منافع متعارض ایران و ترکیه در قفقاز جنوبی از منظر ژئوپلیتیک انتقادی(2022-2001). (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
قفقاز جنوبی در دو دهه گذشته عرصه منافع قدرت های پیرامون آن از جمله ایران و ترکیه است که هر کدام رویکردها و منافع خاص خود را دنبال می کنند. هدف این مقاله تبیین منافع متعارض ایران و ترکیه در قفقاز جنوبی از منظر ژئوپلتیک انتقادی است. سوال اصلی این است که منافع متعارض ایران و ترکیه در قفقازجنوبی از منظر ژئوپلیتیک انتقادی چگونه تبیین می شود؟ فرضیه اصلی این است که ایران و ترکیه سعی می کنند با فاصله از ژئوپلیتیک سنتی، منافع خود را در سازه های قدرت محور، فضایی و هویتی محقق کنند. فرضیه رقیب این است که منافع متعارض دو کشور در قفقاز جنوبی از ماهیت قدرت محور برخوردارند و از فضاهای جغرافیایی و زمینه های هویتی تاثیر نمی پذیرد. یافته ها نشان می دهد که منافع دو کشور در قفقاز جنوبی ریشه در ذهنیت مقامات دو کشور در نقش فرهنگی، تمدنی، تاریخی، ژئوپلیتیکی، اتصال دهنده و موازنه ساز دارد. این منافع متعارض از یک طرف ریشه در رقابت در تصاحب جایگاه قدرت برتر منطقه ای دارد. ایران آذری های ساکن ایران و قفقاز را واجد پتانسیل ایدئولوژی و زمان برای گسترش نفوذ آنکارا در منطقه می پندارد. ترکیه نیز گسترش فضایی شیعی در قفقاز به ویژه آذربایجان را، گسترش فضایی ایران محسوب می کند. ترکیه همچنین آموزه های دینی اسلامی – شیعی را جزء جدانشدنی سیاست ایران می داند؛ در حالی که ایران با برداشت از نقش گسترش طلبی امپراتوری عثمانی سابق که ترکیه خود را نماینده آن می داند و هویت گرایی آن در همگرایی ترک زبانان و آذری زبانان را به عنوان تهدید می نگردConflicting interests of Iran and Türkiye in the South Caucasus from a critical geopolitical perspective(2001-20222).
In the last two decades, the South Caucasus has been the focus of the surrounding powers, including Iran and Türkiye, each of which follows and follows itself. The purpose of this article is to explain the conflict between Iran and Türkiye in the South Caucasus from a critical geopolitical point of view. The main question is, how is the conflict between Iran and Türkiye in the South Caucasus explained from a critical geopolitical point of view? The main hypothesis is that Iran and Türkiye are trying to realize themselves in power-oriented, spatial and identity structures, away from traditional geopolitics. The competing hypothesis is that the conflicts between the two countries in the South Caucasus are power-oriented in nature and are not influenced by geographical space and identity contexts. The findings show that there are two countries in the South Caucasus in the minds of the officials of the two countries in a cultural, civilizational, historical, geopolitical, communicative and balancing role. On the one hand, this is a conflict in the competition for regional supremacy. Iran considers Azeris living in Iran and the Caucasus to have the ideological potential and time to expand Ankara's influence in the region. Türkiye also expands the space of Shia in the Caucasus, especially Azerbaijan, to expand the space of Iran. Türkiye also considers Islamic-Shiite religious teachings to be an inseparable part of Iran's politics. While Iran perceives the expansionist role of the former Ottoman Empire, which Turkey considers to be its representative,
تبلیغات
