درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از پژوهش حاضر، مطالعه عوامل مؤثر بر وقوع و رشد فساد اداری و ادراک شده و روش های کنترل آن در سازمان های ورزشی ایران است. این پژوهش، توصیفی و از نوع پیمایشی است که به شکل میدانی به اجرا در آمده است و در دسته بندی تحقیق، بر حسب هدف در دسته تحقیقات کاربردی جای میگیرد. جامعه آماری تحقیق را تمامی کارکنان سازمان مرکزی سازمان تربیت بدنی، فدراسیون های ورزشی و ورزشکاران نخبه (975 نفر) تشکیل داده است و نمونه برابر با 521 نفر در نظر گرفته شد. ابزار اندازه گیری تحقیق پرسشنامه ای محقق ساخته بود. برای تجزیه و تحلیل آماری یافته ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد از بین عوامل پنج گانه مختلف، به ترتیب وضعیت اقتصادی کارکنان، ویژگیهای فرهنگی جامعه، ویژگیهای سازمانی، کمیت و کیفت قوانین در وقوع و رشد فساد اداری در سازمان های ورزشی ایران نقش دارند. همچنین یافته های پژوهش نشان داد از بین عوامل ده گانه مؤثر بر کنترل فساد اداری، تمامی آنها در کنترل فساد اداری در سازمان های ورزشی نقش دارند و نقش آنها، به ترتیب از بیشترین به کمترین عبارت است از: افزایش حقوق کارکنان سازمان، جلوگیری از فساد استخدامی، برقراری نظام های کنترل مالی کارآمد، تدوین قوانین و مقررات کارآمد، آشنایی ارباب رجوع با قوانین و مقررات، سیاست زدایی از نظام اداری، ایجاد نهادی مستقل برای مبارزه با فساد اداری در سازمان، آموزش کارکنان درباره فساد اداری، خصوصیسازی (کاهش تصدیگری در سازمان)، تشدید و افزایش مجازات ها. یافته های تحقیق حاضر میتواند مدیران و سیاست گذاران سازمان های ورزشی کشور را در برنامه ریزی و تصمیم گیری برای کنترل و جلوگیری از وقوع و رشد فساد اداری و ایجاد سازمانی مملو از سلامت اداری در جهت اعتلای ورزش کشور یاری رساند.

مطالعات انجام شده حاکی از آن است که ورزش تراکم توده استخوانی را افزایش می دهد. اما هنوز در مورد نوع و شدت آن که حداکثر تحریک آنابولیک را بر استخوان ایجاد می کند اطمینان حاصل نشده است (6). هدف این مطالعه، تعیین اثر درازمدت سه نوع فعالیت بدنی (استقامتی، سرعتی، و قدرتی) بر میزان تراکم توده استخوانی ورزشکاران نخبه مرد در مقایسه با مردان غیرورزشکار بوده است. این تحقیق از نوع علی- مقایسه ای پس از وقوع است. نمونه ها عبارت بودند از 30 ورزشکار نخبه مرد (10 دونده استقامتی3000 و5000 متر، 10دونده سرعتی100 و200متر، و 10 بدن ساز)، و10 غیرورزشکار سالم، بین سنین 20 تا 30 سال، که به صورت در دسترس انتخاب شدند. چگالی ماده معدنی استخوان (BMD) مهره های کمر و گردن استخوان ران نمونه ها با دستگاه جذب سنج دوتایی انرژی اشعه ایکس (DEXA) اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی LSD) تحلیل شدند. در مقایسه با گروه کنترل، بدن سازان و دونده های سرعت در ناحیه گردن استخوان ران، و مهره های کمر به طور معناداری چگالی ماده معدنی بالاتری داشتند، در حالی که چگالی ماده معدنی هر دو ناحیه مذکور در دوندگان استقامتی، به طور معناداری پایین تر بود) 05/0≤ P). همچنین، تراکم توده استخوانی بدن سازان، در مقایسه با دونده های سرعت، در دو ناحیه اندازه گیری شده بیشتر و به لحاظ آماری معنادار بود (05/0≤ P)، در صورتی که تراکم استخوانی هر دو ناحیه در دوندگان استقامت به طور معناداری کمتر بود) 05/0≤ P). نتایج تحقیق حاضر حاکی از این است که پاسخ استخوان در برابر بار مکانیکی، به نوع و شیوه فعالیت ورزشی وابسته است.

هدف از این تحقیق عبارت است از تعیین اثر بی تمرینی کوتاه مدت پس از تمرینات استقامتی، مقاومتی، و موازی بر توان هوازی و بی هوازی قدرت بیشینه و درصد چربی دانشجویان مرد تمرین نکرده. ۳2 نفر دانشجو (24/1±94/24 سال، قد 07/7±09/176 سانتی متر، و وزن 1/11±91/71 کیلوگرم) از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه ۱۲، 9 و ۱۱ نفره تمرین استقامتی، مقاومتی، و موازی قرارگرفتند و به مدت ۸ هفته تمرین کردند. تمرینات گروه استقامتی، دویدن روی نوارگردان با 65 تا 80 درصد حداکثر ضربان قلب و به مدت 16 تا 30 دقیقه، و گروه مقاومتی تمرین وزنه در 4 حرکت با 65 تا 80 درصد حداکثر قدرت در مدت مشابه بود. گروه موازی ترکیبی از تمرینات گروه استقامتی و مقاومتی را با حجم و شدتهای ذکر شده اجرا می کرد. آزمون زیربیشینه جرج و آزمون وینگیت برای ارزیابی توان هوازی و بی هوازی و یک تکرار بیشینه برای قدرت بیشینه و درصد چربی با استفاده از چین پوستی سه نقطه ای در آزمون اولیه، پیش آزمون (پس از دوره تمرین)، و پس آزمون (پس از 8 هفته بی تمرینی) محاسبه شد. تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی بن فرونی و LSD برای مقایسه درون گروهی و روش تجزیه و تحلیل واریانس یکراهه (ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی برای مقایسه بین گروهی استفاده شد (05/0P<). بعد از 8 هفته بی تمرینی در مقایسه درون گروهی در گروه استقامتی کاهش معناداری در max2VO، قدرت مطلق پایین تنه (اسکوات)، و قدرت نسبی بالاتنه (پرس سینه) و افزایش معناداری در درصد چربی بدن مشاهده شد (05/0P<). بی تمرینی در گروه مقاومتی و موازی تغییرات معناداری بر max2VO، قدرت مطلق و نسبی بالاتنه و پایین تنه و درصد چربی بدن نشان داد (05/0P<). تفاوت معناداری در درصد تغییرات پس آزمون نسبت به پیش آزمون در متغیرهای اندازه گیری شده تحقیق در بین گروهها مشاهده نشد (05/0

عقیده بر این است که لوردوز کمری بیش از حد (هایپرلوردوزیس) عاملی خطرزا برای کمردرد است. در منابع موجود، تمرینات و حرکات اصلاحی مختلفی برای برطرف کردن هایپرلوردوز کمر پیشنهاد شده است. طی سال های اخیر، تمرینات پیلاتس مورد توجه عموم مردم، به¬ویژه در کشورهای غربی قرار گرفته و پیشنهادهای محدودی در خصوص بهبود تعادل و پوسچر بر اثر انجام این نوع تمرینات ارائه شده است. هدف این تحقیق بررسی تأثیر و کاربرد تمرینات پیلاتس بر میزان هایپرلوردوز کمری زنان غیرورزشکار است. برای این منظور، ابتدا با استفاده از خط¬کش منعطف، میزان قوس کمری 30 زن سالم 20- 30 ساله اندازه¬گیری شد تا دامنه طبیعی لوردوز کمری مشخص شود. میانگین 74/43 درجه و انحراف استاندارد 02/8 درجه به¬دست آمد و عدد میانگین ± یک انحراف استاندارد به¬عنوان دامنه طبیعی در نظر گرفته شد. سپس، 33 نفر به¬عنوان نمونه آماری انتخاب شدند که درجه لوردوز کمری آن ها بیشتر از 76/51 درجه (بیش از محدوده طبیعی تعیین¬شده)، دامنه سنی شان 20- 30 سال بود و طی شش ماه گذشته فعالیت ورزشی منظمی نداشتند. نمونه ها به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته (24 جلسه) و هر جلسه یک ساعت تمرینات پیلاتس طراحی شده (شامل حرکات کششی و تقویتی) را انجام دادند. در پایان، 25 نفر در پس¬آزمون شرکت کردند و مجدداً میزان قوس کمری آن ها اندازه¬گیری شد. نتایج نشان داد بین قوس کمری نمونه های مورد نظر، قبل و بعد از انجام تمرینات پیلاتس اختلاف معنی¬داری وجود دارد (001/0=P). با توجه به یافته تحقیق، می توان نتیجه گرفت که تمرینات پیلاتس استفاده¬شده در تحقیق حاضر در کاهش هایپرلوردوز کمری زنان مؤثر بوده است و می تواند در حیطه حرکات اصلاحی، به¬صورت مستقل یا ترکیب با حرکات اصلاحی موجود، برای اصلاح ناهنجاری هایپرلوردوز کمری استفاده شود. از آنجا که این تمرینات جذابیت و تنوع دارند، تداوم اجرای آن بیش از تمرینات دیگر است؛ از این رو می تواند به¬عنوان روشی جدید در حیطه حرکات اصلاحی مطرح باشد.

هدف از انجام این تحقیق مقایسه وضعیت سلامت عمومی جانباز قطع عضو ورزشکار و غیرورزشکار بوده است. 2000 آزمودنی در سرار کشور به عنوان آزمودنی در این تحقیق به شیوه تصادفی نمونه گیری شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه سلامت عمومی بوده که شامل چهار خرده مقیاس علائم جسمانی, اضطراب, اختلال در کنش وری اجتماعی و افسردگی شدید هستند. نتایج تحقیق نشان داد که ورزشکاران جانباز نسبت به غیر ورزشکاران در مورد چهار خرده مقیاس سلامت عمومی وضعیت برتری دارند. همچنین نتایج نشان داد که بین سن و سلامت عمومی این افراد رابطه معنی داری وجود ندارد. نتیجه این که انجام فعالیت های بدنی در مورد افراد جانباز و معلول دارای منافع روانی نیز می باشد.

اختلالات اسکلتی – عضلانی مرتبط با کار از جمله بزرگ ترین مشکلات بهداشت شغلی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه است. این اختلالات در اثر تخریب و آسیب تجمعی بافت های دستگاه اسکلتی – عضلانی طی ماه ها و سال ها ضمن مواجهه با عوامل استرس زای بیومکانیکی و روانی – اجتماعی در محیط کار رخ می دهند. از آنجایی که یکی از مهم ترین عوامل بروز این اختلالات، پوسچر نامطلوب بدن هنگام انجام کار میتواند باشد، لذا تحقیق حاضر با هدف تعیین میزان شیوع اختلالات اسکلتی – عضلانی کارکنان اداری زن در12 ماه گذشته با استفاده از پرسشنامه نوردیک و نیز ارزیابی پوسچر حین کار آنان به روش RULA صورت گرفته است. بیشترین میزان شیوع اختلالات اسکلتی – عضلانی در جامعه مورد مطالعه به ترتیب در کمر (9/78درصد)، گردن (8/77درصد)، شانه (3/73درصد)، پشت (3/63درصد) مشاهده شد. همچنین بیشترین درصد کسب نمره RULA به ترتیب در 8/37 درصد از نمو نه ها عدد متوسط 5 و6، و در 3/33درصد از نمونه ها عدد بالای 7 گزارش شد. با استفاده از روش آماری اسپیرمن نشان داده شد که بین نمره RULA و اختلالات اسکلتی- عضلانی افراد مورد مطالعه، رابطه معنیدار مثبت وجود دارد (55/0=2R، 001/0=P، 739/0=r). از مطالعه این تحقیق می توان دریافت که نمونه های این پژوهش از نظر پوسچر حین کار و اختلالات اسکلتی – عضلانی در وضعیت خطرناکی قرار دارند که ایجاد تغییراتی در محل کار آنان با توجه به اصول ارگونومیکی ضروری است، و همچنین جهت جلوگیری از بروز این اختلالات، انجام تمرینات ورزشی توصیه می شود.

انعطاف پذیری یا کشش پذیری بافت های نرمی مثل عضله، تاندون، فاشیا، کپسول مفصلی و پوست که از اطراف مفصل عبور می کنند، برای دستیابی به دامنه کامل حرکتی مفصل طی فعالیت های عملکردی ضروری است. به منظور افزایش انعطاف پذیری، عضلات باید تحت کشش قرارگیرند. این تحقیق به منظور تعیین مؤثرترین روش کشش برای بازگرداندن انعطاف پذیری گروه عضلات همسترینگ در کمترین زمان ممکن در فوتبالیست های حاضر در لیگ برتر کشور طراحی شد و به اجرا درآمد. به این منظور 44 فوتبالیست حاضر در لیگ برتر کشور با دامنه سنی 20 تا 29 سال از راه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. نمونه ها به طور تصادفی در 4 گروه 11 نفره تحت تمرینات کشش استاتیک، کشش با استفاده از تکنیک HR ، کشش متعاقب انقباض ایزومتریک و کشش بر اساس قانون مهار متقابل قرار گرفتند. کشش به مدت 6 هفته، 6 روز در هفته و هر روز 2 دقیقه برای هر آزمودنی به ا جرا درآمد. دامنه حرکتی اکستانسیون اکتیو و پاسیو زانو با گونیامتر و در فواصل یک هفته ای تا پایان تحقیق اندازه گیری شد. سپس از آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و آنالیز واریانس برای داده های تکراری استفاده شد. بر اساس نتایج پژوهش، میانگین دامنه حرکتی اکستانسیون اکتیو زانو در گروه کشش استاتیک از 5/2±1/155 به 4/3±9/170، در گروه HR از 5/4±5/157 به 9/2±9/74، در گروه PIR از5/4±2/155 به 9/2±171 در گروه RI از 5/2±4/156 به 9/3±6/170 افزایش یافت (0001/0P<). میانگین دامنه حرکتی اکستانسیون پاسیو زانو در گروهی که به تمرینات کششی به روش استاتیک پرداختند، از 2/5±9/157 به 9/4±8/173، در گروه HR از 2/3±9/160 به 1/ 4±3/176 ، در گروه PRI از 2/1±9/157 به 2/3 ±9/173 و در گروه RI از 1/5 ±6/157 به 2/4± 5/173 افزایش یافت (0001/0 P<) . میانگین دامنه حرکتی فلکسیون پاسیو ران در گروه کشش استاتیک از 3/4 ±8/64 به 3/6 ±4/77، در گروه HR از 3/3±8/65 به 1/1±5/80 ، در گروه PIR از 9/2±1/67 به 2/5 ±5/79 و در گروه RI از 2/3±8/66 به 6/4±3/78 افزایش یافت (0001/0P<). نتایج تحقیق نشان داد که هیچ یک از روش های تمرینات کششی مورد استفاده نسبت به دیگر روش های کششی، از نظر افزایش و بهبود انعطاف پذیری عضلات همسترینگ در ورزشکاران فوتبالیست مبتلا به کوتاهی عضلات همسترینگ برتری نداشته و تقریباً هر چهار روش تاثیر مشابهی دارند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین انطباق پذیری سازمانی(ایجاد تغییر، مشتری مداری، یادگیری سازمانی) و مشارکت سازمانی (تیم گرایی، توسعه قابلیت ها، توانمن سازی) در بین کارشناسان سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران بوده است. در راستای دستیابی به اهداف تحقیق، از پرسشنامه (دنیسون، 2005) استفاده گردید و پس از تایید روایی و پایایی (882/0α= ) آن، در بین جامعه 241 نفری پژوهش که تمامی کارشناسان سازمان مورد مطالعه را در بر می گیرد، توزیع شد. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری کلموگروف اسمیرنف، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی و تحلیل ماتریس همبستگی، استفاده شده است. یافت 4 ای تحقیق نشان داد که میزان انطباق پذیری و مشارکت کارشناسان به ترتیب برابر با 37/51 درصد و 93/50 درصد بوده و ارتباط معنادار و مثبتی (01/0p< ،66/0=r ) بین انطباق پذیری سازمانی و مشارکت سازمانی و همچنین بین تمامی متغیرهای آنها در کارشناسان سازمان تربیت بدنی، مشاهده شد. نتایج این تحقیق بر افزایش سطح مشارکت سازمانی به عنوان یکی از شیوه های افزایش سطح انطباق پذیری کارشناسان سازمان تربیت بدنی، تاکید دارد.

برای دستیابی به دو هدف رشد و بقاء به عنوان اهداف بلند مدت هر رشته ورزشی، سازمان های ورزشی می بایست توانایی رقابت داشته باشند که این مهم، به مدد استفاده از دستاوردهای بازاریابی ورزشی امکان پذیر می گردد. پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت لیگ فوتبال حرفه ای ایران شکل گرفته است. از میان عناصر چهارگانه آمیخته بازاریابی ورزشی سعی در توصیف عنصر قیمت در لیگ فوتبال حرفه ای ایران و نیز مقایسه وضعیت مؤلفه های تشکیل دهنده قیمت در میان لیگهای فوتبال ایران، و دو کشور منتخب آسیایی ژاپن و کره جنوبی شده است. در این مطالعه ابتدا با بررسی پیشینه موجود، مولفه های تشکیل دهنده قیمت در لیگ فوتبال ایران شناسایی، تلخیص، تلفیق و تکمیل گردید و در مجموع 16 مولفه نهایی مبنای طراحی سوالات پرسشنامه قرار گرفت. سپس پرسشنامه مذکور در میان مدیران باشگاه های حاضر در لیگ برتر فوتبال ایران، ژاپن و کره جنوبی توزیع گردید. در ادامه داده های بدست آمده با توجه به چارچوب مطالعه، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت تا وضعیت فعلی و اولویت هر یک از مولفه ها (بر اساس اهمیت آنها) در لیگ فوتبال ایران، کره جنوبی و ژاپن مشخص گردد. نتایج حاصل از این مطالعه حاکی از آنست که از دیدگاه مدیران باشگاهها، اکثریت متغیرهای مورد بررسی در لیگ ایران از وضعیت چندان مطلوبی برخوردار نمی باشند و در این میان لیگ ژاپن نسبت به لیگ های ایران و کره جنوبی از وضعیت مناسبتری برخوردار است.

این پژوهش به بررسی و مقایسه مؤلفه های رفتار اخلاقی در حوزه ورزش قهرمانی کشور از دیدگاه گروه های آزمودنی (قهرمانان، مربیان، مدیران ورزشی و مدرسان) می پردازد. برای توصیف وضع موجود و دستیابی به وضع مطلوب، از پرسشنامه دوبعدی محقق ساخته با مقیاس پنج ارزشی لیکرتی (درصدی) استفاده شد. روش تحقیق حاضر توصیفی – مقایسه ای است. حجم جامعه آماری تحقیق 570 نفر، شامل اعضای تیم های ملی بزرگسالان، مربیان تیم های ملی، روسای فدراسیون ها و مدرسان دانشگاه است. نمونه آماری تحقیق نیز بر اساس جدول تعیین نمونه کرجسی و مورگان (20)، 373 نفر است. برای تحلیل داده ها از آماره های توصیفی، تست لوین و کلموگروف اسمیرنوف، تحلیل عاملی، تحلیل واریانس یک سویه و توکی استفاده شد. یافته های توصیفی نشان داد که وضعیت موجود رفتار اخلاقی در مؤلفه های رفتار اخلاقی در حد متوسط (31/44) است. همچنین گروه های آزمودنی با روش های ارائه شده برای دستیابی به وضع مطلوب در حد زیادی (24/74) موافق اند. بر اساس نتایج آزمون فرضیه ها بین دیدگاه آزمودنی ها در حیطه های شناختی (01/0 P<)، عاطفی (03/0=P) و رفتاری (000/0P<) وضع موجود و در حیطه عاطفی (01/0 P<) وضع مطلوب معنی دار بوده است. همچنین نتایج مقایسه مذکور در حیطه های شناختی (714/0=P) و رفتاری (1/0=P) وضع مطلوب معنی دار نبوده است.

رشد مهارت های حرکتی مطلوب هدفی است که باید برای همه کودکان در نظر گرفته شود تا امکان کنترل بیشتری بر محیط زندگی خود داشته باشند. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر فعالیت های بدنی منتخب بر مهارت های حرکتی ظریف کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی است. 20 کودک (7/0±8/8 سال) مبتلا به اختلال ADHD از میان 124 کودک که جامعه مورد نظر را تشکیل می دادند، به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، مجموعه آزمون تبحر حرکتی برونینکس- اوزرتسکی بود. روش تحقیق حاضر نیمه تجربی با گروه های تجربی و کنترل به صورت پیش آزمون و پس آزمون است. برنامه حرکتی منتخب در این تحقیق، برنامه حرکتی اسپارک است که شامل فعالیت های تقویتی، بازی و ورزش برای کودکان است که به مدت 18جلسه روی آزمودنی ها اجرا شد. با استفاده از آزمون K-S نرمال بودن توزیع داده ها بررسی و از آزمون های آماری مناسب مقایسه میانگین ها (T همبسته و T مستقل) استفاده شد (05/0=α). نتایج نشان داد برنامه تمرینی منتخب به دلیل ایجاد فرصت تمرینی مناسب برای کودکان ADHD در گروه تجربی و داشتن برنامه ای که محتوای آن با رشد مهارت های حرکتی ظریف کودکان همراه بود، باعث شده است این برنامه تأثیر خود را بر مهارت های حرکتی ظریف کودکان به صورت واضح تری نشان دهد. در انتها، با توجه به نتایج این تحقیق می توان ادعا کرد فعالیت بدنی منتخب که برگرفته از برنامه حرکتی اسپارک است احتمالاً می تواند باعث بهبود مهارت های حرکتی ظریف در کودکان مبتلا به ADHD شود.

کودکان معلول به سبب محدودیت های جسمانی در معرض کم تحرکی و کاهش فعالیت بدنی هستند. مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل آمادگی جسمانی کودکان معلول بینایی و شنوایی و ارتباط آن با معلولیت صورت گرفت. در این مطالعه مورد شاهدی16 کودک نابینا و 30 کودک ناشنوای 6-12 ساله به صورت هدفمند و از جامعه در دسترس انتخاب و 60 کودک سالم بعنوان گروه کنترل در پژوهش شرکت نمودند. در بررسی آمادگی جسمانی متغیرهای آمادگی قلبی تنفسی (تست پله سه دقیقه ای)، قدرت پنجه برتر و استقامت عضلانی (دراز و نشست)، انعطاف پذیری (خمش و رسش و بلند کردن تنه) و تعادل ایستا (آزمون اصلاح شده لک لک) و پویا (زمان برخاستن و نشستن) ارزیابی شدند. برای تحلیل نتایج از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی LSD استفاده گردید. نتایج نشان داد که قدرت پنجه دست برتر نابینایان کمتر از ناشنوایان (007/0=p) و افراد سالم(007/0p=)، استقامت قلبی تنفسی نابینایان و ناشنوایان کمتر از گروه سالم بود(001/0p=). همچنین در آزمون استقامت عضلانی (001/0p=)، انعطاف پذیری تنه (001/0p=) و تعادل ایستا و پویا تفاوت معناداری بین گروه نابینایان و ناشنوایان مشاهده شد (001/0p=). اما این اختلاف بین گروه ناشنوایان و سالم مشاهده نگردید (171/0p= ،935/0p=). نتایج آزمون انعطاف پذیری پشت و همسترینگ نیز تفاوت معناداری بین گروهها نشان نداد (365/0p=). به نظر می رسد که اختلالات حسی موجب ضعف برخی از فاکتورهای آمادگی جسمانی مانند استقامت قلبی تنفسی، استقامت و قدرت عضلانی و تعادل کودکان معلول حسی به خصوص نابینایان میگردد، لذا توجه بیشتر به برنامه های آمادگی جسمانی معلولان حسی و هدایت این کودکان به سمت فعالیتهای ورزشی ضروری به نظر میرسد.

هدف از تحقیق حاضر، تعیین رابطة بین سبکهای رهبری مدیران و بهره وری سازمان های ورزشی از دیدگاه مدیران است. برای این منظور، کلیه جامعه 50 نفری متشکل از مدیران ادارات تربیت بدنی استان آذربایجان شرقی با میانگین سن 1/8±5/36 سال و میانگین سابقه خدمت 6/8±9/11 سال، پرسشنامة سبک رهبری (20) و پرسشنامة بهره وری (1) را تکمیل کردند. نتایج تحقیق نشان میدهد، بین میزان توجه به بُعد انسان گرایی و همچنین بُعد وظیفه گرایی رهبری و میزان بهره وری مدیران رابطه معنیداری وجود ندارد (415/0=P ,107/0-=r و 734/0=P ,047/0-=r به ترتیب برای ارتباط انسان گرایی و وظیفه گرایی). با این حال، زمانی که انسان گرایی و وظیفه گرایی در سطح متوسطی (33 تا 66 درصد مقیاس) قرار داشتند، میانگین بهره وری در حد بالاتری بود. از آنجایی که بین میزان توجه به هر دو بُعد انسان گرایی و وظیفه گرایی (سبک تلفیقی) با بهره وری رابطه معنیدار و منفی مشاهده شد (012/0=P ,223/0- =r)، می توان چنین استنباط کرد که با استفاده از سبک تلفیقی (به دلیل منفی بودن رابطه) میزان بهره وری کاهش یافته است. به طورکلی یافته های این تحقیق، بر لزوم توجه مدیران به بُعد انسان گرایی یا وظیفه گرایی برای داشتن سطوح بهره وری بالاتر تأکید دارد.

هدف این پژوهش ، بررسی و تاثیر تمرین های پلایومتریک و با وزنه بر عملکرد دانشجویان رشته تربیت بدنی بوده است . بدین منظور 30 دانشجوی پسر رشته تربیت بدنی در محدوده سنی 23-21 سال به تمرین دعوت شدند. قد ، وزن ، سرعت 60 متر ، توان پرش آزمودنی ها در پیش آزمون اندازه گیری شد . سپس آزمودنی ها به طور تصادفی به سه گروه 10 نفری شامل دو گروه تجربی ، پلایومتریک و با وزنه و یک گروه کنترل تقسیم شدند . گروه های تجربی به مدت 8 هفته ، هر هفته 2 جلسه به تمرین های منتخب پرداختند . کل زمان تمرین برای هر دو گروه 48 دقیقه در نظر گرفته شد . گروه کنترل در این پروتکل تمرینی برنامه خاصی انجام نمی دادند. پس از پایان دوره تمرینی ، آزمون پرش سارجنت و دو 60 متر از آزمودنی ها به عمل آمدو داده های خام به وسیله آمار توصیفی و استنباطی به شرح ذیل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 1. تمرین های با وزنه و پلایومتریک تاثیر معنی داری بر توان انفجاری و سرعت دویدن آزمودنی ها داشته است. 2. تفاوت معنی داری بین تمرین های با وزنه و پلایومتریک بر توان انفجاری و سرعت دویدن مشاهده نشد. نتایج پژوهش نشان داد تفاوتی بین تاثیرات دو شیوه تمرینی پلایومتریک و تمرین های با وزنه بر توان انفجاری و 60 متر سرعت وجود ندارد و هر دو شیوه تمرینی به طور یکسان بر متغیرهای مذکور تاثیر گذاشته اند.

هدف از تحقیق حاضر, تبیین عوامل موثر بر ارتقاء بهره وری سازمان تربیت بدنی از دیدگاه مدیران و کارشناسان بود. تعداد 205 آزمودنی که شامل 21 نفر مدیر و 183 نفر کارشناس حوزه های مختلف سازمان تربیت بدنی بودند, مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات, پرسش نامه محقق ساخته بود. در این تحقیق سوال مطرح شده این بود که عوامل موثر بر افزایش بهره وری و نیز میزان اهمیت آنها کدامند؟ بخشی از داده ها به صورت توصیفی ارائه شده و برای آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون های یومن ویتنی, کروسکال و الیس و تحلیل عامل استفاده شد. بر اساس نتایج تحقیق, عوامل موثر در بخش ""اداری_ مالی"" سازمان در رده اول اهمیت قرار گرفت. پس از آن به ترتیب عوامل موثر در بخش های ورزشی قهرمانی, ورزش همگانی و آموزش و پژوهش در رده های بعدی قرار گرفتند. بین دیدگاه مدیران و کارشناسان تفاوت معنادار در هیچ یک از عوامل موثر مشاهده نشد. بین نگرش کارشناسان حوزه های مختلف در میزان اهمیت و عوامل موثر بر بهره وری تفاوت معنادار مشاهده شد.

امروزه درک صحیح و داشتن مهارت های لازم برای اصلاح امور، همچنین ایجاد فرهنگی مبتنی بر دانش و یادگیری مستمر در سازمان از عناصر مهم در مدیریت کلان سازمان های ورزشی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط مهارت های سه گانه مدیریتی با یادگیری سازمانی در مدیران سازمان تربیت بدنی و ارائه مدل براساس AHP تدوین شده است. روش تحقیق همبستگی بوده و به شکل میدانی صورت گرفته است. جامعه آماری پژوهش کلیه کارشناسان سازمان تربیت بدنی (300 نفر) و متخصصان مدیریت ورزشی (10 نفر) است که براساس نمونه گیری منظم سیستماتیک حجم نمونه 126 نفر تعیین شد. از پرسشنامه محقق ساخت مهارت های مدیران (96 /0 = α)، پرسشنامه یادگیری سازمانی مارکوارت (97 /0 = α) و پرسشنامه محقق ساخت AHP استفاده شد. برای آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج آزمون اسپیرمن نشان دهنده ارتباط معنادار مهارت ادراکی با یادگیری سازمانی (01 /0 P<، 364 /0 = rho) است. یافته های پژوهش نشان داد که 8 /42 درصد واریانس یادگیری سازمانی مربوط به مهارت های سه گانه مدیریتی و مهارت ادراکی بیشترین اهمیت را در پیش بینی تغییرات یادگیری سازمانی داراست (001 /0 P< ، 002 /1 = β). براساس یافته های حاصل از تحلیل مولفه های یادگیری سازمانی به وسیله نرم افزار Expert Choice11 و بر مبنای روش AHP، فرهنگ سازمانی با میانگین وزن 4096 /0 بیشترین اولویت را داشت. براین اساس اهمیت و ضرورت مهارت های مدیریتی و آشنایی مدیران با اولویت به کارگیری مولفه های یادگیری سازمانی نقشی مهم در بهره وری سازمانی دارد.

هدف از تحقیق حاضر، تعیین سهم نسبی وفاداری به برند از تداعی برند در بین هواداران لیگ برتر فوتبال ایران بود. تحقیق حاضر توصیفی - پیمایشی و از نوع تحقیقات کاربردی بود. جامعه آماری تحقیق را هواداران لیگ برتر فوتبال ایران تشکیل می دادند. حجم نمونه با استفاده از فرمول آماری تخمین زده شد و تعداد 797 نفر به دست آمد. ابزار اندازه گیری پرسشنامه تداعی برند تیم ساخته شده توسط گلادن و فانک بود که اعتبار و روایی آن برای این تحقیق مورد آزمون قرار گرفت (ضریب آلفای کرونباخ 89/0). این پرسشنامه شامل 5 بخش با 61 سوال بود. برای تحلیل داده های حاصل از نرم فزار SPSS نسخه 15 استفاده شد و با استفاده از آزمون های آماری از جمله همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی و رگرسیون چندگانه نتایج به دست آمد. یافته های تحقیق نشان داد که بین سه عامل؛ دارایی ها، منافع و نگرش های تداعی برند با میزان وفاداری به برند همبستگی وجود دارد (01/0=P). همچنین براساس نتایج آزمون رگرسیون چندگانه عوامل منافع و نگرش های تداعی برند پیشگویی کننده خوبی از میزان وفاداری به برند بودند.

هدف این تحقیق، بررسی تأثیر 12 هفته تمرینات ایروبیک و ورزش در آب بر کیفیت زندگی و شادکامی زنان غیرورزشکار میانسال است. جامعه آماری این تحقیق زنان میانسالی بودند که برای اولین بار در کلاس های ایروبیک و ورزش در آب شرکت کرده و در دسترس بودند. از میان آن ها 60 نفر به صورت داوطلب در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی به سه گروه 20 نفره ایروبیک، ورزش در آب و کنترل تقسیم شدند. روش تحقیق نیمه تجربی و از نوع کاربردی و ابزار تحقیق شامل پرسشنامه های کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (26_WHOQOL ) و شادکامی آکسفورد بود. نتایج نشان داد تمرینات ایروبیک و ورزش در آب بر کیفیت زندگی و شادکامی زنان میانسال تأثیرگذار بوده است (05/0P<). بین کیفیت زندگی و شادکامی زنان غیرورزشکار میانسال در سه گروه ایروبیک، ورزش در آب و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0P<). همچنین بین میزان کیفیت زندگی و شادکامی گروه های ایروبیک و ورزش در آب با گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0P<)، اما در بین دو گروه ایروبیک و ورزش در آّب تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/0P<). به طور کلی نتایج تحقیق نشان داد هم ورزش در آب و هم تمرینات ایروبیک در افزایش کیفیت زندگی و شادکامی زنان میانسال غیرورزشکار مؤثر بوده است.