مقدمه: شبیه سازی، نسخهای از بعضی وسایل حقیقی یا موقعیتهای کاری است که تلاش دارد، بعضی جنبههای رفتاری سیستمی فیزیکی یا انتزاعی را به وسیله رفتار سیستم دیگری نمایش دهد . هدف اصلی از کاربرد شبیهسازی در مراقبتهای بهداشتی، آمادهسازی دانشجویان برای مواجهه با موقعیت های بالینی است که امنیت بیمار را افزایش، خطاها را کاهش و قضاوتهای بالینی پرستاران را بهبود میدهد. این روش از پیچیدگی زیاد یادگیری که در دنیای واقعی وجود دارد میکاهد. در این روش دانشجویان فرصت تسلط بر مهارتهایی را بهدست میآورند که در دنیای واقعی امکان کسب آن کمتر است. شبیهسازها به گونهای برنامهریزی میشوند که بتوانند در مقابل اقدامات ناصحیح دانشجویان واکنش نشان داده و با بازخورد مناسب، نسبت به تصحیح اقدامات کمک نمایند.
نتیجهگیری: شبیهسازی منجر به تغییر نگرش در یادگیرنده، آمادگی یادگیرنده برای یادگیری نقشهای جدید، کمک به یادگیرندگان برای درک نقش حرفهای، نمایش نقشهای تاثیرگذار بر یادگیرندگان، افزایش انگیزه و علاقه در یادگیرنده و ایجاد فرآیندهای تفکر انتقادی در یادگیرندگان می شود .
