگرم بر متر مربع( به صورت تصادفی به سه گروه = ویبریشن) 10 n (، گروه بدون ویبریشن =12( n = ( و کنترل) 16 n ( تقسیم شدند. گروه ویبریشن تمرینات را که شامل 4 وضعیت بدنی بود به مدت 16 روز با فرکانس 30 26 هرتز - و دامنه 12 میلیمتر انجام دادنمد. گمروه بدون ویبریشن نیز تمرینات مشابه گروه ویبریشن را بر روی دستگاه خاموش انجام دادند و از گروه کنترل نیز خواسته شد که فعالیت ورزشی عادی خود را انجام دهند. برای سنجش قدرت دست و پا از دینامومتر، بمرای سنجش انعطافپذیری از آزمون خمشدن تنه به جلو، برای سنجش تعادل از زمان ایستادن روی یک پا و برای ارزیابی ترکیب بدن از اندازهگیری چربی زیرپوستی سه نقطهای )فوق خاصره، ران و سه سر بمازو( بمهوسمیله دستگاه کالیپر استفاده گردید. پس از جمعآوری اطععات، دادهها با استفاده از نرمافمزار آمماری Spss 15 و Excel 2007 با روش آماری t وابسته و تجزیه و تحلیل واریانس ممورد ارزیمابی قمرار گرفتنمد. یافتمههمای درونگروهی نشان داد که در گروه ویبریشن قدرت دست راست 6/62( p= (، قدرت دست چمپ 6/61( p= ،) قدرت پا 6/664( p= (، انعطافپذیری 6/660( p= ( و تعادل پای چپ 6/660( p= ( افمزایش و درصمد چربمی بدن 6/662( p= ) و چربی زیر پوستی ناحیه ران 6/61( p= ( کاهش معنیدار داشمته اسمت. در حمالی کمه در گروه بدون ویبریشن فقط افزایش قدرت دست راست 6/61( p= ( و کماهش چربمی زیمرپوسمتی ناحیمه ران 6/61( p= ( معنیدار بود. به همر حمال، در گمروه کنتمرل همیچکمدام از متغیرهما اخمتعف معنمیداری را بمینپیشآزمون و پسآزمون نشان ندادند. یافتههای بین گروهی نشان داد که تمرین ویبریشن افمزایش معنمیداری در قمدرت دسمت راسمت و چمپ 6/663( p= 6/ و 660 p= (، قمدرت پما 6/662( p= ( و تعمادل پمای چمپ 6/61( p= ( آزمودنیهای گروه ویبریشن نسبت به دو گروه دیگر ایجاد کمرد، ولمی تمأثیر معنمیداری بمر روی تعادل پای راست، انعطافپذیری و درصد چربی هیچکدام از گروهها نداشت. براساس نتایج تحقیق، با انجمام دورههای کوتاهمدت تمرین ویبریشن میتوان به تقویت قدرت دست، پا و تعادل سالمندانی که امکان شرکت در دورههای طولانیمدت تمرینات را ندارند پرداخت

هدف از پژوهش حاضر، شناسایی عوامل انگیزاننده حمایت ورزشی در استان همدان بود. پژوهش حاضر از نظر روش تحقیق، توصیفی- پیمایشی بود. تعداد 243 مدیر (123 مدیر شرکت و 120 مدیر ورزشی) به پرسشنامه محقق ساخته شامل 33 گویه با مقیاس پنج ارزشی لیکرت پاسخ دادند که روایی صوری و محتوایی آن به وسیله متخصصان و پایایی آن در یک مطالعه مقدماتی بین 30 نفر از مدیران ورزشی و شرکت ها با استفاده از آلفای کرونباخ 93/0 محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی به منظور شناسایی عامل های انگیزاننده حامیان ورزشی استفاده شد. نتایج پژوهش شش عامل شامل عوامل ساختاری، تبلیغاتی، تسهیلاتی، محیطی، فرهنگی و مدیریتی را به عنوان عوامل موثر انگیزاننده در حمایت ورزشی از دیدگاه مدیران شرکت ها و مدیران ورزشی و تحلیل عاملی تأییدی برازش مناسب مدل را نشان داد. با توجه به اینکه حمایت مالی یکی از مهم ترین منابع مالی برای سازمان های ورزشی است، به مدیران ورزشی و شرکت ها پیشنهاد می شود که با آگاهی از دانش بازاریابی ورزشی، ارائه طرح های حمایتی مناسب و مزیت های ارائه شده به حامیان، شرکت ها را برای ورود به عرصه حمایت ورزشی ترغیب کنند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر فعالیت متناوب با شدت بالا (HIE) در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر پاسخ VEGF سرم مردان غیرفعال است. به این منظور 9 مرد جوان غیرفعال (سن 5±50/24 سال، قد 6/4±22/174سانتی متر، وزن 5/4±75/70 کیلوگرم و حداکثر بازده کاری (Wmax) در شرایط هایپوکسی 04/29±185 و در شرایط نورموکسی 8/31±0/200) به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. آزمودنی ها، پروتکل فعالیت متناوب با شدت بالا را در شرایط هایپوکسی نورموباریک (3/15 تا 5/15درصد اکسیژن تقریباً برابر ارتفاع 2500 متر) و همین پروتکل را در شرایط نورموکسی در دو هفته مجزا اجرا کردند. نمونه های خونی قبل، بلافاصله و 2 ساعت پس از فعالیت گرفته شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر نشان داد که بین شرایط محیطی مختلف (هایپوکسی و نورموکسی)، در میزان اثرگذاری بر سطوح VEGF سرمی مردان غیرفعال اختلاف معنادار وجود ندارد (452/0P=). مداخلات تمرینی و مطالعات بسیاری برای مشخص شدن مویرگ زایی در بدن نیاز است؛ اگرچه سطوح بالای VEGF پس از فعالیت متناوب با شدت بالا ممکن است به افزایش آنژیوژنز و مویرگ زایی منجر شود. به هر حال برای مشخص شدن محرک ها و سازوکارهایی که برای رشد عروق جدید در تمرینات با شدت بالا گزارش شده، به تحقیقات بیشتری نیاز است.

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین ترکیبی ایستگاهی بر میزان آدیپونکتین و hs-CRP زنان دارای اضافه وزن بود. در این پژوهش 22 زن دارای اضافه وزن (میانگین ± انحراف معیار، سن 43/4±04/26 سال، وزن 56/6±10/73 کیلوگرم و نمایه توده بدنی 53/2±35/29)، به صورت داوطلبانه شرکت داشتند و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (11=n) و تمرین ترکیبی ایستگا هی (11=n) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تمرین ترکیبی ایستگاهی به مدت هشت هفته و هر هفته چهار جلسه با شدت 90-70 درصد حداکثر ضربان قلب، تمرین کردند. نمونه خون قبل از شروع تمرین و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین در حالت ناشتا گرفته شد. برای اندازه گیری متغیرهای هورمونی از روش الایزا استفاده شد. همچنین، برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. پس از هشت هفته تمرین ترکیبی ایستگاهی، سطوح آدیپونکتین در گروه تجربی به طور معناداری (001/0 P =) افزایش یافت، درحالی که سطوح hs-CRP دراین گروه کاهش یافت (001/0 P =). به نظر می رسد که تمرین ترکیبی ایستگا هی با شدت بالا، به دلیل تأثیرات ضد ا لتهابی شیوه درمانی مؤثری برای جلوگیری و بهبود عوامل خطر بیماری ها ی مزمن مرتبط با چاقی مانند بیماری قلبی- عروقی، دیابت و ... در زنان جوان کم تحرک و دارای اضافه وزن باشد.

، میکرو RNA پروآنژیوژنزی سلول های اندوتلیال است که این میکرو RNA، از طریق سرکوب EphrinA3 و افزایش مهاجرت برخی هدف های ژنی و پروتئینی (VEGF) موجب بهبود فرایند رگ زایی می شود. در این پژوهش 12 سر رت نر در سن هشت هفتگی با میانگین وزنی20±180 گرم انتخاب و تصادفی به دو گروه کنترل (6=n) و تمرین (6=n) تقسیم شدند. تمرین تناوبی شدید به مدت چهار هفته و هر هفته پنج روز شامل سه تناوب شدید (چهار دقیقه با شدت 90 تا 100 درصد (VO2max و سه تناوب سبک (دو دقیقه با شدت 50 تا 60 درصد VO2max) انجام گرفت. میزان بیان ژن ها با تکنیک Real time-PCR و از روش ∆∆CT -2 محاسبه شدند. برای تعیین معنادار بودن متغیرها بین گروه های تحقیق از آزمون آماری t مستقل استفاده شد. یافته ها نشان داد تمرین تناوبی شدید موجب تغییر معنادار افزایش بیان ژن Mir-210 و VEGF شد (005/0P=)- (003/0P=). همچنین کاهش بیان ژن گیرنده EphrinA3 در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل معنادار شد (000/0P=). به طور کلی شاید در اثر هیپوکسی، که همراه با تمرین تناوبی شدید اتفاق افتاده است، افزایش بیان ژن های Mir-210 و VEGF موجب بهبود عملکرد پروآنژیوژنزی سلول های اندوتلیال می شود که این سازگاری به افزایش رگ زایی در رت ها منجر شده است.

هدف پژوهش حاضر، بررسی عوامل مؤثر بر موفقیت المپیاد ورزشی درون مدرسه ای از دیدگاه دبیران تربیت بدنی، مدیران و اولیای دانش آموزان بود. روش پژوهش توصیفی پیمایشی و جامعه آماری آن کلیه دبیران تربیت بدنی خراسان شمالی، مدیران مدارس و والدین دانش آموزان شهرستان مانه و سملقان (535 نفر) که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و با استناد به درصد تناسب نسبی بین دبیران و مدیران و اولیای دانش آموزان تعداد 150 نفر در نمونه های دبیران، 50 نفر برای اولیای دانش آموزان و همچنین 50 نفر در بخش مدیران مدارس به عنوان نمونه های نهایی پژوهش انتخاب شدند. با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی شش عامل منابع فرهنگی، منابع مالی، منابع انسانی، منابع مادی و تسهیلاتی، منابع مدیریتی و منابع فناوری به عنوان مؤلفه های مؤثر بر موفقیت المپیاد ورزشی درون مدرسه ای شناسایی شدند و میزان اهمیت عوامل از دیدگاه آزمودنی ها بررسی شد. بر این اساس، بالاترین میانگین رتبه در بین مولفه ها مربوط به مؤلفه "منابع فرهنگی" و پایین ترین میانگین رتبه مربوط به مؤلفه "منابع فن آوری" می باشد. درنهایت با توجه به نتایج به دست آمده پیشنهاد می شود تا جهت برنامه ریزی هر چه بهتر المپیاد ورزشی درون مدرسه ای، به منابع فرهنگی توجه ویژه ای شود تا ضمن افزایش جنبه های مختلف سلامتی دانش آموزان به بهبود روابط اجتماعی مفید در کنار روحیه ی شاداب آن ها پرداخته شود.

هدف از پژوهش حاضر، مشخص کردن ادراک بازیکنان حرفه ای فوتبال در پیروی از رسانه های جمعی ورزش ایران براساس مبنای اخلاقی و روزنامه نگاری بود. این پژوهش براساس بازتاب دریافت شده از 138 بازیکنان حرفه ای فوتبال (با دامنه سنی 61 31 (55 نفر) ؛ 30 21 (53 نفر)؛ 30 21 و کمتر از 20 سال (30 نفر)) انجام گرفت که این بازیکنان شاغل در تیم های شرکت کننده در لیگ برتر ایران هستند. هریک از شرکت کنندگان به ارزیابی پنج فاکتور زندگی شخصی، صداقت رسانه ها، نحوه جمع آوری اخبار توسط رسانه ها، میزان تحریک و تشویق رسانه ها به خشونت و شایعات مربوط به رسانه ها پرداختند. از تحلیل واریانس توسط آزمون غیرپارامتریک کروسکال والیس به منظور تحلیل داده ها استفاده گردید. نتایج نشان می دهد که مبانی اخلاق به طور متناوب در شایعه، زندگی خصوصی و صداقت اخبار و برخی اوقات در جمع آوری اخبار و تحریک خشونت نقض شده اند. براساس این نتایج می توان گفت که رسانه های جمعی ایران با معضلات بارز مبانی اخلاقی درگیر می باشند.

هدف این پژوهش، بررسی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی شدید (به روش اسپلیت) بر تغییرات سطوح سرمی تستوسترون، کورتیزول، نسبت تستوسترون به کورتیزول (T/C) و تأثیر آن بر رشد و توسعه قدرت عضلانی است. 20 نفر از ورزشکاران مبتدی پرورش اندام با شاخص توده بدن 25/2±80/23 کیلوگرم بر مترمربع و میانگین سنی 55/2±65/24 در این پژوهش مشارکت کردند. آزمودنی ها به صورت تصادفی در دو گروه تمرین قدرتی به روش اسپلیت (10 نفر) و کنترل به روش سنتی (10 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرینی با 100-85 درصد 1RM برای شش نوبت در هفته به روش اسپلیت (جداسازی گروه های عضلانی) طراحی شد. گروه کنترل به روش تمرین کل بدن (سنتی) با همان شدت و مدت به تمرین پرداختند. ضخامت عضله تحت مطالعه (سه سر بازو) با استفاده از تصویربرداری سونوگرافی در هر دو گروه قبل و پس از مداخله اندازه گیری شد. نمونه گیری خونی، در زمان استراحت قبل و بعد از تمرین ها در محیط آزمایشگاه جمع آوری شد. نتایج نشان داد که تمرین به روش اسپلیت نسبت به روش سنتی، موجب افزایش قدرت عضلانی (01/0P=)، توده عضلانی (001/0P=) و نسبت T/C (02/0P=) می شود. همچنین، بین قدرت بیشینه با هایپرتروفی (55/0=r،001/0P=) و نسبت T/C با قدرت بیشینه ارتباط معنی دار مشاهده شد (03/0=p، 74/0=r). نتایج نشان می دهند، این روش از تمرین مقاومتی موجب افزایش تحریک آنابولیکی و توده عضلانی در بدن می شود، که افزایش قدرت بیشینه را در پی دارد.

هدف از این پژوهش، تعیین اثر دستورالعمل های کانون توجه بیرونی بر یادگیری تکلیف پیگردی تحت شرایط تکلیف ثانویه بود. بدین منظور، 42 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه کرمان (با دامنه سنی 25 19 سال) پس از شرکت در پیش آزمون و به صورت تصادفی در سه گروه جای گرفتند (کنترل، دستورالعمل های کانون توجه بیرونی نزدیک و دستورالعمل های کانون توجه بیرونی دور). شرکت کنندگان تکلیف پیگردی را در چهار بلوک چهار کوششی تمرین کردند و پس از گذشت 48 ساعت، در آزمون یادداری تأخیری تحت شرایط تکلیف ثانویه شرکت نمودند. قابل ذکر است که به منظور سنجش تکلیف پیگردی از تست هماهنگی دو دست دستگاه وینا استفاده شد و میانگین زمان کل در این تکلیف به عنوان متغیر وابسته محاسبه گردید. همچنین، گروه تمرکز بیرونی نزدیک، دستورالعمل هایی را در ارتباط با حرکات دسته ها دریافت کرد و به گروه تمرکز بیرونی دور، دستورالعمل هایی در مورد حرکات نقطه قرمز رنگ در قسمت های مختلف مسیر ارائه شد. شایان ذکر است که گروه کنترل هیچ دستورالعملی را دریافت نکرد. علاوه براین، از آزمون تحلیل واریانس عاملی مرکب و آزمون تحلیل واریانس یک طرفه جهت تعیین معناداری در مراحل اکتساب و یادداری استفاده شد. نتایج نشان می دهد که تفاوت معناداری میان بلوک های مختلف تمرینی در مرحله یادگیری (P=0.0001) و میان گروه های مختلف در مرحله یادداری (P=0.0001) وجود دارد. این نتایج حاکی از این است که افزایش فاصله در یک تمرکز توجهی بیرونی، یادگیری تکلیف پیگردی را به ویژه تحت شرایط تکلیف ثانویه بهبود می بخشد؛ زیرا، شرایط تکلیف ثانویه می تواند منابع توجهی را افزایش دهد و باعث تغییر توجه به بیرون شود.

هدف این پژوهش بررسی اثر برنامه جامع گرم کردن فیفا +11 داوران بر تعادل پویای داوران و کمک داوران مرد فوتبال ایران بود. 52 داور و کمک داور فوتبال بدون سابقه آسیب دیدگی داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به صورت تصادفی به گروه های تجربی و کنترل (26 نفر گروه تجربی، 26 نفر گروه کنترل) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هفده هفته برنامه +11 داوران را انجام دادند، درحالی که گروه کنترل در طول نیم فصل روش گرم کردن معمول و سنتی خود را اجرا کرد، برای برآورد تعادل پویای داوران در پیش آزمون و پس آزمون از آزمون تعادل Y استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و آزمون تحلیل واریانس صورت گرفت. یافته ها نشان داد که تعادل پویا در جهت های قدامی و خلفی داخلی و نمره کلی تعادل داوران گروه تجربی در پس آزمون در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنی داری داشت، درحالی که درجهت خلفی خارجی تفاوت معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد. با توجه به یافته های تحقیق، برنامه جامع گرم کردن فیفا +11 داوران می تواند تعادل پویای داوران و کمک داوران فوتبال را بهبود بخشد.

هدف از تحقیق حاضر تجزیه وتحلیل ویدئویی آسیب های بازیکنان فوتبال در بازی های جام جهانی 2010 بود. بدین منظور تمامی بازی های جام جهانی از طریق تجزیه وتحلیل ویدئویی بررسی شد و اطلاعات آن (تعداد آسیب، سازوکار وقوع آسیب، زمان بروز آسیب، نوع برخورد منجر به آسیب و منطقه وقوع آسیب در زمین بازی) از طریق ثبت در فرم گزارش آسیب به دست آمد. در تحقیق حاضر که از نوع توصیفی – تحلیلی است، از آزمون آماری مجذور کای ( 2X) برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد 92 آسیب طی 64 مسابقه یا 3/39 آسیب در هر 1000 ساعت مسابقه به وقوع پیوسته است. بیشترین میزان بروز آسیب در 15 دقیقه انتهایی نیمه دوم (دقایق 90 – 76) رخ داده است (05/0>P). مبارزه هوایی (3/28 درصد) و تکل شدن (7/21 درصد) بیشترین سازوکار به وجودآورنده آسیب بوده اند (05/0<P). منطقه 5 با 7/20 درصد و پس از آن مناطق 2 و 8 هر کدام به نسبت مساوی 5/18درصد، بیشترین درصد آسیب را داشته اند (05/0>P). همچنین 8/84 درصد آسیب ها بر اثر برخورد به وجود آمده است (05/0>P).  میزان بروز آسیب در این بازی ها کمتر از جام های جهانی قبلی بود، که ممکن است ناشی از سخت گیری بیشتر قوانین داوری در راستای حفظ سلامت بازیکنان در سال های اخیر، تفاوت در تعریف آسیب، متفاوت بودن سیستم بازی، تفاوت در مدت و نوع تمرینات آماده سازی و بدنسازی و متفاوت بودن روش های جمع آوری اطلاعات باشد.

هدف از پژوهش حاضر، تحلیلی بر پیش بینی سازگاری شغلی معلمان تربیت بدنی بر اساس پیاده سازی مدیریت کوانتومی بود. روش این پژوهش توصیفی و از نوع مطالعات هم بستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش را کلیه معلمان تربیت بدنی سه دوره تحصیلی آموزش و پرورش شهرستان اصفهان در سال (1393) تشکیل دادند (559N=) که با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با جامعه آماری شش ناحیه آموزش و پرورش شهرستان اصفهان، 226 نفر از آن ها به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. بر اساس نتایج بدست آمده مؤلفه های سازگاری شغلی معلمان تربیت بدنی تحت تأثیر ابعاد مختلف مدیریت کوانتومی قرار دارد.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر ابهام در نتیجه ناشی از افزایش سطح توازن رقابتی بر میزان حضور تماشاگران لیگ برتر فوتبال ایران است. میزان حضور تماشاگران لیگ برتر فوتبال ایران، به روش کتابخانه ای و از منابع موجود در سازمان لیگ، فدراسیون و نشریات معتبر باشگاهی، به صورت ریز، تهیه، جمع آوری و منظم شد. میزان توازن رقابتی نیز با استفاده از سه معیار پرکاربرد c5,SDW,Herfindal برای چهار لیگ فوتبال ایران، ژاپن، چین و کره جنوبی محاسبه شد. نتایج نشان داد که لیگ برتر فوتبال ایران براساس شاخص هرفیندال دارای بالاترین سطح توازن رقابتی در میان چهار لیگ مذکور است. همچنین نتایج آزمون علیت گرنجری و مقایسه روند دو متغیر میزان حضور و سطح توازن رقابتی در لیگ برتر فوتبال ایران، نشان داد که ضمن اثر اولیه از سمت توازن رقابتی، با افزایش ابهام در نتایج مسابقات (افزایش سطح توازن رقابتی)، میزان حضور تماشاگران افزایش یافته است.