راهکارهایی برای ارتقای کیفیت آموزش مهندسی ایران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
چه دانش ها، مهارت ها و نگرش هایی را دانشجویان باید در زمان فارغ ا لتحصیلی کسب نموده باشند؟ و چگونه می توانیم مطمئن شویم که دانشجویان به این توانایی ها دست یافته اند؟ اینها دو سؤال اساسی است که آموزش مهندسی در چند دهه اخیر، به دنبال پاسخ به آن بوده و قدم های ارزنده ای را برای پاسخ به آنها برداشته است. به طور هم زمان، دو سؤال عمده در آموزش مهندسی کشور عبارتند از: کاستی های برنامه های آموزش کارشناسی مهندسی ایران کدام است؟ و چگونه می توان با رفع این کاستی ها کیفیت آموزش مهندسی را ارتقا داد؟ در چند دهه گذشته، برنامه ریزی آموزش مهندسی ایران، به صورت متمرکز صورت گرفته است. در نتیجه، بخش قابل توجهی از نقاط قوت و ضعف برنامه های آموزشی مصوب کشور، مشترک هستند. هدف این پژوهش شناسایی کاستی های برنامه های آموزش مهندسی و ارائه راهکارهای اجرایی برای برطرف کردن آنهاست. به این منظور، با استفاده از دو الگوی معتبر جهانی، کاستی های برنامه ها شناسایی شد و در هر مورد، راهکار اجرایی برای برطرف نمودن آنها تدوین و پیشنهاد گردید. در ادامه، راهکارهای پیشنهادی مورد راستی آزمایی قرار گرفت و کارایی آنها به اثبات رسید. اجرای راهکارهای پیشنهادی، قدمی مثبت برای گذر از کمیت به کیفیت در آموزش مهندسی ایران است.RECOMMENDATIONS TO IMPROVE THE QUALITY OF ENGINEERING EDUCATION IN IRAN
What knowledge, skills, and attitudes should students have acquired at the time of graduation? And how can we ensure that students achieve these abilities? These are the two basic questions that engineering education has sought to answer in the last few decades and has taken valuable steps to answer them. At the same time, two major questions in Iran’s engineering education are: What are the shortcomings of Iranian undergraduate engineering education programs? And how can the quality of engineering education be improved by eliminating these shortcomings? In the past few decades, the planning of engineering education in Iran has been centralized. As a result, a significant part of the strengths and weaknesses of the educational programs are common. The purpose of this research is to identify the shortcomings of engineering education programs and to provide practical solutions to resolve them. For this purpose, using two internationally valid models, the shortcomings of the programs were identified, and in each case, an executive solution was developed and proposed to resolve them. The suggested solutions were executed and their effectiveness was proven. Implementation of the proposed solutions is a positive step to move from quantity to quality in engineering education in Iran.
تبلیغات
