مهارت بالینی

مقدمه: شبیه سازی، نسخه­ای از بعضی وسایل حقیقی یا موقعیت­های کاری است که تلاش دارد، بعضی جنبه­های رفتاری سیستمی فیزیکی یا انتزاعی را به وسیله رفتار سیستم دیگری نمایش دهد . هدف اصلی از کاربرد شبیه­سازی در مراقبت­های بهداشتی، آماده­سازی دانشجویان برای مواجهه با موقعیت های بالینی است که امنیت بیمار را افزایش، خطاها را کاهش و قضاوت­های بالینی پرستاران را بهبود می­دهد. این روش از پیچیدگی زیاد یادگیری که در دنیای واقعی وجود دارد می­کاهد. در این روش دانشجویان فرصت تسلط بر مهارت­هایی را به­دست می­آورند که در دنیای واقعی امکان کسب آن کمتر است. شبیه­سازها به گونه­ای برنامه­ریزی می­شوند که بتوانند در مقابل اقدامات ناصحیح دانشجویان واکنش نشان داده و با بازخورد مناسب، نسبت به تصحیح اقدامات کمک نمایند. نتیجه­گیری: شبیه­سازی منجر به تغییر نگرش در یادگیرنده، آمادگی یادگیرنده برای یادگیری نقش­های جدید، کمک به یادگیرندگان برای درک نقش حرفه­ای، نمایش نقش­های تاثیرگذار بر یادگیرندگان، افزایش انگیزه و علاقه در یادگیرنده و ایجاد فرآیند­های تفکر انتقادی در یادگیرندگان می شود .