تصمیم راهبردی

تصمیم گیری زیربنای ایجاد سازمان و حرکت، رشد وتوسعه آن ها برای کسب اهداف مشخص در سطوح راهبردی است و بر پایه ادراک، دانش، آگاهی از پیامدها، شناخت محیط و سرعت عمل رهبران و مدیران سازمان صورت می گیرد. گستردگی و پیچیدگی فرایند های لازم برای تحقق به عزم سازمان و اتخاذ تصمیم های راهبردی ضرورت بهره مندی سازمان از یک سامانه سیستماتیک و هوشمند تصمیم گیری را غیرقابل اجتناب می سازد. در این مقاله به بررسی و تبیین قابلیت های توانمندساز سیستم خبره و تاثیر آن بر تصمیمات سازمان مورد مطالعه در سطوح استراتژیک به مطالعه می پردازد. جامعه آماری تحقیق را 68 نفر از مدیران سازمان در سطوح ارشد ومیانی در تعامل با ماهیت محتوایی یک سیستم هوشمند تصمیم گیری شکل می دهد. تحقیق متضمن فرضیاتی در چارچوب تشخیص ماهیت مسائل سازمان، قدرت ادراک تصمیم گیران، شناسایی فرصت ها، انتخاب راهکار مناسب و ارزیابی تصمیمات سطوح استراتژیک است که با توجه به ویژگی های سیستم خبره مورد بررسی و آزمون قرار گرفته است. پس از ارائه داده ها، تحلیل رفتار آزمودنی ها و تبیین نتایج آزمون فرضیه ها، راهبرد هایی جهت اشاعه سیستم های هوشمند در سطوح مدیریت عالی سازمان ارائه می شود.

صلح حدیبیه یکی از راهبردی ترین تصمیمات پیامبر اعظم| در مقطعی حساس و نقطه عطفی در تاریخ اسلام است. این واقعه سرنوشت ساز در طول تاریخ،کانون توجه مورخین و سیره نویسان بوده و از دیدگاه های مختلف، مورد تحلیل قرار گرفته است. در این پژوهش تبیینی، با رویکردی کیفی ـ کمّی و برپایه قاعده «تلازم عقل و شرع» با استفاده از مدل علمی «سوات»، به تحلیل علمی استراتژی پیامبر اعظم| در صلح حدیبیه پرداخته شده است. براساس نتایج این پژوهش، در چارچوب اصول علمی مدیریت استراتژیک، صلح حدیبیه به عنوان یک تصمیم راهبردی، کاملاً منطبق بر تحلیل های علمی و بهترین انتخاب در شرایط خود بوده است. مدل سوات به کمک تحلیل شرایط درونی و برونی جامعه اسلامی، نتایج شگرف صلح حدیبیه را در پیشرفت اسلام و تغییر وضعیت جامعه اسلامی به صورت علمی، به تصویر کشیده و دوراندیشی پیامبر اعظم| را به عنوان رهبر مدبر جامعه اسلامی از دیدگاه خود ثابت می نماید.

ذخیره سازی زیرزمینی گاز با بیش از یک قرن قدمت، به عنوان راهکاری جهانی برای تنظیم عرضه و تقاضا در سیستم انتقال گازطبیعی در نظر گرفته می شود. لزوم توجه به معیارهای متعدد ژئولوژیکی، اقتصادی و زیست محیطی از یک سو و از سوی دیگر عدم قطعیت های فراوان در این زمینه و نیز اهمیت انتخاب ساختار های مناسب زیرزمینی برای ذخیره سازی گازطبیعی آن را به مسئله ای راهبردی تبدیل نموده که در ادبیات موضوع بیش ازپیش موردتوجه قرار گرفته است. با توجه به وجود شکاف مطالعاتی در خصوص احصاء رویکرد های ارزیابی و مکان یابی، پژوهش حاضر با رویکرد کیفی و استفاده از روش فراترکیب، امکان ارائه نگرش سیستماتیک به موضوع مکان یابی و ارائه ترکیب تفسیری از یافته های مطالعات پیشین در این زمینه را فراهم نموده است. این پژوهش با رجوع به 58390 مقاله از منابع معتبر داخلی و خارجی منتشرشده در پایگاه های اطلاعات علمی به زبان انگلیسی و فارسی صورت گرفت که با استفاده از روش پریسما غربال شدند. یافته ها نشان می دهد که به منظور دستیابی به بلوغ تصمیم، مکان یابی به عنوان تصمیمی راهبردی را می توان به ترتیب در سه مرحله «غربالگری»، «رتبه بندی» و «بهینه سازی» اتخاذ نمود. هدف از تصمیم گیری، داده های موردنیاز و روش های مورداستفاده در هر مرحله مشخص شده است. در پایان تمرکز بر مطالعات «بهینه سازی» به عنوان جهت گیری مطالعات آتی در این زمینه پیشنهاد شده است.