فیلترهای جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۱۰۱ تا ۱۲۰ مورد از کل ۲۱۰ مورد.
خروج از چرخه ی خشونت
تحول فرهنگ سیاسی در ایران
حوزه‌های تخصصی:
فرهنگ و روابط بین الملل
حوزه‌های تخصصی:
بحران مدیریت فرهنگی و دولت ایدئولوژیک
حوزه‌های تخصصی:
آقای علیخانی، معتقد است ساخت دولت ایدئولوژیک، بعد از انقلاب اسلامی، به مرور موجبات بروز بحران در جامعه را فراهم کرد.
چشم انداز شعر متعهد ایران
حوزه‌های تخصصی:
بررسی تطبیقی مؤلفه های فرهنگ سیاسی مردان و زنان بالای 20 سال شهر شیراز
حوزه‌های تخصصی:
معرفی و نقد کتاب: واژه های مشترک زبان های فارسی و پشتو(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
سنت روشنفکری در غرب
حوزه‌های تخصصی:
گزارش ها و تحلیل ها: میزگرد بررسی رابطه فرهنگ و سیاست بین الملل(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
پیامدهای کنترل رسمی دین و فرهنگ
حوزه‌های تخصصی:
موضوع سخن، نقد کنترل رسمی دین و فرهنگ از سوی حکومت است. نویسنده سعی کرده است پیامدهای منفی کنترل دولتی دین و فرهنگ را در جوامع توسعهنیافته تبیین کند. از دیدگاه ایشان، کنترل رسمی این دو مقوله نه تنها به تقویت مبانی اعتقادی و رفتار دینی و رعایت هنجارهای فرهنگی نمیانجامد، بلکه نهایتا به تضعیف آنها منجر میگردد.
جرم های ناشی از نفرت
منبع:
راهبرد ۱۳۸۱ شماره ۲۳
حوزه‌های تخصصی:
شیوه های برخورد با سنت های فرهنگی
حوزه‌های تخصصی:
در دوران معاصر، در برخورد با سنتهاى فرهنگى سه گرایش در میان ایرانیان شایع بوده است: 1. گرایش سنتگرایانه؛ 2. گرایش شبهتجددخواهانه و 3. گرایش تجددخواهانه. گرایش اخیر با استفاده از اصل «میراثبردن انتقادى» به خلق فرهنگ نو چشم دوخته است. در شرایط امروزى تنها تأکید بر آن دسته سنتهاى فرهنگى مجاز است که بتوانند با فرآیند همگرایى فرهنگى جهانى سازگار شوند.
بحران مدیریت فرهنگی
حوزه‌های تخصصی:
آقای توسلی فرهنگ را دارای سپهری گسترده میداند که در همه جا متجلی میشود. به نظر وی، اندیشههای پوزیتیویستی، فرانکفورتی و پستمدرن هر کدام به نوعی در مقوله فرهنگ به بیراهه رفتهاند. ما در عرصه فرهنگ نیاز به جامعنگری داریم و باید راهی در میانه سنت و تجدد بیابیم و پویایی فرهنگ خود را حفظ کنیم. مسئله امروز ما نداشتن مدیریت فرهنگی و طرح و استراتژی لازم در زمینه فرهنگ است.
پارادایم گفت و گوی فرهنگ ها
حوزه‌های تخصصی:
سه روی کرد در آموزش دین
حوزه‌های تخصصی:
قرآن کریم سه روش و روىکرد در آموزش دین مطرح ساخته است: روش عقلى - فلسفى؛ روش عرفانى و روش هنرى. شیوهى هنرى، نخستین اولویت را دارد؛ شیوهى عرفانى در رتبهى دوم و شیوهى عقلى - فلسفى در رتبهى سوم قرار دارد. باید از هر سه روش استفاده کرد؛ ولى آنچه تا کنون تحقق یافته است، روش عقلى - فلسفى است.