ذخیره سازی زیرزمینی گاز با بیش از یک قرن قدمت، به عنوان راهکاری جهانی برای تنظیم عرضه و تقاضا در سیستم انتقال گازطبیعی در نظر گرفته می شود. لزوم توجه به معیارهای متعدد ژئولوژیکی، اقتصادی و زیست محیطی از یک سو و از سوی دیگر عدم قطعیت های فراوان در این زمینه و نیز اهمیت انتخاب ساختار های مناسب زیرزمینی برای ذخیره سازی گازطبیعی آن را به مسئله ای راهبردی تبدیل نموده که در ادبیات موضوع بیش ازپیش موردتوجه قرار گرفته است. با توجه به وجود شکاف مطالعاتی در خصوص احصاء رویکرد های ارزیابی و مکان یابی، پژوهش حاضر با رویکرد کیفی و استفاده از روش فراترکیب، امکان ارائه نگرش سیستماتیک به موضوع مکان یابی و ارائه ترکیب تفسیری از یافته های مطالعات پیشین در این زمینه را فراهم نموده است. این پژوهش با رجوع به 58390 مقاله از منابع معتبر داخلی و خارجی منتشرشده در پایگاه های اطلاعات علمی به زبان انگلیسی و فارسی صورت گرفت که با استفاده از روش پریسما غربال شدند. یافته ها نشان می دهد که به منظور دستیابی به بلوغ تصمیم، مکان یابی به عنوان تصمیمی راهبردی را می توان به ترتیب در سه مرحله «غربالگری»، «رتبه بندی» و «بهینه سازی» اتخاذ نمود. هدف از تصمیم گیری، داده های موردنیاز و روش های مورداستفاده در هر مرحله مشخص شده است. در پایان تمرکز بر مطالعات «بهینه سازی» به عنوان جهت گیری مطالعات آتی در این زمینه پیشنهاد شده است.